Ο Αλέξανδρος Αρβανιτάς σχολιάζει την εβδομάδα που πέρασε και αναλύει το φαινόμενο των Αμερικανικών εκλογών αλλά και όσα γίνονται εντός κι εκτός της Ελληνικής Βουλής… Αποτέλεσμα; Φιλοσοφεί όπως οι Κινέζοι και μας λέει ” Αν έχεις τύχη διάβαινε…”
Δύο ήταν τα σημαντικότερα γεγονότα της εβδομάδας που μας πέρασε. Το γενικευμένο lockdown στη χώρα μας και οι εκλογές στις ΗΠΑ. Η αμερικανική κοινωνία αποδείχθηκε για ακόμη μία φορά ότι είναι βαθύτατα διχασμένη. Δύο έθνη στη συσκευασία ενός.
Του Αλέξανδρου Αρβανιτά
Από τη μια η Αμερική των κινημάτων, του ακτιβισμού και των μεγάλων κοινωνικών αγώνων. Η Αμερική της πολυ-πολιτισμικότητας, της πολυχρωμίας και της αποδοχής στο διαφορετικό. Η Αμερική της δημιουργίας και του πολιτισμού. Ένα κράτος ελκυστικό και τόσο ενδιαφέρον, καθώς η εργατική τάξη και οι μειονότητες διεκδικούν το ρόλο τους στο καθημερινό γίγνεσθαι. Από την άλλη, δυστυχώς, έχουμε την Αμερική της Κου Κλουξ Κλαν, της μισαλλόδοξης ρητορικής, του ρατσισμού, του φυλετικού διαχωρισμού και του μίσους. Την Αμερική της οπλοκατοχής και της ασέβειας στην αξία της ανθρώπινης ζωής. Την Αμερική της θρησκευτικής Δεξιάς και του σκοταδισμού. Της ένστολης βίας, κυρίως σε Αφροαμερικανούς, της μη ανοχής στο διαφορετικό. Την Αμερική της ιμπεριαλιστικής εποχής και του ακραίου πλούτου από τη μια και την Αμερική της φτώχειας και της κοινωνικής απομόνωσης από την άλλη. Αυτά, στην ουσία, τα δύο έθνη θα συγκρούονται καθημερινά, καθώς επιδιώκουν να κερδίσουν ζωτικό χώρο σε σχέση με το ήδη υπάρχον και διαμορφωμένο -αιώνες τώρα- status quo. Όσον αφορά στον εγκλεισμό μας, δεν μπορείς να πεις πολλά. Σχεδόν καμία προετοιμασία για την αντιμετώπιση του δεύτερου κύματος, το οποίο ήταν αναμενόμενο. Έτσι, οι κυβερνώντες, με συμμάχους τα ΜΜΕ, εξακολουθούν μια μονότονη, κουραστική αλλά απολύτως προβλέψιμη ρητορική: «Ατομική ευθύνη, ατομική ευθύνη, ατομική ευθύνη»! Στο τέλος θα το εμπεδώσουμε. Ό,τι και αν συμβεί, φταίμε εμείς οι πολίτες και κανένας άλλος…
* Εκλογές ΗΠΑ (1). Πέρασε σχεδόν μία εβδομάδα, προκειμένου να μάθει ο πλανήτης τον καινούργιο πλανητάρχη. Ο νέος ένοικος του Λευκού Οίκου, Τζο Μπάιντεν, επικράτησε του αντιπάλου του και θα αναλάβει τις τύχες της χώρας στις αρχές του ερχόμενου έτους. Φαντάζεστε, όμως, να περιμέναμε τόσες μέρες τα αποτελέσματα σε καμιά Βολιβία ή ακόμη χειρότερα στη Βενεζουέλα του… τρισκατάρατου Τσάβες ή του Μαδούρο; Βάλτε με το νου σας τι θα ακούγαμε από τα εγχώρια και διεθνή «παπαγαλάκια». «Μεγάλη νίκη της δημοκρατίας, αλλά η κυβέρνηση ‘‘μαγειρεύει’’ τα αποτελέσματα»! «Στρατός έχει βγει στους δρόμους και δεν επιτρέπει στην αντιπολίτευση να πανηγυρίσει τη διαφαινόμενη νίκη της»! «Πραξικόπημα ετοιμάζουν οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι, μετά τη λαϊκή αποδοκιμασία στις προεδρικές εκλογές»! Δεν τα βγάζω από το μυαλό μου. Τα ζήσαμε, άλλωστε, με τις εκλογές στη Βολιβία και την εκτροπή απέναντι στην εκλεγμένη κυβέρνηση του Έβο Μοράλες. Αν λοιπόν αυτά που έγιναν στις ΗΠΑ συνέβαιναν σε μια χώρα της Λατινικής Αμερικής, με… περίεργη κυβέρνηση, θα είχαμε ξεσηκώσει τον ντουνιά. Κατά τα άλλα, σήμερα είναι Σάββατο και όλα πάνε καλά. Το βεβαιώνουν, άλλωστε, και οι δημοσκοπήσεις.
* Εκλογές ΗΠΑ (2) Βεβαίως, η Αμερική είναι μια ισχυρή και δημοκρατική χώρα. Τόσο… δημοκρατική, που δεν έχει σημασία ποιος συγκεντρώνει τους περισσότερους ψήφους, αλλά ποιος φτάνει στον μαγικό αριθμό των 270 εκλεκτόρων! Έτσι, με βάση το… τρελό αυτό σύστημα, μπορεί κάποιος να έχει λάβει λιγότερες ψήφους από τον αντίπαλό του, αλλά να αναδειχθεί νικητής των εκλογών. Οι εκλέκτορες που λέγαμε. Γιατί αυτοί ψηφίζουν μετά για την επιλογή προέδρου και όχι οι Αμερικανοί πολίτες! Ενδιαφέρουσα εκδοχή δημοκρατίας, ασφαλώς. Θυμάστε πώς το έλεγε η Μαρινέλλα; «Όμως, εμένα-εμένα μου είν’ αρκετό/λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ’ αγόρι μου».
* Εκλογές ΗΠΑ (3) Ξέρετε ποια είναι η πιο χοντρή πλάκα; Μόλις γαϊδουροδέθηκε ότι ο Τραμπ μαζεύει τα μπογαλάκια του, διάφοροι εγχώριοι «μαϊντανοί» άρχισαν την περατζάδα στα κανάλια, για να τονίσουν την… αδυναμία που είχαν στον νικητή. Τι φίλος της Ελλάδος χαρακτηρίστηκε, τι στενές σχέσεις με τον πρωθυπουργό μας ανακαλύφθηκαν, τι αναλύσεις επί αναλύσεων για τις παρεμβάσεις που θα κάνει στα εθνικά μας ζητήματα. Προσοχή, όμως. Όλα αυτά διατυπώθηκαν όταν ο Μπάιντεν ανακοινώθηκε επισήμως ως ο 46ος πρόεδρος. Ούτε λεπτό νωρίτερα! Και, βεβαίως, όσο ο Τραμπ ήταν πρόεδρος των ΗΠΑ, το γλείψιμο πήγαινε σύννεφο. Μετά εμφανίστηκαν όλα τα ελαττώματά του. Και ήταν πολλά, πανάθεμά τον κι αυτόν. Έτσι ασκείται η διεθνής διπλωματία, αλλά πού να καταλάβετε εσείς η πλέμπα, η αφόρητη τσοκαρία από τέτοια λεπτά ζητήματα. Σάμπως έχετε σπουδάσει στο Χάρβαρντ, στο Στάνφορντ ή έστω στο Γέιλ; Το πολύ πολύ να πήρατε ένα χαρτί από κάποιο λύκειο στο Μπουρνάζι, άντε και το πτυχίο στην Πάντειο και από κει πάν’ κι οι άλλοι…
* Τελικά, μεγάλο πράγμα να πέφτει πανευρωπαϊκά ο server και να μην μπορεί η κυρία Κεραμέως να συντονίσει τους υφισταμένους της για τη διδασκαλία των μαθητών στα γυμνάσια και τα λύκεια της χώρας. Εδώ θα μου πείτε ότι στην ισχυρότερη χώρα του κόσμου αδυνατούσαν να μετρήσουν τις επιστολικές ψήφους, όπως και αυτές στις πολιτείες της Νεβάδα και της Πενσιλβάνια, εμείς θα βρίσκαμε λύση σε τόσο περίπλοκα θέματα; Άλλωστε, όλοι το ξέρουμε ότι οι άριστοι δεν ευθύνονται για τίποτα σ’ αυτήν τη χώρα. Φταίνε οι ηγούμενοι, οι προηγούμενοι, η διεθνής συγκυρία, ο κορονοϊός και ο κακός μας ο καιρός…
* Αποθεωτικά υπήρξαν τα σχόλια του πρώην πρωθυπουργού, Κώστα Σημίτη, για την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό. Αντιθέτως, ο επονομαζόμενος και «Κινέζος» ασκεί κριτική όχι μόνο στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά σε όλη την αντιπολίτευση της χώρας για τα κακώς κείμενα. Πιστεύω να μην ξαφνιάζεστε με τέτοιες τοποθετήσεις. Άλλωστε, ο πρώην πρωθυπουργός, του οποίου το μισό υπουργικό συμβούλιο έχει δοσοληψίες με τη δικαιοσύνη και τον Κορυδαλλό, αποτελεί εθνικό κεφάλαιο για τον τόπο. Και τα εθνικά κεφάλαια πρέπει να τα ακούμε με προσοχή, πολύ ευλαβικά, να πλένουμε τα χέρια μας σχολαστικά και μετά να αναλύουμε τις εμπεριστατωμένες, σοφές και αναλυτικές παρατηρήσεις τους. Αυτοί ξέρουν καλύτερα από τον καθένα πώς να βουλιάξουν μια χώρα: Χρηματιστήριο, Ολυμπιακοί Αγώνες, μεγάλα έργα, συμβάσεις Δημοσίου και άλλες… ομορφιές. Αλλά τι θυμάμαι τώρα; Πέρασαν άλλωστε πάνω από 15 χρόνια και τα… πάντα όλα παραγράφονται από τη μνήμη μας. Φροντίζουν γι’ αυτό τα καλά μας ΜΜΕ. Απλώς το υπενθυμίζω, έτσι;
* Ο κύριος Στέλιος Ράμφος, φιλόσοφος και συγγραφέας, αναφερόμενος στον Κυριάκο Μητσοτάκη, δήλωσε: «Δεν έχω ξαναδεί πρωθυπουργό να του έχουν πέσει τόσα πολλά στο κεφάλι του. Αν τον συναντούσα, θα του έλεγα: ‘‘Χαρά στο κουράγιο σου, Κυριάκο’’». Εν τω μεταξύ, ο πρωθυπουργός μας… φιλοσοφεί, λέγοντας ότι ο εγκλεισμός κάνει καλό, καθώς δεν ξοδεύουμε και μας δίνεται η δυνατότητα να αποταμιεύσουμε… Το χειμώνα του 1846-1847, ο Καρλ Μαρξ αποφάσισε να απαντήσει στο έργο του μεγάλου αντιπάλου του Πιέρ-Ζοζέφ Προυντόν, «Η φιλοσοφία της αθλιότητας». Έτσι, εξέδωσε το βιβλίο του, «Η αθλιότητα της φιλοσοφίας», αναπτύσσοντας τις αρχές του, απέναντι στις ιδέες του αντιπάλου του. Απλώς, αυτό μου ήρθε πρόχειρα στο νου, διαβάζοντας τις… φιλοσοφίες του φιλοσόφου, Στέλιου Ράμφου…
* Μιλώντας στη Βουλή, ο πρωθυπουργός υπήρξε… εξαιρετικά διαφωτιστικός, καθόλου αυτοκριτικός και αρκούντως προβλέψιμος. «Η κυβέρνηση έκανε εξαιρετική δουλειά, αλλά ο ιός είναι επιθετικός, οι νέοι πηγαίνουν σε πάρτι και συνωστίζονται, η αντιπολίτευση είναι για τα… μπάζα»! Δεν ξέρω πόσο μακριά είμαστε από το να γίνουμε Μπέργκαμο. Δυστυχώς, όμως, οι κυβερνώντες, με τις εμμονές τους οδήγησαν εδώ τα πράγματα. Μάσκες χωρίς προδιαγραφές, Σκόιλ Ελικικού, καμία πρόσληψη ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού. ΜΕΘ μια απ’ τα ίδια, καμία, επίσης, πρόσληψη εκπαιδευτικών, ούτε, βεβαίως, φροντίδα για την αναγκαία ενίσχυση του στόλου των μέσων μαζικής μεταφοράς. Όλα χύμα στο κύμα. Και επιπλέον ένας ανεκδιήγητος καθ’ ύλην αρμόδιος υπουργός, ο οποίος νομίζει ότι η οργάνωση της υγείας είναι κάτι σαν το pick ’n’ roll στο μπάσκετ. Τέλος, μια μόνο υπενθύμιση, για να μην ξεχνιόμαστε. Επίταξη ιδιωτικών κλινικών εδώ και τώρα! Και όταν λέμε επίταξη, εννοούμε χωρίς χρήματα, σε μια τόσο κρίσιμη κατάσταση. Αρκετά με τα δωράκια στους ημετέρους. Τώρα προέχει η υγεία των πολιτών, γιατί η «ατομική ευθύνη» κάποτε ως επιχείρημα καταντά κωμωδία, μην πω και τραγωδία. Το νου σας, λοιπόν. Το νου σας…
* Ο Παύλος Πολάκης ανέβασε μια φωτογραφία στο προφίλ του να γλεντάει, εν μέσω καραντίνας, με την παρέα του. Φρόντισε δε όχι μόνο να μας το δημοσιοποιήσει, αλλά να κάνει και τις απαραίτητες διευκρινίσεις, μετά σχολίων, καμαρωτός-καμαρωτός: «Εμείς θα το γλεντίζουμε κι όπου το βγάλει η βράση ή που θα στάξει η δουλειά ή που θα σιοχαλάσει»… Για να καταλήξει: «Ιστορία θα γράψουν οι παρέες και στην καραντίνα. Πάρτε το χαμπάρι!!!». Αν ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίσει τόσο… δυναμικά να αντιπολιτεύεται την κυβέρνηση, θα τολμήσω μια πρόβλεψη. Ο Παναθηναϊκός του Αλαφούζου θα πάρει νωρίτερα το πρωτάθλημα απ’ ό,τι οι κύριοι της Κουμουνδούρου θα δουν ξανά κυβέρνηση. Συνεχίστε έτσι, αλλά μετά μη διαμαρτύρεστε ότι δεν σας καταλαβαίνει ο κόσμος, για να εξηγούμαστε…
* Ο υπουργός Τουρισμού, Χάρης Θεοχάρης, μας ενημέρωσε, επιτέλους, για το άνοιγμα των συνόρων το καλοκαίρι: «Αν βάζαμε οριζόντια 72ωρο τεστ για την είσοδο στη χώρα, θα έμπαιναν μόλις 100.000 τουρίστες αντί των 4,4 εκατομμυρίων που εισήλθαν». Πόσο πιο ξεκάθαρα να το πει ο άνθρωπος; Εμείς, πάντως, καταλάβαμε, ασχέτως αν ο υπουργός συνέχισε το τροπάρι περί «ατομικής ευθύνης». Πόσο προβλέψιμοι πια αυτοί οι άριστοι; Μα πόσο, όμως;
* Ο πρόεδρος των νοσοκομειακών γιατρών του ΑΧΕΠΑ, Θανάσης Σιούλης, δήλωσε: «Η κατάσταση στις ΜΕΘ είναι οριακή, καθώς δεν έχουμε ούτε ένα κρεβάτι άδειο για τον κορονοϊό. Σε σύνολο 25 κλινών, τη Δευτέρα υπήρχε μόλις ένα κενό. Για τους καινούργιους ασθενείς ίσως χρησιμοποιήσουμε φορητούς αναπνευστήρες, ίσως έχουμε μεγαλύτερη επιτήρηση στους θαλάμους. Θα δούμε τι θα κάνουμε. Δυστυχώς, φτάσαμε στο σημείο να προχωρούμε σε επιλογές ασθενών. Όπως είναι η κατάσταση σήμερα, δεν θα μπορέσουμε να αγγίξουμε ούτε έναν ασθενή ηλικίας 85 ετών και πάνω»! Αυτά τα… ωραία βιώνουμε, όταν η οικονομία τοποθετείται πάνω από την υγεία. Όταν οι προσλήψεις αλλά και η ενίσχυση των υγειονομικών δομών δεν έχουν την ίδια αξία με την ενίσχυση των ανθρώπων μας -ειδικά των μιντιαρχών, οι οποίοι έχουν πάρει ντοκτορά στην προπαγάνδα…
* Να υποθέσω ότι τα ιδιωτικά ιατρεία και οι ιδιωτικές κλινικές, στην κρίσιμη αυτή περίοδο του κορονοϊού, δέχονται άτομα ανασφάλιστα, γιατί πάνω απ’ όλα βρίσκονται ο όρκος του Ιπποκράτη και η αξία της ανθρώπινης ζωής; Βουλωμένο γράμμα διαβάζω, έτσι δεν είναι…
Μόνο σε μεταφυσικές εκδοχές μπορούμε να εναποθέσουμε τις ελπίδες μας. Οι νεοφιλελεύθεροι θιασώτες της οικονομίας και της αγοράς θέτουν σε δεύτερη μοίρα την υγεία των πολλών. Για παράδειγμα, στις ΗΠΑ, με τους νεκρούς να έχουν φτάσει τις 240.000, ο πρόεδρος επιμένει ότι δεν τρέχει τίποτα. Οι εγχώριοι μονεταριστές και η κυβέρνηση παραμένουν πιστοί στο δόγμα να μην ενισχυθεί σοβαρά το ΕΣΥ, καθώς οι προτεραιότητές τους είναι άλλες. Αυτό είναι μέγιστο πολιτικό ζήτημα και ας ευχηθούμε να μην το βρούμε μπροστά μας. Ρεαλιστικά, ωστόσο, πρέπει να επενδύσουμε στην τύχη! Ο Κινέζος φιλόσοφος, Λάο Τσε, έλεγε: Δεν υπάρχει μεγαλύτερη δυστυχία από το να είσαι δυσαρεστημένος με την τύχη σου». Καλή μας εβδομάδα…
