Η επίθεση στους Δίδυμους Πύργους άλλαξε τον κόσμο ολόκληρο. Αλλά στην Ελλάδα γέννησε τους ψεκασμένους, τους συνωμοσιολόγους που δεν πιστεύουν τίποτα αν δεν τους αρέσει και δεν χαϊδεύει τον εθνικισμό μας
11η Σεπτεμβρίου 2001… Η ημέρα που άλλαξε το κόσμο. Οσον αφορά την αντίληψη που έχει για τον διπλανό του… Η ημέρα που όλοι ξαφνικά γίναμε εν δυνάμει τρομοκράτες… Η Αμερική βίωσε μία από τις χειρότερες ημέρες στην ιστορία της, για πρώτη φορά στα χρονικά είδαμε τρομοκρατική επίθεση “ζωντανά” μέσα από τους τηλεοπτικούς δέκτες. Οχι, με τη λογική του ξαφνικού. Αλλά, ως κλασικοί τηλεθεατές που κάθονται στον καναπέ και βλέπουν ένα σίριαλ με πατατάκια και μπύρες.. Κι αυτό γιατί η δεύτερη επίθεση ήταν υπολογισμένη με ακριβεια ώστε όλα τα τηλεοπτικά κανάλια του κόσμου να είναι εκείνη τη στιγμή στον … αέρα και να μεταδίδουν ζωντανά τις εξελίξεις…
Από εκείνη την ημέρα, όλα άλλαξαν… Και κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει… Ο Πάνος Παπαδόπουλος, ο καλός συνάδελφος πριν από δύο χρόνια μέσω της ιστοσελίδας protagon.gr είχε δημοσιεύσει ένα άρθρο με αφορμή έναν πίνακα. Μία φωτογραφία του Thomas Hoepker που παρουσιάστηκε στην έκθεση «Magnum – Contact Sheets» στην Instanbul Modern το 2015. Δεκατέσσερα χρόνια μετά το πρώτο κλικ. Και έχει τη σημασία του…
Θυμάμαι κι εγώ πού ήμουν όταν χτύπησαν τους Δίδυμους Πύργους την 11η Σεπτεμβρίου. Είχε μόλις τελειώσει η σκοπιά μου στο 3ο ΠΕΚ Βόλου, είχα πέσει να κοιμηθώ και θυμάμαι να ακούω στη διαπασών τη φωνή του Χατζηνικολάου στο δελτίο του Mega – είχα βρίσει τον συνάδελφο φαντάρο που έβαλε δυνατά την τηλεόραση και με ξύπνησε. Μετά και ενώ ήμασταν όλοι καρφωμένοι μπροστά στην τηλεόραση ένας άλλος συνάδελφος φαντάρος με σκούντησε: «Ελα, μωρέ, μόνοι τους το έκαναν οι Αμερικάνοι».
Τι ήταν η 11η Σεπτεμβρίου; Ηταν πάρα πολλά. Αλλαξε τον κόσμο μας. Και ήταν η ληξιαρχική πράξη γέννησης των ψεκασμένων. Η Ελλάδα πρέπει να είναι το μοναδικό κράτος στη Γη που να πιστεύει τόσο μαζικά και σε τόσο υψηλά ποσοστά ότι την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους και στο Πεντάγωνο στις 11 Σεπτεμβρίου 2001 την οργάνωσαν οι ίδιοι οι Αμερικάνοι. Και δεν είναι δική μου μαντεψιά. Σε δημοσκόπηση που είχε γίνει τον Ιούνιο του 2014 από το ΠΑΜΑΚ – δηλαδή 13 ολόκληρα χρόνια από τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου και τρία από την εκτέλεση του Οσάμα μπιν Λάντεν – το 58,74% των ερωτηθέντων συμπολιτών μας δήλωνε βέβαιο ότι η επίθεση στους Δίδυμους Πύργους ήταν αποτέλεσμα καλά οργανωμένου σχεδίου των ΗΠΑ για να επιβάλουν την εξωτερική τους πολιτική. Φυσικά περισσότεροι – τρεις στους τέσσερις – πίστευαν ότι η κρίση της ελληνικής οικονομίας ήταν προσχεδιασμένη από διάφορα εξωθεσμικά κέντρα.
Και βεβαίως δηλώναμε σίγουροι – σε ποσοστό 68,66% – ότι το φάρμακο για τον καρκίνο έχει βρεθεί, αλλά μας το κρύβουν. Το ίδιο νήμα τα συνδέει όλα αυτά. Η λογική των ψεκασμένων. Στην ίδια δημοσκόπηση ας πούμε εμφανίστηκε για πρώτη φορά ένα μικρό αλλά κρίσιμο ποσοστό Ελλήνων, της τάξεως του 25%, που δεν πιστεύουν ότι ο Νιλ Αρμστρονγκ πάτησε στη Σελήνη. Ε ναι, είναι γνωστό πως η όλη αποστολή του «Απόλλων 11» σκηνοθετήθηκε κάπου στη Νεβάδα…
Η συνωμοσιολογία ήταν πάντα εθνικό μας χόμπι. Λόγω εκπαιδευτικής διαδικασίας, που σε μια σχολική λούπα μαθαίνεις συνέχεια και επαναληπτικά τι συνέβη σε συγκεκριμένες περιόδους της ελληνικής ιστορίας – και παράλληλα μαθαίνεις να αγνοείς τι συνέβη σε άλλα χρονικά διαστήματα και φυσικά σε άλλους πολιτισμούς – αντιλαμβανόμαστε τους εαυτούς μας ως το κέντρο του κόσμου. Είναι σχεδόν επόμενο οι περισσότεροι να πιστεύουμε ότι κάθε μέρα στον Λευκό Οίκο με το που ξημερώνει, ο Μπαράκ ρωτάει τη Μισέλ: «Λοιπόν σκέφτηκες τι κακό θα κάνουμε στους Ελληνες σήμερα;».
Είναι το ίδιο εθνοκεντρικό μοτίβο που μας κάνει να πιστεύουμε ότι για μία ψήφο στο Κογκρέσο οι Αμερικανοί δεν μιλούν σήμερα ελληνικά και δεν έχουν ως εθνικό πιάτο τη χωριάτικη. Αυτά υπήρχαν πάντα. Αλλά τα τελευταία χρόνια τείνουμε να πιστεύουμε και να υιοθετούμε μαζικά όποια τρέλα κυκλοφορεί στο Διαδίκτυο και μας χαϊδεύει τον εγωισμό, την συναισθηματική ανεπάρκεια και τον σοβινισμό μας. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Οι θεωρίες συνωμοσίας για την 11η Σεπτεμβρίου έχουν τέτοια απήχηση στη χώρα μας, λόγω και του ανομολόγητου αλλά υπαρκτού ελληνικού αντισημιτισμού – ξεχνάμε το αμίμητο, ότι τάχα μου 4.000 Eβραίοι δεν είχαν πάει στις δουλειές τους στους Δίδυμους Πύργους τη μέρα της επίθεσης;
Ολα αυτά τα σκέφτηκα με αφορμή την περίφημη φωτογραφία του Τόμας Χέπκερ με την παρέα των Αμερικανών εκείνο το όμορφο πρωινό στο ινδιάνικο καλοκαίρι του Σεπτεμβρίου του 2001, να κοιτούν, κάπως αμέριμνοι, κάπως ανέμελοι, σίγουρα όχι τόσο σοκαρισμένοι, από την ακτή του Μπρούκλιν τους Δίδυμους Πύργους να φλέγονται. Η φωτογραφία, λόγω της ημέρας, έκανε τον γύρο των social media και στη χώρα μας. Οι μισοί έσπευσαν να λοιδορήσουν ότι η εικόνα είναι μοντάζ ή ακόμα καλύτερα hoax. Δεν αναλογίστηκαν ότι η συγκεκριμένη φωτογραφία ανήκει στο αρχείο του πρακτορείου Magnum. Δεν στάθηκαν στο γεγονός ότι ο Τόμας Χέπκερ είναι ένας από τους πέντε σπουδαιότερους μεταπολεμικούς φωτογράφους.
Ούτε σκέφτηκαν πως ο ίδιος πάλεψε δύο χρόνια με τη συνείδησή του για το αν έπρεπε να τη δημοσιοποιήσει ή όχι. Τη θεωρούσε ανοίκεια προς την τραγωδία, αλλά τελικά το πήρε απόφαση και την έδωσε στη δημοσιότητα. Εκτοτε για τον καθένα αυτή η υπέροχη εικόνα συμβολίζει και κάτι. Ισως βέβαια στην Ελλάδα να πιστεύουν ότι την 11η Σεπτεμβρίου την οργάνωσε ο Τόμας Χέπκερ…
