Η τελευταία παράσταση του έργου «Στα Ξένα Έλληνας και στην Ελλάδα Ξένος» με τον Λευτέρη Ελευθερίου πραγματοποιήθηκε χθες (18/12) και ήταν αφιερωμένη στα κορίτσια του Πανναξιακού ΑΟΝ
Ο Λευτέρης Ελευθερίου δεν έλειψε ποτέ από κοντά μας.. Και όταν λέμε «κοντά μας» εννοούμε οτιδήποτε έχει σχέση με τη Νάξο. Και προσπαθεί μέσα στο 24ωρο να βρει χρόνο καθημερινά για τη πατρίδα του… Οπότε δεν απόρησε κανείς με την σκέψη του τα έσοδα από την τελευταία παράσταση (για φέτος) του έργου «Στα Ξένα Έλληνας και στην Ελλάδα Ξένος» να δοθούν προς ενίσχυση της γυναικείας ομάδας βόλεϊ της Νάξου και δη του Πανναξιακού ΑΟΝ… Η παράσταση αυτή πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Τρίτης 18 Δεκεμβρίου στο θέατρο «Χώρα» που βρίσκεται Αμοργού 20 στην Κυψέλη (στο ύψος της πλατείας Αμερικής στην Πατησίων) και σημειώθηκε sold-out…
Παρόντες δεκάδες Ναξιώτες αλλά και μέλη της ομάδας του Πανναξιακού καθότι διακρίναμε τις Ξένια Κακουράτου, Αλεξάνδρα Καραβοκύρη (τα δύο λίμπερο), Ευανθία Λάβδα (πασαδόρος) και Μαραφένια Πατεράκη (κεντρική), το προπονητικό τιμ με επικεφαλής τον προπονητή Νίκο Κωστακόπουλο, ενώ το Δ.Σ. του συλλόγου εκπροσώπησε ο Δημήτρης Καρούσης. Να σημειώσουμε ότι στη Νάξο έως και σήμερα βρίσκονταν η Ολγα Βεργίδου και Ειρήνη Χατζηευστρατιάδου αλλά και οι Φρανσίλ Στεντίλ και Αλεξάνδρα Ριντ, οι οποίες και θα αναχωρήσουν το Σάββατο… Επιστροφή όμως όλων μετά την Πρωτοχρονιά γιατί έχουμε και … προπονήσεις. Και βέβαια εκτός από τους δεκάδες Ναξιώτες εντοπίσαμε (όχι ότι ήταν δύσκολο) μέσα από τις φωτογραφίες που υπάρχουν στην ιστοσελίδα των social media του Πανναξιακού ΑΟΝ και την πολιτευτή Κυκλάδων με τη Νέα Δημοκρατία, Κατερίνα Μονογιού…
Και τέλος, να προσθέσουμε ότι το ΔΣ του Πανναξιακού ΑΟΝ με ανακοίνωσή του είχε προχωρήσει σε «ευχαριστήριο» μήνυμα προς τον ηθοποιό Λευτέρη Ελευθερίου τον σκηνοθέτη της παράστασης κ. Γιώργο Σουξέ και τους συνεργάτες τους για την προσφορά τους καθώς και τους χορηγούς της παράστασης ΕΑΣ Νάξου και ΟΚ Markets για την στήριξή τους.
Λίγα λόγια για την παράσταση:
Το έργο, βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα, αφηγείται την ιστορία ενός μετανάστη και αποτελεί αναφορά στην Ελληνική κοινωνία και στην ξενιτιά, στις σχέσεις των λαών, στην ίδια την ζωή! Η δράση τοποθετείται στη Γερμανία τη δεκαετία του ’60, αλλά δεν ξεκινά από εκεί…
Η Ελλάδα εκείνη την εποχή είχε τις πληγές του εμφυλίου ακόμη ανοιχτές. Η ύπαιθρος κατεστραμμένη από τον πόλεμο, εγκαταλειμμένη στην φτωχή της μοίρα, ερημώνεται. Στις πόλεις επικρατεί ο φόβος του χαφιέ κι η αναδουλειά, κι η επιβίωση καθίσταται δύσκολη. Πολλοί είναι στις φυλακές και στην εξορία και ακόμα περισσότεροι κυνηγημένοι, αυτοεξόριστοι και φυγάδες. Η οικογένεια κάποιου φυλακισμένου, εκτοπισμένου ή πρόσφυγα, δεν είχε περιθώρια προόδου ή έστω κάποια χαραμάδα αισιοδοξίας. Η περίοδος αυτή ήταν το αποκορύφωμα της μετανάστευσης της ελληνικής νεολαίας στη Γερμανία, αφού χιλιάδες ήταν οι νέοι που έφευγαν με μια βαλίτσα αναζητώντας μια καλύτερη ζωή στο εξωτερικό.
Ο Στάμος αποφασίζει κι εκείνος να πάρει τον δρόμο της ξενιτιάς, κατατρεγμένος από το καθεστώς του κράτους και του παρακράτους το οποίο πιέζει τον πατέρα του – πολιτικό κρατούμενο λόγω φρονημάτων – να υπογράψει δήλωση μετανοίας, κάτι που ο ίδιος πεισματικά αρνείται. Φεύγει στη Γερμανία, όπου δουλεύει ως εργάτης σε ορυχείο. Δουλεύει, τρώει, κοιμάται. Δουλεύει. Η επικοινωνία με την μάνα του και την αδελφή του είναι δύσκολη. Η μόνη άμεση επαφή με την πατρίδα είναι το ραδιόφωνο κι η εκπομπή για τους μετανάστες στα βραχέα, με αφιερώσεις και τραγούδια, κυρίως του Καζαντζίδη.
Καθώς, ξεθεωμένος από τη βαριά δουλειά, ζεσταίνει το φαΐ του, ανοίγει το ράδιο ν’ ακούσει τον Στέλιο, να «συνομιλήσει» μαζί του, να του πει τα δικά του σα να είναι παρών, γιατί νιώθει πως τα τραγούδια του Στέλιου μιλούν για το δικό του δράμα. Όμως στο σπίτι που μένει, μένουν κι άλλοι μετανάστες, ο καθένας με τον δικό του καημό, τη δική του ιστορία. Κι έτσι τα τραγούδια αυτά γίνονται και δικά τους, γίνονται η γέφυρα που θα τους συνδέσει, θα τους βοηθήσει να γνωριστούν, να μάθει ο ένας την ιστορία του άλλου και να δουν πόσο ίδιοι είναι τελικά, κάτω από την αντικειμενική διαφορετικότητά τους και τελικά να πάψουν να είναι «ΞΕΝΟΙ»
Συντελεστές
Σκηνοθεσία & Θεατρική Προσαρμογή: Γιώργος Σουξές
Κείμενο: Θανάσης Σκρουμπέλος
Σκηνικά – Κουστούμια: Άννα Μαχαιριανάκη
Κινησιολογία: Βάσια Aγγελίδου
Σχεδιασμός φωτισμών: Κατερίνα Μαραγκουδάκη
Ηχητικά εφέ: Γιώργος Ζιώτας
Βοηθός Σκηνοθέτη: Ίρις Τσιμπρή
Φωτογραφίες: Γιούλη Γεωργαντίδου
Σχεδιασμός αφίσας: Νίκος Γουζιλόπουλος
Επικοινωνία-Δημόσιες σχέσεις: Χρύσα Ματσαγκάνη
Οργάνωση Παραγωγής: Χρυσάνθη Γεωργαντίδου
Παίζουν: Λευτέρης Ελευθερίου, Γιώργος Σουξές
Συμμετέχουν: Φωνή Εκφωνητή: Νίκος Μενεμένογλου
Φωνή Φράου Γκρίτε: Ίρις Τσιμπρή
