Μερικά παιδιά με το ηλιοβασίλεμα θεώρησαν σωστά να… καλλωπίσουν το άγαλμα (αντίγραφο) της Σφίγγας των Ναξίων που βρίσκεται έξω από το Δημαρχείο Νάξου
Κάτω από το Δημαρχείο της Νάξου, στο πεζόδρομο βρίσκεαι ένα αντίγραφο της περίφημης Σφίγγας των Ναξίων. Ενός αγάλματος κολοσσιαίου μεγέθους που έστειλε γύρω στο 560 π.Χ. η Νάξος ως προσφορά στο ιερό του Απόλλωνα και στο μαντείο των Δελφών. Το συνολικό του ύψος έφτανε σχεδόν τα 12,5 μέτρα, κατείχε περίοπτη θέση στο ιερό και εξέφραζε συμβολικά την πολιτική, οικονομική και καλλιτεχνική υπεροχή της Νάξου κατά την αρχαϊκή περίοδο. Βρέθηκε το 1861 κατά τη διάρκεια ανασκαφών και φυλάσσεται στο αρχαιολογικό μουσείο των Δελφών.
Το αντίγραφό του βρίσκεται όπως αναφέραμε στη Νάξο. Και αρκετοί είναι αυτοί που δεν εκφράζονται και με τα καλύτερα λόγια θεωρώντας ότι δεν είναι και ότι καλύτερο… Όμως, κανείς δεν επιχείρησε να το … καλλωπίσει. Εκτός από σήμερα το απόγευμα. Λίγο πριν την δύση του ηλίου. Οπου μία παρέα ανήλικων, αποφάσισε να παρέμβει στυλιστικά. Και όπως βλέπετε και στις φωτογραφίες, μία κοπέλα ανέλαβε να βάλει κραγιόν στην Σφίγγα. Υπό το βλέμμα των φίλων της. Την ίδια ώρα στο «Ιάκωβος Καμπανέλλης» υπήρχε εκδήλωση καθότι διανύουμε τα «Νικοδήμεια», υπήρξε αντίδραση και τα παιδιά έφυγαν. Όμως, το στίγμα έμεινε. Αγνωστο για πόσο αλλά έμεινε…
Εμείς να σημειώσουμε ότι το κανονικό άγαλμα της Σφίγγας, λαξεύτηκε σε έναν μεγάλο όγκο ναξιακού μαρμάρου. Στεκόταν πάνω σε έναν κίονα πρώιμου ιωνικού ρυθμού, ύψους περίπου 9,5 μέτρων, το οποίο επιστεφόταν από ιωνικό κιονόκρανο. Το συνολικό ύψος του μνημείου είχε συνολικό ύψος που έφτανε τα 12,45 μέτρα. Το έργο αυτό ήταν το αρχαιότερο ιωνικής κατασκευής στον χώρο του μαντείου, και ήταν τοποθετημένο μπροστά από τον πολυγωνικό τοίχο του ιερού, κοντά στον “Βράχο της Σίβυλλας”.
Το κολοσσιαίο άγαλμα της Σφίγγας κατά τη συνήθη παράδοση και τη μυθολογική απεικόνιση, έφερε γυναικείο πρόσωπο με αινιγματικό χαμόγελο (το γνωστό “αρχαϊκό μειδίαμα”), πάνω σε σώμα λιονταριού με φτερά πουλιού. Οι φτερούγες είναι στραμμένες προς τα πίσω και γυρτές προς τα επάνω. Οι ανατομικές λεπτομέρειες και τα διακοσμητικά στοιχεία στα φτερά αποδίδονταν με εγχαράξεις, αλλά και χρώμα. Η κώμη στο μέτωπο είναι στεφανωμένη με ταινία, ενώ βόστρυχοι πέφτουν πίσω από τα αφτιά, φθάνοντας μέχρι τους ώμους. Αν και κολοσσιαίων διαστάσεων, τα χαρακτηριστικά του υποδηλώνουν ότι ίσως αποτελούσε αντίγραφο χάλκινου προτύπου μικρότερων διαστάσεων. Στην κυλινδρική βάση φέρει την επιγραφή: «ΔΕΛΦΟΙ ΑΠΕΔΩΚΑΝ ΝΑΞΙΟΙΣ ΤΑΝ ΠΡΟΜΑΝΤΗΙΑΝ ΚΑΤΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΑΡΧΟΝΤΟΣ ΘΕΟΛΥΤΟΥ ΒΟΥΛΕΥΟΝΤΟΣ ΕΠΙΓΕΝΕΟ». Το μνημειώδες αυτό έργο ανάγεται στο 560 π.Χ. περίπου και είναι το αρχαιότερο ιωνικό αρχιτεκτονικό στοιχείο στο ιερό των Δελφών. Η επιγραφή της βάσης είναι μεταγενέστερη. Χρονολογείται γύρω στο 328 – 327 π.Χ. και αναφέρει ψήφισμα των Δελφών, σύμφωνα με το οποίο δινόταν στους κατοίκους της Νάξου το δικαίωμα της προμαντείας, δηλαδή η δυνατότητα να λαμβάνουν σειρά προτεραιότητας κατά τη λήψη χρησμών από το μαντείο των Δελφών.
Με πληροφορίες από την Wikipedia.org
