Πέθανε σήμερα Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου ο αγαπημένος ηθοποιός Τάκης Σπυριδάκης σε ηλικία 61 ετών και μετά από πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο – Οι ρόλοι που τον χαρακτήρισαν (Στρατιώτης Μπαλούρδος” και “Πρόεδρος Αγαπούλας”) και το αντίο της Σεμίνα Διγενή (δείτε video)
«Ζήτησες άδεια από το λοχαγό σήμερα και την πήρες ρε γμτ…» έγραψε στον προσωπικό της λογαριασμό η γνωστή δημοσιογράφος, Σεμίνα Διγενή προσθέτοντας μια φωτογραφία του Τάκη Σπυριδάκη, του αγαπημένου ηθοποιού που έφυγε σήμερα Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου σε ηλικία 61 ετών και μετά από πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο… Φράση που παραπέμπει στο γνωστό και αγαπημένο ρόλο του Τάκη Σπυριδάκη από την ταινία «Λούφα και Παραλλαγή», και με τον Μπαλούρδο να ζητάει 5νθήμερη αγροτική άδεια από τον λοχαγό του…
Μπορεί να μην την πήρε ποτέ, να εκάναμε επανάσταση όπως του λέει λίγο αργότερα ο Συνταγματάρχης σε ερώτησή του για τα τανκς που κυκλοφορούν στο δρόμο, όμως ο Τάκης Σπυριδάκης πέρασε στην αιωνιότητα. Όχι μόνο με αυτό το ρόλο, αλλά με την εν γένει παρουσία του στον Κινηματογράφο και την τηλεόραση… Κυρίως όμως στο θέατρο όπου έπαιζε έως την τελευταία στιγμή της ζωής του… Ο γνωστός ηθοποιός, σκηνοθέτης και σεναριογράφος έφυγε από τη ζωή μετά από πολυετή μάχη με τον καρκίνο. Είχε μιλήσει για την ασθένειά του το 2017. «Ένα χρόνο πριν έμαθα ότι κάτι δεν πάει καλά. Είχα κάποια συμπτώματα με την έννοια του ότι δεν μπορούσα να φάω καλά. Πίστευα ότι ήταν ένα σύμπτωμα από τη δουλειά μας, το άγχος μας, αλλά τι άγχος. Έκανα μια δουλειά στο θέατρο που πήγαινε εξαιρετικά καλά και πάει ακόμα. Δεν πήγα στον γιατρό», είχε εξομολογηθεί στην εκπομπή Late Night, τον Δεκέμβριο εκείνης της χρονιάς.
«Με την επιμονή της πρώην συζύγου μου, που διατηρούμε μια εξαιρετική σχέση, πήγα σε ένα γιατρό που μου ανακοίνωσε ότι κάτι σοβαρό συμβαίνει. Του είπα ότι είμαι μεγάλος άνθρωπος και θα ήθελα να μην μιλάμε περιφραστικά, να μην μιλάμε με μισόλογα και να μου πει ότι είναι για να ξέρω κι εγώ τι να κάνω και να πάρω τις αποφάσεις μου. Πήρα τη γυναίκα μου και πήγαμε σε ένα μπαράκι, χτύπησα τέσσερα ουίσκι απανωτά, κάπνισα κι ένα πακέτο τσιγάρα και είπα από μέσα μου μερικά πράγματα, δεν τα εξομολογήθηκα σε κανέναν. Όταν πήγα σπίτι, ζήτησα απλώς να δω τα παιδιά μου, να κάνουμε μια κουβέντα για να μην τους έρθει απότομα. 52 μέρες μέσα στο νοσοκομείο, τα είδα όλα».
Ο Σπυριδάκης είχε γεννηθεί στην Αίγινα το 1958 και αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη μεγάλη οθόνη το 1983, ενσαρκώνοντας έναν από τους πρωταγωνιστές της ταινίας «Γλυκιά Συμμορία», σε σκηνοθεσία του Νίκου Νικολαΐδη). Για την ερμηνεία του τιμήθηκε με το ειδικό βραβείο ερμηνείας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης τον ίδιο χρόνο. Η δεύτερη συμμετοχή του ήταν στη «Λούφα και Παραλλαγή» του Νίκου Περάκη (1984), στην οποία υποδύθηκε τον θρυλικό «Μπαλούρδο».
Συνολικά συμμετείχε σε 13 ταινίες, ενώ έκανε το σκηνοθετικό του ντεμπούτο το 1994 με την ταινία «Ο Κήπος του Θεού», της οποίας έγραψε και το σενάριο. Η ταινία τιμήθηκε με 7 κρατικά βραβεία ποιότητας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Ακολούθησαν οι ταινίες «Πρωινή Περίπολος» (Νίκος Νικολαΐδης, 1986), «Προστάτης Οικογένειας» (Νίκος Περάκης, 1997), «Αυτή η Νύχτα Μένει» (Νίκος Παναγιωτόπουλος, 1999), «Μαύρο Γάλα» (Νίκος Τριανταφυλλίδης, 1999), «Κανείς δεν χάνει σε Όλα» (Διονύσης Γρηγοράτος, 2000), «Φτηνά Τσιγάρα» (Ρένος Χαραλαμπίδης, 2000), «Κουράστηκα να σκοτώνω τους αγαπητικούς σου» (Νίκος Παναγιωτόπουλος, 2002), «Λούφα και παραλλαγή: Σειρήνες στο Αιγαίο» (Νίκος Περάκης, 2005), «Ισοβίτες» (Θόδωρος Μαραγκός, 2008) και “4 Μαύρα Κοστούμια” (Ρένος Χαραλαμπίδης, 2009).
Το 1989 έγραψε και σκηνοθέτησε την ταινία μικρού μήκους «Βέρα Κρουζ», τιμήθηκε από το υπουργείο Πολιτισμού και το 1990 βραβεύτηκε από το Εθνικό Κέντρο Ταινιών της Γαλλίας.
Τα τελευταία χρόνια μάλιστα τον γνώρισαν οι νεώτεροι μέσα από σειρά διαφημίσεων γνωστής εταιρείας τηλεπικοινωνίων ως ο «αγαπούλας» πρόεδρος. Ο ίδιος είχε ενσαρκώσει Έλληνα παράγοντα, την περίοδο που το ποδόσφαιρο ταλανιζόταν από σκάνδαλα. Και μας είχε βάλει για τα καλά στο χώρο του ποδοσφαίρου ενώ μας έκανε κοινωνούς και χαρακτήρων όπως ο “Αντωνίου” ή ο “Πίου” το μαύρο πιστόλι… Μέσα από την ερμηνεία του κατάφερε να κερδίσει όλους τους θεατές, προσφέροντας μερικές αξέχαστες ατάκες.
«Γιατρός ή δικηγόρος»
«Την εποχή που ήμουν μαθητής έπρεπε να πας οπωσδήποτε στο πανεπιστήμιο, ακριβώς όπως και τώρα, και οι άλλες δουλειές ήταν απαξιωμένες. Έπρεπε οπωσδήποτε να γίνεις γιατρός ή δικηγόρος», είχε δηλώσει σε συνέντευξή του στη LiFO. Το “μάθε γράμματα” το καταλαβαίνω, αλλά τα υπόλοιπα όχι. Είναι απογοητευτικό τα περισσότερα παιδιά να προσπαθούν να εξυπηρετήσουν το όνειρο ενός άλλου. Είναι ένας παράγοντας που τα εμποδίζει να ασχοληθούν και με άλλα πράγματα, τα δυσκολεύει να βρουν κάτι να αγαπήσουν. Κι αν δεν αγαπήσεις κάτι, τι θα σε κάνει να ζήσεις πιθανόν με καλύτερους όρους;»
«Αν μπορούσα να γυρίσω πίσω στον χρόνο, θα τα άλλαζα όλα. Μεγαλώνω σημαίνει αποκτώ μια λεπτότητα, μια σοφία, μια άλλη σχέση με τα πράγματα και θα ήμουν κουτός αν έκανα τα ίδια σε περίπτωση που μου δινόταν μια δεύτερη ευκαιρία. Σίγουρα θα παρέμενα στον χώρο της τέχνης και μάλλον πάλι στον κινηματογράφο θα κατέληγα».
