Ο Κωνσταντίνος Κοντογεωργόπουλος είναι από τους ηθοποιούς που δεν έχουν ακόμη περάσει την πόρτα της προβλέψιμης ρουτίνας. Ίσως γιατί ξεκίνησε δυνατά, αμέσως μετά τη σχολή, και είδε τα φώτα της Επιδαύρου πριν καν στεγνώσει το πτυχίο. «Έπεσα στα βαθιά», λέει – κι όμως, δεν πνίγηκε, αλλά κολύμπησε με πάθος.
🖋 Του Νίκου Σκορδιαλού
Τον γνωρίσαμε ως Αργύρη Μανωλόπουλο-Βαρελά στη δημοφιλή σειρά «Άγιος Έρωτας» του Alpha. Ένα πρόσωπο γεμάτο ένταση, συγκρούσεις, ρομαντισμό και εσωτερικά διλήμματα – σαν την πραγματική ζωή.
«Είναι εύκολο να παρατήσεις τον εαυτό σου»
Η συζήτησή μας προχωρά και δεν κρύβει: «Ναι, έχω ξεχάσει τον εαυτό μου μέσα στην πίεση. Είναι εύκολο. Η δουλειά σου ρουφάει τον χρόνο, τις ανάσες σου. Αλλά μετά συνειδητοποιείς ότι πρέπει να βάλεις και τον εαυτό σου στην εξίσωση».
Δεν βλέπει τη δουλειά του μόνο ως τέχνη, αλλά και ως έναν τρόπο να σκάψει βαθιά στον εαυτό του. «Είναι ψυχοθεραπεία μερικές φορές. Κι άλλες, σου ανοίγει πληγές».
Θέατρο ή τηλεόραση;
«Το κάθε ένα έχει την ομορφιά και τη δυσκολία του», μας λέει. Δεν διαλέγει. Αντλεί εμπειρίες και από τα δύο, και δείχνει πραγματική ευγνωμοσύνη για τους συνεργάτες του στον «Άγιο Έρωτα». «Είμαστε ομάδα. Δουλεύουμε με σεβασμό, και αυτό φαίνεται».
Οι θαυμαστές του; Πλέον τον αναγνωρίζουν στον δρόμο. Του λένε λόγια που τον συγκινούν – και του θυμίζουν γιατί αγαπά αυτή τη δουλειά.
Η πρώτη σπίθα
Δεν είχε ονειρευτεί μικρός να γίνει ηθοποιός. «Δεν είχε περάσει από το μυαλό μου», εξομολογείται. Όμως η πρώτη επαφή με το θέατρο του άνοιξε δρόμους που δεν ήξερε ότι υπήρχαν. Οι γονείς του στην αρχή ήταν επιφυλακτικοί. Μετά, περήφανοι.
Επόμενα σχέδια – και διακοπές
«Θα είμαστε και δεύτερη χρονιά στον “Άγιο Έρωτα”», λέει με χαμόγελο, δείχνοντας πως έρχεται συνέχεια. Και καλοκαίρι; «Θα ξεκλέψω λίγες μέρες. Θέλω ήλιο, παρέες και ξεκούραση – τίποτα στημένο».
Ακούστε τη συνέντευξη που έδωσε στο Νίκο Σκορδιαλό
Ο Κωνσταντίνος Κοντογεωργόπουλος δεν θέλει να γίνει στατικός. Δεν βλέπει την τέχνη του ως επάγγελμα αλλά ως δρόμο. Και όπως φαίνεται, αυτός ο δρόμος μόλις άνοιξε μπροστά του – με θέα μακρινή και βαθιά, σαν την Επίδαυρο εκείνο το πρώτο καλοκαίρι.
