29 Αυγούστου του 2014. Σκοπελίτης. Ξενυχτισμένοι από το προηγούμενο βράδυ έχοντας παίξει στη Δονούσα με τον Αρμάγο και τον Βάρδα, φθάνουμε σιγά-σιγά στο λιμάνι της Σχοινούσας.
Το «Μικρό Πολυτεχνείο» του Θράσου Καμινάκη μάς έχει δώσει την ευκαιρία να επισκεφθούμε για πρώτη φορά τις Μικρές Κυκλάδες. Αυτό είναι ένα από τα δώρα της μουσικής όταν κάποιος αποφασίσει να ακολουθήσει αυτό το «επάγγελμα». Κατεβαίνουμε καινούργιοι από την εμπειρία του Σκοπελίτη και μάς περιμένει μία άλλη πρωτόγνωρη εμπειρία πατώντας για πρώτη φορά το πόδι μας στην μικρή Σχοινούσα.
Το αμάξι του Μήτσου. Ένα αμάξι ελεύθερο από ταμπού και πρότυπα, δίχως αναγκαία παράθυρα και πόρτες, πασπαλισμένο με αφράτη άμμο. Οδηγός ο Θράσος, μας μεταφέρει κατευθείαν στη «Χαρά» στο ένα από τα δύο καφενεία-στέκια του νησιού. Κατά ένα περίεργο τρόπο, ήδη από την ώρα που κατεβήκαμε από το καράβι, οι ρυθμοί μας έπεσαν κατακόρυφα. Οι τύποι που συναντάμε γύρω μας λειτουργούν σε διαφορετικό σήμα ξεκάθαρα. Χαμογελούν συνεχώς και τα βλέπουν όλα αστεία. Υποπτευτήκαμε ότι πρέπει περνάνε πολύ καλά.
Με το που αρχίζω να ρωτάω για τον ήχο, το πού θα παίξουμε και τι ώρα, αρχίζουν οι περισσότεροι να γελάνε σαν να ρώτησα κάτι εντελώς άκυρο. Το γιατί, το κατάλαβα όταν από τη χαλαρότητα και την καλοπέραση: είχε πάει 12:00 και δεν είχαμε ξεκινήσει ακόμα να παίζουμε, τότε στο ιστορικό πλέον μπαρ στο Τσιγγούρι.
Από τότε «έμπλεξα» ευχάριστα με όλους τους αδερφούς Κωβαίους. Οι πρώτοι άνθρωποι που γνώρισα εκεί, πριν μάθω όλο το νησί. Η βραδιά ήταν μία από τις πιο όμορφες που έχω ζήσει.
Αυτό το μικρό νησί με τους 200 κάτι μόνιμους κατοίκους, εμάς και τους τουρίστες, έμοιαζε με καράβι. Ένα καράβι που ταξιδεύει νύχτα μέρα και δεν κοιμάται σχεδόν ποτέ. Το «κατάστρωμα» γεμάτο παρέες και με το τίποτα στήνονται συνεχώς χοροί. Χωρίς να καταλάβω, ξόμεινα. Τραβάτε με και ας κλαίω δηλαδή. «Έψησα» τον εαυτό μου ότι εκείνοι με ανάγκασαν να μείνω παραπάνω και να ξαναπαίξω αλλού, στο μεγάλο Βράχο.
Τις υπόλοιπες μέρες γνώρισα και τους υπόλοιπους μύστες του νησιού. Ο Σάλωνας, αρχιμάγιστρος. Μέχρι να φύγω, ήξερα όλο τον κόσμο. Η ανατολή μας έβρισκε να τρώμε κόκορα και να πίνουμε μπίρες στο φούρνο. Brunch όχι αστεία. Από τότε πέρασαν 10 χρόνια. Τίποτα τυχαίο δεν μας φέρνει σε τόπους που θα αγαπήσουμε.
Ο αέρας, τα βουνά, η θάλασσα, μα περισσότερο οι άνθρωποι. Μεγάλο πράμα οι άνθρωποι. Να τους γνωρίζεις, να τους αγαπάς, να σε αγαπάνε, να φεύγεις, να στεναχωριέσαι, να σε περιμένουνε, να τους περιμένεις.
«Τίποτα τυχαίο δεν μας φέρνει σε τόπους που θα αγαπήσουμε»
Έτσι, λοιπόν, κάθε χρόνο δεν υπάρχει καλοκαίρι που να μην απολαύσουμε μια εκδρομή με το «Αιολία» του καπετάν Μανώλη που γίναμε και κουμπάροι. Να μας πάει απέναντι στην όμορφη Ηρακλειά, στα Κουφονήσια, στην Κέρο, στο Αντικέρι.
Να δω έναν χορό από τον Κυρ Γιώργη. Να περάσω το στενό μπροστά από την απουσία της Κυρά Μαργαρίτας. Στη Κυρά Δέσποινά μας και στο Γιώργη τραπέζι στον Αλμυρό. Χωματόδρομοι με καλοκαιρινή χρυσόσκονη.
Μπανάκι στο Λιβάδι και φαγητό στην Πόπη. Τις ρακές μας στη «Χαρά» ή στο καφενείο με λαούτα και βιολιά. Τον Μήτσο στο «Μπιζέλι» που ψήνει και ψήνεται. Στην «Κυρά Ποθητή» με το Όνομα. Στο Deli για πρωινό και θέα και όχι μόνο. Κατσικάκι στα 8 αδέρφια. Σουβλάκια και άμα τύχει ρεβυθάδα στη «Μαρούσα». Γλυκάρες στου «Περί». Πίτσα στη Λόζα.
«Σχοινούσα. Ένα μικρό κουκλίστικο νησί να ξεχαστείς»
«Γεμάτο παρέες και με το τίποτα στήνονται συνεχώς χοροί. Χωρίς να καταλάβω, ξόμεινα»
Μελτέμι, Μπιράκι, ο Νικόλας, Αγνάντεμα. Θαλασσινά και από όλα τα καλά στο Βράχο. Όμορφα μαγαζιά με γούστο για να κάνεις περατζάδα. Και άμα πετύχεις εκεί και τον μεγάλο Οικονομίδη, να χορεύεις μέχρι πρωί. Να πάρεις και την ξακουστή τους φάβα για το χειμώνα. Σχοινούσα. Ένα μικρό κουκλίστικο νησί να ξεχαστείς. Ο κόσμος αλλάζει. Σε όλα. Μακάρι να κρατάνε γερά ακόμα οι μικροί όμορφοι τόποι. Από τους ανθρώπους, από εμάς εξαρτώνται όλα. Αυτό το ήσυχο κυματάκι και ο ορίζοντας αποθηκεύεται στην καρδιά για τα δύσκολα του χειμώνα της πόλης. Άλλο ένα «καταφύγιο» της καρδιάς.
«Σχοινούσα Σύμη Ικαριά
Κρήτη Αμοργός Τσιρίγο
Μαζί σου θαλασσάκι μου
Ένα πρωί θα φύγω…»
Ο Μπόικα ο σκύλος – τερματοφύλακας στο βενζινάδικο, με περιμένει και φέτος να του βαρέσω έστω ένα πέναλτι με τη ξεφούσκωτή του μπάλα και μετά να κάτσω με τον Μυλωνά στο βενζινάδικο παρέα να πιούμε τη ρακή του. Και να ακούμε το πλοίο να φεύγει για το γυρισμό, χωρίς εμάς. Σα ναυαγοί. Έξω από την Αμοργό.
Καλό καλοκαίρι σε όλους μας!
*Ο Θοδωρής Κοτονιάς είναι ερμηνευτής και τραγουδοποιός. Φέτος το καλοκαίρι θα τον απολαύσουμε σε συναυλίες ανά την Ελλάδα μεταξύ των οποίων και ένα live του, στις 27 Αυγούστου, στη Σχοινούσα.
Πληροφορίες από: https://www.travel.gr
