Σάββατο 19 Ιουλίου 2025. Στη Σίφνο, στον Προφήτη Ηλία τον Αψηλό, τελέστηκε ένα από τα πιο μαγικά και αυθεντικά πανηγύρια του Αιγαίου – αλλά φέτος, η ψυχή του ήταν ακόμα πιο ζωντανή.
Η εικόνα μοναδική: στο ψηλότερο σημείο του νησιού, στο καστρο-Μοναστήρι του Προφήτη Ηλία, τελέστηκε ο εσπερινός στην αυλή, με ανθρώπους στις ταράτσες να παρακολουθούν τη λειτουργία. Ψάλτες, παπάδες, επισκέπτες, όλοι μία φωνή, ένα σώμα πίστης, ρυθμού και παράδοσης.
Ανάμεσά τους, ο πατήρ-Απόστολος και η σύζυγός του, που ήρθαν από την Αλεξανδρούπολη στη Σίφνο, για να τιμήσουν όχι μόνο τη γιορτή, αλλά και έναν άρρηκτο δεσμό που γεννήθηκε μετά από μία τραγωδία.
Από τις στάχτες της Θράκης…
Το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία στη Μάκρη Έβρου, παραδόθηκε στις φλόγες κατά τη διάρκεια της μεγάλης πυρκαγιάς που έπληξε την περιοχή. Ο πατήρ-Απόστολος, ψυχή του μικρού ναού, έβλεπε την πίστη του να γίνεται στάχτη.
Κι όμως, εκεί που φαινόταν ότι όλα είχαν χαθεί, ήρθε ένα χέρι από μακριά. Μέλη του Πολιτιστικού Συλλόγου Σίφνου, με βαθύ αίσθημα αλληλεγγύης και συγκίνησης, επικοινώνησαν με τον πατήρ-Απόστολο και ένωσαν τις δυνάμεις τους για κάτι μεγάλο: την ανοικοδόμηση της εκκλησίας, όπως ήταν – ίσως και καλύτερη.
Και το θαύμα έγινε. Η εκκλησία στη Μάκρη αναστήθηκε. Η πίστη επιβίωσε. Και η Σίφνος, μακριά στον Νότο, έγινε για λίγο Έβρος.
…στον Αέρα του Αιγαίου
Φέτος, στο πανηγύρι του Προφήτη Ηλία του Αψηλού, η Σίφνος ανταπέδωσε. Ο πατήρ-Απόστολος και ο παπα-Γιάννης Κουρούλης συλειτούργησαν με ιδιαίτερη κατάνυξη. Ο Εσπερινός τελέστηκε έξω, στην αυλή του μοναστηριού, όπως το απαιτεί η παράδοση. Η λειτουργία δεν ήταν απλώς θρησκευτική τελετή – ήταν τελετή μνήμης, σύνδεσης και ευγνωμοσύνης.
Μέλη της Επιτροπής, ιερείς και παρευρισκόμενοι, αναφέρθηκαν στην ιστορία της ανοικοδόμησης, με λόγια λιτά αλλά γεμάτα συγκίνηση. Ήταν μια γέφυρα πίστης και ανθρωπιάς, που ένωσε δύο τόπους τόσο μακρινούς γεωγραφικά, αλλά τόσο κοντινούς σε ήθος, αξίες και ψυχή.
Ο Ναός και το Χρονικό της Αντοχής
Το μοναστήρι του Προφήτη Ηλία στη Σίφνο, χτισμένο κατά πάσα πιθανότητα τον 17ο αιώνα, φέρει ίχνη ακόμη παλαιότερων εποχών – με κίονες και γλυπτά που φτάνουν μέχρι τον 12ο αιώνα. Ένας ναός-χρονοκάψουλα της ορθόδοξης πίστης και της αιγαιοπελαγίτικης επιμονής.
Σήμερα, γίνεται και φορέας μηνυμάτων ελπίδας, ενότητας και πίστης σε έναν κόσμο που τόσο τα έχει ανάγκη.
Συμπέρασμα:
Η ιστορία του πατήρ-Αποστόλου, του παπα-Γιάννη και των ανθρώπων από τη Σίφνο και τη Μάκρη είναι ένα από τα πιο ζωντανά παραδείγματα του τι μπορεί να πετύχει η αλληλεγγύη.
Μια σχέση που γεννήθηκε μέσα από τις στάχτες, φούντωσε στο φως του Αιγαίου και καθαγιάστηκε στα ριζά του Αψηλού.
Η πίστη ενώνει. Οι άνθρωποι δίνουν το χρώμα και το νόημα.
Δείτε το σχετικό video μέσα από τη σελίδα του Kaipoutheos.gr
