Αν και λειτουργεί εδώ και λίγες μόνο ημέρες τα βιβλία στα ράφια του έκαναν ήδη φτερά και οι ιδιοκτήτες του έσπευσαν να τα ξαναγεμίσουν. To νέο βιβλιοπωλείο στην Ανάφη είναι μια βόμβα καλοκαιριού στο πιο ήσυχο μέρος, εκείνο, που προτιμούν οι αναγνώστες.
Στην Ανάφη
Στο νησί με τα κατάλευκα ξωκλήσια κρεμασμένα στην κορυφή απόκρημνων βραχωδών ορεινών όγκων, την χτισμένη αμφιθεατρικά σε υψόμετρο 260μ. Χώρα, τις ασβεστωμένες αυλές με θέα το πέλαγος, τα ελικοειδή πλακόστρωτα δημιουργημένα από την τοπική ωχρή πλάκα που περνούν κάθε τόσο κάτω από τις καμάρες των χαμηλών κυκλαδίτικων σπιτιών και τις μονολεκτικά, απερίγραπτες παραλίες. Στην Ανάφη.
Το μικρό νησί που έχει όμως ορίζοντα ορθάνοιχτο και την απλωσιά να σου δώσει τη δική σου γωνιά. Ένα μέρος όπου λίγο πιο μακριά από τους άλλους, μπορείς να βρεις μια αναζωογονητική σιγή.
Ένας τόπος όπου το σήμα του δικτύου χάνεται, το “σύννεφο” εξαφανίζεται και το δυνατό φως στις αρκετές ελεύθερες παραλίες του εξαγνίζει σταδιακά όσο το θαλασσινό νερό από τη βουτιά σιγά σιγά εξατμίζεται από την επιφάνεια του σώματος. Όσο ένα κύμα θερμό ανοίγει τις πύλες της επαναφοράς στις ευλογίες του αναλογικού κόσμου.
Στο να ανοίξουμε ένα βιβλίο μαζεύοντας τα διασπασμένα κομμάτια του εγκεφάλου μας και τα κατακερματισμένα κομμάτια του εαυτού μας, στη σελίδα που, τώρα, βρισκόμαστε. Κάπου κοντά στη θάλασσα, λίγο πιο κάτω από κάποιο κρεμασμένο φωτεινό “ιερό”, μέσα στο καλο-καίρι.
Στο Arsenale
Ανάμεσα στα ταβερνάκια, τα εστιατόρια, τα cafe και τα wine bars που δεν λείπουν στο νησί, εδώ και λίγες μέρες προστέθηκε το βιβλιοπωλείο Arsenale -οπλοστάσιο στα ιταλικά- που όπως είπε ο Θεόδωρος Ψυχογιός, ενός εκ των ιδιοκτητών – μαζί με τους Γιώργο Διβάνη και Νικόλα Ανδρόπουλο – ήρθε για να αλλάξει την χημεία του τόπου.
Ένα βιβλιοπωλείο φωλιασμένο σε έναν παλιό ταρσανά, γεμάτο σήμερα με προμήθειες, με πολλαπλά διαλεγμένα βιβλία. Με βιβλία που επιλέχθηκαν από διάφορα βιβλιοπωλεία της Μεσογείου και ταξίδεψαν ως την Ανάφη για να διαβαστούν.
Το πνευματώδες οπλοστάσιο είναι γεμάτο με βιβλία σε διάφορες γλώσσες που κάνουν κρότο ανάλογο της βουτιάς από ψηλά, στη θάλασσα και στο καλοκαίρι, στη Μεσόγειο, στην ποίηση και την λογοτεχνία, στην τέχνη και την αρχιτεκτονική, παρά το γεγονός ότι στην πλειοψηφία τους – είτε νέα, είτε από δεύτερο χέρι- είναι συνήθως συνειδητά “τσέπης” ώστε να μην περιμένουν να βρουν ένα τραπέζι σαλονιού για να μοστραριστούν αλλα να διαβαστούν επί-τόπου.
Στο εσωτερικό του παντρεύονται η “Παναγιά η Γοργόνα” του Μυριβήλη, μερικά παραταγμένα στον τοίχο χρωματιστά βατραχοπέδιλα, μια second hand έκδοση των Ναυτικών Χρονικών με μερικά βότσαλα και μια μάσκα θαλάσσης, ένα βιβλίο για ναυτικούς κόμπους με στυλάτα κεραμικά μπουκάλια που δεν θα κινδυνέψουν ποτέ να μολύνουν τη θάλασσα, μια κουλούρα και μερικές φωτογραφικές μηχανές “Το Χαμένο Νησί”.
Kαθώς και το τεύχος του Νοmas Magazine με τα σχέδια του Δημήτρη Παπαϊωάννου για την Ανάφη, τα μικρά βιβλιαράκια της Cycladic Press και το επιβλητικό τραπέζι από μάρμαρο που μας υπενθυμίζει ότι ο Θεόδωρος είναι γλύπτης.
