Μοιάζει τετριμμένο, αλλά οφείλουμε να το επαναλάβουμε: Τίποτα δεν είναι δεδομένο. Ο,τι μοιάζει αυτονόητο για τον έναν, μπορεί να είναι ζητούμενο για κάποιον άλλο. Απ’ αυτό τον κανόνα, δυστυχώς, δεν εξαιρείται ούτε η Υγεία. Οι παροχές, τα φάρμακα, η ιατρική περίθαλψη γενικότερα μοιάζουν σχεδόν αυτονόητα στα μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας, η οποία δείχνει συχνά να «ξεχνά» ότι Ελλάδα δεν είναι μόνο οι πόλεις, αλλά και τα εκατοντάδες νησιά, τα αμέτρητα μικρά χωριά, μέρη που εξακολουθούν να «αιμορραγούν» από την έλλειψη υποδομών, αλλά και έμψυχου δυναμικού, που μπορούν να διασφαλίσουν ότι όλοι οι κάτοικοι της χώρας έχουν πρόσβαση στο πολυτιμότερο αγαθό, την Υγεία.
Πριν από μερικές ημέρες οι άνθρωποι της ιστοσελίδας ygeiamou.gr μίλησαν με την επιχειρηματία Ελένη Κουντουρούπη, η οποία ζει και εργάζεται στην Αμοργό. Και μίλησε για την εμπειρία της. Τώρα πάμε.. Κίμωλο. Εκεί όπου ο Εκτορας Σακελλιών έκανε το αγροτικό του και μεταφέρει εικόνες και προκλήσεις από την εν γένει εμπειρία του στο νησί των Δυτικών Κυκλάδων
Οπως δε αναφέρει: “Εκανα το αγροτικό μου στην Κίμωλο. Το νησί διαθέτει ένα Περιφερειακό Ιατρείο, μια θέση γενικού γιατρού, δύο αγροτικών, δύο νοσηλευτών και δύο τραυματιοφορέων. Από αυτές, καλυμμένες ήταν μόνο οι θέσεις του προσωπικού. Επομένως, ήμουν ο μόνος γιατρός για κάποιο διάστημα.
Το ιατρείο της Κιμώλου ανήκει στο Κέντρο Υγείας της Μήλου, με αποτέλεσμα ορισμένοι γενικοί γιατροί που προορίζονταν για την Κίμωλο να καταλήξουν στη Μήλο, ενώ συχνά καθυστερούσαν οι παραγγελίες μας επειδή υποβαθμίζονταν οι ανάγκες μας. Πολλοί δεν ξέρουν πώς είναι να ασκείς το επάγγελμα του ιατρού ή του νοσηλευτή σε ένα μικρό μέρος με ελάχιστα βοηθήματα.
Η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετώπισα ήταν όταν έσπασαν πρόωρα τα νερά μιας εγκύου σε δίδυμα ένα βράδυ. Στη Μήλο δεν τη δέχονταν γιατί δεν ήθελαν να αναλάβουν την ευθύνη της μεταφοράς της. Ελικόπτερο δεν μπορούσε να έρθει λόγω κακοκαιρίας. Μας είπαν να προετοιμαστούμε να κάνουμε μόνοι μας τον τοκετό. Κάναμε βιντεοκλήση με τη γυναικολόγο που εφημέρευε στη Σαντορίνη για να λάβουμε οδηγίες, ενώ παράλληλα προσπαθούσαμε να βρούμε φάρμακα από κτηνοτρόφους και να μεταφέρουμε μια θερμοκοιτίδα από τη Μήλο με βάρκα ιδιώτη. Ευτυχώς, μετά από αρκετές ώρες, το ελικόπτερο κατάφερε να έρθει και η γυναίκα διεκομίσθη αρχικά στη Σαντορίνη και στη συνέχεια στην Κρήτη.
Οι κάτοικοι είναι πολύ συνειδητοποιημένοι πως για ό,τι πάθουν την ευθύνη φέρει ένας γιατρός ο οποίος συχνά έχει μόλις τελειώσει τη σχολή. Είναι πολύ βοηθητικοί και φιλικοί, ενώ έχουν κάνει και πολλές δωρεές στο ιατρείο. Σε γενικές γραμμές, υπάρχει επάρκεια σε φάρμακα και εξοπλισμό, λείπει όμως το έμψυχο δυναμικό. Χρειάζεται, λοιπόν, ένας μόνιμος έμπειρος γενικός γιατρός που θα γνωρίζει καλά τους ασθενείς του και τα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζουν, αλλά και ένα καλό μόνιμο προσωπικό να τον βοηθάει.
Για να έρθει όμως ένας γιατρός χρειάζεται οικονομικό κίνητρο, γιατί το κόστος ζωής είναι πολύ υψηλό, Ακόμη, πρέπει να επενδύσουμε στις διακομιδές – να γίνουν πιο συχνές, γρήγορες και ασφαλείς. Τέλος, είναι σημαντικό να υπάρχει υποστήριξη από μεγαλύτερες μονάδες υγείας κοντινών περιοχών”.
