Από τα Δωδεκάνησα το τοξικό λαγόψαρο πέρασε και στις Κυκλάδες και χθες πληροφορηθήκαμε ότι ψαράς στη Σέριφο το έπιασε και μάλιστα εντός του λιμανιού….
Το 2004 ήταν η χρονιά που εντοπίστηκε για πρώτη φορά στα Δωδεκάνησα το τοξικό λαγόψαρο (Lagocephalus sceleratus). Οι επιστήμονες από την αρχή ενημέρωναν αλιείς και καταναλωτές για το επικίνδυνο αυτό ψάρι, το οποίο δεν πρέπει να καταναλώνεται, γιατί ακόμη και με το μαγείρεμα το δηλητήριο που έχει παραμένει.
Πλέον, το λαγόψαρο έχει εξαπλωθεί τόσο, που πληθυσμοί του εντοπίζονται ακόμη και στην Ισπανία. Ο πληθυσμός τους εκτοξεύτηκε το 2007 εξαιτίας των υψηλότερων θερμοκρασιών στα νερά του Αιγαίου Πελάγους και χθες μάθαμε ότι έφτασε και στην Σέριφο
“Επικίνδυνη” ψαριά για τον Νίκο Γαλανό στο Λιμάνι της Σερίφου στον Παλιό Μόλο σε βάθος πέντε μέτρων ψάρεψε τον λαγοκέφαλο. Σύμφωνα με μαρτυρίες των κατοίκων το Λιμάνι είναι γεμάτο ειδικά στην θέση βρουλιά”
Άλλωστε, είναι πλέον αποδεκτό πως η θερμοκρασία της Μεσογείου και άρα και των ελληνικών υδάτων έχει αυξηθεί τις τελευταίες περίπου τρεις δεκαετίες κατά έναν (1) βαθμό Κελσίου Αυτή η συνθήκη ευνόησε στην μετανάστευση των ειδών μέσω της διώρυγας του Σουέζ.
Πάντως, ο Λαγοκέφαλος ή Λαγόψαρο ή Lagocephalus sceleratus, όπως είναι το επιστημονικό του όνομα (Smelin 1789) ανήκει στην οικογένεια των τετραοδοντίδων (Tetraododidae), δεν παρουσιάζει αλιευτικό ενδιαφέρον και ζει σε τροπικά κλίματα, κυρίως στον Ινδικό και τον Δυτικό Ειρηνικό Ωκεανό σε βάθος 18 – 100 μέτρων.
Το σχήμα του ψαριού αυτού μοιάζει με τορπίλη, είναι ασημένιο στο κάτω μισό του σώματος και στη ράχη του είναι γκριζωπό με σκούρες κηλίδες. Δεν έχει λέπια και χαρακτηριστικό του γνώρισμα είναι ότι έχει σε κάθε γνάθο δυο δυνατά δόντια, τα οποία του δίνουν την όψη λαγού, εξ ου και το όνομά του. Το μέγεθός του μπορεί να φτάσει τα 110 εκατ. και το βάρος του μέχρι τα 7 κιλά.
Μέχρι σήμερα τα ψάρια που αλιεύονται στη Μεσόγειο είναι πολύ μικρότερου μεγέθους (30 – 35 εκατ.).
Το λαγόψαρο, όπως και όλα τα είδη της οικογένειας που ανήκει (περίπου 185 είδη ψαριών) είναι ψάρια τοξικά αν καταναλωθούν, και μπορεί να επιφέρουν μέχρι και το θάνατο.
Η τοξίνη που υπάρχει στο σώμα των ψαριών αυτών ονομάζεται τετροδοντοτοξίνη και προκαλεί τον άνθρωπο από σοβαρές δηλητηριάσεις μέχρι και το θάνατο, λόγω της παράλυσης που προκαλεί στο αναπνευστικό και το κυκλοφορικό σύστημα.
Θανατηφόρα περιστατικά έχουν αναφερθεί στον Λίβανο και το Ισραήλ. Η τοξίνη αυτή στο σώμα του ψαριού βρίσκεται σε μεγαλύτερες συγκεντρώσεις στις ωοθήκες, το συκώτι, το έντερο και το δέρμα, ενώ η τοξικότητα ποικίλει ανάλογα με το στάδιο αναπαραγωγής, είναι μεγαλύτερη κατά το στάδιο της ωοτοκίας (Μάιος – Ιούλιος) και ανάλογα με το φύλο (τα θηλυκά είναι τοξικότερα).
Η τοξίνη του λαγόψαρου είναι θερμοάντοχη και δεν καταστρέφεται με το κανονικό μαγείρεμα. Για την καταστροφή της απαιτείται συνεχής βρασμός επί τρεις ώρες.
Το ψάρι καταναλώνεται στην Ιαπωνία αφού απομακρυνθούν πρώτα τα όργανα που περιέχουν την τοξίνη, η οποία λέγεται fugu και χρησιμοποιείται για αυτοκτονίες και δολοφονίες.
