Οι γιατροί φωνάζουν για την έλλειψη ουσιαστικών κινήτρων για να μετακινηθούν στην επαρχία από τη στιγμή που ο μισθός για επιμελητή είναι στα 1200 ευρώ το μήνα με αποτέλεσμα την υποστελέχωση των νησιών κάτι που γιγαντώνεται την καλοκαιρνή περίοδο
«Οχι» στην κάλυψη κενών θέσεων σε νησιωτικές δομές του ΕΣΥ, εξακολουθούν να λένε οι γιατροί. Κρίσιμες μονάδες παραμένουν επικίνδυνα υποστελεχωμένες, παρά την υψηλή ανεργία που υπάρχει στον ιατρικό κλάδο. Ο μισθός των 1.200 ευρώ τον μήνα δεν μπορεί να δελεάσει 40άρηδες ειδικευμένους γιατρούς, εκτός εάν η θέση που προκηρύσσεται είναι μόνιμη.
Ελάχιστες προκηρύξεις, ωστόσο, αφορούν τακτικές προσλήψεις. Για αυτές υπάρχει υψηλό ενδιαφέρον, έως και πέντε αιτήσεις ανά θέση. Δεν συμβαίνει το ίδιο με θέσεις που αφορούν ελαστικές εργασιακές σχέσεις (επικουρικοί και «μπλοκάκια»), με αποτέλεσμα χιλιάδες γιατροί και εργαζόμενοι να είναι σήμερα μοναχικοί φύλακες στα σύνορα της χώρας και του δημόσιου συστήματος Υγείας.
Νησιωτικές μονάδες λειτουργούν στο όριο ή και κάτω από αυτό, εξαιτίας των σημαντικών ελλείψεων προσωπικού και κρίσιμων ιατρικών ειδικοτήτων. Στο νεόδμητο νοσοκομείο Θήρας έγινε χθες ο πρώτος τοκετός. Ολοι γνωρίζουν, ωστόσο, πως για να τεθεί σε λειτουργία απαιτήθηκε κινητοποίηση από το υπουργείο Υγείας.
Από τις 185 θέσεις που είχαν προκηρυχθεί για τη λειτουργία του, καλύφθηκαν αρχικά οι 125 και τα κενά καλύπτονται με μετακινήσεις προσωπικού. Το θέμα προκάλεσε και πολιτική αντιπαράθεση, ενώ η Ομοσπονδία των εργαζομένων κατήγγειλε ότι οι εργαζόμενοι που μετακινούνται πρέπει να πληρώνουν ολόκληρο τον μισθό τους για ενοίκιο!
Μεγάλες ελλείψεις υπάρχουν στα περισσότερα νησιά, όπως στην Τήνο, στη Μύκονο, στην Ιο, στην Ανδρο, στη Λήμνο, στη Μήλο, στη Νάξο, στην Κω, στη Σάμο, στη Ρόδο και στην Πάρο.
Σε ορισμένα από αυτά δεν υπάρχουν παθολόγοι, καρδιολόγοι και παιδίατροι ή υπηρετούν τόσοι λίγοι, που δεν βγαίνουν οι καλοκαιρινές άδειες. Οι γιατροί εξακολουθούν να γυρίζουν την πλάτη στις λιγοστές προκηρύξεις θέσεων στη λεγόμενη άγονη γραμμή. Γιατί συμβαίνει αυτό;
«Είναι δύσκολο για έναν γιατρό να μετακινηθεί σε μια μεγάλη απόσταση, χωρίς να γνωρίζει τι θα γίνει έπειτα από έναν χρόνο» σημειώνει ο νευροχειρουργός Παναγιώτης Παπανικολάου, γραμματέας της Ομοσπονδίας νοσοκομειακών γιατρών (ΟΕΝΓΕ).
Ανάλογη είναι η εκτίμηση του Στρατή Παυλή, παθολόγου στο Κέντρο Υγείας Μυτιλήνης, ενώ η παιδίατρος του Κέντρου Υγείας Μήλου Ζωή Γεωργακοπούλου κάνει λόγο για επιπλέον δυσκολίες που προκαλούν οι ελλείψεις της περιφέρειας στην άσκηση του ιατρικού έργου.
Τροπολογία
Για να υπάρξει ένα ευρύτερο χρονικό πλαίσιο παραμονής των συμβασιούχων γιατρών στο σύστημα, το υπουργείο Υγείας πέρασε πρόσφατα τροπολογία σε νομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών. Με αυτήν παρατείνεται έως τον Σεπτέμβριο του 2017 η θητεία 884 επικουρικών γιατρών και 623 επικουρικού προσωπικού, προκειμένου να μην υπάρξει πρόβλημα με τη λειτουργία των τμημάτων στα οποία υπηρετούν σήμερα.
Η στελέχωση του συστήματος απέχει πολύ από το να θεωρηθεί ικανοποιητική: στα χρόνια της κρίσης έχουν αποχωρήσει 15.000 εργαζόμενοι και οι κενές οργανικές θέσεις εκτιμάται ότι ξεπερνούν σήμερα τις 30.000. Το ποσοστό των εργαζομένων στην Υγεία ανέρχεται στο 5,93% του εργατικού δυναμικού της χώρας, όταν στην Ιταλία είναι 8,19% και στην Πορτογαλία 8,5%.
Η τρόικα πιέζει ώστε να μην προσλαμβάνεται μόνιμο προσωπικό και αυτό καθιστά την κάλυψη των κενών όλο και πιο δύσκολη. Σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου Εσωτερικών, στο τέλος του 2015 υπηρετούσαν στο δημόσιο σύστημα Υγείας 77.679 άνθρωποι, από τους οποίους οι 11.210 είχαν συμβάσεις ορισμένου χρόνου και οι 275 ήταν ωρομίσθιοι.
Σε πρόσφατη συνάντηση που είχε με το προεδρείο της ΟΕΝΓΕ, ο υπουργός Υγείας Ανδρέας Ξανθός ανέφερε ότι έχουν προσληφθεί 1.275 επικουρικοί γιατροί από τον περασμένο Οκτώβριο. Εχουν, επίσης, υπογραφεί 350 διορισμοί από παλαιές κρίσεις (2008 έως 2010), ενώ την περίοδο αυτή διορίζονται 985 μόνιμοι εργαζόμενοι στο δημόσιο σύστημα Υγείας.
Η Μήλος και τα προβλήματα
Διαβάστε τι λέει στην εφημερίδα «Εθνος» η παιδίατρος του Κέντρου Υγείας Μήλου κα Ζωή Γεωργοπούλου σχετικέ με τις δυσκολίες στην άσκηση του έργου των γιατρών στις περιφερειακές μονάδες, «Ενας γιατρός μπορεί να επιλέξει πιο εύκολα να πάει σε δομή που βρίσκεται σε αστική ή ημιαστική περιοχή. Οταν βρεθεί αντιμέτωπος με ένα πολύ δύσκολο περιστατικό, το οποίο δεν μπορεί να καλυφθεί στη μονάδα που υπηρετεί, το παραπέμπει εύκολα σε ένα κοντινό νοσοκομείο».
Σύμφωνα με την κ. Γεωργοπούλου, τα πράγματα είναι σαφώς πιο δύσκολα στη νησιωτική χώρα και ιδιαίτερα τον χειμώνα. Τους χειμερινούς μήνες -εξηγεί- η Μήλος έχει τρία δρομολόγια πλοίων την εβδομάδα και απέχει πάνω από επτά ώρες από την Αθήνα. Υπάρχει, επίσης, μία μόνο πτήση καθημερινά. Σε περίπτωση, δηλαδή, που έρθει αντιμέτωπος με ένα πολύ δύσκολο περιστατικό, θα πρέπει να αγωνιστεί μόνος του ή να ξεπεράσει όλα τα εμπόδια και να διακομίσει το περιστατικό. Τι άλλο εμποδίζει έναν γιατρό να επιλέξει μία απομονωμένη περιοχή;
Η κ. Γεωργοπούλου τονίζει ότι υπάρχουν μία σειρά από θέματα, τα οποία καθιστούν πιο δύσκολη την επιλογή: «Το κόστος ζωής είναι μεγαλύτερο για έναν γιατρό ο οποίος δεν κατάγεται από το νησί. Στη Μήλο, βέβαια, το ενοίκιο του γιατρού καλύπτεται, αλλά όλα είναι πιο ακριβά, ενώ πρέπει να αγοράζει ακόμη και το νερό. Δεν του παρέχονται κίνητρα να στελεχώσει για κάποια χρόνια μια απομακρυσμένη μονάδα και στη συνέχεια να μετακινηθεί πιο κεντρικά. Ο νόμος προβλέπει πως έπειτα από πενταετή θητεία στην «άγονη» γραμμή μπορεί να μετακινηθεί σε νοσοκομείο εκτός Αθήνας και Θεσσαλονίκης, αλλά αυτό δεν εφαρμόζεται».
