Πιο φτωχή από χθες (21/02) η Ελλάδα καθότι έγινε γνωστό ότι έφυγε από τη ζωή η αρχαιολόγος και πρώην διευθύντρια του Βυζαντινού και Χριστιανικού Μουσείου Αθηνών Χρυσάνθη Μπαλτογιάννη – Ακολούθησε τον σύζυγό της Σταύρο που είχε …φύγει πριν από περίπου έναν χρόνο – Η ζωή της
Η είδηση προκαλεί θλίψη.. Στεναχώρια.. Έναν σχεδόν χρόνο (9 Μαρτίου 2019) από το θάνατο του ζωγράφου και συντηρητή Αρχαιοτήτων Σταύρου Μπαλτογιάννη, ενός ανθρώπου που αγάπησε με πάθος τη Νάξο, έγινε γνωστή η είδηση του θανάτου της συζύγου του, Χρυσάνθης Μπαλτογιάννη (σ.σ. το γένος Σταυρινού), αφήνοντας ένα μεγάλο κενό στο χώρο της Αρχαιολογίας και των εικαστικών Τεχνών.. Κενό όμως αφήνει και στη μικρή κοινωνία της Νάξου, καθότι τόσο ο Σταύρος όσο και η Χρυσάνθη (σ.σ. η “Χρυσούλα” οπως την έλεγε χαρακτηριστικά και γελούσε από έρωτα και θαυμασμό για το πρόσωπό της), αγάπησαν το “νησί της Αριάδνης” προσφέροντας ο καθένας από το δικό του πόστο, κάθε ικμάδα των δυνάμεων τους κοντά μισό αιώνα, ώστε το νησί τους να αναδείξει τους μικρούς και μεγάλους θησαυρούς…
Και εκτός των έργων τους, μας άφησαν ως κληρονόμους τα δύο τους παιδιά, τον γιατρό νευρολόγο Χρήστο και τον αρχιτέκτονα Γιάννη, οι οποίοι προσφέρουν κι αυτοί με τη σειρά τους ότι μπορούν, ώστε η Νάξος να κάνει βήματα προόδου…
Η είδηση του θανάτου της 82χρονης, Χρυσάνθης Μπαλτογιάννη, έγινε γνωστή σήμερα το μεσημέρι μέσω δελτίο ενημέρωσης από την οικογένειά της… Λιτό και περιεκτικό όπως αρμόζει σε ένα πρόσωπο που πέρασε τη ζωή του μέσα στα μουσεία και είχε ιδιαίτερη σχέση με την Τέχνη, χωρίς να αναζητεί την προβολή… “Χθες το απόγευμα της Παρασκευής 21 Φεβρουαρίου 2020, έφυγε από τη ζωή η Χρυσάνθη Μπαλτογιάννη, έναν χρόνο μετά τον αγαπημένο της σύζυγο Σταύρο. Τα τελευταία εννέα χρόνια έπασχε από σοβαρή νευρολογική ασθένεια.
Η Χρυσάνθη Μπαλτογιάννη γεννήθηκε στον Πειραιά το 1938, σπούδασε αρχαιολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και διετέλεσε διευθύντρια του Βυζαντινού και Χριστιανικού Μουσείου Αθηνών.
Εκτός των μελετών της στην ερμηνεία της βυζαντινής εικονογραφίας και τις καταγραφές φορητών έργων, κειμηλίων, εικόνων και χειρογράφων, επιμελήθηκε πολλών μουσειακών εκθέσεων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Δημοσίευσε πληθώρα άρθρων σε επιστημονικά περιοδικά με θέματα που αφορούν κυρίως στην έρευνα της βυζαντινής και μεταβυζαντινής τέχνης και εικονογραφίας. Σειρά κειμένων της με θέμα την ερμηνεία βυζαντινών και μεταβυζαντινών παραστάσεων δημοσιεύτηκαν σε εφημερίδες. Επίσης, συνέγραψε τρία βιβλία πρωτότυπης ερμηνευτικής και εικονογραφικής έρευνας.
Η κηδεία της θα γίνει σε οικογενειακό κύκλο”.
Τα θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένεια και ευελπιστούμε ότι τώρα που συναντάει και πάλι τον αγαπημένο της Σταύρο θα μπορούν από ψηλά να χαίρονται βλέποντας την πορεία όχι μόνο των δύο παιδιών τους αλλά και των εγγονιών τους…
Αλλωστε όταν είχαμε την τιμή να τους γνωρίσουμε το καλοκαίρι του 2011 ήταν ένα από τα ωραιότερα και τα πιο αγαπημένα ζευγάρια… Πιασμένοι χέρι χέρι κυκλοφορούσαν στην παραλία της Νάξου, κατέβαιναν για τη βόλτα τους έφταναν έως το Bikini Cafe στην είσοδο σχεδόν του λιμανιού και έχοντας θέα το πανέμορφο ηλιοβασίλεμα μπορούσαν να συνομιλούν με τις ώρες έχοντας ως ακροατήριο εμάς τους μικρότερους σε ηλικία, που διψούσαμε να γνωρίσουμε τις δικές τους μικρές και μεγάλες περιπέτειες…
Και θυμάμαι τι είχε πει ο Νίκος Κούνδουρος για τον Σταύρο Μπαλτογιάννη όσον αφορά τις γυναίκες της ζωής του αλλά και ο ίδιος σε συνέντευξη που μου είχε δώσει όταν εργαζόμουν στην εφημερίδα “Κυκλάδικ稔… Ο Νίκος Κούνδουρος έχει πει για τα έργα του Μπαλτογιάννη ότι «είναι σαν να βλέπεις τα γυμνά κορίτσια μέσα από την κλειδαρότρυπα». Περιγραφή αν μη τι άλλο εντυπωσιακή. Τι λέει όμως ο ίδιος για τις γυναίκες της ζωής του; «Μπορεί κανείς να μου απαντήσει τι είναι η γυναίκα; Είναι η μάνα, η σύζυγος, η ερωμένη, η φίλη; Ένας ολόκληρος συνδυασμός. Η μητέρα και η σύζυγος μου έχουν παίξει πολύ σημαντικό ρόλο στη ζωή μου. Την μητέρα μου τη γνώρισα από τα 25 (όταν έφυγε ο πατέρας μου) έως τα 93 της χρόνια. Είναι μία μορφή που πραγματικά με σημάδεψε και την θυμάμαι σαν μία νέα γυναίκα. Αρκετά πάντως από τα έργα μου έχουν μέσα της την Θεοδώρα (σ.σ. το όνομα της μητέρας του). Από την άλλη υπάρχει η Χρυσούλα. Οι περισσότεροι μου λένε ότι την βλέπουν ως την μορφή της γυναίκας που εμφανίζεται στο σύνολο των έργων μου. Δεν ξέρω όμως εάν την περνάω συνειδητά ή όχι. Αυτό πάντως που θέλω να πω είναι ότι πάνω από το τοπίο είναι ο άνθρωπος. Και η μορφή του ανθρώπου, την οποία και χαίρομαι να απεικονίζω»
Σας ευχαριστούμε Χρυσάνθη και Σταύρο…
