Οι δεκαεπτά συμβασιούχοι στο Νοσοκομείο της Νάξου ένωσαν χθες Πέμπτη (04/06) τη φωνή τους με άλλους 4000 εργαζόμενους που βρίσκονται στην ίδια θέση – Ποια τα αιτήματά τους
“…Στο ΓΝ – ΚΥ Νάξου είμαστε δεκαεπτά (17) εργαζόμενοι που ανήκουμε στους 4.000 πανελλαδικώς και που εργαζόμαστε αδιάλειπτα και συνεχόμενα 4 έτη τώρα. Νομίζουμε, ότι δικαιούμαστε να διεκδικήσουμε το δικαίωμα για μία μόνιμη και σταθερή εργασία και να αφήσουμε στο παρελθόν την αγωνία της ανεργίας. Δεν το απαιτούμε ούτε το επαιτούμε αλλά το αναζητούμε ως δίκαιο και νόμιμο και ηθικό διότι είναι γεγονός ότι καλύπτουμε Πάγιες και διαρκείς ανάγκες του νοσοκομείου μας”
Ποιος το λέει αυτό; Μα οι δεκαεπτά (17) Συμβασιούχοι Ειδικού Προγράμματος Απασχόλησης Μακροχρόνια Ανέργων Δημοσίου (Σ.Ε.Π.Α.Μ.Α.Δ.) του Νοσοκομείου – Κέντρου Υγείας Νάξου, που συμμετείχαν στην χθεσινή Πανελλαδική στάση στάση εργασίας των συνολικά 4000 εργαζομένων στην υγεία μέσω του ΟΑΕΔ και των λοιπών συμβασιούχων. Και όπως είναι κατανοητό το ζητούμενο δεν είναι άλλο από την απόδοση δικαιοσύνης με σταθερή εργασία…
Αναλυτικά η ανακοίνωση που εξέδωσαν τα μέλη του Σ.Ε.Π.Α.Μ.Α.Δ. αναφέρει:
“Σήμερα (σ.σ. χθες 04/06) η Ένωσή μας συμμετείχε στην 3ωρη Πανελλαδική Στάση Εργασίας των 4.000 εργαζομένων στην Υγεία μέσω ΟΑΕΔ καθώς και λοιπών συμβασιούχων, στάση που είχε την στήριξη της ΠΟΕΔΗΝ και της ΑΔΕΔΥ.
Στο ΓΝ-ΚΥ Νάξου είμαστε δεκαεπτά (17) εργαζόμενοι που ανήκουμε στους 4.000 πανελλαδικώς και που εργαζόμαστε αδιάλειπτα και συνεχόμενα 4 έτη τώρα. Νομίζουμε, ότι δικαιούμαστε να διεκδικήσουμε το δικαίωμα για μία μόνιμη και σταθερή εργασία και να αφήσουμε στο παρελθόν την αγωνία της ανεργίας.
Δεν το απαιτούμε ούτε το επαιτούμε αλλά το αναζητούμε ως δίκαιο και νόμιμο και ηθικό διότι είναι γεγονός ότι καλύπτουμε Πάγιες και διαρκείς ανάγκες του νοσοκομείου μας. Βρισκόμαστε στην πρώτη γραμμή από τα χρόνια των μνημονίων έχοντας αποκτήσει συγκεκριμένες δεξιότητες και την απαιτούμενη εμπειρία για να μπορούμε να ανταποκριθούμε στις αυξημένες ανάγκες σε ανθρώπινο δυναμικό των δομών και των φορέων του ευαίσθητου τομέα της Δημόσιας Υγείας στο νησί μας.
Έως σήμερα στην εποχή της πανδημίας, παλέψαμε με τον αόρατο εχθρό, ήμασταν εκεί στην καραντίνα των συνανθρώπων μας, βοηθήσαμε και βοηθάμε ως εμπειρότεροι νέους επικουρικούς νεοαφιχθέντες συναδέλφους, εισπράξαμε χειροκροτήματα και μείς ανήκοντες στους ήρωες, αλλά ποτέ δεν θεωρήσαμε τους εαυτούς μας τέτοιους παρά μόνον ευσυνείδητους ανθρώπους που ασκήσανε το καθήκον τους και πράξανε τα ανθρώπινα. θα συνεχίσουμε να το κάνουμε.
Είμαστε εδώ. Φοράμε ακόμα μάσκες αλλά έχουμε πρόσωπο και φωνή”.
