Λίγο πριν το πέρας της Θείας Λειτουργίας χθες στη Μητρόπολη Παροναξίας πραγματοποιήθηκε μνημόσυνο υπέρ της αναπαύσεως της ψυχής του Μητροπολίτη Παροναξίας κύρου Αμβροσίου Β που έφυγε πριν από 13 χρόνια
Τρίτη 25 Μαρτίου 2008 και φεύγει από τη ζωή μετά από ασθένεια κι ενώ βρίσκεται στο Νοσοκομείο Ευαγγελισμός, ο Μητροπολίτης Παροναξίας κύρος Αμβρόσιος ο Β’. Η εξόδιος ακολουθία πραγματοποιείται δύο ημέρες αργότερα στον Μητροπολιτικό Ναό Ζωοδόχου Πηγής και το απόγευμα η σωρός του μεταφέρθηκε στη Πάρο – τέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα και την επόμενη ημέρα ακολούθησε η ταφή του στο εκκλησιαστικό γηροκομείο Πάρου… Εκεί όπου ο ίδιος είχε ζητήσει να ταφεί…
Γιατί έγινε αυτή η εισαγωγή; Μα πολύ απλά γιατί χθες, Τετάρτη 25 Μαρτίου προ της απόλυσης της Θείας Λειτουργίας πραγματοποιήθηκε στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό της Ζωοδόχου Πηγής στη Νάξο, επιμνημόσυνη δέση υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του Μητροπολίτη Παροναξίας κύρου Αμβροσίου Β, χοροσταντούντος του διαδόχου του Μητροπολίτη Παροναξίας κκ Καλλινίκου.
Ας δούμε το βιογραφικό του 50ου Μητροπολίτη Παροναξίας όπως βρίσκεται στην σελίδα της οικείας Ιεράς Μητρόπολης … Ο κατά κόσμον Νικόλαος Στάμενας γεννήθηκε στην Πάρο το 1922. Μετά τήν περάτωση τῆς στοιχειώδους ἐκπαιδεύσεως στή γενέτειρά του, μετέβη στήν Ἀθήνα, ὅπου ἐργαζόταν καί παράλληλα σπούδαζε σέ νυκτερινό Γυμνάσιο. Διακρινόταν γιά τόν ζῆλο του στά γράμματα καί ἡ ζωή του ὡς ἐφήβου ἦταν ὑποδειγματική μεταξύ τῶν συμμαθητῶν του, ἀλλά καί τῶν συναδέλφων του.
Ἀπό μικρή ἡλικία οἱ γονεῖς του, οἱ ὁποῖοι προήρχοντο ἀπό λευϊτική οἰκογένεια, τοῦ καλλιέργησαν τήν ἔφεση πρός τήν ἱερωσύνη. Ὅμοια εὐεργετική ἐπίδραση εἶχε καί ἡ σεβάσμια Ἱ. Μονή Λογγοβάρδας, μέ τόν πολυσέβαστο πνευματικό αὐτοῦ πατέρα καθηγούμενο αὐτῆς ἀρχιμ. Φιλόθεο Ζερβᾶκο.
Κατά τή διάρκεια τοῦ πολέμου 1940-41 κατετάγη ἐθελοντής στό νεοσυσταθέν τότε σῶμα τῆς Παθητικῆς Ἀεράμυνας. Μετά τήν ἀπελευθέρωση, κατά τή διάρκεια τοῦἐμφυλίου πολέμου, ὑπηρέτησε στό Ναυτικό κατά τά ἔτη 1946 – 49.
Διάκονος χειροτονήθηκε τό 1950 στήν Πάρο, ὑπό τοῦ Μητροπολίτου Παροναξίας κυροῦ Ἀμβροσίου Α΄. Τό ἴδιο ἔτος, κατόπιν ἐπιτυχῶν εἰσαγωγικῶν ἐξετάσεων, εἰσήχθη στή Θεολογική Σχολή τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν. Κατά τούς χρόνους τῶν θεολογικῶν του σπουδῶν διακόνησε σέ ναούς τῶν Ἀθηνῶν, ἐνασχολούμενος καί στόν κατηχητικό καί κηρυκτικό τομέα.
Μετά τή λήψη τοῦ πτυχίου του τό 1955, χειροτονήθηκε πρεσβύτερος ὑπό τοῦ αῦτοῦ ἱεράρχου, τήν 28η Αὐγούστου στήν Ἑκατονταπυλιανή, καί τοῦ ἀπενεμήθη τό ὀφφίκιο τοῦ ἀρχιμανδρίτου. Διορίσθηκε ὡς ἱεροκήρυξ στό Ἱ. Προσκύνημα τῆς Ἑκατονταπυλιανῆς καί ὡς ἱεροκήρυξ τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας τῶν νήσων Πάρου καί Ἀντιπάρου.
Κατά τό 1965 διορίσθηκε τακτικός ἱεροκήρυξ τῆς ἹΜητροπόλεως Παροναξίας. Μετά τήν ἐκδημία τοῦ Μητροπολίτου Ἀμβροσίου καί τήν ἔλευση τοῦῦἘπιφανίου, ἔν ἔτει 1960, τοῦ ἀνετέθησαν ἐπιπροσθέτως καί τά καθήκοντα τοῦ Πρωτοσυγκελλεύοντος καί τοῦἩγουμένου. Στά πολλαπλᾶ του καθήκοντα στόν πνευματικό καί διοικητικό τομέα, Ἱεροκήρυκος, Ἐξομολόγου, Κατηχητοῦ, Ἡγουμένου καί Πρωτοσυγκελλεύοντος, ἐπέδειξε ἐπαινετό ζῆλο καί ἀκάματη δραστηριότητα.
Μετά τήν δεκαετῆ αὐτή ὑπηρεσία στήν Μητρόπολη Παροναξίας μετετέθη τό 1965 στήν Ἱ. Ἀρχιεπισκοπή Ἀθηνῶν, ὡς τακτικός ἱεροκήρυξ. Κατά τήν δεκαετία περίπου τῆς ὑπηρεσίας του στήν Ἀρχιεπισκοπή Ἀθηνῶν, τοῦ ἀνετέθη ἐπίσης ὁ τομέας Νεότητας καί Κατηχητικῶν Σχολείων,
Διοργάνωσε τήν πρώτη μεγαλειώδη ἑορτή τῶν Κατηχητικῶν Σχολείων στό Παναθηναϊκό Στάδιο, τόν Μάϊο τοῦ 1968. Ἀπό τόν Μάϊο τοῦ 1973 διετέλεσε καί γραμματεύς τῆς μόνιμης Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς Νεολαίας καί Κατηχητικῶν Σχολείων.
Ἀφοῦ ἐργάστηκε ταπεινά καί ἀθόρυβα στόν ἀμπελῶνα τοῦ Κυρίου ἐπί 24 ἔτη, ἐξελέγη παμψηφεί ὑπό τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τήν 13η Ἰουλίου 1974, Μητροπολίτης τῆς ἱστορικῆς καί ἀκριτικῆς Μητροπόλεως Πολυανῆς καί Κιλκισίου. Τό δέ 1991 κατεστάθη στήν Μητρόπολη Παροναξίας. Επετέλεσε πλούσιο ποιμαντικό καί κοινωνικό ἔργο. Ἐξεδήμησε πρός Κύριον την 25η Μαρτίου 2008 σέ Νοσοκομεὶο τῶν Ἀθηνῶν καί ἐτάφη στόν περίβολο τοῦ Γηροκομείου τῆς Πάρου πού ὁ ἴδιος ἀνήγειρε.
.
