Κάποια στιγμή θα πρέπει να μάθουμε να σεβόμαστε τους συνανθρώπους μας.. .Περιοχές της Νάξου λόγω κυκλοφοριακού μετατρέπονται σε απέραντα πάρκινγκ με τους μόνιμους κατοίκους να σκέφτονται ακόμη και την μετακόμιση
“Ξέρεις, σκέφτομαι να φύγω από το σπίτι μου… Δεν αντέχω άλλο… Ξέρεις τι είναι να μην μπορείς να βγεις από την πόρτα; Να είσαι αιχμάλωτος στο ίδιο σου το σπίτι;” Αυτό μου ανέφερε πρόσφατα γνωστός που μένει στη μικρή πλατεία πάνω από την Αγία Παρασκευή στη πόλη της Νάξου…
Και να πω την αλήθεια προσπάθησα να μπω στη θέση του. Οχι, δεν είναι εύκολο. Μου έστειλε την φωτογραφία που βλέπετε… Αυτή μέσα στη νύχτα, όπου επιχειρεί με καρότσι να βγάλει το παιδί του έξω για βόλτα… Και δεν μπορεί γιατί μπροστά στη πόρτα του υπάρχει τετράτροχη μηχανή.. Και δίπλα ένα αυτοκίνητο.. και δίπλα μία σειρά από μηχανές…
Οχι, δεν μπορώ να τον καταλάβω… και όπως μου ειπε “γιατί μπαίνουν οι πινακίδες αφού δεν τηρεί κανείς τα προσχήματα. Οχι, δεν θέλω να πάρω την Αστυνομία. Απλά θα ήθελα μία ημέρα να ξυπνήσω και να δω τάξη… Ζητάω πολλά”…
Οχι… δεν ζητάει πολλά. Ζητάει το αυτονόητο. Ζητάει να μην λειτουργούμε ως γαίδαροι στην καθημερινότητά μας. Ζητάει απλά να έχει το δικαίωμα που του δίνει ο Νόμος ώστε να έχει πρόσβαση στο σπίτι του. Το οποίο έχει πληρώσει είτε να φτιάξει, είτε να αγοράσει, είτε και να νοικιάσει,
Κι όμως εμείς του στερούμε την είσοδο. Και βάζω και τον εαυτό μου μέσα. Που λόγω εργασίας φτάνω έως σε εκείνο το σημείο. … Μία φορά ναι, το παραδέχομαι, άφησα τη μηχανή μου μπροστά σε πόρτα ακινήτου. Βέβαια, ήξερα ότι είναι ακατοίκητο. Δεν έχει σημασία, Το έκανα όμως…
Και αυτό με στεναχωρεί. Εχουμε μάθει να φέρνουμε το αυτοκίνητό μας, την μηχανή μας ακόμη και στο …κρεβάτι μας. Αρνούμαστε να περπατήσουμε. Τα θέλουμε όλα με το δικό μας μέτρο… Κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσει αυτό. Να σκεφτούμε πραγματικά το συνάνθρωπό μας. Το να βάλουμε μία ταμπέλα “είσαι γαίδαρος” σε ένα αυτοκίνητο, ελάχιστα νομίζω ότι θα αλλάξει κάτι.
Και αυτό που με λυπεί περισσότερο είναι ότι αρχίζουμε να συνηθίζουμε στην ιδέα… Το βλέπουμε με τις καθημερινές αναρτήσεις που έχουν σχέση με το παρκάρισμα σε θέσεις είτε ΑμεΑ, είτε σε παραλίες, πόσο μάλλον εκεί που απαγορεύεται..
Το είδαμε με διάφορα ατυχήματα… Με πυροσβεστικά οχήματα που δεν μπορούν να κινηθούν, ή με νταλίκες που δεν έχουν την δυνατότητα να περάσουν το δρόμο και αναγκάζονται να μετατρέψουν μονόδρομους σε διπλής κατεύθυνσης…
Ο Δήμος παλεύει. Και μπορεί να έχει τις ευθύνες του. Ομως όλα ξεκινούν από εμάς. Πρέπει να αποκτήσουμε ΠΑΙΔΕΙΑ. Και το κυριότερο ΣΕΒΑΣΜΟ προς το συνάνθρωπό μας. Οταν δώσουμε απαντήσεις στις έννοιες αυτές, τότε ίσως να αναζητήσουμε ευθύνες στους άλλους. Και είναι κρίμα να κάνουμε αυτή τη συζήτηση πάνω από χυμένο γάλα… Ας την κάνουμε μία φορά πριν φτάσουμε στο . Αμήν. Γιατί μετά θα είναι αργά δεν νομίζετε;
