Βαρύ το φορτίο για την μοναδική μαθήτρια του Απόλλωνα Νάξου, την Εφραιμίνα Ανδρή που καλείται να κουβαλήσει όλη την ιστορία του οικισμού στη πλάτη της, την φετινή χρονιά
Απόλλωνας Νάξου… Ο πλέον απομακρυσμένος οικισμός της Νάξου… Στην άκρη του νησιού, να κρατάει τις Θερμοπύλες, τις δικές μας. Σε κοινωνικό, οικονομικό επίπεδο. Με τους λιγοστούς πιστούς κατοίκους του να παραμένουν εκεί, στο πείσμα των καιρών. Και να παλεύουν με θεούς και δαίμονες… Και με τις πληροφορίες που έρχονται αφιλτράριστες να μιλάνε για δομικές αλλαγές στη χερσαία ζώνη, τη πηγή ζωής του μοναδικού παραθαλάσσιου οικισμού που κάποτε είχε φτάσει να αποτελεί το σημείο αναφοράς για τις Κυριακές όλων των κατοίκων της Ορεινής Νάξου…
Και για μία ακόμη φορά μέσα από την εκδήλωση για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου (παρόντες όλοι σχεδόν οι κοινοτικοί σύμβουλοι Κορωνίδας με επικεφαλής τον πρόεδρο κο Αλιμπέρτη), «φωνάζει» με τον δικό του τρόπο παρών… Με μία μαθήτρια πλέον, την Εφραιμίνα Ανδρή, με αναπληρωτή δάσκαλο που ήρθε τις τελευταίες εβδομάδες κι ενώ ξεκίνησε με …δανεικό από τον Δαμαριώνα της Νάξου… Δυστυχώς, τα επόμενα παιδιά για το σχολείο είναι ακόμη μωρά… Δύο ετών το μεγαλύτερο. Κάτι που σημαίνει ότι σε δύο χρόνια ίσως το σχολείο για μία χρονιά να μείνει κλειστό…
Αυτό όμως που ξεχωρίζει είναι το πάθος για ζωή και διάθεση οι κάτοικοι να παραμείνουν στη θέση τους.. Φωνάζοντας σε όλους ότι «είμαστε εδώ εμείς οι Απολλωνιάτες» και δεν θα αφήσουμε το σπίτι μας… Τα προβλήματα παραμένουν. Με κυριότερο αυτό του κυματοθραύστη που έχει πλέον χαθεί. Ο χειμώνας έρχεται … Λένε ότι θα είναι βαρύς…
Όμως, οι λιγοστοί κάτοικοι με πίστη ορθώνουν το ανάστημά τους. Η σημερινή παρέλαση με την μοναδική μαθήτρια (σ.σ. χρόνια είχαμε να δούμε μία μαθήτρια στο σχολείο) δείχνει ότι υπάρχει χτύπος, αντίδραση, ζωντάνια… Έστω κι εάν κάποιοι επιμένουν να στέκονται απέναντι…
Ευχαριστούμε τον κο Χωριανόπουλο για τις φωτογραφίες
