Στην γενέτειρά του την Άνδρο, όλοι έχουν να λένε για το μεγάλο του φιλανθρωπικό έργο, αφού χάρη σε αυτόν και την σύζυγό του ανακατασκευάστηκε αρχικά ο φάρος Τουρλίτης και τώρα το εκκλησάκι των Αγίων Σαράντα στην Κουβάρα, οι εργασίες του οποίου προχωρούν με γοργούς ρυθμούς.
«Έφυγε» σήμερα το πρωί, πλήρης ημερών καταβεβλημένος από μακρόχρονη ασθένεια, ο Αλέκος Γουλανδρής. Ήταν ο τελευταίος «των μεγάλων» μιας οικογένειας με μεγάλη παράδοση χορηγιών και δωρεών προς το πατρικό νησί. Ο ίδιος υπήρξε ευπατρίδης τζέντλεμαν και πραγματικός άρχοντας, βοηθώντας με πολλούς τρόπους τον τόπο την καταγωγής του, την αγαπημένη του Άνδρο.
Μια από τις επιφανέστερες χορηγίες του ήταν η ανακατασκευή του εκπληκτικής αρχιτεκτονικής φάρου της Χώρας Τουρλίτη. Σύμβολο της ναυτοσύνης, αλλά και της ναυτικής ισχύος της Άνδρου χτίστηκε στα τέλη του 19ου αιώνα. Τον ξανακατασκεύασε πάνω στα αρχικά σχέδια του το 1994 στη μνήμη της χαμένης κόρης του Βιολαντώς πάνω στα ερείπια του προηγούμενου που βομβάρδισαν και κατέστρεψαν εκδικητικά οι Γερμανοί το 1943.
Ανάμεσα στα πολλά ευεργετήματα του να αναφερθεί πως υπήρξε μέγας χορηγός της Μονής Παναχράντου βοηθώντας σημαντικά στην ανοικοδόμηση μεγάλου μέρους της, αλλα και της αρχαίας εκκλησιάς των Αγίων Σαράντα στην Κουβάρα.
Τελευταίο του όνειρο να ταξιδεέψει πάλι στο Αιγαίο το θρυλικό θωρηκτό “Αβέρωφ”, το πλοίο-μουσείο της μεγάλης ναυτικής ιστορίας της Ελλάδος στον 20ο αιώνα. Σήμερα με δική του χορηγία το ιστορικό πλοίο επισκευάζεται στα ελληνικα ναυπηγεία.
Ήταν γιός του Νικόλαου Ι. Γουλανδρή. Μαζί με τον αδελφό του Γιάννη και τον δίδυμό του Λεωνίδα συνέχισαν μετά τον θάνατο του πατέρα τους, το 1957, την οικογενειακή παράδοση στη ναυτιλία, ενώ η αδελφή τους Άννα συνέδεσε το όνομά της, ως σύζυγος του αείμνηστου ηθοποιού Δημήτρη Χορν, με το Ιδρυμα Γουλανδρή-Χορν.
Υπήρξε απλός και προσιτός άνθρωπος. Έζησε τη ζωή του μεταξύ Αθήνας, Πόρτο Χέλι και Ελβετίας. Το σαλέ του στο Γκστάαντ έχει γίνει σημείο συνάντησης πολλών κορυφαίων εφοπλιστών και εξεχόντων συλλεκτών έργων τέχνης. Το όνομά του σπανίως εμφανιζόταν στη δημοσιότητα.
Ήταν άνθρωπος πράος, αφοσιωμένος στην οικογένεια και τις επιχειρήσεις του, πέρα από το πάθος του για τη θάλασσα και την τέχνη προσέφερε αθόρυβα φιλανθρωπικό έργο εκεί που πίστευε ότι η βοήθειά του θα πιάσει τόπο. Ακόμη και όταν η μοίρα θέλησε να χάσει τη μία από τις τρεις κόρες του, τη Βιολάντω, εκείνος και η σύζυγός του Μαριέττα δεν το έβαλαν κάτω. Μεγάλωσαν με τις αξίες και ανέθρεψαν με τις αρχές που και εκείνος είχε λάβει από την ανδριώτικη οικογένειά του τις άλλες δύο κόρες του, τη Μαρία-Λούλα και την Αλεξάνδρα.
Ήταν ο μόνος εν ζωή από τα τέσσερα αδέλφια του που συνέχιζε μέχρι σήμερα την οικογενειακή παράδοση στη ναυτιλία μαζί με τους υπόλοιπους κληρονόμους και τη νέα γενιά των Γουλανδρήδων. Ο όμιλος του, που φέρει το όνομα του Νικόλαου Γουλανδρή – N.J. Goulandris Group – πρωτοστατεί στην παγκόσμια ναυτιλία με πλοία που φέρουν την ελληνική σημαία.
