Ο Ναξιώτης (με καταγωγή από τον Απόλλωνα) Αποστόλης Ρουφάνης μιλάει σε ιστοσελίδα του Γαλατσίου για την εμπειρία του στο εξωτερικό είτε στην Αμερική (νεότερος) είτε στην Αγγλία όπου ζει σήμερα και αφήνει ενοιχτό το ενδεχόμενο επιστροφής του στη Νάξο όπου έζησε πριν από μία δεκαετία εργαζόμενος σε επιχείρηση μαζικής εστίασης…
Στα 35 του χρόνια απολαμβάνει ζωή και εργασία στο όμορφο αλλά βροχερό Λονδίνο. Χαρακτηριστικό είναι ότι χθες 27 Απριλίου την ώρα που στην πατρίδα του την Νάξο η θερμοκρασία ήταν στους 24 βαθμούς, στο Λονδίνο είχε τρεις βαθμούς με βροχή… Βρέθηκε εκεί πριν από έξι χρόνια μετά από μία διακοπή στην Αθήνα και έχοντας ξεκινήσει ένα πανέμορφο ταξίδι από την Αθήνα μέσω Αμερικής (πολιτεία Τζόρτζια) και τη Νάξο… Πως τα κατάφερε αλήθεια; Ο Αποστόλης Ρουφάνης δεν δυσκολεύτηκε ιδιαίτερα να αφήσει την Αθήνα για το εξωτερικό. Εντάξει, το σκέφτηκε λίγο. Με ρίζες από τον Απόλλωνα της Νάξου (σ.σ. οι γονείς του πλέον μόνιμα ζουν στην Νάξο) και με τον αδελφό Κυριάκο να εργάζεται στην τηλεόραση, γρήγορα βρέθηκε εκτός Ελλάδας. Πέρασε δε και τον Ατλαντικό, αλλά γύρισε. Δεν αποκλείεται όμως να βρεθεί και πάλι στην …μαμά πατρίδα. Τη Νάξο. Όπως έκανε και πριν από μία περίπου δεκαετία όταν δέχτηκε πρόταση εργασίας ως μηχανικός στην επιχείρηση που είχε ανοίξει ο Δημ. Κώτσος (σ.σ. Προωθητική Ειδών Διατροφής Α.Ε.Β.Ε..) αλλά ουσιαστικά η επιχείρηση δεν κύλησε όπως ήθελε τόσο ο επιχειρηματίας όσο και οι εργαζόμενοι… . Όμως, έμεινε για δύο χρόνια, εργάστηκε ως barman σε γνωστές επιχειρήσεις, γνώρισε τη νύχτα και την …ημέρα και τώρα στα 35 του να το ξανακοιτάζει θετικά. Ο λόγος; Καλή η ξενιτειά αλλά σαν την Ελλάδα καμία άλλη χώρα. Συν τοις άλλοις οι Βρετανοί μπαίνουν σε μία παράξενη εσωστρέφεια κάτι που μπορεί μεσοπρόθεσμα να λειτουργήσει ως η αφορμή για το ταξίδι της επιστροφής.
Συναντήσαμε τον Αποστόλη Ρουφάνη λίγο μετά την συνέντευξη που έδωσε στην ιστοσελίδα ingalatsi.gr ως ο «Γαλατσιώτης της εβδομάδας» και απλά τον περιμένουμε στα τέλη του Μαϊου στη Νάξο όπου θα έρθει για ολιγοήμερες διακοπές… Μέχρι τότε; Διαβάστε τι λέει για τις επιλογές και κινήσεις του αλλά και τη Νάξο…
Μ. Σ.: Αποστόλη μεγάλωσες στο Γαλάτσι ενώ τα καλοκαίρια σου τα περνούσες στον τόπο καταγωγής σου, τη Νάξο. Σπούδασες στην Ελλάδα αλλά το τελευταίο διάστημα έχεις μετακομίσει στην Αγγλία. Ποιοι λόγοι σε οδήγησαν σε αυτήν την απόφαση και πόσο δύσκολη είναι η ζωή μακριά από την πατρίδα;
Α. Ρ.: Μεγάλωσα στο Γαλάτσι και σπούδασα μηχανολόγος μηχανικός στο ΤΕΙ Πειραιά. Έκανα το μεταπτυχιακό μου πάνω στα «Προηγμένα Βιομηχανικά Συστήματα Παραγωγής» το οποίο σε συνδυασμό με μια προϋπηρεσία 4 χρόνων στον τομέα μου, με βοήθησε να βρω εργασία αρχικά στην Αμερική και στη συνέχεια στην Αγγλία.
Όλα ξεκίνησαν σε μια συνέντευξη για μια θέση μηχανικού στην Αθήνα όταν η εταιρία μου πρότεινε αντί αυτής μια θέση μηχανικού στο εργοστάσιο της στην Ατλάντα. Εγώ που μέχρι εκείνη την στιγμή ήμουν αρνητικός στο να φύγω εξωτερικό έπρεπε μέσα σε δυο μέρες να πάρω μια απόφαση και σε 2 εβδομάδες να βρίσκομαι Αμερική.
Φυσικά καταλαβαίνεις πόσο δύσκολο ήταν να φύγω ξαφνικά τόσο μακριά από γονείς, συγγενείς και φίλους. Από την άλλη ήταν μοναδική ευκαιρία για το μέλλον μου ως μηχανικός καθώς ήξερα ότι στην Ελλάδα θα ήταν δύσκολο να βρω μια καλή δουλειά στον τομέα μου. Επίσης, η εταιρία είχε τεράστιες προοπτικές και δύσκολα απέρριπτες την προσφορά της. Με την στήριξη των γονιών μου και της κοπέλας μου, η οποία ήταν ήδη στο εξωτερικό για σπουδές, αποφάσισα να κάνω το βήμα.
Η ζωή στο εξωτερικό δεν είναι τόσο δύσκολη όσο πολλοί πιστεύουν. Αν καταφέρεις και διαχειριστείς το ψυχολογικό κομμάτι, που είναι και το πιο δύσκολο και προσαρμοστείς στο νέο σου περιβάλλον, τότε μπορείς να έχεις μια πολύ όμορφη ζωή οπουδήποτε.
Προσωπικά, μου πήρε 2-3 μήνες να ξεπεράσω το αρχικό «σοκ» να βρίσκομαι κάπου μακριά από το σπίτι μου, σε ένα μέρος με διαφορετικούς ανθρώπους και κουλτούρα. Για παράδειγμα, στην πολιτεία της Georgia η οπλοκατοχή είναι νόμιμη και πολλές φορές σε μπαρ δίπλα μου έπιναν μπύρες και έπαιζαν με τα όπλα τους. Παρόλα αυτά δε συνάντησα κανένα πρόβλημα και οι συνάδελφοί μου με βοήθησαν να προσαρμοστώ. Έκανα πολύ καλούς φίλους, πέρασα πολύ όμορφα, απέκτησα εμπειρίες και είδα μέρη που δε φανταζόμουν ποτέ ότι θα δω. Κοιτώντας πίσω μπορώ πλέον να πω με σιγουριά ότι η απόφαση μου να αποδεχτώ την θέση ήταν σωστή και χαίρομαι που την πήρα. Αυτή την στιγμή ζώ με την κοπέλα μου στο Λονδίνο, περνάμε πολύ όμορφα και επισκεπτόμαστε την Ελλάδα 4 – 5 φορές τον χρόνο.
Μ.Σ.: Πιστεύεις ότι έχεις εξαντλήσει όλες σου τις επιλογές στην Ελλάδα; Έχεις ασχοληθεί και με την εστίαση στο παρελθόν και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία. Στην Νάξο, η οποία έχει αναπτυχθεί πολύ τουριστικά τα τελευταία χρόνια, δε θα σ’ ενδιέφερε να μείνεις και να δημιουργήσεις μία δική σου επιχείρηση;
Α.Ρ.: Ίσως δεν είχα εξαντλήσει όλες μου τις επιλογές αλλά ήμουν από τους τυχερούς που βρήκα δουλειά στο εξωτερικό ενώ ήμουν Ελλάδα. Η αλήθεια είναι ότι ήμουν -όπως όλοι- απογοητευμένος με την κατάσταση στην Ελλάδα και θεωρούσα ότι οι επιλογές μου ήταν ελάχιστες. Δεν είχα πολλές συνεντεύξεις και είχα φτάσει στο σημείο να βγάζω το μεταπτυχιακό μου από το βιογραφικό για να με δεχτούν στις συνεντεύξεις. Στο εξωτερικό η αντιμετώπιση είναι τελείως διαφορετική. Οι εταιρίες σε αντιμετωπίζουν με σεβασμό, σε εκτιμάνε και αναγνωρίζουν τις ικανότητες και την εργατικότητα σου. Με την εστίαση ασχολήθηκα όσο ήμουν φοιτητής και τις περιόδους που δεν δούλευα ως μηχανικός. Δούλεψα σε αρκετά μαγαζιά στο Γαλάτσι, Νέα Φιλαδέλφεια και Νάξο σαν μπάρμαν αλλά πάντα η προτεραιότητα μου ήταν να βρω εργασία στον τομέα μου. Η Νάξος έχει τεράστιες προοπτικές εξέλιξης και ο τουρισμός της αυξάνεται κάθε χρόνο. Θα με ενδιέφερε να κάνω μια δική μου επιχείρηση αλλά με την κατάσταση που επικρατεί τώρα θα το έκανα μόνο αν παρουσιαζόταν μια πολύ καλή ευκαιρία. Προς το παρόν απολαμβάνω την ζωή μου στο εξωτερικό και όταν έρθει η στιγμή και προκύψει κάτι καλό τότε σίγουρα θα κάνω κάποια κίνηση.
Μ.Σ.: Γνωρίζω ότι στην Αγγλία υπάρχουν πολύ πετυχημένοι Έλληνες επιχειρηματίες ιδίως στον τομέα της εστίασης; Ποια πιστεύεις ότι είναι η συνταγή που τους κάνει ξεχωριστούς σε ένα τόσο μεγάλο ανταγωνιστικό περιβάλλον; Ελληνικά προϊόντα έχουν προωθηθεί στην Αγγλία και αν ναι, πες μας μερικά που αρέσουν στους ξένους;
Α. Ρ.: Στην Αγγλία και ιδιαίτερα στο Λονδίνο που μένω ζούνε χιλιάδες Έλληνες και υπάρχουν εκατοντάδες Ελληνικές επιχειρήσεις, κυρίως στην εστίαση, που είναι πολύ αξιόλογες και προσοδοφόρες. Παντού βρίσκεις ένα ελληνικό μαγαζί για να φας ή να αγοράσεις ένα Ελληνικό προϊόν. Λίγο πολύ, οι ξένοι γνωρίζουν τα Ελληνικά προϊόντα και τα προτιμάνε λόγω ποιότητας. Επίσης, μην ξεχνάς ότι το Λονδίνο είναι μια πόλη με 9 εκατομμύρια κατοίκους και 18 εκατομμύρια τουρίστες τον χρόνο οπότε καταλαβαίνεις ότι το αγοραστικό κοινό είναι τεράστιο. Τα Ελληνικά προϊόντα που βλέπεις συνήθως σε μαγαζιά είναι τυριά, λάδι, μέλι, ξηρούς καρπούς αλλά μπορείς να βρεις οτιδήποτε θες αν ψάξεις.
Μ.Σ.: Διαβάζουμε σε πολλά sites ότι η ζωή στο εξωτερικό για τους Έλληνες πτυχιούχους είναι ιδανική. Είναι όντως έτσι; Αν ναι, ποια είναι τα πλεονεκτήματα σε σχέση με την Ελλάδα; Πως αντιμετωπίζουν οι Έλληνες το BREXIT;
Α.Ρ.: Αυτό δεν είναι αλήθεια. Η ζωή για έναν πτυχιούχο που αλλάζει χώρα είναι συνήθως δύσκολη τα πρώτα χρόνια. Είναι αρκετά δύσκολο να βρει μια καλή δουλειά να ξεκινήσει και αν την βρει θα πρέπει να δουλέψει σκληρά και να αποδείξει ότι την αξίζει καθώς ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος. Επιπλέον, μη ξεχνάς την διαφορά της γλώσσας και της κουλτούρας. Το ότι έχεις μάθει Αγγλικά στην Ελλάδα δε σημαίνει ότι μπορείς να συνεννοηθείς εύκολα με έναν Άγγλο. Πρέπει να είσαι πολύ προσεκτικός στο τί θα πεις και πώς θα το πεις. Αν τέλος βάλεις και το ψυχολογικό κομμάτι ότι είσαι μακριά από τους δικούς σου ανθρώπους, καταλαβαίνεις ότι η ζωή, για κάποιον που ξεκινάει την καριέρα του στο εξωτερικό, δεν είναι ιδανική.
Από την άλλη, ο μισθός και το περιβάλλον εργασίας ανταμείβουν την προσπάθεια σου. Ο σεβασμός και η ευγένεια είναι συμπεριφορές αυτονόητες και τιμωρείται αυστηρά αν κάποιος προσβάλει κάποιον με οποιοδήποτε τρόπο. Υπάρχει τεράστια διαφορά νοοτροπίας με την Ελλάδα. Επιπλέον, οι εταιρίες εκτιμάνε και ανταμείβουν αυτούς που δουλεύουν σκληρά και προσφέρουν, είτε με προαγωγές είτε με αυξήσεις και μπόνους. Η ζωή στο εξωτερικό μπορεί να γίνει ιδανική για έναν Έλληνα πτυχιούχο καθώς του προσφέρονται πολλές ευκαιρίες και οι κατάλληλες συνθήκες να πραγματοποιήσει τα όνειρά του. Θα πρέπει όμως να προσπαθήσει πολύ, να κάνει υπομονή και να είναι αποφασισμένος για να φτάσει στον στόχο του. Όσο αφορά το Brexit, δε γνωρίζουμε ακόμα τί θα γίνει και πώς θα μας επηρεάσει. Λογικά όσοι μένουμε ήδη Αγγλία δε θα έχουμε κάποιο πρόβλημα με την διαμονή μας.
Μ.Σ.: Θα συμβούλευες κάποιο νέο τελειόφοιτο Ελληνικής πανεπιστημιακής σχολής να ζήσει στο εξωτερικό; Τι είναι αυτό που σου προσφέρει μία ξένη χώρα και δε στο προσφέρει η δική σου;
Α. Ρ.: Φυσικά. ¨Όχι μόνο σε κάποιον που έχει τελειώσει μια σχολή αλλά σε οποιοδήποτε νέο που δεν είναι ευχαριστημένος με τις επιλογές που έχει ή δε του δίνονται οι ευκαιρίες που πιστεύει ότι αξίζει. Κανένας νέος με όνειρα δεν αξίζει να ζει σε ένα μέρος χωρίς εφόδια. Το να μετακομίσει εξωτερικό για να κυνηγήσει τα όνειρα του δεν είναι ντροπή ούτε λιποταξία. Πλέον η Ευρώπη είναι μια γειτονιά, η επικοινωνία είναι άμεση και τα εισιτήρια αρκετά φθηνά. Στο κάτω κάτω το ότι φεύγει δε σημαίνει ότι κλείνουν οι πόρτες πίσω του. Αν δεν του αρέσει ή δε τα καταφέρει εκεί που πήγε θα έχει πάντα την επιλογή να γυρίσει. Θα έχει ζήσει και θα έχει δει πράγματα που ίσως δε τα ζούσε ποτέ. Μια ξένη χώρα την στιγμή αυτή μπορεί να σου προσφέρει μια σταθερή δουλειά με προοπτική και ευκαιρίες για προσωπική εξέλιξη και μάθηση. Επιπλέον έναν ικανοποιητικό μισθό ανάλογα με αυτό που αξίζεις και προσφέρεις. Στην Ελλάδα είναι δύσκολο να βρεις το πακέτο αυτό με τις συνθήκες, τον ανταγωνισμό και την ανεργία που επικρατούν.
Μ.Σ.: Πως αισθάνθηκες όταν πρώτη φορά στην Αγγλία αντίκρισες ένα πολιτιστικό μνημείο; Τι ήταν αυτό που θα σε γύριζε πλέον πίσω; Ποια είναι τα σχέδια σου από εδώ και πέρα;
Α.Ρ.: Το πρώτο μνημείο που πήγα να δω στο Λονδίνο ήταν φυσικά το Βig Βen και μπορώ να πω πως απογοητεύτηκα λίγο. Η ομορφιά του Λονδίνου δεν είναι τόσο τα μνημεία του όσο η ίδια η πόλη, οι δρόμοι, οι γέφυρες, τα κτίρια, τα μαγαζιά και τα μουσεία της. Στα μουσεία έχω προλάβει να πάω μόνο στης φυσικής ιστορίας ενώ στο Βρετανικό μουσείο αρνούμαι να πάω καθώς δε δέχομαι να πληρώσω ξένους για να δω ελληνικά μνημεία. Τον τελευταίο χρόνο συγκατοικώ με την κοπέλα μου και δουλεύουμε και οι δύο οπότε δύσκολα θα με γύριζε κάτι πίσω. Ίσως να επέστρεφα για τους γονείς μου ή αν είχα μια τόσο καλή πρόταση για δουλειά που δε θα μπορούσα να αρνηθώ.
Μ.Σ.: Η τελευταία ερώτηση αφορά φυσικά το Γαλάτσι μας! Τι θα πρότεινες στη δημοτική αρχή της πόλης μας για να βελτιώσει την καθημερινότητα των δημοτών, βάσει καινοτόμων προγραμμάτων ή δομών που λειτουργούν στην πόλη που μένεις;
Α.Ρ.: Επειδή λείπω τα τελευταία 6 χρόνια από το Γαλάτσι και το επισκέπτομαι μόνο για διακοπές δεν έχω πλήρη εικόνα με το τι έχει κάνει ο δήμος μας αυτό το διάστημα. Αν μπορούσα να πω λίγα λόγια για αυτά που έχω ζήσει στο εξωτερικό και μπορούν να φανούν χρήσιμα αυτά θα ήταν τα εξής. Καταρχήν θα ξεκινούσα με το πρόβλημα της γραφειοκρατίας το οποίο είναι όμως γενικό πρόβλημα και όχι μόνο του δήμου. Θα σου φανεί περίεργο αλλά μετακόμισα Λονδίνο πριν ένα χρόνο και όπως λογικά θα φαντάζεσαι θα χρειαζόμουν πολύ τρέξιμο για τα χαρτιά μου. Η αλήθεια είναι ότι χρειάστηκα μόνο 5 λεπτά στην αντίστοιχη εφορία της Αγγλίας και 5 λεπτά στο αντίστοιχο ΙΚΑ. Όλα τα υπόλοιπα έγιναν μέσω υπολογιστή οπότε φαντάζεσαι την έκπληξη μου. Όλες οι ενημερώσεις, αποδείξεις, χαρτιά, πληρωμές κλπ. γίνονται ηλεκτρονικά.
Ένα άλλο σημείο που θα ήθελα να αναφέρω είναι η οργάνωση και η παιδεία που έχουν οι Άγγλοι όσο αφορά τα κατοικίδια ζώα. Δε θα δεις ποτέ αδέσποτο στους δρόμους ενώ πολλοί επιλέγουν να πάρουν κατοικίδιο από τα καταφύγια αδέσποτων ζώων ενώ υπάρχουν ειδικά διαμορφωμένοι χώροι στα πάρκα για να βγάζεις βόλτα τον σκύλο. ’Όσο και αν σας φανεί περίεργο, το μόνο ζώο που βλέπω να κυκλοφορεί τα βράδια στους δρόμους ανάμεσα στον κόσμο είναι οι αλεπούδες.
Τέλος, μεγάλη εντύπωση μου έχει κάνει το αίσθημα του εθελοντισμού και της προσφοράς που έχουν οι κάτοικοι του Λονδίνου, κάτι που δεν έβλεπα τόσο στην Ελλάδα. Σε αυτή την πόλη που δε γνωρίζεις τον γείτονα σου, πάρα πολλοί άνθρωποι συμμετέχουν ενεργά στα κοινά, προσφέρουν αγαθά ή υπηρεσίες με κάθε τρόπο. Πιστεύω ότι ο δήμος πρέπει να είναι πολύ κοντά στους πολίτες, να τους παροτρύνει στον εθελοντισμό και στην συμμετοχή στα κοινά είτε με κίνητρα είτε με διάφορες διευκολύνσεις και φυσικά να φροντίζει με κάθε τρόπο αυτούς που έχουν ανάγκη. Φυσικά για να γίνει αυτό χρειάζεται προσπάθεια τόσο από τον δήμο όσο και τους δημότες.
Μ. Σ.: Αποστόλη σ’ ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου! Καλή αντάμωση στην πατρίδα!
Α.Ρ.: Ανυπομονώ!!! Σ’ ευχαριστώ πολύ.
