Στη Νάξο που φημίζεται για τις όμορφες παραλίες της και θεωρείται από τους ξένους ως ιδανικός προορισμός για τις οικογένειες, οι άνθρωποι με κινητικά προβλήματα (ΑΜΕΑ) μοιάζουν να μην έχουν θέση: ουσιαστικά μία παραλία (Αγιος Γεώργιος) για να κάνουν μπάνιο κι αυτή ουσιαστικά δεν έχει πραγματική πρόσβαση – Το αμαξίδιο για τους ΑΜΕΑ που βρίσκονταν στον Αγιο Προκόπιο είναι πλέον σε κάποιο γκαράζ του Δήμου
Μάιος του 2012 και έχω την τύχη να μιλήσω για την εφημερίδα «Κυκλαδική» με τον Στάθη Χελιώτη. Έναν συντοπίτη μας πλέον που λόγω ενός τραυματισμού τον Μάρτιο του 1998 έμεινε καθηλωμένος σε αναπηρικό αμαξίδιο. Εκείνο τον Μάιο, πριν από τέσσερα χρόνια και με αφορμή τις αλλαγές στο Κυκλοφοριακό, είχαμε κουβεντιάσει για θέματα που αφορούσαν τον τρόπο που ο ίδιος (και η οικογένειά του) βίωναν την καθημερινότητα στο νησί. Να πω την αλήθεια τον είχα …εκμεταλλευτεί. Ήθελα να δείξω την πόλη της Νάξου μέσα από τα μάτια ενός ανθρώπου που πάλευε καθημερινά για να επιβιώσει… Και να είναι μάχη όταν για να πάει τότε στην Εφορία έπρεπε να ανέβει από μία σκουριασμένη μπάρα που κινδύνευε να διαλυθεί. Ήταν μάχη που για να κάνει μπάνιο στη θάλασσα έπρεπε να βουτήξει σχεδόν από το μόλο της Αγίας Άννας (!!!) Μάλιστα μου είχε προκαλέσει η απάντηση που είχε πάρει από πρώην Δήμαρχο όταν είχε παρατηρήσει ότι δεν υπήρχε πρόσβαση για ανθρώπους με κινητικά προβλήματα στην τότε παιδική χαρά δίπλα στο Δημαρχείο. Του είχε πει τότε «εάν ανοίξουμε για τους ΑΜΕΑ τότε θα μπουν και τα μηχανάκια μέσα στο χώρο». Απάντηση που σίγουρα σόκαρε…. Είχε πει κι άλλα… Για τους αρχαιολογικούς χώρους στους οποίους δεν είχε πρόσβαση, για το Κάστρο που επίσης δεν μπορούσε να ανέβει, για την κλοπή της ξύλινης μπάρας που είχε φτιάξει στην επιχείρησή του στην Γλυφάδα ώστε να μπορεί να κάνει μπάνιο αλλά του την έκλεβαν σε τακτά χρονικά διαστήματα για να ανάβουν φωτιές και τέλος είχε εκφράσει το παράπονό του ότι η Πορτάρα, το ωραιότερο και πιο γνωστό μνημείο της Νάξου δεν είναι φιλικό προς τους ανθρώπους με κινητικά προβλήματα.
Η αγωνία της μητέρας
Τέσσερα χρόνια μετά αρκετά έχουν αλλάξει, η νοοτροπία όμως κατά βάση παραμένει η ίδια. Τώρα θα μου πείτε που θυμήθηκα όχι τόσο τον Στάθη Χελιώτη αλλά γενικότερα τους συνανθρώπους μας με κινητικά προβλήματα…
Πρόσφατα, επικοινώνησε μαζί μου μία κυρία που έρχεται για διακοπές στη Νάξο με τη κόρη της η οποία λόγω αναπηρίας είναι καθηλωμένη εκ γενετής σε αμαξίδιο. Κάθε χρόνο προσπαθεί να πηγαίνει τη κόρη της στη θάλασσα για μπάνιο καθότι κάνει καλό στην υγεία της μικρής αλλά η ταλαιπωρία είναι τεράστια. Μας ενημέρωσε ότι έχει μιλήσει με δημοτικούς άρχοντες του νησιού τα τελευταία χρόνια, όμως οι απαντήσεις είναι αόριστες και γενικές.
Της είπαμε ότι υπάρχει παραλία με πρόσβαση για τους ΑΜΕΑ, αυτή στον Άγιο Προκόπιο και δυστυχώς όχι μόνο πιαστήκαμε αδιάβαστοι αλλά μας έπεσαν τα μούτρα. Βλέπετε ο ειδικός διάδρομος και τα αμαξίδια (2) θαλάσσης που είχαν παραδοθεί με τιμές και ….κόκκινα χαλιά τον Αύγουστο του 2013 σήμερα έχουν εξαφανιστεί. Στη θέση τους όπως βλέπετε δεν υπάρχει τίποτα. Αντίθετα, μας πληροφόρησε η κυρία ότι η μοναδική παραλία που θεωρητικά έχει πρόσβαση κάποιος ΑΜΕΑ είναι αυτή του Αγίου Γεωργίου στη Χώρα της Νάξου. Ψάξαμε για να δούμε τις υποδομές. Και λυπηθήκαμε.
Αυτοψία
Η αρχική υποδομή ήταν στο ύψος της εισόδου, στα πάλαι ποτέ «Αστέρια». Έφυγε από εκεί πριν από δύο χρόνια και μεταφέρθηκε στο ύψος του ποταμού όπου και βρίσκονται χημικές τουαλέτες.
Όμως, αμαξίδιο δεν υπάρχει γιατί πολύ απλά δεν είναι συμβατό με τον διάδρομο που έχει τοποθετηθεί εκεί. Και ο διάδρομος όπως μας είπε και η κυρία (τα στοιχεία της είναι στη διάθεση όποιου ενδιαφέρεται) δεν μπορεί να αντέξει ένα αμαξίδιο γιατί ουσιαστικά είναι για καροτσάκια που μεταφέρουν τα μικρά παιδιά. Και συν τοις άλλοις η παραλία του Αγίου Γεωργίου δεν είναι κατάλληλη για τους ανθρώπους με κινητικά προβλήματα από τη στιγμή που είναι για μεγάλη απόσταση ιδιαίτερα ρηχή.
Οπότε τι κάνουμε; Συν τοις άλλοις κάνοντας μία βόλτα στο διαδίκτυο βρεθήκαμε και σε μία καταγγελία από την Ελπίδα Χαϊτίδη, η οποία επίσης κινείται με αμαξίδιο και ήρθε στη Νάξο πέρυσι για διακοπές. Γνώριζε για την παραλία του Αγίου Προκοπίου και την ειδική μπάρα που υπήρχε για τους ΑΜΕΑ. Όμως η εικόνα που συνάντησε αποτυπώθηκε με τον πλέον πειστικό τρόπο από την φωτογράφο Μ.Κρυτζαλάκη και οι εικόνες σίγουρα δεν θα μας κάνουν να αισθανθούμε υπερηφάνεια…
Το μόνο …ευχάριστο είναι ότι αυτές οι εικόνες πλέον δεν υπάρχουν με τον καταστραμμένο διάδρομο. Ούτε το παρατημένο αμαξίδιο. Αλλά το ερώτημα παραμένει . Αλήθεια πως δείχνουμε τον σεβασμό μας στους συνανθρώπους μας που για διάφορους λόγους – για τους οποίους δεν ευθύνονται οι ίδιοι – είναι καθηλωμένοι σε ένα ηλεκτροκίνητο ή μη αμαξίδιο;
Προμήθεια
Παραθέτουμε εδώ την είδηση για την «Προμήθεια συστημάτων προσβασιμότητας ατόμων με αναπηρίες σε παραλίες των νησιών του Νοτίου Αιγαίου» με συνολικό προϋπολογισμό 371.200,00€…
«Με απόφαση του Περιφερειάρχη Νοτίου Αιγαίου, κ. Γιάννη Μαχαιρίδη, με το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Κρήτης & Νήσων Αιγαίου 2007-2013, «Προμήθεια συστημάτων προσβασιμότητας ατόμων με αναπηρίες σε παραλίες των νησιών του Νοτίου Αιγαίου» με συνολικό προϋπολογισμό 371.200,00€ δημιουργήθηκαν και ολοκληρώθηκαν εγκαταστάσεις συστημάτων προσβασιμότητας Ατόμων με Αναπηρίες σε 20 παραλίες των νησιών του Νοτίου Αιγαίου.
Και συγκεκριμένα τη Σίφνο (Καμάρες), τη Θήρα (Καμάρι), τη Νάξο (Άγιος Προκόπιος), την Ίο (Μυλοπότας), την Πάρο (Χρυσή Ακτή), τη Μύκονο (Καλαφάτης), την Αντίπαρο (Α’ Ψαραλυκή), τη Σύρο (Κίνι), την Άνδρο (Μπατσί), την Τήνο (Κιόνια), τη Ρόδο (Ιαλυσσός, Τσαμπίκα, Φαληράκι, Έλλη), την Κω (Κρητικά, Καρδάμαινα, Τιγκάκι), Πάτμος (Κάμπος) και την Κάλυμνο (Κασόνια ή Νέα Παραλία-Πόθια). Το έργο υλοποιήθηκε από τις Υπηρεσίες της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου σε συνεργασία με τους Δήμους των νησιών αυτών.
Ο εξοπλισμός για κάθε παραλία περιλάμβανε:
1. Δύο αμφίβια αμαξίδια,
2. Διάδρομο για την κίνηση του αμαξιδίου και την πρόσβαση του λουομένου από το χώρο στάθμευσης έως τη θάλασσα, τις ομπρέλες και τα αποδυτήρια,
3. Ένα χώρο Αποδυτηρίων-Αποχωρητηρίων (Καμπίνα)».
