Από αύριο Παρασκευή 26 Ιανουαρίου και έως την επόμενη Τετάρτη 31 Ιανουαρίου στο Cine Naxos και με δύο παραστάσεις την ημέρα (20:00 και 22:15) η ταινία “1968” που μπορεί να στηρίζεται πάνω στην επιτυχία της ΑΕΚ όταν κατέκτησε το Ευρωπαικό τρόπαιο, απεικονίζει όμως μικρές καθημερινές ιστορίες από την Ελλάδα εκείνης της περιόδου…
Διαμαντίδης… «Τότε όλοι έλεγαν ΑΕΚ…». Μαύρος «ήμουν Πανιώνιος αλλά βγήκα στους δρόμους φωνάζοντας ΑΕΚ»…. Ντέμης «τέτοιες ιστορίες γράφουν μέσα σου», Φασούλας «Αυτοί οι άνθρωποι ξεπέρασαν τον εαυτό τους» αλλά και Παπαλουκάς «Δεν ξέρω αν άντεχα να παίζω σε αυτές τις συνθήκες. Ηταν ήρωες”… Μερικές από τις εκφράσεις που βγήκαν από το στόμα σταρ του ελληνικού αθλητισμού όταν είδαν την ταινία «1968»… Μία ταινία με την υπογραφή του Τάσου Μπουλμέτη και μέσα από την κατάκτηση του ευρωπαϊκού τροπαίου από την μπασκετική ΑΕΚ προσπαθεί να μας δώσει την εικόνα της Ελλάδας στα πρώτα χρόνια της Δικτατορίας…
Μισός αιώνας συμπληρώνεται φέτος από την ιστορική κατάκτηση του Κυπέλλου Ευρώπης στο μπάσκετ από την ΑΕΚ. Την ιστορία του αγώνα που ένωσε ολόκληρη την Ελλάδα σε μια νύχτα εν μέσω δικτατορίας αφηγείται με την ταινία «1968» ο σκηνοθέτης της «Πολίτικης Κουζίνας» και του «Νοτιά» Τάσος Μπουλμέτης, μέσα από πολλές μικρότερες ιστορίες απλών καθημερινών ανθρώπων. Στην ταινία, που κάνει πρεμιέρα στις αίθουσες από τη Feelgood σήμερα Πέμπτη 25 Ιανουαρίου (αύριο Παρασκευή έρχεται στη Νάξο και δη στο Cine Naxos), συμμετέχει ένα εντυπωσιακό καστ ηθοποιών που περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, τους Ιεροκλή Μιχαηλίδη, Αντώνη Καφετζόπουλο, Γιώργο Μητσικώστα, Στέλιο Μάινα, Μανώλη Μαυροματάκη, Βασιλική Τρουφάκου, Γιάννη Βούρο, Ορφέα Αυγουστίδη, Θέμη Πάνου, Ταξιάρχη Χάνο, Αντώνη Αντωνίου, Ερρίκο Λίτση.
Ήταν η πρώτη φορά που μια ελληνική ομάδα κέρδιζε έναν ευρωπαϊκό τίτλο και η πρώτη φορά που 80.000 κόσμου (και άλλοι 20-30.000 έξω από το Καλλιμάρμαρο) συγκεντρώθηκαν για να παρακολουθήσουν έναν αγώνα μπάσκετ – προσέλευση ρεκόρ για τα παγκόσμια αθλητικά δεδομένα που πέρασε στο Βιβλίο Γκίνες. Στον τελικό του Κυπέλλου Ευρώπης η ΑΕΚ βρίσκει απέναντί της τη Σλάβια Πράγας, μια μπασκετική υπερδύναμη της εποχής. Την κέρδισε με 89-82 και έβγαλε στους δρόμους όλη την Ελλάδα, που άκουγε τον αγώνα από το ραδιόφωνο σε περιγραφή του Βασίλη Γεωργίου. Μια περιγραφή ιστορική, που κυκλοφόρησε και σε δίσκο βινυλίου.
Για την AEK αγωνίστηκαν στον τελικό οι Γιώργος Aμερικάνος (αρχηγός της ομάδας), Γιώργος Tρόντζος, Χρήστος Zούπας, Στέλιος Bασιλειάδης, Αίαντας Λαρεντζάκης, Αντώνης Xρηστέας, Απόστολος Tσάβας, Πέτρος Πετράκης, Παναγιώτης Οικονόμου. Η σύνθεση της ομάδας της Σλάβια Πράγας αποτελούνταν από τους: Zίντεκ, Pουζίτσκα, Mπάροχ, Tομάσεκ, Άμερ.
Πως είχε βιώσει τότε εκείνη τη βραδιά ο Τάσος Μπουλμέτης; «Ήμουν δέκα χρονών. Η ιστορία αυτή είναι βιωματική, την έχω ζήσει πολύ έντονα. Είχα ακούσει τον αγώνα από το ραδιόφωνο με τους γονείς μου. Ο Βασίλης Γεωργίου ούτως ή άλλως έχει μείνει στη μνήμη μας, η αφήγηση του δηλαδή. Αγαπημένος μου αθλητής τότε ήταν ο Αμερικάνος βέβαια, όλοι ήμασταν…Αμερικανάκια. Η παρουσία του Τρότζου και του Χρήστου Ζούπα μας προκαλούσε μεγάλο δέος. Ήταν μεγάλη συγκίνηση για μένα μετά από τόσα χρόνια να μπορώ να συναντήσω αυτούς τους ανθρώπους, αυτούς τους μύθους που κουβαλάνε ένα πολύ βαρύ φορτίο για τον ελληνικό αθλητισμό, για την ΑΕΚ και τον ελληνικό πολιτισμό»
Από εκεί και πέρα…
@ Μόνιμη συνεργάτης του Τάσου Μπουλμέτη η Ευανθία Ρεμπούτσικα συνθέτει, μετά την «Πολίτικη Κουζίνα» και το «Νοτιά», το σάουντρακ για το «1968». Με 17 μουσικές συνθέσεις, το λαϊκό στοιχείο διαδέχεται τον συμφωνικό ήχο, τα χασάπικο και το ζεϊμπέκικο πλέκονται με τις χαρακτηριστικές, μελωδικές συνθέσεις της Ρεμπούτσικα. Ένα από τα τραγούδια («Η Βαλίτσα») το ερμηνεύει ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης (φωτογραφία), που στην ταινία υποδύεται έναν μαγκιώρο μαέστρο μπουζουξή σε εστιατόριο της εποχής όπου συχνάζουν παίκτες της ΑΕΚ.
@ Το καλοκαίρι του 2017 ο Τάσος Μπουλμέτης και το συνεργείο του εγκαταστάθηκαν για σχεδόν ένα μήνα στο Σιδηροδρομικό Σταθμό Πελοποννήσου. Το πανέμορφο κτίριο του 19ου αιώνα, σε σχέδια των Γάλλων Αλφρέντ Ροντέλ και Αμπέλ Γκοτελάν, με «πινελιές» του Γερμανού Ερνέστου Τσίλερ, ήταν το ιδανικό σκηνικό για να ζωντανέψει την Αθήνα του 1924, όταν Κωνσταντινουπολίτες αναγκάζονται να αφήσουν την Πόλη για να μην έχουν την τύχη των Μικρασιατών στα παράλια, καταφθάνουν στην Ελλάδα και γεννιέται η ιδέα ίδρυσης της Αθλητικής Ένωσης Κωνσταντινουπόλεως, της ΑΕΚ. Το κτίριο σήμερα στέκει κλειστό και ξεχασμένο, απομεινάρι μιας άλλης εποχής, με έναν και μοναδικό φύλακα, και μόνο κινηματογραφικά ή τηλεοπτικά συνεργεία ή κάποιες εκδηλώσεις που πραγματοποιούνται κατά διαστήματα τού δίνουν για λίγο ζωή.
@ Αν και οπαδός της ΑΕΚ, ο Τάσος Μπουλμέτης είναι κάθετος: «Το 1968 δεν είναι μια ΑΕΚτζίδικη ταινία. Έτυχε να είναι η ΑΕΚ η ομάδα που κατάφερε εκείνη τη βραδιά να το κάνει με μεγάλη προσπάθεια και με πάρα πολύ καλούς παίχτες. Τα ήθη και τα συστήματα έχουν αλλάξει από τότε. Υπήρχαν εκείνη τη βραδιά πανό που τα κρατούσαν Ολυμπιακοί και λέγανε ΑΕΚ, οι Ολυμπιακοί μαζί σου ή αντίστοιχα ΑΕΚ, οι Παναθηναϊκοί μαζί σου. Εκείνος ο αγώνας ένωσε όλη την Ελλάδα. Αυτό οφειλόταν και σε μία διάθεση εκτόνωσης που είχε όλος ο ελληνικός λαός γιατί ήταν ήδη κάτω από το καθεστώς της Χούντας».
@ Στο σενάριο της ταινίας, οι μικρές ιστορίες είναι που «αφηγούνται» τη μεγάλη, εκείνη του αγώνα της 4ης Απριλίου 1968. Την ώρα του παιχνιδιού στο Καλλιμάρμαρο, Μία ερωτευμένη κοπέλα κάνει πρόβα νυφικού μπροστά στον καθρέφτη της (Βασιλική Τρουφάκου, στη φωτογραφία), ενώ ο μελλοντικός γαμπρός βρίσκεται σε απόγνωση κάθε φορά που η ελληνική ομάδα σκοράρει. Ένα ζευγάρι ηλικιωμένων θυμάται την πατρίδα που άφησε πίσω. Ένας νεαρός κομμουνιστής κρατούμενος πανηγυρίζει με κάθε πόντο και ένα πρακτορείο ΠΡΟΠΟ γίνεται εξομολογητήριο παλιών και πρόσφατων τραυμάτων. Χρόνια πριν από αυτή τη βραδιά, τρεις Πολίτες αποφάσισαν να ιδρύσουν ένα αθλητικό σωματείο για να πουν την ιστορία τους.
@ Γνωστός για τις μιμήσεις του μέσα από την τηλεόραση και το ραδιόφωνο, ο Γιώργος Μητσικώστας εμφανίζεται για πρώτη φορά σε κινηματογραφική ταινία. Κλήθηκε να υποδυθεί έναν ιδιοκτήτη πρακτορείου ΠΡΟΠΟ της εποχής, και για πρώτη φορά χρειάστηκε να χτίσει έναν χαρακτήρα και όχι να τον μιμηθεί. Ο Τάσος Μπουλμέτης τον προμήθευσε με βιβλία υποκριτικής και τον καθοδήγησε προκειμένου να να ρίξει τους ρυθμούς της ομιλίας και της κίνησης του για να αναπαραστήσει πειστικά έναν χαρακτήρα του τότε, που οι μανιέρες ήταν διαφορετικές. Βέβαια στα διαλείμματα των γυρισμάτων ο γνωστός Μητσικώστας επανερχόταν και έκανε τους πάντες να γελάνε με τη μιμητική και σατιρική του δεξιότητα, αφού από μικρός είχε αποστηθίσει την αναμετάδοση του Βασίλη Γεωργίου λέξη προς λέξη.
Και τέλος; Ο Γιώργος Αμερικάνος, αρχηγός της μπασκετικής ΑΕΚ τότε, ενσαρκώνεται από τον εγγονό του αδελφού του, Αλέξανδρο Αμερικάνο. Ο νεαρός ηθοποιός, γέννημα-θρέμμα ΑΕΚτζής, μεγάλωσε με τις ιστορίες της ομάδας και τα κατορθώματα του αδελφού του παππού του. Ο ίδιος αναφέρει τα ακούσματα που έχει για τον θρύλο του ελληνικού μπάσκετ και συγγενή του: «Όλοι όσοι μου έχουν μιλήσει για τον θείο μου, μου λένε ότι ζούσε για το μπάσκετ, ζούσε για την ΑΕΚ, ήταν η ψυχή της ομάδας, ο ηγέτης που έπαιρνε στα δύσκολα στην πλάτη του την ομάδα και τους συμπαίκτες του και τους πήγαινε προς τη νίκη. Ένας απίστευτος σκόρερ, ένας άνθρωπος που λέγανε ότι αν υπήρχε η τηλεόραση τότε για να μπορέσει να μεταδοθεί όλο αυτό το μπασκετικό του μεγαλείο στον κόσμο, ίσως να μη μιλήσουμε μόνο για έναν Γκάλη, αλλά και για έναν Αμερικάνο και για έναν άνθρωπο που δούλευε πάρα πολύ από πάρα πολύ μικρός και έφτιαχνε μπάλες με πανιά γιατί δεν είχαν πλαστικές μπάλες τότε, για να μπορεί να ρίχνει σουτ. Αλλά και γλεντζές και έξω καρδιά. Είναι πολύ συγκινητικό που παίζω κάποιο συγγενή μου, να ζω έστω και μέσα από την οπτική του φακού αυτές τις μοναδικές στιγμές που ζήσανε αυτοί οι άνθρωποι».
Με πληροφορίες από την ιστοσελίδα reader.gr
