Το “αντίο” της Καθολικής Αρχιεπισκοπής Νάξου – Τήνου – Ανδρου – Μυκόνου στον πατέρα Αντώνιο Φόνσο, ο οποίος εκοιμήθη εν Κυρίω την Παρασκευή 15 Μαϊου και η εξόδιος ακολουθία έγινε την ίδια ημέρα στο Ενοριακό Κοιμητήριο Κρόκου Τήνου – Τι αναφέρει στην επιστολή του ο Σεβασμιώτατος Νικόλαος
“Ποιος δεν γνωρίζει ότι ο π. Αντώνης Φόνσος σε όλη του την ιερατική ζωή και όπου είχε σταλεί από την Εκκλησιαστική Αρχή να υπηρετήσει την Εκκλησία του Χριστού στα χωριά της Τήνου, άφησε ανεξίτηλα σημάδια με το πέρασμά του, την αγάπη του, τη φροντίδας του και της απλότητά του, που συχνά ταυτιζόταν με τους πιο απλούς ανθρώπους. Η αγάπη του όμως για τους απλούς ανθρώπους της υπαίθρου το έφερε πολύ κοντά στον άνθρωπο του μόχθου και μαζί τους μοχθούσε για να τους βοηθήσει να αγαπούν και να φροντίζουν τη γη, η οποία ήταν η μόνη που τους πρόσφερε τα προς το ζην, πριν ακόμη αναπτυχθούν άλλες μορφές επαγγελματικής απασχόλησης”.
Με τα λόγια αυτά – ανάμεσα στα άλλα – στη σελίδα της Καθολικής Αρχιεπισκοπής Νάξου – Τήνου – Ανδρου – Μυκόνου συναντάμε το “αντίο” στον πατέρα Αντώνιο Φόνσο ((Φωτογραφία: Ρίτα Φιλιππούση), ο οποίος επί 50 συναπτά έτη υπηρέτησε την Εκκλησία στην Τήνο και έφυγε τα ξημερώματα της Παρασκευής 15 Μαϊου… Και όπως διαβάζουμε στο τέλος της επιστολής “ Συλλυπούμεθα τα αδέλφια του που τόσο τον αγάπησαν και τα αγάπησε, τα ανίψια του που τον «λάτρεψαν» και τα «λάτρεψε», τη μεγάλη οικογένειά του και τους συγγενείς του που όταν ήθελαν να μιλήσουν για εκείνον έλεγαν απλώς ο «παπάς» και όλοι καταλάβαιναν ότι αναφέρονται στον π. Αντώνη. Αιωνία σου η μνήμη σου, αγαπητέ αδελφές μας και σ’ ευχαριστούμε για το πέρασμά σου από κοντά μας!”
Αναλυτικά το “αντίο” από την Καθολική Αρχιεπισκοπή όπως το εντοπίσαμε στην ιστοσελίδα kantam.gr
Χθες, εορτή του Αγίου Ισιδώρου, προστάτη των γεωργών έφυγε από κοντά μας ο ιερέας που για 50 χρόνια αγάπησε τα αγροτικά χωριά μας και αγαπήθηκε από αυτά.
Αγάπησε την αποστολή του που ήταν να υπηρετήσει τον Κύριο στο πρόσωπο των ανθρώπων που ο ίδιος του ανάθεσε και θυσιαζόταν γι’ αυτούς, προσφέροντας τη ζωή του και την αποστολή του για τη σωτηρία τους.
Ποιος δεν γνωρίζει ότι ο π. Αντώνης Φόνσος σε όλη του την ιερατική ζωή και όπου είχε σταλεί από την Εκκλησιαστική Αρχή να υπηρετήσει την Εκκλησία του Χριστού στα χωριά της Τήνου, άφησε ανεξίτηλα σημάδια με το πέρασμά του, την αγάπη του, τη φροντίδας του και της απλότητά του, που συχνά ταυτιζόταν με τους πιο απλούς ανθρώπους.
Η αγάπη του όμως για τους απλούς ανθρώπους της υπαίθρου το έφερε πολύ κοντά στον άνθρωπο του μόχθου και μαζί τους μοχθούσε για να τους βοηθήσει να αγαπούν και να φροντίζουν τη γη, η οποία ήταν η μόνη που τους πρόσφερε τα προς το ζην, πριν ακόμη αναπτυχθούν άλλες μορφές επαγγελματικής απασχόλησης.
Η αγάπη του για τη νεολαία ήταν χαρακτηριστική και του άρεσε όχι να δίνει εντολές, αλλά να συνοδοιπορεί μαζί με τους νέους και τις νέες του νησιού, αναζητώντας τρόπους να τους πλησιάσει και να τους προσφέρει με το απλό και προσιτό παράδειγμά του και με τον απλό αλλά μεστό λόγο του , που βοηθούσε να γνωρίσουν, να αγαπήσουν και να νιώσουν ότι ο Ιησούς συνοδοιπορεί μαζί τους .
Η αγάπη του για τους αναγκεμένους αδελφούς του, αποδείχτηκε με τον καλύτερο τρόπο όταν του ανατέθηκε η φροντίδα για την Κάριτας της τοπικής μας Εκκλησίας. Με πολλές δικές του πρωτοβουλίες έμαθε πολλούς ανθρώπους να μη σκέπτονται μονάχα τον εαυτόν αλλά και αναγκεμένο αδελφοί τους.
Η Παναγία η Βρυσιώτισσα ήταν το στήριγμά του και την φρόντιζε ιδιαίτερα κατά τη θητεία του ως Υπεύθυνου του Θεομητορικού μας αυτού Προσκυνήματος το οποίο κα επί της θητείας του πήρε άλλη μορφή, αυτή που αρμόζει στη Μητέρα Παναγία.
Το χαρακτηριστικό αυτού του ιερέα ήταν η απλότητα, η και αμεσότητα με το ποίμνιό του για 50 ολόκληρα χρόνια που ποίμανε σε πολλά χωριά της Τήνου αλλά και εκτός Τήνου, όπως στα νησιά της Χίου και της Λέσβου που ποτέ δεν τον ξέχασαν και όταν τα επισκεπτόμουν δε με ρωτούσαν τη κάνει η Τήνος , αλλά τι κάνει ο π. Αντώνης.
Όταν για τις ανάγκες της τοπικής Εκκλησίας μας έπρεπε να αφήσει κάποιες ενορίες και να υπηρετήσει άλλες, τότε υπήρχαν πολλές δυσκολίες, η Εκκλησιαστική όμως Εκκλησιαστική Αρχή, του ζητούσε αυτή τη θυσία για να δώσει την ευκαιρία και σε άλλες ενορίες να επωφεληθούν από το ζωντανό παράδειγμα, ενός ιερέα, ποιμένα , πατέρα και αδελφού.
Συλλυπούμεθα τα αδέλφια του που τόσο τον αγάπησαν και τα αγάπησε, τα ανίψια του που τον «λάτρεψαν» και τα «λάτρεψε», τη μεγάλη οικογένειά του και τους συγγενείς του που όταν ήθελαν να μιλήσουν για εκείνον έλεγαν απλώς ο «παπάς» και όλοι καταλάβαιναν ότι αναφέρονται στον π. Αντώνη.
Αιωνία σου η μνήμη σου, αγαπητέ αδελφές μας και σ’ ευχαριστούμε για το πέρασμά σου από κοντά μας!
