Αμερική. Η γη της Επαγγελίας. Ενας προορισμός, ο οποίος στις αρχές του 20ου αιώνα είχε προσλάβει μυθικές διαστάσεις για τους Ευρωπαίους, τους ανθρώπους της υπαίθρου που αναζητούσαν μία καλύτερη τύχη.
Το ταξίδι στην Αμερική όμως μόνο εύκολο δεν ήταν. Η απόσταση, ο φόβος του άγνωστου, το μεγάλο κόστος στο εισιτήριο αποτελούσε ανασταλτικό παράγοντα για καθένα που σκέφτονταν το υπερατλαντικό ταξίδι.
Οι Ναξιώτες δεν αποτελούσαν εξαίρεση. Αρκετοί ήταν αυτοί που μπήκαν στο δίλημμα για την αλλαγή τρόπου ζωής προσδοκώντας σε κάτι καλύτερο. Οπως διαβάζουμε στον “Ορεινό Αξώτη” στις αρχές του 20ου αιώνα ξεκινάει το μεγάλο κύμα μετανάστευσης προς την Αμερική , τη μεταφορά όλων αυτών των μεταναστών είχαν αναλάβει ιδιωτικές ακτοπλοϊκές εταιρείες που έταζαν στους υποψήφιους μετανάστες πολυτελή και γρήγορο ταξίδι.
Ο Εμμανουήλ Κύλης – Νάξιος δημοσιογράφος στην Αμερική συνεργάτης της εφημερίδας ΝΑΞΙΑΚΟ ΜΕΛΛΟΝ – τον Ιούλιο του 1948 μεταφέρει σκέψεις και εικόνες από την εποχή εκείνη…
“Τα χρόνια εκείνα είχαν πλημμυρίσει την Ελλάδα πράκτορες των διαφόρων υπερωκεανίων ατμοπλοϊκών εταιριών, οι οποίοι γύριζαν από πόλη σε πόλη και από χωριό σε χωριό, συγκέντρωναν τον κόσμο στα καφενεία και τις πλατείες και τους μιλούσαν για τη Νέα Γη της Επαγγελίας την Αμερική, την οποία παρίσταναν ως πραγματικό επίγειο παράδεισο.
Καλά καταρτισμένοι στο θέμα τους, εφοδιασμένοι δε επί πλέον με μεγάλες πολύχρωμες διαφημίσεις υπερωκεανίων κολοσσών, μέσα στους οποίους όπως λέγανε, μπορούσε να χωρέσει ολόκληρο χωριό με τα σπίτια του, τους ανθρώπους και τα ζωντανά ακόμη, περιέγραφαν με τα ζωηρότερα χρώματα αφάνταστη πολυτέλεια και ευμάρεια των κολοσσών αυτών “που τρέχουν σαν δελφίνια και που είναι τόσο μεγάλα, που η θάλασσα δεν τα κουνάει διόλου”.
Ως κατακλείδα δε του λόγου τους υποσχόταν σε οποιοδήποτε ήθελε να ταξιδέψει ότι η εταιρία του θα του έχει έτοιμη εργασία μόλις πατήσει το πόδι του στην Αμερική με μισθό που ούτε καν τολμούσε να ονειρευθεί ο Έλληνας εργάτης ή χωρικός.
Και χωρικοί που μαστιζόταν από τη φτώχεια, την ανέχεια, τη τοκογλυφία και τους επαχθείς φόρους από τη τελεία κρατική αδιαφορία και κακοδιοίκηση, υποθήκευαν τα σπίτια και τα κτήματα τους στους “καρχαρίες” τοκογλύφους με 15 – 20% τόκο για να αγοράσουν το εισιτήριο να φύγουν για τη “μαγική χώρα του Κολόμβου”, προς εξεύρεση τύχης και για να απαλλαγούν από τις βδέλλες που λέγονται τοκιστές. Έφευγαν οι άνθρωποι υπολογίζοντες σύμφωνα με τα λεγόμενα του πράκτορα ότι σε 2 – 3 το πολύ πέντε χρόνια θα επιστρέψουν πάλι στο χωριό τους ανεξάρτητοι πλέον οικονομικά και ευκατάστατοι νοικοκυραίοι …….. ‘’
Με πληροφορίες από τη σελίδα: ΟΡΕΙΝΟΣ ΑΞΩΤΗΣ
