Ημέρες και ημερολόγιο Καραντίνας… Και μεταφερόμαστε στην Κωμιακή.. Μεγάλο Σάββατο με εικόνες από το παρελθόν όπου σε όλα τα σπίτια οι γυναίκες ετοίμαζαν τους “Λαζάρους” και τα “Λαζαράκια” – Το λουκέτο στα καφέ του χωριού λύνεται (τηρώντας πάντα τα προβλεπόμενα μέτρα ασφαλείας) με τον καφέ στο … πόδι
Κι η ….καραντίνα, καλά κρατεί…!!!! Στα χωριά μας, βέβαια, εδώ και χρόνια, υπήρχε αυτό το ….”μοτίβο” κι έτσι δεν μας ”κακοφάνηκε” και τόσο…
Μακρυά και απομονωμένα τα χωριά από το κέντρο και την πολυκοσμία, λιγοστοί άνθρωποι κι αυτοί το χειμώνα…”τρυπωμένοι” στα σπίτια τους, οι μετακινήσεις προς τη Χώρα μόνο για συγκεκριμένη δουλειά….
Κάτι τέτοιο γίνεται και τώρα… Το μόνο που …”στοίχισε” στους περισσότερους, ήταν το κλείσιμο των καφενείων…
Οι κωμιακίτες ήταν και είναι …καφενόβιοι…!!!! Από το πρωί και όλη τη μέρα στη δουλειά, αλλά το βραδάκι το καφενείο ήταν η ξεκούραση… Με την παρέα, το καλαμπούρι, την πρέφα, τη δηλωτή, το πείραγμα κ. ά. , ξεχνιόσουν απ’ τις έννοιες, η ώρα περνούσε ευχάριστα..
Αυτό το διάστημα της απαγόρευσης, λοιπόν, οι κωμιακίτες από το απόγευμα και μετά, μοιάζουν….”ξενορισμένοι”…!!! Δεν ξέρουν που να πάνε, πώς να περάσει η ώρα…. Συμορφωμένοι, βέβαια, στα μέτρα, κάνουν υπομονή..
Πολλοί, αν και σούρουπο ξαναπάνε στο χωράφι για μια τελευταία ”επιθεώρηση”, άλλοι τακτοποιούν και ξανα τακτοποιούν τις αποθήκες τους, άλλοι βρήκαν ευκαιρία να ”ξεσηκώσουν” το κρασί τους..
Κι άλλα, κι άλλα… Περιμένουν καρτερικά την…επανεκίνηση…
Καλός ο καφές, καλή και η καθημερινή εργασία και παρά τις αλλαγές του καιρού, που είναι ταχύτατες και έξω από κάθε λογική… Από το πολύ κρύο, σε μια ζεστή ζεστή λιακάδα….!!!!
Σήμερα όμως, είναι Σαββάτο του Λαζάρου. Σήμερα και η εκκλησία μας εορτάζει την ανάσταση του φίλου του Χριστού, Λαζάρου..
Επίσης, αυτή τη μέρα, τα ψωμιά, οι κουλούρες που φτιάχνονται και που έχουν μπει πάνω τους καρύδια, φυστίκια, σταφίδες κ. ά., ονομάζονται Λάζαροι, από την ονομασία της εορτής… Τα παλιά χρόνια, όλα τα Σάββατα, όπως και αυτό του Λαζάρου, έβρισκε τις γειτονιές του χωριού να μοσχοβολούν…
Από το πρωί, άναβε ό φούρνος της κάθε γειτονιάς και οι γυναίκες με τη σειρά, ετοίμαζαν τα ψωμιά τους και με τη βοήθεια των μικρών παιδιών που έπαιρναν δυο-δυο τα ”κάνεστρα”, τα πήγαιναν στο φούρνο για ψήσιμο… Σήμερα, όπως είπαμε, φτιάχνονταν οι Λάζαροι, που συνήθως τρώγονταν τη Μ. Πέμπτη και τη Μ. Παρασκευή… Δεν έβαζαν δηλαδή καρύδια σε όλα τα ψωμιά….
Κάποιες, βέβαια, όταν συνέβαινε να έχουν και ….μπόλικα καρύδια (υπήρχαν πολλές οικογένειες που έκαναν παραγωγή καρυδιών), έβαζαν σε όλα τα ψωμιά… Τα καθιερωμένα μικρά κουλουράκια των παιδιών, είχαν κι αυτά πάνω τα καρύδια…. Τα Λαζαράκια, όπως μας έλεγαν…
Σήμερα, στις γειτονιές δεν ανάβει κανένας φούρνος… Ποιός, να τους ανάψει, άλλωστε…
Έχουν μείνει μισογκρεμισμένοι, μισάνοιχτοι να μας θυμίζουν την παλιά ζωή…
Καλό απόγευμα..
Από την ιστοσελίδα του συμμαθητή μου giorgos komiaki που μας μεταφέρει καθημερινά εικόνες από την Ορεινή Νάξο
