Η Κατερίνα Σιδερή – συγγραφέας παιδικών βιβλίων – μας λέει ότι η καραντίνα δεν ειναι απομόνωση – Τι μπορούμε να κάνουμε κλεισμένοι στο σπίτι – Κυρίως ανακαλύπτουμε αρχικά τον εαυτό μας και μετά τα κρυμμένα μας ταλέντα – “Θα βγούμε από το σπίτι, πιο δυνατοί σωματικά και πνευματικά, πιο συγκροτημένοι και πιο σίγουροι”.
Είμαστε κλεισμένοι σπίτι κλαίγοντας τη μοίρα μας και βρίζοντας για την ατυχία μας. Νιώθουμε παγιδευμένοι μέσα σε τέσσερις τοίχους, έτοιμοι να εκραγούμε ή να αφεθούμε εντελώς. Χάθηκαν τα δεδομένα μας. Δείχνουμε να μην μπορούμε να διαχειριστούμε την κατάσταση που βιώνουμε.
Κοιτάμε γύρω και αναρωτιόμαστε: «Και τώρα, τι;»
Της Κατερίνας Σιδερή
Που είναι αυτοί που έλεγαν ότι επιθυμούσαν, έστω ελάχιστες μέρες να μην έχουν να κάνουν τίποτα, να παρατηρούν όλη μέρα το ταβάνι; Αυτοί που λαχταρούσαν την οικογένεια γύρω από το τραπέζι, γιατί με τα τρεξίματα των μεγάλων αλλά και των παιδιών δεν υπήρχε χρόνος; Αυτοί που ήθελαν να αφοσιωθούν λιγάκι στον εαυτό τους, γιατί τον είχαν χάσει μέσα στη δίνη της καθημερινότητας; Αυτοί που ζήλευαν την ανθισμένη βεράντα του γείτονα και ήθελαν να ανανεώσουν τα φυτά τους; Αυτοί που στοίβαζαν αγαπημένα βιβλία και αναστέναζαν, βλέποντάς τα αδιάβαστα; Αυτοί που τα ενδιαφέροντά τους είχαν στριμωχτεί σε μια αποθήκη ή στο βάθος του μυαλού; Αυτοί που τους τρέλαινε το υπερφορτωμένο πρόγραμμα και ήθελαν να λειτουργούν σε πιο ήρεμους ρυθμούς;
Ισχύουν όλα αυτά ή ήταν δικαιολογίες, κυρίως, για τον εαυτό μας; Είναι ντροπή να λέμε ότι νιώθουμε ασφυκτικά μέσα στο ίδιο μας το σπίτι. Αυτό σημαίνει ότι ο χώρος που ζούμε δεν μας εκφράζει και είναι καιρός να τον αλλάξουμε. Κοιτάζουμε γύρω και εντοπίζουμε τι θα μας ενοχλεί και τι χρειάζεται αλλαγή. Μετακινούμε έπιπλα, ξεκαθαρίζουμε βιβλιοθήκες, ντουλάπες, κομοδίνα. Τα πολλά μικροπράγματα δημιουργούν χαοτικό περιβάλλον, αφήστε που θέλουν και πολύ χρόνο να καθαριστούν. Ένα σεντόνι, μπορεί με μια μικρή επέμβαση να μετατραπεί σε κουρτίνα. Ένα κάλυμμα κρεβατιού σε ριχτάρι για τον καναπέ. Ψάχνουμε τα προικιά της γιαγιάς, που είναι καταχωνιασμένα σε κασέλες ή στο πίσω μέρος της ντουλάπας. Μπορεί και να μας εκπλήξουν όσα βρούμε. Άλλωστε αξίζουν μια ευκαιρία στη ζωή μας.
Έχουμε επίδοξους ζωγράφους ή γλύπτες στην οικογένεια; Ας είμαστε οι πρώτοι που θα εκθέσουμε τα έργα τους.
Δημιουργούμε ένα δικό μας παιχνίδι. Επιτραπέζιο ή όχι. Φτιάχνουμε πάζλ με φωτογραφίες μας.
Ξεκινάμε αγώνες σκάκι, τάβλι, κ.λ.π., σε οικογενειακό ή φιλικό επίπεδο (μέσω τηλεσυνάντησης).
Γυμναζόμαστε, δεκάδες προγράμματα για αρχάριους και προχωρημένους έχουν κατακλύσει το διαδίκτυο. Και αν δεν είμαστε αθλητικοί τύποι, χορεύουμε. Βάζουμε την αγαπημένη μας μουσική και κάνουμε πάρτι πριβέ. Οργανώνουμε βραδιές καραόκε ή θεάτρου όπου κάποιοι από εμάς ή και όλοι μαζί θα παρουσιάσουμε αποσπάσματα ή και ολόκληρες παραστάσεις ή απλά βραδιές ανέκδοτου.
Βλέπουμε τις αγαπημένες μας ταινίες. Φτιάχνουμε οικογενειακά ένα πρόγραμμα προβολής και καθορίζουμε τις ώρες.
Μαγειρεύουμε όλοι μαζί. Ο καθένας την αγαπημένη του συνταγή και δειπνούμε με κάθε επισημότητα.
Βγάζουμε στην επιφάνεια τα ταλέντα μας. Ίσως ενθουσιαστούμε από τις δεξιότητές μας. Παλιές ξεχασμένες συνταγές, πινέλα και χρώματα, εργαλεία ξυλογλυπτικής, φωτογραφικές μηχανές, νήματα, υφάσματα, σπόροι και φυτά, μουσικά όργανα… Ξεκινάμε ζωγραφίζοντας μπλουζάκια που θα φοράμε στο σπίτι, την ώρα της άθλησης ή γιατί όχι στις εξόδους (όταν έρθει η ώρα).
Κάνουμε λέσχη ανάγνωσης, οικογενειακή ή με τους φίλους μας και τους φίλους των παιδιών μας. Διαβάζουμε και συζητάμε.
Ανακαλύπτουμε νέους κόσμους. Περιπλανιόμαστε ψηφιακά σε μουσεία, εκθέσεις, εξωτικά μέρη.
Εντασσόμαστε σε εθελοντικές ομάδες αντιμετώπισης των προβλημάτων της παρούσας κρίσης. Έστω και η μικρή προσφορά μας μπορεί να είναι σημαντική.
Εκφραζόμαστε. Διατυπώνουμε τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας σε πεζό ή ποιητικό λόγο ή μέσα σε διαδικτυακές ομάδες.
Ονειρευόμαστε και σχεδιάζουμε όλοι μαζί το μέλλον.
Παραμένουμε όμορφοι. Δεν τριγυρνάμε όλη μέρα λες και μόλις βγήκαμε από το ηλεκτροσόκ. Ας περιποιηθούμε τον εαυτό μας. Ας κάνουμε μια κούρα ομορφιάς χρησιμοποιώντας φυσικά προϊόντα.
Φέρνουμε στη ζωή μας ξανά το σαπούνι. Ας σταματήσουμε να αναζητάμε απεγνωσμένα αντισηπτικά και άλλες καυστικές ουσίες. Προμηθευόμαστε παραδοσιακό σαπούνι και το χρησιμοποιούμε. Κυκλοφορούν πανέμορφες συσκευασίες, με όμορφα χρώματα και αρώματα.
Ενισχύουμε τις κάθε είδους σχέσεις μας. Τώρα έχουμε χρόνο για να επικοινωνήσουμε με συγγενείς και φίλους και σίγουρα θα χαρούν να μας ακούσουν. Το ίδιο και τα παιδιά μας.
Η καραντίνα δεν σημαίνει απομόνωση.
Το πως θα βγούμε από αυτήν την οδυνηρή περιπέτεια εξαρτάται μόνο από εμάς!
Κι εμείς, ήδη, έχουμε έτοιμο το αυριανό πλάνο.
Μπορεί να είμαστε «έξω από τα νερά μας», να εξαφανίστηκαν οι συνήθειες μας, να έχει γίνει ρευστή και απρόσμενη η ζωή μας, αλλά παραμένουμε υγιείς και έτοιμοι για δράση.
Δεν έχουμε χάσει την πίστη μας στον εαυτό μας και στους συνανθρώπους μας, αντίθετα οι σχέσεις μας είναι πιο ενισχυμένες.
Θα βγούμε από το σπίτι, πιο δυνατοί σωματικά και πνευματικά, πιο συγκροτημένοι και πιο σίγουροι.
