Μία εικόνα από το … σήμερα, φέρνει στο μυαλό εικόνες από το … χθες. που είχε μία αθώα ρομαντική χροιά
Οκτώ το πρωί και κοιτώ από το παράθυρό μου προς την Γρόττα. ένα μεγαλόσωμο μαύρο σκυλί κάθεται στην άμμο ακίνητο. Προσελκύει το ενδιαφέρον μου, ένας όγκος ξαπλωμένος δίπλα του. Δυο χέρια τεντώνονται προς τα πάνω και το κορμί μιας κοπέλας ανασηκώνεται από τα σκεπάσματα. προφανώς, κοιμήθηκε όλη τη νύχτα πλάι στο κύμα. Υποθέτω ότι το σκυλί είναι δεμένο, μα το βλέπω να βολτάρει, μόλις του κάνει νόημα να πάει πιο πέρα. Μπερδεύομαι τι να πρωτοθαυμάσω, Την τόλμη της κοπέλας ή την αφοσίωση του σκυλιού. Τελικά ζηλεύω την συντροφικότητά τους.
Πηγή Ιστοσελίδα Γιάννη Δημητροκάλλη
