Ο Περιφερειάρχης Νοτίου Αιγαίου Γιώργος Χατζημάρκος σε μία ξεχωριστή συνέντευξη όπου αποκαλύπτει πότε δακρύζει, ποια είναι η αγαπημένη του ταινία, ποιος είναι ο δικός του Κολοσσός και εξηγεί τι σημαίνει γι αυτόν «πρωταθλητής»
Πριν κερδίσει τον Μάιο του 2014 την πλειοψηφική ψήφο εμπιστοσύνης του Δωδεκανησιακού λαού, συγκράτησα κατά τον προεκλογικό του αγώνα την εξής φράση του: «Στην ζωή μου έχω μάθει να ανοίγω πόρτες». Ενάμισι χρόνο τώρα ως Περιφερειάρχης Ν. Αιγαίου και διανύοντας την δυσμενέστερη περίοδο των τελευταίων 40 χρόνων, ο κ. Γιώργος Χατζημάρκος έχει κατορθώσει όχι μόνο να σταθεί στο ύψος των δυσκολότατων περιστάσεων που απαιτεί η Αυτοδιοίκηση, αλλά και να πρωτοτυπήσει πανελλαδικά σε δράσεις, όπως η μεταφορά των εκθεμάτων του Μουσείου του Λούβρου στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Ρόδου.
Της Τζίνα Δαβιλά (iporta.gr)
Μαχητικός, οξυδερκής, οργανωτικός, αποτελεσματικός, αποφασιστικός, απαιτητικός, αεικίνητος, ασυνήθιστος ο Γιώργος Χατζημάρκος στην ηλικία των 50 χρόνων φαίνεται να έχει πετύχει πολλά παραπάνω από τον μέσο όρο των πολιτικών και συνομηλίκων του δεδομένου ότι ήδη στα 16 του χρόνια είχε αποσπάσει από την διεθνή οργάνωση LEO το πρώτο βραβείο για τον σχεδιασμό και την υλοποίηση κοινών περιβαλλοντικών δράσεων που οργάνωσε σε Ελλάδα και Κύπρο.
Είναι σύζυγος, είναι πατέρας και πάντα επιλεκτικός στα λόγια και τα έργα του. Προφανώς αυτό είναι και το κλειδί της επιτυχίας του: ο άξιος αρχηγός είναι ακριβοδίκαιος και στηρίζει τους ανθρώπους που τον εμπιστεύονται. Είναι Πρωταθλητής, αλλά ποτέ αγνώμων. Προσόντα αυτονόητα, αλλά σπάνια. Στο iPorta.gr μας επέτρεψε να δούμε και μια άλλη του πτυχή του: την συναισθηματική. Τον ευχαριστώ θερμά για την εμπιστοσύνη του.
«Θυμάμαι ένα ταξίδι με τους γονείς μου στο Πήλιο. Ήμουν 8 ή 9 χρόνων. Ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα χιόνι και είχα μείνει ξύπνιος όλο το βράδυ βλέποντας το χιονισμένο τοπίο. Οι αδελφές μου δεν ήταν μαζί μας και έτσι λοιπόν είχα όλη την προσοχή των γονιών μου και αυτό μου άρεσε πολύ. Θυμάμαι, επίσης, ότι έμεινε το αυτοκίνητό μας. Κι έπρεπε να σπρώξουμε . Ήμουν πολύ περήφανος που έσπρωχνα για να πάρει μπρος.
Το τίμημα για την θέση του Περιφερειάρχη είναι η θυσία όλης της προσωπικής μου ζωής. Ό,τι μπορείς να φανταστείς. Αλλά ό,τι αγαπάς , έχει κόστος. Και εγώ αγαπάω αυτό που κάνω.
Θαυμάζω πολύ τους ανθρώπους που έχουν αυτοπεποίθηση.
Απεχθάνομαι την ζήλεια. Ώρες-ώρες την νοιώθω πολύ έντονα. Προστατεύομαι, βέβαια, από τους μίζερους και τοξικούς ανθρώπους, κρατώντας τους σε απόσταση.
Τον απολογισμό της Περιφέρειας Ν. Αιγαίου θα τον κάνει ο κόσμος. Λαμβάνοντας υπ’όψιν τις συγκυρίες και αυτό που αντιμετώπισα με τους συνεργάτες μου, κάτι που δεν το΄χε αντιμετωπίσει κανείς στο παρελθόν, θεωρώ ότι έχoυμε ξεπεράσει τα ανθρώπινα όρια.
Αντιμετωπίσαμε ένα 2015 γεμάτο αγωνία και αβεβαιότητα. Τους πρώτους μήνες, η χώρα ήταν χωρίς κατεύθυνση, τρεις εκλογικές αναμετρήσεις, capital controls, ακύρωση του ΕΣΠΑ και ταυτόχρονα έκρηξη των προσφυγικών ροών στα νησιά μας. Δυστυχώς, στην κυβέρνηση έδειξαν απροετοίμαστοι για τα πολύ δύσκολα και δισταγμό στις άμεσες λύσεις. Στο μείζον θέμα του προσφυγικού, οι ενέργειές τους στο ξεκίνημα της θητείας τους ήταν σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα αυτοσχεδιασμού.
Αν η Ευρώπη δεν διαλυθεί από την δημοσιονομική κρίση και την αποτυχία της να πετύχει πολιτική ενοποίηση, θα διαλυθεί από το προσφυγικό. Τόσο μεγάλο θέμα είναι αυτό.
Κάνοντας λοιπόν, ένα σύντομο απολογισμό, δηλώνω περήφανος, που στις 31 Δεκεμβρίου 2015 είχαμε σώσει όλα τα έργα, σε όλα τα νησιά που έπρεπε να εξασφαλιστούν από την Περιφέρεια Ν. Αιγαίου.
Όταν το καλοκαίρι του 2015 χάθηκε το 50% από το ΕΣΠΑ της Περιφέρειας μας, λόγω της συμφωνίας μεταξύ Ελλάδας και Ευρωπαϊκής Επιτροπής για κλείσιμο του ΕΣΠΑ 2007-2013 μόνο με κοινοτικούς πόρους, τα κυβερνητικά στελέχη στα οποία απευθύνθηκα μου απάντησαν ότι δεν είχαν γνώση πως η δική μας Περιφέρεια είχε τόσο μεγάλο ποσοστό εθνικών πόρων λόγω της κατάταξης της στις Περιφέρειες Στόχου 2. Τότε αποφάσισα ότι δεν είχε νόημα η αντιπαράθεση αλλά η δουλειά και η συνεργασία για την εξεύρεση λύσης.
Εν τούτοις η Περιφέρειά μας κατάφερε να κερδίσει στις 26 Ιανουαρίου στην έκθεση στο Ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετάννια για πρώτη φορά τις εντυπώσεις και τα συγχαρητήρια όλων των παρισταμένων. Είναι πολύ ενθαρρυντικό ότι μπορούμε να εμπνεύσουμε τους ανθρώπους να μας βοηθήσουν.
Η Ελλάδα είναι εδώ και πολλά χρόνια η τελευταία κομμουνιστική οικονομία του Πλανήτη που δεν μπορεί να αποδεχθεί την ταυτότητα της.
Πιστεύω πως πρέπει να αλλάξει το πολιτικό μοντέλο που καθιερώθηκε μεταπολιτευτικά. Προσωπικά στο διάστημα που έχω την ευθύνη του Περιφερειάρχη προσπαθώ να εφαρμόσω το μοντέλο με τις 5 αρχές που πιστεύω ότι και η χώρα μας χρειάζεται :
-Σκοτώνουμε τον λαϊκισμό.
-Ξεχνάμε πως είμαστε οι εκλεκτοί του πλανήτη
-Αποφασίζουμε ότι πρέπει να αποδείξουμε τα πλεονεκτήματα μας και όχι απλώς να καυχιόμαστε για αυτά.
-Αγαπάμε και σεβόμαστε την επιτυχία του άλλου. (πράγμα ακατόρθωτο για την πλειοψηφία της χώρας).
-Αποδεικνύουμε σε όλους – και αναφέρομαι και στην Αθήνα- ότι ο πρωταθλητισμός δεν είναι αμάρτημα.
Πρωταθλητισμός σημαίνει ότι μαθαίνεις στη ζωή σου κινείσαι με πειθαρχία, σχέδιο, πρόγραμμα, αυστηρότητα, στοχοθεσία και καλή προετοιμασία. Η κοσμοθεωρία που θέλει να αφανίσει τον πρωταθλητή με ενοχλεί γιατί τα κίνητρά της είναι ευτελή. Θέλω να δουλεύω και να είμαι αποτελεσματικός. Για το λόγο αυτό δεν με ενδιέφερε ποτέ η θέση του βουλευτή γιατί πιστεύω ότι δεν μου επιτρέπει να είμαι όσο δημιουργικός θέλω. Θέλω να υλοποιώ τους στόχους μου, μου αρέσει η πρόκληση να ανοίγω τις κλειστές πόρτες.
Οι Έλληνες συνηθίζουν να δίνουν αρνητική ψήφο. Όχι σε αυτόν που θαυμάζουν, αλλά σε αυτόν που δεν θα επιτρέψει να βγει μπροστά αυτός που δεν θέλουν. Με τέτοια νοοτροπία, πώς να αναπτυχθεί τούτος ο τόπος;
Αν υποκύψει ο πολιτικός στον πειρασμό να πει ψέμα, σ’ένα εξάμηνο έχει δημιουργήσει ένα τερατούργημα που δεν μπορεί να το αντιμετωπίσει. Το εφαρμόζω προσωπικά και το απαιτώ και από τους συνεργάτες μου. Καλύτερα να πεις «έκανα λάθος, συγγνώμη» από το να πεις ψέμα.
Σχετικά με το Εθνικό Θέατρο Ρόδου:
Βρήκαμε εγγεγραμμένο στο τεχνικό πρόγραμμα μας έργο 3 εκατομμύριων ευρώ για την αποκατάσταση του Εθνικού Θεάτρου Ρόδου και φυσικά το σεβαστήκαμε. Σήμερα όμως μαθαίνουμε ότι αυτό το ποσό είναι μόνο για τις μελέτες, όπως μας λένε.
Όσο στην Πολιτική επιβραβεύονται ο ερασιτεχνισμός, ο αυτοσχεδιασμός, ο λαϊκισμός και το παραγοντιλίκι, η παραγωγή έργου θα είναι μηδενική. Προσωπικά λέω: τέλος στον ερασιτεχνισμό και τον αυτοσχεδιασμό. Συνεπώς, επιλέγω να συνεργάζομαι με τους καλύτερους, αυτούς που έχουν σχέδιο και γνώση στο αντικείμενο τους.
Να θυμίσω την εντυπωσιακή απήχηση της στρατηγικής συνεργασίας της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου με το CNN στο Λονδίνο, την απήχηση του τριετούς στρατηγικού σχεδίου για το τουριστικό marketing της Περιφέρειας με την marketing Greece, την συνεργασία με το μουσείο του Λούβρου για την μεταφορά στην Ρόδο της έκθεσης που υλοποιήθηκε στο Παρίσι, την έκθεση των έργων του Νίκου Φλώρου στο Τολέδο στο Μουσείο Δομίνικου Θεοτοκόπουλου. Το συνολικό κόστος αυτών των δράσεων είναι εξαιρετικά μικρό αφού τουλάχιστον οι μισές έγιναν δωρεάν. Τα μηνύματα από τον απλό κόσμο είναι πολύ θετικά, αλλά προσπαθούμε χωρίς ψευδαισθήσεις ως προς τις δυσκολίες της περιόδου.
Για την αναβίωση του Κολοσσού έδωσα στο παρελθόν τέσσερα χρόνια από την ζωή μου και θα έδινα άλλα δέκα, αν σήμερα δεν ήταν στο κόκκινο όλα τα προβλήματα από τα λάθη μας ως κοινωνία. Για μένα, o Κολοσσός είναι η σύνδεση του χθες με το σήμερα, η σύνδεση της Ρόδου με την πλούσια ιστορία της. Είναι ο συμβολισμός, οι αξίες, το εμβληματικό έργο που εκπέμπει το φως στις ψυχές, στα μυαλά, στις ζωές μας. Αν βρεί και σήμερα η Ρόδος τις σύγχρονες αξίες της, θα έχει αποκτήσει τον κολοσσό της. Ο καθένας έχει τον δικό του Κολοσσό, αν βρει την αξία που συμβολίζει για τον ίδιο.
Ο δικός μου «Κολοσσός» είναι η ενασχόληση με τα κοινά χωρίς προστάτες, η διέξοδος από το τέλμα, ένα φωτεινότερο αύριο.
Στην δουλειά μου είμαι τελειομανής, ασυμβίβαστος και υποστηρικτικός στους συνεργάτες μου. Μέχρι τέλους. Γίνομαι συχνά σκληρός, αλλά είμαι δίκαιος.
Με φοβίζουν μόνο η εγκατάλειψη, ο θάνατος.
Δακρύζω, όταν δεν βλέπει κανείς.
Η αγαπημένη μου ταινία είναι η Γαλλική «Ντίβα», ένα θρίλερ του 1981 του Jean-Jacques Beineix, Την έχω δει οκτώ φορές.
Με συγκίνησε πολύ η ιστορία πίσω από το τραγούδι «One» των U2 στην version του Anton Corbijn .
Στην ιδιοσυγκρασία μου έχουν τεράστια βαρύτητα η Ελπίδα, η Εμπιστοσύνη, η Φιλία, το Θάρρος, η Συγχώρεση, η Ευθύνη, η Δικαιοσύνη και η Αποφασιστικότητα.
Πηγή: iporta.gr
