«Η ζωή μας ξεκινά κ τελειώνει με μια αναπνοή…. Kάποτε μπαμπά γελούσαμε….» Μια από τις εκφράσεις που χρησιμοποιεί η Ελένη Μαράκη για να αποχαιρετήσει τον πατέρα της Νίκο Γιοβάννη που έφυγε ξαφνικά πριν από μερικές ημέρες…
« Ονόμασα την κόρη μου Γιοβάννα από σένα μπαμπά. Ο Νικόλας ο Γιοβάννης, έτσι έλεγαν όλοι στη Νάξο. Και σήμερα έφυγες. Ένας άνθρωπος καλός, έντιμος, τίμιος και πολύ εργατικός και οικογενειάρχης, δεν πείραξε ποτέ ούτε κουνούπι. 6 παιδιά και 15 εγγόνια αφήνει παρακαταθήκη και μια ολόκληρη ιστορία 92 ετών στα βουνά της ορεινής Νάξου. Μια μορφή αυθεντική παραδοσιακή στο Χαλκί της Νάξου που άφησε τη δική της αναφορά στο τόπο. Καλό Παράδεισο μπαμπά μου! Πάντα θα είσαι στη καρδιά μου!»
Η αναφορά της Ελένης Μαράκη – επιχειρηματίας στην Ορεινή Νάξο – όταν στις 7 Ιανουαρίου έμαθε στην Αμερική όπου βρίσκεται με τα παιδιά της ότι έφυγε ο πατέρας της σε ηλικία 92 ετών… Ήταν λίγο μετά τις 9 το πρωί – ώρα Αμερικής – όταν έγινε η συγκεκριμένη ανάρτηση στα social media…
Και μερικές εβδομάδες αργότερα, όταν και βρήκε την ψυχική δύναμη μέσα από τις σελίδες της μηνιαίας εφημερίδας Naxiotypia αποφάσισε να τον τιμήσει μεταφέροντας σκέψεις που μπόρεσε να βάζει σε τάξη όλο αυτό το χρονικό διάστημα.. Και να αποχαιρετήσει με αυτό τον τρόπο τον πατέρα της…
«Έφυγε απ’ την επίγεια ζωή για την αιωνιότητα, την Πέμπτη 7 Ιανουαρίου 2021, ο Νικόλαος Στυλιανού Μαράκης, γνωστός σε όλους ως Γιοβανονικόλας, γεννημένος στο Χείμαρρο Νάξου το 1928. Τέλειωσαν οι όμορφες στιγμές και ήλθαν οι αναμνήσεις. Έφυγε αφήνοντας το ξεχωριστό του στίγμα στο πέρασμα στην επίγεια ζωή ένας γνήσιος, παλιάς κοπής Αξώτης, άξιος, δουλευτής και αυθεντικός άνθρωπος ο Γιοβάννης. Οικογενειάρχης, 6 παιδιά και 15 εγγόνια αφήνει παρακαταθήκη και μια ολόκληρη ιστορία 92 ετών στα βουνά του Απάνω Κάστρου στην ορεινή Νάξο.
Μια μορφή αυθεντική, από αυτές που δεν συναντάς συχνά, και που άφησε τη δική της ιστορία και αναφορά στο τόπο. Ήταν και θα είναι αξέχαστη η φιγούρα του στα μονοπάτια του Χαλκείου. Η θέση του άδεια θα είναι πια, αλλά θα φιγουράρει πάντα στη τοποθεσία Χαλκί στο ιντερνετ όπου άπειροι ταξιδιώτες τον έχουν βγάλει φωτογραφία ως μια Αξωτικη χαρακτηριστική παραδοσιακή φιγούρα. Παραδοσιακή Νάξος σημαίνει σημεία – κλειδιά του νησιού όπου ο τόπος και οι άνθρωποι γίνονται ένα, και ο Γιοβανονικολας ήταν ένα με το τον τόπο του. Ένας άνθρωπος, με μια ιστορία κοντά ενός αιώνα, σε όλη του τη διαδρομή, υπήρξε μαχητής και πιστός στα πιστεύω του.
Έλεγε ότι το μέτρο επιτυχίας του άντρα είναι ο λόγος του που πρέπει να είναι σαν συμβόλαιο, και να στηρίζει την οικογένειά του, και αυτό κατάφερε να το περάσει σε όλα του τα παιδιά. Μεγάλος αγωνιστής πέρασε πάμπολλες δυσκολίες και μια κατοχή του ’40. Αυτός ο παλιάς κοπής άνθρωπος είχε μοχθήσει, είχε δημιουργήσει, είχε κατασκευάσει, είχε απογοητευτεί, είχε ξαναπροσπαθήσει, είχε αγωνιστεί, όμως δεν το έβαλε ποτέ κάτω μέχρι το τέλος. Δεν έχει σημασία τι ακριβώς κατάφερε και σε ποιο σκαλοπάτι της επιτυχίας έφτασε, αξία έχει που αγωνίστηκε, που δημιούργησε και τι άφησε στο πέρασμα του και πίσω του. Και με τις λιγοστές γνώσεις που είχε προσπάθησε και μεγάλωσε όλη αυτή την οικογένεια. Τόσα είχε, τόσο μπορούσε, κατάφερε όμως πολλά γιατί είχε αρχές και άξιες, γιατί τον διέκρινε ήθος και εντιμότητα . Κέρδιζε το χαμόγελο της ζωής με την απλότητα, την ταπεινότητα, την σεμνότητα και την ανθρώπινη παρουσία του στην καθημερινότητα της ζωής.
Με μια μέρα που είχε πάει μόνο στη πρώτη δημοτικού και δεν ξαναπήγε, είχε όμως ένα μυαλό σαν κομπιουτεράκι στoυς υπολογισμούς. Ούτε μαθηματικός δεν τον έπιανε στη γρηγοράδα που υπολόγιζε όταν πήγαιναν το Πάσχα τα κρέατα στην αγορά του Ψυρρη. Κτηνοτρόφος ως επί το πλείστον, κληρονόμησε-διδάχτηκε τη τεχνική του Αξωτικου τυριού από το πάτερα του και δούλεψε όλη του τη ζωή κάτω από το Απανω Κάστρο – σε αυτό το επιβλητικό σεληνιακό τοπίο, μοναδικό βραχώδες τοπίο που αισθάνεται κανείς σαν να περιπατάει στην επιφάνεια του φεγγαριού! Σε αυτό το τόπο πέρασε όλη του τη ζωή, αγέρωχος και υπερήφανος σαν τα βουνά αυτά στεκόταν, με αξιοπρέπεια, με πολύ μετρημένα λόγια, καλός, έντιμος, τίμιος, και πολύ εργατικός ήξερε κάθε πιθαμή τους.
Ανήκε σε μια γενιά που ήταν από τις τελευταίες που τα ήθη και οι αξίες μεταβαλλόντουσαν πολύ πιο αργά από ότι σήμερα. Μας δίδασκε με τη συμπεριφορά του, τη καθαρότητα του χαρακτήρα του και την ντομπροσύνη του. Είχε κάνει ναύτης, ήταν κηπουρός, ήταν και βοσκός τυροκόμος, κρεοπώλης, αμπελουργός και πάρα πολύ αγαπητός στον κόσμο. Ένας μικρός ήρωας στην ζωή, ένας αγωνιστής, ένας γενναιόδωρος πατέρας και αδελφός!
Λίστα μελών της οικογένειας που επιβιώνουν: Ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα του Νικόλα του Γιοβαννη ήταν ο πατέρας. Ήθελε παιδιά και θεωρούσε τον εαυτό του αρκετά τυχερό για να έχει έξι. Αφήνει μια μεγάλη παρακαταθήκη πίσω του, τη σύζυγο του Μαρία και το DNA του: Ελένη, Στέλιος, Λάμπρος, Μιχάλης, Αναστασία και Μίνα. 6 παιδιά, 15 εγγόνια εκ των οποίων 3 αγόρια με το όνομα του και ένα με το όνομα Γιοβάννα. Ήταν πηγή δύναμης για όλους και φεύγοντας αφήνει ανεξίτηλο χρώμα και ισχυρό αποτύπωμα την οικογένειά του, και στο Χαλκίο της Νάξου!
Λοιποί συγγενείς – αδέλφια εν ζωή: Ειρήνη, Ζωή, Γιάννης, Μιχάλης.
Έφυγε ένας ΓΝΗΣΙΟΣ ΓΙΟΒΑΝΝΗΣ και πολύ αγαπητός που θα είναι πάντα στις μνήμες και τις καρδιές μας. Θα μας λείψει πολύ….
Αιωνία η μνήμη σου!
Ας είναι καλό και ευλογημένο το ταξίδι σου..
