Η καθιερωμένη γιορτή της Παναγίας της Παρθένου στη βραχονησίδα της Μικρής Βίγλας... Και μόνο ένα τοπίο μπορεί να περιέχει όλη την ομορφιά του κόσμου! Θρύλοι, ιστορίες, συγκινήσεις, παραδόσεις, πίστη μετουσιώνονται σε μια εξαίσια , θρησκευτική ακολουθία.
Κείμενο: Γιώργος Καρνέζης (στη μνήμη του Αντώνη Σαλτερή – προεστού)
Ήταν μια νύχτα του 1900, όταν ένα ταξιδιάρικο καΐκι από τα Δωδεκάνησα αναγκάστηκε από τη μεγάλη θαλασσοταραχή, να βρει σωτηρία στην απάνεμη πλευρά της βραχονησίδας, 500 μέτρα από τη Μικρή Βίγλα.
Μετά από λίγες ώρες, προτού ξημερώσει, ο άνεμος κόπασε. Το καΐκι αναχώρησε για τον προορισμό του, λησμονώντας, όμως, το δεκατετράχρονο κοριτσάκι που αποκοιμήθηκε στη βραχονησίδα, δίπλα σε έναν βράχο. Το κορίτσι ξύπνησε από το άκουσμα της μηχανής. Το καΐκι έφευγε. Φώναζε χωρίς να την ακούει κανείς. Λίγο αργότερα έγινε αντιληπτή η απουσία της και επέστρεψαν να την πάρουν.
Κατά τη στιγμή, όμως, που πλησίαζαν την βραχονησίδα, είδαν το άψυχο σώμα του παιδιού να επιπλέει στη θάλασσα. Προσπάθησε να κολυμπήσει προς τη Βίγλα, χωρίς να τα καταφέρει. Το γεγονός συγκίνησε βαθιά τους Ναξιώτες και έδωσαν στο ιστορικό εκκλησάκι που ζει εκεί για αιώνες, το όνομα η Παναγία η Παρθένος.
Μάιος του 1935. Οι δύο αδελφές , Μαρκουλίνα και Αργυρώ ετοίμαζαν το εκκλησάκι και ασβέστωναν τον γύρω χώρο του για την πρώτη μεγάλη γιορτή που πραγματοποιήθηκε στο νησάκι, αφιερωμένη στην Παναγία Παρθένο, ενώ μέχρι τότε μόνο κάποιοι ψαράδες περαστικοί άναβαν ένα κεράκι.
Είχαν προηγηθεί οι εργασίες αναστύλωσης του ιστορικού Ναού από τον πατέρα τους Αντώνη Σαλτερή (προεστό). Στην πρώτη γιορτή συμμετείχαν πάνω από 200 πιστοί της Νάξου. Έκτοτε η γιορτή – πανηγύρι δε σταμάτησε ποτέ.
Τα πρώτα είκοσι χρόνια ένας καϊκτσής από την Πάρο μετέφερε δωρεάν τους ανθρώπους από τη Μικρή Βίγλα στο εκκλησάκι της Παναγίας Παρθένου στη βραχονησίδα.
Μετέπειτα ανέλαβαν Αγερσανίτες με τα καΐκια τους και αργότερα ένας Πολυκρέτης από τη Χώρα της Νάξου. Τελευταία ο καπετάν Νικήτας Σορόκος με το καΐκι του μεταφέρει τους προσκυνητές.
Όλες οι ετήσιες γιορτές της Παναγίας Παρθένου γίνονται με προσφορά πλούσιων τοπικών εδεσμάτων από τους Αγερσανίτες , από την οικογένεια Σαλτερή και άλλους ανθρώπους από τη Βίγλα , που από μέρες φροντίζουν κάθε λεπτομέρεια.
Ήταν η πρώτη φορά που συμμετείχα σε αυτήν τη μαγευτική τελετουργία στο απέραντο γαλάζιο φως του μαγευτικού κυκλαδίτικου τοπίου. Περισσότεροι από 700 άνθρωποι από τη Νάξο, Έλληνες επισκέπτες του νησιού με το ΚΑΠΗ αλλά και ξένοι τουρίστες, μετά από τη λειτουργία που ετελέσθη από τον παπά- Ηλία Μουστάκη, γεύθηκαν το ψητό κρέας, τη βραστή γίδα, το ξινόγαλο, ψητές ναξιώτικες πατάτες και πολλά άλλα φαγητά που συνοδεύονταν από ωραιότατο κρασί.
Ήταν γύρω στις 10:30, όταν πέρασε πολύ κοντά το θρυλικό πλοίο «Σκοπελίτης» χαιρετώντας την Παναγία Παρθένο και τους πανηγυριώτες με ένα μακρόσυρτο, εορταστικό σφύριγμα. Μια στιγμή ενθουσιασμού και μέθεξης του καπετάνιου και του πληρώματος του Σκοπελίτη στην τελετουργία.
Οι φωτογραφίες παρουσιάζουν το εορταστικό της ημέρας από τις 6:00 το πρωί με τους πρωτεργάτες της προετοιμασίας, μέχρι την αναχώρησή μας στις 13:00.
Στην τελευταία φωτογραφία απεικονίζεται ο καλόκαρδος πιστός, ο αξιαγάπητος Βασίλης Ξενάκης να βλέπει το εκκλησάκι κατά το τελευταίο δρομολόγιο του σκάφους!
Η σημερινή τελετουργία επιτελέσθηκε στο νησάκι της Παναγίας Παρθένου στην καθάρια Φύση, με την απλότητα, την ευγένεια των πιστών και των δωρητών τα οποία αποτελούν τα κύρια στοιχεία της ορθόδοξης χριστιανικής παράδοσης. Και του χρόνου!
