Επιστροφή στο παρελθόν με την ευκαιρία της δημοσίευσης του βιβλίου “Ονειρα και Ιστορική συνείδηση στην Ελλάδα” του Τσαρλς Στιούαρτ, ο οποίος οκτώ χρόνια σε διάλεξή του στο Deree (αμερικανικό κολέγιο) είχε πει “τα παιδιά της Κορώνου, στη Νάξο, κατέγραφαν τα όνειρα στα σχολικά τους τετράδια, τα εικονογραφούσαν με δικά τους σκίτσα και τα διάβαζαν κάθε μέρα δυνατά για να τα ακούσουν όλοι από το μπαλκόνι της συγχωριανής τους Ευδοκίας”
Νάξος, 1930. Τα απόνερα της Μεγάλης Υφεσης του 1929 έχουν φθάσει και στο νησί των Κυκλάδων. Η εξαιρετικής ποιότητας σμύριδα των βουνών του νησιού- το σμυρίγλι των Ναξιωτών-, απαραίτητη στη βιομηχανία όπλων, η οποία ήταν περιζήτητη στον Α Δ Παγκόσμιο Πόλεμο οδηγώντας την οικονομία του νησιού σε πρωτοφανή άνθηση, δεν βρίσκει πλέον αγοραστές. Με την οικονομική ύφεση Γερμανοί, Γάλλοι και Βρετανοί, οι μεγάλοι καταναλωτές σμύριδας δηλαδή, δεν έχουν πλέον τη δυνατότητα να την αγοράζουν. Οι κάτοικοι της Κορώνου, εργάτες στα σμυριδωρυχεία στην πλειονότητά τους, αγωνιούν για το μέλλον τους. Τηρουμένων των αναλογιών, η κατάσταση θυμίζει πολύ αυτήν που βιώνουμε όλοι σήμερα.
Ακριβώς σε αυτή τη χρονική συγκυρία πέντε δεκατριάχρονα αγόρια και κορίτσια αρχίζουν να βλέπουν κάθε βράδυ όνειρα όπου η Παναγία και διάφοροι άγιοι δίνουν υποσχέσεις στους νησιώτες για ένα καλύτερο μέλλον. Οπως παρουσίασε σε διάλεξή του στο Αμερικανικό Κολλέγιο ΕλλάδοςDeree την περασμένη Τρίτη (σ.σ. Μάρτιος του 2011) ο βρετανός ανθρωπολόγος Τσαρλς Στιούαρτ, τα παιδιά κατέγραφαν τα όνειρα στα σχολικά τους τετράδια, τα εικονογραφούσαν με δικά τους σκίτσα και τα διάβαζαν κάθε μέρα δυνατά για να τα ακούσουν όλοι από το μπαλκόνι της συγχωριανής τους Ευδοκίας.
Οι άγιοι λένε στα παιδιά να αναζητήσουν μια εικόνα της Αγίας Αννας θαμμένη στο βουνό. Τα παιδιά, οι «ονειρευάμενοι» όπως τα αποκαλούσαν, βεβαιώνουν τους συγχωριανούς τους ότι μόλις βρεθεί η εικόνα θα χτιστεί μια μεγάλη εκκλησία, θαμμένοι θησαυροί σε όλο το νησί θα έρθουν στην επιφάνεια, το νησί θα αποκτήσει τεράστια φήμη και προσκυνητές από όλον τον κόσμο θα καταφθάσουν στο χωριό φέρνοντας πλούτο.
Πενήντα τετράδια της Μαρίνας, ενός από τα παιδιά, μελέτησε ο Στιούαρτ. Καλύπτουν το διάστημα από τον Ιούνιο του 1930 ως τον Απρίλιο του 1931 και περιέχουν 150 ζωγραφιές από τα όνειρα που είδε. Στις 25 Νοεμβρίου η Μαρίνα βλέπει όνειρο ότι ο Νικηφόρος, ο δάσκαλος του σχολείου, μεταφέρει στους χωρικούς ένα μήνυμα από την Παναγία, ότι το 1933 θα γίνει πόλεμος. Και, όπως στον πόλεμο του 1917, ο βασιλιάς θα στείλει τους Αγγλογάλλους να έρθουν να πάρουν σμύριδα και οι κάτοικοι του χωριού θα πλουτίσουν.
Σε άλλο όνειρο, στις 2 Δεκεμβρίου, η Μαρίνα βλέπει την Αγία Αννα να λέει στους χωρικούς ότι θα έρθουν ξένοι να αγοράσουν τα ορυχεία. Οι ντόπιοι θα πρέπει να κάνουν σκληρά παζάρια μαζί τους και να μην πουλήσουν τα ορυχεία. Σε άλλη εκδοχή, οι ξένοι αγοράζουν τα ορυχεία και απασχολούν σε αυτά τους κατοίκους του χωριού, οι οποίοι πληρώνονται με πολλά χρήματα.
«Τα όνειρα αυτά είναι ευαίσθητες αποκρίσεις σε υπαρξιακές προκλήσεις» λέει ο Στιούαρτ μιλώντας στην Λαμπρινή Κουζέλη και την εφημερίδα “Το ΒΗΜΑ”. «Τα παιδιά αυτά υπερβαίνουν το γκρίζο παρόν τους με το να φαντασιώνονται ένα καλύτερο μέλλον,ενώ χρησιμοποιούν αναφορές σε παρελθούσες εμπειρίες για να σκηνοθετήσουν το μέλλον τους». Απέναντι στην παθητικότητα, στην παραίτηση, στην κατάθλιψη που προκαλεί η οικονομική δυσπραγία τα παιδιά προτείνουν έναν τρόπο δράσηςκαι οι χωρικοί ξεκινούν να σκάβουν το βουνό για να βρουν την εικόνα. «Η ενέργεια αυτή δεν έφερε βέβαια την επιτυχία που οραματίστηκαν τα παιδιά,ήταν όμως μια μορφή δράσης» μας είπε ο καθηγητής.
Μοιάζει η σημερινή κρίση με εκείνη του 1930; «Οι συνθήκες σήμερα είναι διαφορετικές από ό,τι πριν από 80 χρόνια» απαντά ο Τσαρλς Στιούαρτ, «και οι δύο κρίσεις όμως είναι πολύ σοβαρές και οι άνθρωποι βιώνουν παρόμοιες εμπειρίες». Είναι κρίσιμο όμως, πιστεύει, να δώσουμε σημασία στην υπαρξιακή κρίση την οποία δημιουργεί η οικονομική κρίση: «Ολοι αναζητούν πολιτική λύση στο πρόβλημα, αλλά ας μην ξεχνάμε το υπαρξιακό επίπεδο.Χρειάζεται να σταθούμε και να αναλύσουμε αυτή την υπαρξιακή διάσταση της κρίσης και πώς επηρεάζει το άτομο και την κοινωνία». Διότι σε περιόδους κρίσης απειλείται η ύπαρξη και το ενδεχόμενο να έρθει το τέλος του κόσμου μοιάζει πιθανό.
Σε αυτές τις συγκυρίες επανακάμπτουν τα θρησκευτικά τελετουργικά για να θυμίσουν ξεχασμένες αξίες και βεβαιότητες του παρελθόντος και να ρυθμίσουν την κοινωνία. Μπορούμε όμως σήμερα, στην εποχή του ορθολογισμού να περιμένουμε ότι οράματα όπως των παιδιών στη Νάξο το 1930 θα προσφέρουν ανακούφιση και ελπίδα για καλύτερο μέλλον; «Δεν είναι ξεκάθαρο πώςαλλά μυστικιστικές και αποκρυφιστικές αντιλήψεις εξακολουθούν να επιβιώνουν ανάμεσα στους μορφωμένους ανθρώπους. Το θεϊκό στοιχείο υπάρχει» λέει ο Στιούαρτ «έστω και αν σήμερα δεν το αναζητούν στους αγίους της Ορθοδοξίας αλλά στις θρησκείες του Νew Αge,σε ανατολικές φιλοσοφίες,σε θεωρίες περί θετικής και αρνητικής ενέργειας και στη γιόγκα».
