Τα παιδιά της Νάξου μαθαίνουν τα βασικά του μπάσκετ σε ανοιχτά γήπεδα, πολλές φορές υπό βροχή και θερμοκρασίες που είναι κάτω από τους δέκα βαθμούς
Λίγο μετά τις 7 το απόγευμα. Δεκέμβριος. Η θερμοκρασία αγγίζει τους πέντε βαθμούς κελσίου… Τα φώτα στο ανοιχτό γήπεδο του Β’ Δημοτικού σχολείου της πόλης της Νάξου είναι ανοιχτά…
Προσπαθούν να ζεστάνουν τις ψυχές των μικρών αθλητών και αθλητριών. Σε ηλικία από πέντε έως δέκα ετών, αποτελούν την επόμενη ημέρα του αθλητισμού για τη Νάξο. Είναι αυτό που λένε όλοι «το μέλλον μας»
Αλλά τι γίνεται με το παρόν; Οι μικροί αθλητές φορούν σκούφο και μπουφάν. Όχι όμως γάντια. Δεν μπορούν να ελέγξουν την «πορτοκαλί θεά». Αυτή που ερωτεύτηκαν με τη πρώτη ματιά. Όταν βρέθηκαν στις εξέδρες του «Δημήτρης Περιστεράκης» και είδαν από κοντά τους αθλητές του ΑΠΑΣ τα Φανάρια και του Πανναξιακού ΑΟΚ… Και ζήτησαν από τους γονείς τους να τους προσφέρουν τη δυνατότητα να διδαχτούν τα μυστικά του μπάσκετ…
Όμως, οι υποδομές στο νησί της Νάξου δεν βοηθούν. Για περίπου 200 παιδιά, τα περισσότερα σ’ αυτά που αποκαλούν οι ειδικοί «τμήματα υποδομής» το κλειστό γυμναστήριο είναι όνειρο θερινής νυκτός. Δεν το ξέρουν. Αλλά απορούν. Και κυρίως ρωτούν τους προπονητές τους «εμείς κόουτς , πότε θα παίξουμε στο κλειστό;»
Οι προπονητές δαγκώνονται. Κλείνουν τα μπουφάν τα παιδιών, χαϊδεύουν τα κεφάλια τους πάνω από τα σκουφιά και τους δίνουν την πρώτη εντολή για να ξεκινήσει η προπόνηση. Άλλωστε, έχει ξεκινήσει ήδη η βροχή…
Όμως, δεν υπάρχουν περιθώρια για χαμένες προπονήσεις. Οι ώρες είναι ελάχιστες. Το πρόγραμμα ασφυκτικό, για παιδιά αυτής της ηλικίας. Κάτι το σχολείο, κάτι τα φροντιστήρια ξένων γλωσσών, οι διαδρομές, αλλά και όλες οι άλλες δραστηριότητες, που γεμίζουν το χρόνο των παιδιών στις τρυφερές αυτές ηλικίες. Ο αθλητισμός είναι μία διέξοδος από την σκληρή ρουτίνα του μαθήματος…
Ο βοριάς «χαστουκίζει» το πρόσωπο του προπονητή. Του υπενθυμίζει ότι η ώρα έχει περάσει. Οι γονείς στα αυτοκίνητα περιμένουν με υπομονή, να πάρουν τα παιδιά τους. Ο ήχος της μπάλας που χτυπάει. Τα χαμόγελα των αγοριών και κοριτσιών που μάχονται για να κερδίσουν στο μονό ή το διπλό γεμίζει το άδειο προαύλιο.
Ακόμη και η ομίχλη εννίοτε κάνει την εμφάνισή της. «Χαϊδεύει» κι αυτή με τον τρόπο της τους μικρούς αθλητές. Τους μελλοντικούς μπασκετμπολίστες του νησιού. Αυτούς ή αυτές που θα στελεχώσουν τις ομάδες και θα φέρουν νέα παιδιά στο κλειστό γυμναστήριο..
Κλειστό είπαμε ε; Ναι. Το μοναδικό. Εδώ και χρόνια, οι γονείς, η αθλητική κοινότητα ζητάει ένα δεύτερο κλειστό. Έστω και προπονητήριο. Κάθε μέρα που περνάει με τις επιτυχίες των ανδρικών ομάδων του νησιού σε πανελλαδικό επίπεδο, όλο και περισσότερα παιδιά έρχονται στα .. ανοιχτά γήπεδα. Όλα τα σχολεία στη πόλη της Νάξου έχουν μετατραπεί σε εκκολαπτήρια εν δυνάμει αθλητών.
Όμως η απορία παραμένει στα χείλη των παιδιών «Κόουτς, εμείς πότε θα μπούμε στο κλειστό να παίξουμε;» … Κάποια είναι τυχερά. Στα τρία χρόνια που έχει κορυφωθεί το … κίνημα «παίζουμε μπάσκετ στη Νάξο», οι προπονητές των τμημάτων υποδομών μας εκμυστηρεύονται με κατεβασμένο κεφάλι και με σιγανή φωνή λες και ντρέπονταν: «ούτε δέκα φορές δεν έχουν μπει αυτά τα παιδιά στο κλειστό…»
Ένας άλλος θα παραδεχτεί «ναι τα δικά μου μπήκαν. Ακυρώθηκε μία προπόνηση της γυναικείας ομάδας βόλεϊ και είχαμε για είκοσι παιδιά το χώρο έξω από τον αγωνιστικό χώρο. Τα «μπλε» που λένε. Αλλά όχι όλο το χώρο. Μόνο το μισό γήπεδο. Βλέπετε, εκείνη την ώρα ήταν στο παρκέ δύο ακόμη διαφορετικά τμήματα σε ηλικία και φύλο. Αλλά τα παιδιά πάτησαν παρκέ. Μία και τελευταία»
Ο χρόνος κυλάει. Το κρύο το ίδιο. Ο φετινός χειμώνας ήταν ο πιο δύσκολος των τελευταίων ετών. Όμως, οι προπονητές των τμημάτων υποδομών έχουν να λένε: «τα παιδιά έρχονται, Ντυμένα καλά, με χαμόγελο και με τη διάθεση να μάθουν. Πώς να αρνηθείς σε ένα τέτοιο μαχητή το δικαίωμα στο να γνωρίσει το μπάσκετ;»…
Αλήθεια πως; Πριν καν κλείσουν τα δέκα τους χρόνια, έμαθαν να βγαίνουν νικητές απέναντι στις καιρικές συνθήκες, στην κούραση της καθημερινότητας, στα ανοιχτά γήπεδα μπάσκετ… Ε καιρός δεν είναι να πατήσουν στο παρκέ ενός κλειστού γυμναστηρίου και να αντιληφθούν την διαφορά;
Αρθρο που δημοσιεύτηκε στο ηλεκτρονικό περιοδικό της Ελληνικής Ομοσπονδίας Μπάσκετ (ΕΟΚ) για τον Μάρτιο.
