Η Καθολική Αρχιεπισκοπή Νάξου, Τήνου, Ανδρου και Μυκόνου καλεί τους πιστούς να παρευρεθούν στον εορτασμό της Αμιάντου Συλλήψεως της Παναγίας (7 και 8 Δεκεμβρίου) στο Κάστρο της Νάξου
Η πρόσκληση είναι απλή…. Προσκαλούμε όλους τους ευλαβείς και πιστούς να «τιμήσουμε μαζί την σύλληψη της Παναγίας Μητέρας μας και να εορτάσουμε την ενοριακή μας οικογένεια!» Πρόσκληση που έρχεται από την Καθολική Αρχιεπισκοπή Νάξου, Τήνου, Άνδρου και Μυκόνου και αφορά την Εορτή της Αμιάντου Συλλήψεως της Παναγίας. Ο εσπερινός θα πραγματοποιηθεί το απόγευμα της Πέμπτης (07/12) και η πανηγυρική λειτουργία την επόμενη ημέρα και ώρα έναρξης στις 6 το απόγευμα. Πάντα στο Κάστρο της Νάξου και με τον ανελκυστήρα να λειτουργεί κανονικά….
Όλη ωραία είσ’ εσύ, ω Μαρία,
Διότι προπατορική κηλίδα δεν σε μόλυνε ποτέ.
Ικέτευε για μας, μεσίτευε για μας στον Χριστό τον Κύριο!
Η Αμίαντη Σύλληψη της Αειπαρθένου Μαρίας είναι δόγμα πίστεως της Καθολικής Εκκλησίας, το οποίο διακήρυξε ο Μακάριος Πίος 9ος (1846-1878) στις 8 Δεκεμβρίου 1854, με τη Βούλα «Ineffabilis Deus» η οποία θέσπισε ότι η Αειπάρθενος Μαρία διατηρήθηκε ανέπαφη από την προπατορική αμαρτία από την πρώτη στιγμή της σύλληψής της:
«Δηλώνομε και ορίζομε ως αποκαλυμμένη από τον Θεό τη διδασκαλία η οποία υποστηρίζει ότι η μακαριότατη Παρθένος Μαρία προφυλάχθηκε, με ιδιαίτερη χάρη και προνόμιο του παντοδύναμου Θεού, ενόψει των αξιομισθιών του Ιησού Χριστού, Σωτήρα του ανθρωπίνου γένους, ανέπαφη από κάθε κηλίδα προπατορικής αμαρτίας από την πρώτη στιγμή της συλλήψεώς της, και τούτο, γι’ αυτό τον λόγο, πρέπει να είναι αντικείμενο βέβαιης και αμετάβλητης πίστεως για όλους τους πιστούς».
Η ιστορία της ευλάβειας όμως προς την Αμίαντη Θεοτόκο είναι πολύ παλαιά. Προηγείται της διακήρυξης του δόγματος κατά αιώνες και μάλιστα χιλιετίες. Το δόγμα, όπως πάντα, δεν εισήγαγε κάτι καινούργιο, αλλά απλά επισφράγισε μια μακρόχρονη παράδοση.
Ήδη οι Πατέρες της Εκκλησίας της Ανατολής, εξυψώνοντας τη Μητέρα του Θεού (Θεοτόκος), χρησιμοποιούσαν εκφράσεις οι οποίες την τοποθετούσαν υπεράνω της προπατορικής αμαρτίας. Την είχαν ονομάσει: «άσπιλη, αμόλυντη, άφθορη, άχραντη,… αγνότερη των Αγγέλων, πάναγνο κρίνο, νεφέλη πιο λαμπρή κι απ’ τον ήλιο».
Στη Δύση, όμως, η θεωρία για την αμίαντη-αμόλυντη κατάσταση της Μαρίας αντιμετώπισε ισχυρή αντίσταση, όχι από αποστροφή προς την Παναγία, η οποία παρέμενε ως το εξαίσιο απ’ όλα τα πλάσματα, αλλά για να διατηρηθεί ακλόνητη η διδασκαλία της Λύτρωσης, η οποία πραγματοποιήθηκε αποκλειστικά με τη Θυσία του Ιησού.
Το σκεπτικό ήταν ότι αν η Μαρία υπήρξε αμίαντη, εάν δηλαδή είχε συλληφθεί απαλλαγμένη από τον νόμο της προπατορικής αμαρτίας, κοινό για όλα τα τέκνα της Εύας, τότε δεν θα είχε ανάγκη από τη Λύτρωση, και η Λύτρωση δεν θα μπορούσε να λέγεται παγκόσμια. Η εξαίρεση, σ’ αυτή την περίπτωση, δεν επικύρωνε τον κανόνα, αλλά τον κατέστρεφε.
Ο φραγκισκανός Ιωάννης Duns, που ονομάστηκε Scoto επειδή είχε γεννηθεί στη Σκωτία, και επονομάστηκε “εκλεπτυσμένος διδάσκαλος”, κατόρθωσε να υπερβεί αυτόν το δογματικό ύφαλο με μία λεπτή αλλά πειστική διάκριση: ότι και η Παναγία λυτρώθηκε από τον Ιησού Χριστό, αλλά με λύτρωση προληπτική, πριν και έξω από τον χρόνο. Προφυλάχθηκε από την προπατορική αμαρτία ενόψει των αξιομισθιών του θείου Υιού της. Αυτό άρμοζε, ήταν δυνατό να γίνει, και έγινε.
Ο Ιωάννης Duns Scoto πέθανε στις αρχές του 14ου αιώνα. Μετά απ’ αυτόν η διδασκαλία για την Αμίαντη Σύλληψη έκανε μεγάλες προόδους, και η ευλάβεια προς αυτή την αλήθεια διαδόθηκε όλο και περισσότερο.
Από το 1476 η εορτή της Αμίαντης Σύλληψης της Παναγίας εισήχθη στο Ρωμαϊκό Ημερολόγιο. Στα 1830 η Αειπάρθενος εμφανίστηκε (Παρίσι, οδός duBac) στην Αγία Αικατερίνη Labouré, ζητώντας να κατασκευαστεί μια μεντάλια, που ονομάστηκε έπειτα “θαυματουργή μεντάλια”, με την εικόνα της Αμίαντης Παθένου πλαισιωμένη από τη γραφή “Μαρία, συλληφθείσα χωρίς αμαρτία, ικέτευε για μας που προστρέχουμε σ’ εσένα”.
Αυτή μεντάλια προξένησε έντονη ευλάβεια. Πολλοί επίσκοποι ζήτησαν από τη Ρώμη τον προσδιορισμό εκείνου του δόγματος, που ήταν πλέον στην καρδιά όλων σχεδόν των Καθολικών.
Έτσι, στις 8 Δεκεμβρίου 1854, ο μακάριος Πάπας Πίος 9ος διακήρυττε ότι η Παναγία ήταν απαλλαγμένη από την προπατορική αμαρτία, πάναγνη, δηλαδή Αμόλυντη ή Αμίαντη. Υπήρξε μια πράξη μεγάλης πίστεως και θάρρους, που προξένησε χαρά στους πιστούς της Θεοτόκου, αλλά οργή μεταξύ των εχθρών του χριστιανισμού, επειδή το δόγμα της Αμίαντης Σύλληψης ήταν μια άμεση διάψευση των νατουραλιστών και των υλιστών.
Μετά από 4 χρόνια οι εμφανίσεις της Παναγίας στη Λούρδη της Γαλλίας ήρθαν ως θαυματουργή επιβεβαίωση του δόγματος που είχε διακηρύξει την Παναγία “όλη ωραία”, “γεμάτη από τη χάρη” (κατά το “κεχαριτωμένη”) και δίχως καμία κηλίδα προπατορικής αμαρτίας· μια επιβεβαίωση που φάνηκε σαν ένα “ευχαριστώ” λόγω της αφθονίας των χαρίτων που έβρεξαν από την καρδιά της Αμίαντης Θεοτόκου επάνω στην ανθρωπότητα.
Από την ευλάβεια προς την Αμιάντως Συλληφθείσα , πολλοί γονείς (και στην Ελλάδα επίσης) έδιναν στα κορίτσια τους το όνομα Κοντσέπτα ή Κονκέπτα, από το λατινικό “sine labe originali Concepta” (συλληφθείσα χωρίς προπατορική αμαρτία) δηλαδή Αμίαντη.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η έκφραση Immaculata Conceptio Virginis Mariae αποδόθηκε στα ελληνικά από παλιά ως “Αμίαντη Σύλληψη της Θεοτόκου”. Αλλά αυτή η έκφραση κάνει τους Ορθοδόξους αδελφούς μας να νομίζουν ότι εμείς μιλάμε για τη σύλληψη του Ιησού Χριστού από την Παναγία, διότι στα ελληνικά όταν λέμε «η σύλληψη της Μαρίας» εννοούμε ότι η Μαρία συνέλαβε παιδί. Η Καθολική Εκκλησία όμως μιλάει για τη σύλληψη της ίδιας της Παναγίας από τη μητέρα της Άννα. Θα ήταν ορθότερο λοιπόν να μεταφράσουμε «Η αμίαντος συλληφθείσα Παρθένος Μαρία».
