Μία εικόνα από την περασμένη δεκαετία με δεξίωση στις παρυφές της Πορτάρας πυροδοτεί συζήτηση όσον αφορά τον τρόπο αξιοποίησης των αρχαιολογικών χώρων στη Νάξο
Δεν είναι λίγες οι φορές που μία απλή φωτογραφία πυροδοτεί συζητήσεις και αναλύσεις. Αν και αρκετές είναι εκτός … ύλης όπως θα λέγαμε (καθότι ξεκίνησε και η σχολική χρονιά) αυτό που μετράει είναι ότι υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις και καλό είναι να της ακούμε όλες.
Και ξεκινάμε.. Σήμερα το πρωί, γνωστός Ναξιώτης επιχειρηματίας που ασχολείται με το χώρο του catering προφανώς ανοίγοντας το άλμπουμ των αναμνήσεων είδε μία φωτογραφία που του έκανε «κλικ» και την ανέβασε στο διαδίκτυο και δη στην προσωπική του ιστοσελίδα. Ήταν από γαμήλια δεξίωση στην Πορτάρα της Νάξου. Εκτός ορίων βέβαια αλλά τραβηγμένη την περασμένη δεκαετία…
Και το ερώτημα που τίθεται είναι απλό «μπορούμε ή όχι να εκμεταλλευτούμε αυτό τον ιερό χώρο; Κι εάν «ναι», ποιος έχει το δικαίωμα;»
Η απάντηση στο πρώτο ερώτημα είναι κατά την προσωπική μας άποψη και όπως αποδείχτηκε και από τις αναρτήσεις που ακολούθησαν ότι «οι Ναξιώτες δεν έχουν καμία διάθεση να δουν την εμπορευματοποίηση του χώρου. Δεν θέλουν καν να το σκεφτούν. Τους αηδιάζει». Και έχουν απόλυτο δίκιο… Οι αρχαιολογικοί χώροι είναι ιεροί και οφείλουμε να τους προστατεύουμε και κυρίως να τους αναδεικνύουμε μέσα από δράσεις συμβατές με το χώρο.
Όμως, εδώ τίθεται κι ένα άλλο ζήτημα και έχει να κάνει με την αντίστοιχη εικόνα που βιώνουμε όλοι όσοι βρεθούμε στο εξωτερικό. Εκτός Ελλάδας. Όπου για να μπει κάποιος σε έναν αρχαιολογικό χώρο, όχι απαραίτητα μουσείο οφείλει να πληρώσει αντίτιμο. Και βέβαια σπάνια βλέπουμε ανοιχτούς χώρους που φιλοξενούν ανάλογης σπουδαιότητας ευρήματα.
Οπότε, τι κάνουμε; Μήπως ήρθε ο καιρός κι εμείς να βάλουμε εισιτήριο σε χώρους όπως η Πορτάρα της Νάξου; Η οι κούροι στις Μέλανες και στον Απόλλωνα;
Βέβαια, αυτό προϋποθέτει υποδομές. Όχι, απλά ένα εισιτήριο για να βγάλουμε χρήματα. Χρειάζεται φύλακες, χρειάζεται υπαλλήλους για την καθαριότητα του χώρου, για την συντήρηση των αντικειμένων. Όσοι έχουν την τύχη να ταξιδέψουν στην Φλωρεντία, που ουσιαστικά είναι ένα απέραντο Μουσείο θα διαπιστώσουν ότι όλοι σχεδόν οι κάτοικοι και κυρίως οι συνταξιούχοι εμπλέκονται με την ανάδειξη και προστασία των μνημείων της πόλης, είτε μιλάμε για ανοιχτούς χώρους όπως κήποι, είτε παλιά κτήρια. Ο καθένας ανάλογα με τις δυνατότητες του.
Άρα; Κι εδώ μπορούμε να κάνουμε κάτι αντίστοιχο. Αρκεί, βέβαια να υπάρχει η βούληση από το Υπουργείο Πολιτισμού που έχει και τον πρώτο λόγο. Να έρθει σε συμφωνία με τον Δήμο και να αποφασίσουν από κοινού πως θα πορευτούν. Έτσι και θέσεις εργασίας θα δημιουργηθούν και θα συντηρούνται τα μνημεία και θα υπάρχει και ο σεβασμός από ξένους ή Έλληνες καθότι όπως είναι γνωστό όταν … πληρώνεις, προσέχεις περισσότερο.
Δεν είναι κακό να προχωρείς… Δεν είναι κακό να εκμεταλλεύεσαι σωστά αυτά που σου άφησαν οι πρόγονοί σου. Κακό είναι να διαλύεις την ιστορία σου και να αφήνεις τους λίγους να «παίζουν»
Υγ. Πριν από λίγο καιρό, ένας φίλος, λάτρης της φωτογραφίας που μου είχε δείξει την Πορτάρα σε δύο διαφορετικά καρέ και με χρονική απόσταση 30 ετών. Η αλήθεια είναι ότι υπήρχαν διαφορές. Ακόμη και λιγότερα μάρμαρα συναντάμε σήμερα… Και βέβαια δεν μιλάμε για τον βανδαλισμό που γίνεται κάθε μέρα..
Οπότε; Οφείλουμε να σεβαστούμε την ιστορία μας. Και φωτογραφίες όπως αυτή να λειτουργεί προς γνώση και συμμόρφωση για να μην επαναληφθούν στο μέλλον αντίστοιχα σκηνικά… Ούτε βέβαια χορευτικά, ούτε βιολιά ή και γάμοι…
