«Αγάπησα την Ίο μέσα από τους γονείς μου», εξομολογείται η αρχιτέκτονας Λορέττα Γαΐτη, κόρη του ζωγράφου Γιάννη Γαΐτη και της γλύπτριας Γαβριέλλας Σίμωση. Από παιδί, επιστρέφει κάθε καλοκαίρι στο ίδιο σπίτι που χτίστηκε από τον πατέρα της το 1974, σε ένα νησί που, όπως λέει, διατηρεί ακόμα τη μαγεία και την αυθεντικότητα του Αιγαίου.
Η ιστορία του Μουσείου Γαΐτη-Σίμωση, όμως, δεν είναι μόνο προσωπική – είναι και ένας φόρος τιμής. Το 1997, η ίδια πρότεινε στον τότε δήμαρχο της Ίου τη δημιουργία ενός χώρου αφιερωμένου στη μνήμη και στο έργο των γονιών της. Δύο χρόνια αργότερα, ανέλαβε εξ ολοκλήρου τα αρχιτεκτονικά σχέδια, τα οποία πρόλαβε να δει και η μητέρα της πριν φύγει από τη ζωή. Το μουσείο χτίστηκε τελικά το 2009, σε μια μαγευτική τοποθεσία με θέα στο κυκλαδίτικο Χωριό, στο λιμάνι και στο Αιγαίο.
Παρά τις δυσκολίες και καθυστερήσεις, η Λορέττα Γαΐτη, με τη στήριξη του σημερινού δημάρχου Γκίκα Γκίκα, είδε το όραμά της να παίρνει σάρκα και οστά. Το μουσείο σήμερα λειτουργεί ως ένας πολιτιστικός φάρος για την Ίο και το Αιγαίο, συστήνοντας στους επισκέπτες το έργο και την επιρροή δύο από τις σημαντικότερες μορφές της ελληνικής τέχνης του 20ού αιώνα.
«Το μουσείο δεν είναι απλώς ένας χώρος έκθεσης. Είναι μια ζωντανή αφήγηση. Ο επισκέπτης μπορεί να δει αντιπροσωπευτικά έργα από όλη την πορεία των καλλιτεχνών, να ακούσει τις ίδιες τους τις φωνές, να διαβάσει τη βιογραφία τους και να παρακολουθήσει μαρτυρίες ανθρώπων που τους γνώρισαν», γράφει την καλοκαιρινή έκδοση της Athens Voice.
Το Μουσείο Γαΐτη-Σίμωση δεν αποτελεί μόνο έναν χώρο τέχνης, αλλά και μια προσωπική κατάθεση μνήμης και αγάπης για την οικογένεια, το νησί και τον πολιτισμό. Είναι ένα ζωντανό παράδειγμα του πώς μια πρωτοβουλία με ρίζες βαθιά προσωπικές μπορεί να εξελιχθεί σε ένα κοινό καλό, προσφέροντας σε κάθε επισκέπτη της Ίου ένα παράθυρο στην ιστορία της νεότερης ελληνικής τέχνης.
Και καθώς η Ίος αλλάζει, η παρουσία του μουσείου λειτουργεί ως άγκυρα στην πολιτιστική της ταυτότητα – συνδέοντας το παρελθόν με το μέλλον, το προσωπικό με το συλλογικό.
