Λίγη βότκα στο καρπούζι, ρε παιδιά

Οι μεγάλοι πρωταγωνιστές του Naxathlon 2015 ανοίγουν την καρδιά τους στην “Κυκλαδική” και εκφράζουν την άποψή τους για ότι έγινε στον αγώνα 

Κάθε χρόνο και καλύτερα… αυτό δεν είναι το σύνθημα που λειτουργεί ως moto  για τις διοργανώσεις σε όλο τον κόσμο. Οπότε γιατί να είναι διαφορετικό το σλόγκαν στη Νάξο; Υπάρχει λόγος; Πέρυσι, το Νάξαθλον μπήκε στη λογική των Ολυμπιακών προδιαγραφών (1500 μέτρα στη κολύμβηση σε ανοιχτή θάλασσα, 40 χιλιόμετρα με το ποδήλατο σε μία νέα διαδρομή και 10 χιλιόμετρα δρόμου αντοχής επίσης σε μία νέα διαδρομή). Αλλαγές που λειτουργούν ευνοϊκά για τους αθλητές αλλά οι διοργανωτές (βλ ΝΟΠΠΑΠΠΠΑ) όσο και η ψυχή του αθλήματος (βλ. Στέφανος Σπανός) είναι πάντα ανοιχτοί σε προτάσεις ώστε κάθε χρόνο η διοργάνωση να γίνεται ακόμη και πιο συναρπαστική και ενδιαφέρουσα για τους αθλητές. Αυτό που πάντως είναι σταθερό είναι η παρουσία υψηλού επιπέδου αθλητών που απολαμβάνουν το τρίαθλο και το κυριότερο δηλώνουν φανατικοί οπαδοί όχι μόνο του αγώνα αλλά και της Νάξου και λειτουργούν ακόμη και ως πρέσβεις εκτός του νησιού. Όπως η Νάντια Συντζανάκη από τα Χανιά που έφερε μαζί της τους ποδηλάτες Κουτρούμπα – Λυμπέρη (από τον Κύδωνα Χανίων) οι οποίοι ως πρωταθλητές Ελλάδας στην ποδηλασία εντυπωσίασαν με την εμφάνισή τους και έδωσαν ένα διαφορετικό χρώμα στη διοργάνωση. Μπορεί φέτος να μην είχαμε τον πρωταθλητή Ελλάδας στο τρίαθλο Γρηγόρη Σουβατζόγλου αλλά το γεγονός ότι έδωσαν το παρών 130 αθλητές και είχαμε υψηλού επιπέδου παρουσίες κάλυψαν αυτή την απουσία…

Στα σκοτεινά

Να πω την αλήθεια, δύο ήταν τα βασικά μειονεκτήματα της εκδήλωσης και τα οποία δεν μπορούμε να τα ξεπεράσουμε. Το πρώτο έχει να κάνει με το γεγονός ότι τα τελικά αποτελέσματα δεν δόθηκαν έως το μεσημέρι της Κυριακής (περίπου δηλαδή 24 ώρες μετά το πέρας των αγώνων) από την αρμόδια εταιρία (Running Greece) που είχε αναλάβει τη συνδιοργάνωση. Οπότε δεν έχουμε τα τελικά αποτελέσματα ή τους χρόνους τους κάτι που αναμένεται να δημοσιεύσουμε αύριο ή μεθαύριο με την σχετική ανάλυση ώστε να υπάρχει ολοκληρωμένη εικόνα του 8^ου Νάξαθλου. Το δεύτερο έχει να κάνει με την τελετή απονομής στους νικητές. Η σχετική εκδήλωση έγινε σε χώρο κοντά στην Πορτάρα, στην είσοδο ουσιαστικά του χώρου και δυστυχώς δεν υπήρχε φωτισμός. Με δεδομένο ότι είχε πέσει πλέον το φως του ήλιου και δεν υπήρχε ηλεκτροδότηση, η σχετική τελετή έγινε …μεταξύ φίλων και γνωστών και με τους διοργανωτές να καταφεύγουν στη λύση των …κινητών και των φλας από τις φωτογραφίες είτε για να διαβάζουν τα ονόματα των νικητών είτε για βλέπουν οι παρευρισκόμενοι τι γίνεται. Αλλά είναι από τα …μειονεκτήματα όπου ελάχιστοι στην ουσία ασχολούνται, οι συμμετέχοντες το απολαμβάνουν όμως όταν θέλεις να αναβαθμίσεις ένα θεσμό και να του δώσεις ιδιαίτερα βαρύτητα ώστε να προσεγγίζεις σημαντικά ονόματα του στίβου και του τριάθλου καλό είναι και η πιο μικρή λεπτομέρεια να είναι προσεγμένη…

Παροχή

Στον αγωνιστικό τομέα; Η μεγαλύτερη έλλειψη που παρουσιάστηκε ήταν η απουσία …βότκας. Η παρατήρηση έγινε από αθλητή, ο οποίος κλήθηκε να απαντήσει μόλις τερμάτισε λέγοντας «εάν είχαμε λίγη βότκα στο καρπούζι όλα θα ήταν τέλεια». Και βέβαια έπεσε το γέλιο της …αρκούδας. Στα …σοβαρά πάντως, η πιο μεγάλη …αδυναμία ήταν αυτή της απουσίας νερού για τους αθλητές που έτρεξαν το δρόμο των 10 χιλιομέτρων. Σε μία τόσο απαιτητική διαδρομή και μάλιστα μετά τις πέντε το απόγευμα, δεν υπήρχε η δυνατότητα παροχής νερού στους αθλητές, εκτός από την αρχή, με αποτέλεσμα ουκ ολίγοι να αντιμετωπίσουν μικρά προβλήματα αφυδάτωσης με τον τερματισμό. Όμως, άμεση ήταν η αντίδραση των διοργανωτών. Βλέπετε κάθε χρόνο όλοι μαθαίνουμε και γινόμαστε καλύτεροι. Αφενός υπήρχε άμεση παροχή ιατρικής βοήθειας σε όποιον είχε ανάγκη έστω και στην πιο απλή μορφή του (σ.σ. δεν υπήρχε σοβαρή ανάγκη) αφετέρου όταν οι πρώτοι αθλητές ενημέρωσαν για την ανάγκη παροχής νερού στο ενδιάμεσο της διαδρομής άμεσα υπήρξε κινητοποίηση. Και μην ξεχνάμε. Σε κάθε είδους διοργάνωση αυτού του είδους δεν λαμβάνουν μέρος μόνο πρωταθλητές ή επαγγελματίες. Λαμβάνουν μέρος και ερασιτέχνες και αυτοί είναι που έχουν την μεγαλύτερη ανάγκη παροχής βοήθειας – οποιαδήποτε μορφής – και οφείλουν άμεσα να καλύπτονται αυτές… Να σημειώσουμε πάντως ότι με την βοήθεια των χορηγών υπήρχε φρέσκο γάλα από την ΕΑΣ, γαλακτοκομικά προϊόντα από τον κ. Πιτταρά, καρπούζια και μπανάνες για τους συμμετέχοντες και βέβαια νερό στην αφετηρία και τερματισμό ώστε οι αθλητές να πάρουν τα απαραίτητα συστατικά που είναι απαραίτητα για την ενεργοποίηση και πάλι του οργανισμού μετά από έναν τόσο δύσκολο αγώνα…

Μανιός

Όμως, αρκετά με την γκρίνια… Πάμε να δούμε πως είδαν τον αγώνα μερικοί από τους πρωταγωνιστές. Είτε νέοι, είτε παλιοί, που είναι άλλωστε αυτοί που δίνουν και τον τόνο της διοργάνωσης. Πρώτος και καλύτερος, ο Δημήτρης Μανιός, ο 16χρονος κολυμβητής μεγάλων αποστάσεων με επιτυχίες σε όλο τον κόσμο που έπεσε για πρώτη φορά στο «Βίντσι» για το πρώτο από τα τρία αθλήματα του τριάθλου και μέλος της ομάδας Μανιού Μιχάλη (κολύμβηση ) και Κώστα Γκελαούζο που με εντυπωσιακή ανατροπή στο τέλος πήραν τη νίκη… Ο Μανιός τόνισε ότι «είναι η πρώτη φορά που παίρνω μέρος στον αγώνα. Καταπληκτική εμπειρία. Και μόνο το γεγονός ότι σε κάθε …σήκωμα του κεφαλιού μου έβλεπα την Πορτάρα ήταν κάτι το ξεχωριστό. Κάτι μοναδικό. Έμαθα για τον αγώνα από τον ξάδελφό μου τον Μιχάλη (σ.σ. Μανιός) και αμέσως δέχτηκα. Ο πατέρας μου είναι από το Φιλώτι, ως τα 12 του έμεινε εδώ και εγώ από μικρός έρχομαι εδώ. Από τα 4 μου κολυμπάω, μου αρέσει και ελπίζω μένοντας υγιής να πηγαίνω κάθε χρόνο και καλύτερα. Είναι δεδομένο ότι έχοντας πλέον πάρει το βάπτισμα του πυρός θα προσπαθώ να είμαι εδώ σε κάθε διοργάνωση. Ο αγώνας ήταν τεχνικός, δεν είχα προβλήματα εκτός από κάποια πλάγια ρεύματα, αλλά δεν με …ενόχλησαν». Το μοναδικό πάντως που δεν μπορεί να ελέγξει είναι το …σχολείο και όπως τονίζει λέγοντας «προσπαθώ να είμαι συνεπής. Δίνω καθημερινά μάχη και πιστεύω να μπορέσω να τα συνδυάσω».

Ποδηλάτες

Στη συνέχεια δίνουμε το λόγο στους πρωταθλητές ποδηλασίας Ελλάδας Βαγγέλη Κουτρουμπά και Δημήτρη Λυμπέρη, τους αθλητές από τον Ταλό ΑΝΕΚ Χανίων, οι οποίοι ήρθαν για πρώτη φορά στο νησί και δεν τα πήγαν άσχημα… Βρέθηκαν στην 2^η και 3^η θέση αντίστοιχα του ομαδικού αν και στην ποδηλασία ήταν 1^ος και 2^ος αντίστοιχα. «Ήρθαμε μετά από παρότρυνση της Νάντιας και μας άρεσε πάρα πολύ. Πολύ δύσκολη διαδρομή από τη φύση της με πολύ ανηφόρα και τεχνική κατηφόρα. Για αθλητές επαγγελματίες νομίζω ότι είναι μία πολύ προκλητική διαδρομή, αλλά για ερασιτέχνες είναι δύσκολη. Είχαμε την ευκαιρία να προλάβουμε τον πρώτο που έφυγε με διαφορά περίπου δύο λεπτών και από εκεί και πέρα κάναμε μία κούρσα τακτικής ώστε να μπορέσουμε να δώσουμε στους …δρομείς τον απαραίτητο χρόνο για να κρατήσουμε τις πρώτες θέσεις στο ομαδικό. Δεν τα καταφέραμε αλλά δεν μας πειράζει. Αυτό που μετράει είναι η συμμετοχή. Σίγουρα εάν είναι στο πρόγραμμά μας θα έρθουμε και πάλι στο νησί. Με βάση αυτό που είδαμε τις δύο ημέρες παραμονής μας, είναι πολύ όμορφο και μπορεί να προσφέρει στους ποδηλάτες όπως εμείς εναλλακτικές διαδρομές και αυτό είναι πολύ ευχάριστο. Δεν είναι… μονότονο νησί για αθλητές και επισκέπτες και αυτό είναι το πιο σημαντικό για έναν προορισμό η ποικιλία. Οπότε … ραντεβού του χρόνου εφόσον έχουμε την δυνατότητα και το χρόνο βάση προγραμματισμού»

Δρομείς

Ακολουθεί ο μεγάλος νικητής στο δρόμο των 10 χιλιομέτρων, ο Κώστας Γκελαούζος που μάλλον θέλει να γίνει …Ναξιώτης. Μην ξεχνάμε ότι πέρυσι είχε πρόταση από τον Πανναξιακό να φορέσει τη φανέλα του και να αγωνιστεί στο πρωτάθλημα, αλλά η πρόταση εκείνη λόγω …γραφειοκρατίας έμεινε στη μέση. Ο Γκελαούζος πήρε τη …σκυτάλη από τον Μιχάλη Μανιό ως τρίτος στο ομαδικό πίσω από τους Νομικό και Αυγέρη αλλά κάλυψε τη διαφορά και πήρε τελικά την 1^η θέση κάνοντας έναν πολύ καλό χρόνο και όπως μας τόνισε «με βάση την διαδρομή που είχα δει και τις δυνατότητές μου, περίμενα ότι εάν είχα μία διαφορά έως και τέσσερα λεπτά θα μπορούσα να κερδίσω… Όπως και έγινε. Η διαδρομή δεν ήταν πολύ δύσκολη, πέρυσι εντός της πόλης είχα συναντήσει περισσότερες δυσκολίες. Πήρα το ρίσκο, πίεσα τους δύο προπορευόμενους αντιπάλους μου και απόλαυσα τη διαδρομή. Ελπίζω και του χρόνου να είμαστε πάλι εδώ…». Κάλλιστα θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο Θανάσης Αυγέρης ήταν ο χαμένος της υπόθεσης αλλά δεν νομίζουμε ότι στεναχωρήθηκε ιδιαίτερα. Ο Αυγέρης είναι σχεδόν μόνιμος κάτοικος Νάξου, έχει σπίτι στο Γλινάδο και είναι μαραθωνοδρόμος. Κάθε καλοκαίρι είναι στη Νάξο αλλά τον είδαμε για πρώτη φορά πέρυσι όταν πήρε μέρος στον απαιτητικό μαραθώνιο του νησιού στα πλαίσια των Καμπανέλιων. Φέτος όπως μας είπε «στο πλοίο που ήμουν για Νάξο, δέχτηκε τηλεφώνημα για να συμμετάσχω ως μέλος ομάδας στο Νάξαθλον. Δεν το είχα κάνει ποτέ στο παρελθόν. Νομίζω ότι ήταν παιχνιδάκι το 10αρι. Για τους περισσότερους μπορεί να ήταν δύσκολη διαδρομή λόγω της ανηφόρας αλλά όχι για εμένα. Αγαπάω το νησί, θα ξαναπάρω μέρος στη διοργάνωση εάν έχω τη δυνατότητα και σίγουρα αυτή η διοργάνωση μπορεί να είναι κάτι το διαφορετικό στο αθλητικό καλεντάρι του νησιού»

Μήνυμα

Μία κουβέντα όμως και από τους Χρήστο Γαρέφη και Νάντια Συντζανάκη που έκλεψαν την παράσταση με την εμφάνισή τους. Ο Γαρέφης είναι ένας από τους αθλητές που δίνει συνεχώς το παρών στο Νάξαθλον, φέτος συμπλήρωσε τα 60 του χρόνια και συνεχίζει απτόητος. Μάλιστα μετά το πέρας του αγώνα πήγε για …μπάνιο στο Βίντσι (μαζί με τον Γιώργο Αλυφαντή) για να χαλαρώσει κολυμπώντας για περίπου 20 λεπτά (!!!) Πρώτος στη μεγαλύτερη ηλικιακά κατηγορία τόνισε ότι «αυτό που πρέπει να κατανοήσουμε όλοι είναι ότι κάποια στιγμή η κίνηση πρέπει να μπει στη ζωή μας σε καθημερινή βάση όπως γίνεται στο εξωτερικό. Κι εάν το καταφέρουμε τότε θα δούμε μεγάλες διαφορές στην συμπεριφορά μας. Είτε μιλάμε για το σπίτι και την οικογένειά μας είτε στην εργασία μας και τους συναδέλφους μας. Η κίνηση βοηθάει σημαντικά». Και στο …πλευρό του η Χανιώτισσα πρωταθλήτρια Συντζανάκη, η οποία για δεύτερη σερί χρονιά κερδίζει στην κατηγορία των γυναικών. Μάλιστα, έχει μόνο δύο χρόνια δράσης στο τρίαθλο (παλαιότερα έκανε μόνο δίαθλο) και όπως τόνισε «μου αρέσει ο αγώνας και όταν πήρα την πρόσκληση είπα αμέσως ναι. Είναι πολύ ωραίος αγώνας, συναρπαστικός και οι αλλαγές έκαναν τον αγώνα ακόμη καλύτερο. Με στηρίζει η οικογένειά μου και αυτό είναι πολύ σημαντικό ώστε να συνεχίσω να παλεύω καθημερινά στον χώρο του αθλητισμού. Όλες οι γυναίκες θα πρέπει έστω και μερικά λεπτά να ασχολούνται με τον αθλητισμό. Και αυτό είναι το μήνυμα που πρέπει να περάσουμε σε όλους τους συμμετέχοντες».

Αλυφαντής

Και τέλος, ο λόγος στα αδέλφια Γιώργος και Ρωμανός Αλυφαντής, οι οποίοι έρχονται για Τρίτη χρονιά στο νησί για τον αγώνα και μάλιστα πέρυσι είχαν και την πρώτη τους επίσημη κόντρα στην κολύμβηση με τον Ρωμανό να είναι ο νικητής. Όπως και φέτος βέβαια. Να σημειώσουμε ότι ο Ρωμανός πέρυσι είχε κερδίσει στην κολύμβηση, φέτος ο Μανιός τον πέρασε και βέβαια τερμάτισε 3^ος τελικά λέγοντας γελώντας «ουσιαστικά δεύτερος τερμάτισα πίσω από τον Μανιό, αλλά όταν άρχισα να περπατάω ο αντίπαλός μου με πέρασε… Και έτσι έδωσα τρίτος στον ποδηλάτη που με περίμενε. Είμαι βλέπετε κολυμβητής και όχι ..δρομέας». Από εκεί και πέρα ο Γιώργος Αλυφαντής για 2^η χρονιά κατέκτησε τον τίτλο στο ατομικό ανδρών, αμφότερα διασκέδασαν την δεύτερη συνεχόμενη παρουσία τους στο Νάξαθλον ανανέωσαν το ραντεβού για τη νέα χρονιά και όπως τόνισαν «μας αρέσει πολύ ο αγώνας και οι αλλαγές που γίνονται γιατί είναι προς το καλύτερο για τους αθλητές. Ακόμη και ο χρόνος διεξαγωγής είναι ιδανικός: στο τέλος της σεζόν για κάποιους και στην αρχή για κάποιους άλλους. Οπότε όλοι θα πάρουν μέρος. Εντάξει, σε επίπεδο ανταγωνισμού δεν είχαμε πρόβλημα. Το απολαμβάνουμε έτσι κι αλλιώς. Αυτό που ζητάμε – εάν είναι δυνατόν από τους διοργανωτές – είναι να κρατήσει το χαρακτήρα του ο αγώνας. Είναι αυτό που λέει το όνομά του. Είναι Νάξαθλον. Δηλαδή όλα κινούνται γύρω από τη Νάξο και μας αρέσει πάρα πολύ και δεν θέλουμε να αλλάξει μορφή. Είναι ιδανικό όπως γίνεται. Και για να μην παρεξηγούμαστε, είναι το πιο δύσκολο τρίαθλο που διεξάγεται στην Ελλάδα. Ίσως εάν κάθε δύο ή τρία χρόνια υπάρχει μία μίνι χαλάρωση των ορίων να φέρνει περισσότερους αθλητές, αλλά και πάλι έτσι όπως είναι μας αρέσει και θα συνεχίσουμε να είμαστε όσο εσείς μας θέλετε…» .

 Πηγή: Εφημερίδα “Κυκλαδική” 30 /08/15