Το μικρό παιδί από τη Νάξο μεγάλωσε…. Μπορεί χάρη στο χιούμορ να γίνονταν το επίκεντρο της παρέας αλλά όπως αναφέρει ο Λευτέρης Ελευθερίου από τη Νάξο κρατάει ως κόρη οφθαλμού μία από τις πολλές ατάκες του Ζαμπέτα «Ονειρεύτηκες κεφτέδες, ξυπνάς ετοιμάζεις τους κεφτέδες και βγαίνουν φασόλια γίγαντες. Διαφορετικό φαγητό, αλλά τρώγεται και αυτό»
Είναι ταλαντούχος και εκρηκτικός. Σοβαρός και ταυτόχρονα πολύ αστείος. Δημοφιλής και σίγουρα αγαπητός. Η κρυφή γοητεία του βρίσκεται στο χιούμορ και τον αυτοσαρκασμό του, στην ευκολία του να μεταμορφώνεται και να κάνει τους άλλους να γελάνε. Ο Λευτέρης Ελευθερίου είναι ο ηθοποιός που παρότι είχε αρκετές εμφανίσεις στον ενεργητικό του τόσο στο θέατρο όσο και στη τηλεόραση κατάφερε με τα βιντεάκια που γυρίστηκαν μέσα σε μία μέρα και συγκέντρωσαν περισσότερα από 100.000 views στο Youtube να βάλει φωτιά στο διαδίκτυο και να γίνει γνωστός στο ευρύ κοινό.
Ο δημοφιλής ηθοποιός, που πρωταγωνιστεί αυτή τη περίοδο στην παράσταση «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα» μιλάει στο Reader.gr και στον Αγγελο Γεραιοδούκη (φωτογραφίες Νίκος Κόκκας) για το μιούζικαλ – φόρο τιμής στον Γιώργο Ζαμπέτα, αλλά και τη συμμετοχή του στη κωμωδία «O Θησαυρός» που προβάλλεται αυτές τις μέρες στους κινηματογράφους της Ελλάδας.
Πώς θα περιγράφατε τον Ζαμπέτα έτσι όπως τον μελετήσατε καθ’ όλη την διάρκεια των προβών;
Ήταν ένα εκρηκτικό και πολυδιάστατο ταλέντο που μεγάλωσε σε μια γειτονιά του Αιγάλεω και αποφάσισε να συνεχίσει την οικογενειακή παράδοση του μπουζουκιού. Ένας αυτοδίδακτος οργανοπαίχτης, αλλά και καλλίφωνος, που συνδύαζε παράλληλα τη θεατρική δυναμική σε όλο του το έργο.
Βρίσκετε ομοιότητες της εποχής που μεγάλωσε ο Ζαμπέτας με τη σημερινή Ελλάδα;
Ο Ζαμπέτας έζησε 70 σχεδόν χρόνια και σχεδόν 55 υπήρξε δημιουργός στο ελληνικό μουσικό γίγνεσθαι. Η βασική διαφορά της εποχής που γεννήθηκε και μεγάλωσε ο Ζαμπέτας είναι οι 3 μεγάλες περίοδοι εξωτερικών και εσωτερικών αναταράξεων που βίωσε η χώρα μας. Ο B’ Παγκόσμιος πόλεμος, αμέσως μετά υπήρξε ο Εμφύλιος και έπειτα από 20 χρόνια η δικτατορία του Παπαδόπουλου. Οποιαδήποτε σύγκριση μπορεί να γίνει της εποχής μας με την εποχή του Ζαμπέτα θα πρέπει να προσανατολιστεί κυρίως στον επαγγελματικό τομέα γιατί κατά τα άλλα ωχριά μπροστά σε αυτά τα τραγικά κοινωνικά γεγονότα.
Τα τελευταία χρόνια, διαπιστώνουμε ότι το ελληνικό κοινό διαλέγει να δει μεγάλες, πολυπρόσωπες παραστάσεις συχνά με βιογραφικό – ιστορικό περιεχόμενο. Πού οφείλεται αυτή η προτίμηση κατά τη γνώμη σας;
Θεωρώ πως ο θεατής τις επιλέγει γιατί σε ένα έργο βλέπει πολλές εναλλαγές σκηνικών και πολλά διαφορετικά νέα ταλέντα δίπλα σε παλιούς καταξιωμένους ηθοποιούς. Η επιλογή βιογραφιών στο θέατρο γίνεται τις περισσότερες φορές με κριτήριο τη διασημότητα του προσώπου. Συνήθως γνωρίζουμε το έργο αυτών των ανθρώπων. Η παρουσίαση της ζωής τους στο θέατρο νομίζω βασίζεται στην ανάγκη μας να συνδεθούμε με την πραγματικότητα μιας εποχής, να δούμε κρυφές πλευρές του ανθρώπου αυτού, τι ήταν αυτό που τον οδήγησε στην επιτυχία και αναγνώριση και ποια τα εμπόδια που βρήκε στο δρόμο του. Ωστόσο, μου κάνει εντύπωση που διαλέγουν τα συγκεκριμένα έργα γιατί συνήθως έχουν ακριβότερο εισιτήριο σε μία δύσκολη οικονομική περίοδο που βιώνουμε.
Μέσα από επιτυχημένες δουλειές που έχετε κάνει, έχετε γνωρίσει μία ανοδική πορεία σε δημοσιότητα. Τί σημαίνει για εσάς επιτυχία; Πώς βιώνετε αυτή την δημοσιότητα;
Επιτυχία για μένα σημαίνει να μπορείς να ζεις από την δουλειά σου. Η δημοσιότητα πάλι είναι μια κατάσταση που άλλοτε βιώνω ευχάριστα και χαίρομαι που με αναγνωρίζουν και θέλουν να μοιραστούν την χαρά από κάτι δικό μου που είδαν, άλλοτε πάλι θα ήθελα να είμαι τελείως άγνωστος και να έχω την ηρεμία μου όταν βγαίνω έξω. Να μην έχω κατά νου ότι αυτή τη στιγμή μπορεί και να με παρακολουθεί κάποιος ή να θέλει να μου μιλήσει επειδή με αναγνώρισε.
Εκτός από το «Μάλιστα Κύριε..», αυτή τη περίοδο συμμετέχετε στη νέα ταινία του Στράτου Μαρκίδη με τίτλο «Ο Θησαυρός». Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία;
Να πω την αλήθεια, δεν είχαμε ξανασυναντηθεί με τον κ. Μαρκιδη και ομολογώ πως είχαμε μία άψογη συνεργασία στη διάρκεια των γυρισμάτων. Η πρόταση προέκυψε από την γνωριμία μου με τον Δημήτρη Αποστόλου, ο οποίος έχει διασκευάσει το σενάριο της ταινίας. Ήταν από τους ανθρώπους που με βοήθησαν στα πρώτα μου βήματα και επίσης εμπιστεύομαι την γραφή του.
Από αυτή την παλιά γενιά των ηθοποιών, υπήρξαν κάποιοι που σας επηρέασαν και ίσως σας «οδήγησαν» με έναν τρόπο σ’ αυτή τη δουλειά;
Θα αδικήσω πολλούς αν αρχίζω να ονοματίζω. Ωστόσο, σαν γενικό γνώρισμα της υποκριτικής τέχνης της παλαιότερης γενιάς ήταν ότι καθιερώθηκαν πολύ περισσότερο ως περσόνες στα έργα πάρα ως ηθοποιοί εναλλαγής ρόλων ή σκηνικής μεταμόρφωσης.
Σας έχουμε δει κυρίως σε κωμικούς ρόλους. Είναι η κωμωδία ο χώρος που σας εκφράζει σαν ηθοποιό ή δεν σας προτείνονται δραματικοί ρόλοι;
Δεν μου έχουν γίνει προτάσεις για δραματικούς ρόλους εκτός από ελάχιστες περιπτώσεις όπως αυτή του Ζαμπέτα, όπου δεν είναι αμιγώς κωμικός ρόλος. Ωστόσο, οι χαρακτήρες που υποδύομαι αν και έχουν κωμική χροιά, συνήθως είναι τραγικές φιγούρες και ζουν δραματικές καταστάσεις. Πιστεύω πως είναι αρκετά κοντινές οι αποστάσεις ανάμεσα στη κωμωδία και το δράμα.
Στο σχολείο σας ήξεραν όλοι ως χιουμορίστα; Ήσασταν το επίκεντρο της παρέας;
Η αλήθεια είναι ότι ήμουν πολύ ανασφαλής στο σχολείο και ήθελα να ξεχωρίζω. Μόλις κατάλαβα ότι το χιούμορ με καθιστούσε συμπαθή στις παρέες και κέρδιζα το ενδιαφέρον έκανα κατάχρηση αυτού με αποτέλεσμα να γίνομαι το επίκεντρο.
Κινηματογράφος – Θέατρο – Τηλεόραση. Έχετε υπηρετήσει και τα τρία με μεγάλη επιτυχία. Ποιο, όμως, σας εκφράζει περισσότερο;
Και τα τρία είναι υπέροχα. Το καθένα έχει τα δικά του χαρακτηριστικά. Το θέατρο είναι θνησιγενής τέχνη. Το ίδιο λεπτό ξεκινάνε η ζωή και η αντίστροφη μέτρησή του σε αντίθεση με την αθανασία ενός κινηματογραφικού ή τηλεοπτικού έργου. Το θέατρο δεν έχει διακοπή και επανάληψη της σκηνής, όπως ο κινηματογράφος και η τηλεόραση. Η διαφορά ανάμεσα στη τηλεόραση και στο σινεμά είναι ότι συνήθως στο πρώτο έχεις το άγχος να συνάδει με την πολιτική του καναλιού αυτό που κάνεις και να βρεις διαφήμιση, ενώ στο δεύτερο επενδύεις πολύ περισσότερο χρόνο για να κάνεις μία ταινία. Επιπλέον, έχεις την ανασφάλεια να βάλεις τον κόσμο στις αίθουσες και να πληρώσει.
Σε μια αναδρομή στο παρελθόν σε ποιους ανθρώπους θα λέγατε ευχαριστώ;
Είναι αρκετοί στους οποίους το οφείλω κι αν ξεκινήσω να ονοματίζω δεν θα τελειώσω ποτέ. Όλοι μου οι δάσκαλοι και οι φίλοι με βοήθησαν και οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους.
Επαγγελματίας, σύζυγος, πατέρας δύο παιδιών, προσωπικά σε ποιον «ρόλο» επενδύετε περισσότερο;
Ο ρόλος του πατέρα είναι σαφώς πιο δύσκολος γιατί δεν μπορώ να τον επιλέξω για μια σεζόν. Είναι δια βίου ρόλος. Από την στιγμή που έγινα πατέρας επενδύω περισσότερο σε αυτές τις δύο ψυχές για τις οποίες φέρω το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για την σωστή διαπαιδαγώγηση τους.
Ένα αγόρι που μεγάλωσε στη Νάξο τί όνειρα έκανε; Σήμερα με την ωριμότητα που του έχει χαρίσει το πέρασμα του χρόνου, συνεχίζει να έχει τις ίδιες προσδοκίες;
Τα όνειρα μου άλλαξαν πολύ όταν είδα ότι για να υλοποιηθούν πρέπει να τα διαποτίζει η βαθύτερη γνώση της πραγματικότητας και η ανάγκη μου να συμβαδίσω με αυτήν. Κρατάω, λοιπόν, τα λόγια του Ζαμπέτα: «Ονειρεύτηκες κεφτέδες, ξυπνάς ετοιμάζεις τους κεφτέδες και βγαίνουν φασόλια γίγαντες. Διαφορετικό φαγητό, αλλά τρώγεται και αυτό».
