Οσοι έχουν σχέση με την Κόρωνο αποκλείεται να μην έχουν ακούσει τη λέξη “Κουφίτενα”. Πρόσωπο που φτάνει ακόμη και στα όρια του “μύθου” από τη στιγμή που απέκτησε την ικανότητα να “προφητεύει” γεγονότητα. Συνδέθηκε άρρηκτα με τη Κόρωνο, κάτι που όπως φαίνεται με βάση αυτά που αναφέρει και ο αγαπητός “Ορεινός Αξώτης” δεν σημαίνει ότι …φορτώθηκε και όλα όσα εμπλέκονται με το πανέμορφο χωριό της Ορεινής Νάξου.
Ας δούμε όμως εδώ την ιδιαίτερη σχέση που είχε με τον Αγιο Σπυρίδωνα, υπάρχει μάλιστα και εκκλησία στο Αργοκοίλι στο όνομα του Αγίου αλλά η ιστορία δεν είναι απόλυτα ξεκάθαρη….
“Η πιο “διάσημη” γυναίκα στην ιστορία και την παράδοση της Κορώνου ήταν η Κουφίτενα. Το όνομα της ήταν Καλή, κόρη του Ιωάννου και της Σταμάτας Μανδηλαρά, γεννήθηκε στην Κόρωνο ανάμεσα στα 1815 και 1820. Παντρεύτηκε τον Απόστολο Ψαρρό του Δημητρίου και της Ειρήνης ο οποίος είχε το παρατσούκλι Κουφίτης και σε αυτόν οφείλεται το δικό της παρατσούκλι “Κουφίτενα”. Πέθανε στο Ποτιστικό της Κόρωνου στις 9 Νοεμβρίου 1905.
Η σχέση της Κουφίτενας με τον Άγιο Σπυρίδωνα ξεκινάει πιθανότατα πριν τη γέννηση του τελευταίου της γιου Σπύρου, το 1861. Η Κουφίτενα είχε κατέβει στη Χώρα και στην επιστροφή της στον Άγιο Θαλλέλαιο σταμάτησε για να μαζέψει χόρτα να φέρει στην Κόρωνο. Σύμφωνα με τη παράδοση όπως μάζευε τα χόρτα συνάντησε έναν γέρο, ο οποίος της είπε πως είναι ο Άγιος Σπυρίδωνας και της έδωσε ένα ξύλο να το κάνει εικόνα του . Όπως την είπε ο Άγιος έδωσε το ξύλο σε έναν αγιογράφο στην Χώρα και περίμενε να την ειδοποιήσει να πάει να την πάρει.
Στο μεταξύ σε κανέναν δεν είχε πει τίποτα. Όταν μετά από καιρό ξανακατέβηκε στη Χώρα πήγε στον αγιογράφο, αλλά εκείνος της είπε πως δεν έχει ακόμα ετοιμάσει την εικόνα. Το ίδιο βράδυ (πάντα σύμφωνα με τη παράδοση) είδε στον ύπνο της τον Άγιο να της λέει πως η εικόνα είναι έτοιμη και να πάει να την πάρει. Όταν όμως επισκέφτηκε τον αγιογράφο αυτός πάλι της είπε πως δεν την έχει έτοιμη. Μαζί της ήταν και κάποιος από τα’ αδέρφια της και με την απειλή τελικά ο αγιογράφος είπε πως δεν την έδινε (την εικόνα) γιατί είχε ζωγραφιστεί μόνη της και ήθελε αυτός να την κρατήσει. Αναγκάστηκε βέβαια να τη δώσει και έτσι η Κουφίτενα επέστρεψε στην Κόρωνο και στο σπίτι της στο Ποτιστικό .
Η Κουφίτενα ονομάζει τον μικρότερο γιο της Σπύρο (Κουφιτόσπυρος) και έχει πάνω από όλα την εικόνα του Αγίου Σπυρίδωνα και τον ίδιο τον Άγιο η οποία πάντα τον αποκαλούσε Γέρο. Το 1876 πεθαίνει ο άντρας της και εκείνη με τον μικρότερο γιο της συνεχίζουν να μένουν στο παλιό σπίτι του Ποτιστικού. Εκεί πολλοί την επισκέπτονται για να τους συμβουλεύσει με τη χάρη του Αγίου και η φήμη της φτάνει πέρα από τη Κόρωνο .
Η Κουφίτενα δε σχετίζεται ούτε με τα όνειρα (με τους ονειρευάμενους) ούτε με την Αργοκοιλιώτισσα. Η ίδια, όπως λέγαν τα εγγόνια της, μιλούσε με τον Άγιο όταν αυτός την καλούσε. Έλεγε πως όταν ήθελε να της μιλήσει χτυπούσε το τζάμι που κάλυπτε την εικόνα και πάντα έμπαινε στο δωμάτιο που ήταν η εικόνα μόνη της για να τον συμβουλευτεί.
Οι προφητείες της Κουφίτενας σε γενικό πλαίσιο έχουν άμεση σχέση με τα όσα έχει πει ο Κοσμάς ο Αιτωλός, ο οποίος σχεδόν 50 χρόνια πριν τη γέννηση της είχε περάσει και από τη Νάξο. Πέρα όμως από τις γενικές προφητείες είχε πει πολλά που αφορούσαν τόσο την οικογένεια της όσο και τους Κορωνιδιάτες ή όποιον άλλο ενδιαφερόταν να μάθει κάτι. Επηρέασε πάρα πολύ την παράδοση της Κορώνου με αποτέλεσμα ακόμα και σήμερα πολλοί να την επικαλούνται .
Το πότε φτιάχτηκε η εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα στο Αργοκοίλι και αν έχει με αυτή σχέση η Κουφίτενα είναι άγνωστο. Τα εγγόνια της και οι απόγονοι της όμως πάντα φρόντιζαν για τη συγκεκριμένη εκκλησία.
Δε μπορεί κανείς να αποδείξει στην παράδοση τι είναι αλήθεια και τι ψέμα , η Κουφίτενα όμως είπε κάτι πολύ επίκαιρο το οποίο δυστυχώς επιβεβαιώνεται για δεύτερη φορά μετά το θάνατό της: “….να μη σώσει παίδιω τω παιδιώ μου , γκόνιω τω γκονιώ μου , να ξαναϋρίσει το Ρωμεκάτο …”
Πηγή από τη σελίδα “ΟΡΕΙΝΟΣ ΑΞΩΤΗΣ”
