“The Magnificent Seven” της Νάξου φέτος αν και δεν έχουν συμπληρώσει καλά καλά τα 15 τους χρόνια έχουν ήδη αγωνιστεί στην Α1 κατηγορία βόλεϊ γυναικών και έχουν τα προσόντα να αποτελέσουν τη βάση του Πανναξιακού για τα επόμενα χρόνια…
Στις αρχές της δεκαετίας του 60 ο Τζον Στάρτζες μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη μία παραλλαγή της ταινίας του Ακίρο Κουροσάβα «οι 7 σαμουράι»… Ο τίτλος; The Magnificent Seven (και οι επτά ήταν υπέροχη) μία ταινία που έγραψε ιστορία ως ένα από τα καλύτερα γουέστερν στον κινηματογράφο. Μπορεί δε να πήρε μόνο ένα Οσκαρ (μουσικής για τον Ελμερ Μπερνστάιν) αλλά αποτέλεσε οδηγό για τις επόμενες γενιές σκηνοθετών που ασχολήθηκαν με το συγκεκριμένο είδος. Τι δουλειά έχει τώρα μία ταινία γουέστερν με τη Νάξο; Εκ πρώτης καμία… Όμως, στην ομάδα του Πανναξιακού υπάρχουν πλέον επτά υπέροχες δεσποινίδες. Η μία ομορφότερη από την άλλη. Η μία πιο ταλαντούχα από την άλλη. Φέτος είχαν την ευτυχία να αγωνιστούν στην Α1 κατηγορία, δείχοντας σε όλους ότι με την κατάλληλη προσοχή μπορούν να αποτελέσουν τη βάση για το μέλλον. Αλλωστε οι τέσσερις εξ αυτών ανήκουν στην ομάδα των Κορασίδων κάτι που σημαίνει ότι στη καλύτερη περίπτωση αυτές οι τέσσερις του χρόνου θα μπορούν να είναι σε καθημερινή βάση στις προπονήσεις της γυναικείας ομάδας. Μάλιστα, σε δύο αγώνες (με Ρέθυμνο τον περασμένο Οκτώβριο και Ολυμπιακό τον Απρίλιο για τα πλέι οφ) είδαμε όχι μία ούτε δύο αλλά μίνιμουμ τέσσερις ταυτόχρονα στο παρκέ κοπέλες από τη Νάξο. Ολες ευχαριστούν τη διοίκηση του Πανναξιακού και τους προπονητές για την ευκαιρία που τους έδωσαν. Ολες έχουν διάθεση να προσφέρουν το κάτι περισσότερο. Ο Ζόραν Κόβαζιτς που έχει γράψει ιστορία στο σέρβικο βόλεϊ με τη παρουσία του στις μικρές κατηγορίες δεν χαρίζεται. Τις αντιμετωπίζει ως ίσες. Αν και είναι ελαστικός, όταν πρέπει. Ξέρει άλλωστε πώς να συμπεριφερθεί στις μικρές ώστε να πάρει το καλύτερο από αυτές… Και οι ευκαιρίες είναι μπροστά τους… αρκεί να τις εκμεταλλευτούν… Και τις παρουσιάζουμε ενώ στο τέλος δίνουμε το λόγο και στον Γιάννη Φραγκίσκο τον προπονητή των τμημάτων υποδομής του Πανναξιακού που έχει τη τύχη να τις ζει καθημερινά και ουσιαστικά αυτός να τις έχει οδηγήσει στην μεγάλη ομάδα… Γνωρίστε τις επτά ..υπέροχες του Πανναξιακού.
Κική Βασιλάκη (28/01/1999)
Η συνεσταλμένη της παρέας… Είναι η πιο μεγάλη, έχει τις περισσότερες παραστάσεις από την Α2 και την Α1 κατηγορία αλλά κι έναν μεγάλο …εσωτερικό ανταγωνισμό. Ακολούθησε τα βήματα της μεγαλύτερης αδελφής της, Μαρίας που ήταν μέλος της προηγούμενης Dream Team των κοριτσιών του Πανναξιακού. Οι μάχες τους σκληρές και αμφίρροπες. Η Κική γνώρισε και γαλουχήθηκε στη θέση της κεντρικού και με τον Γιώργο Δερμάτη έκανε τις πρώτες προπονήσεις της σε επίπεδο Α2. Τον Δεκέμβριο του 2014 σε ηλικία 15 ετών κόντρα στον Ηρακλή Θεσσαλονίκης κάνει το ντεμπούτο της στην Α1 αλλά από το άγχος της το σερβίς που επιχειρεί δεν είναι καλό. Ποιος όμως ασχολείται; Όχι ο Ζόραν Κόβαζιτς που βλέπει με ικανοποίηση ένα ακόμη κορίτσι της Νάξου να πατάει παρκέ στα μεγάλα σαλόνια του βόλεϊ. Τι λέει η ίδια; «είμαι ενθουσιασμένη από την έως τώρα εμπειρία του. Από τις προπονήσεις και τα παιχνίδια σε επίπεδο Α2 και Α1. Η εμπειρία δε της Πύλου (σ.σ. στο φάιναλ φορ του Κυπέλλου) ήταν εξαιρετική. Δυστυχώς φέτος λόγω μαθημάτων δεν είχα αγώνα στην Α1, δεν έκανα πολλές προπονήσεις και δεν είχα την καλύτερη δυνατή επαφή. Είμαι όμως περήφανη για την πορεία των συμπακτριών μου και προσπαθώ να τις βοηθήσω όσο μπορώ σε επίπεδο Νεανίδων και κορασίδων. Του χρόνου πάντως θέλω να πάμε όσο γίνεται καλύτερα στους σχολικούς αγώνες και θα προσπαθήσω να είμαι πιο συνεπείς στις υποχρεώσεις μου με την ομάδα»
Ελίζα Αναγνώστου (04/02/1999)
Πόσο εύκολο είναι να μεγαλώσεις στη …σκιά της μικρότερης αδελφής σου; Η έχοντας συνεχώς πάνω από το κεφάλι σου τον θείο που είναι και προπονητής σου; Για την Ελίζα αυτά είναι …ψιλά γράμματα. Παρά την ηλικία της ξέρει τι θέλει, γνωρίζει τις δυνατότητές της, τις αδυναμίες της και αυτό είναι το βασικό της πλεονέκτημα: η γνώση. «Ξεκίνησα προπονήσεις από την Γ’ Δημοτικού ως πασαδόρος με τον κο Δερμάτη αλλά στη συνέχεια πέρασα ως διαγώνιος που είναι και η θέση που μου αρέσει. Κι αυτό γιατί έχει τεχνική όσον αφορά το τελείωμα των φάσεων. Φέτος για πρώτη φορά ξεκίνησα προπονήσεις με την Α1 γυναικών, ήταν μία ξεχωριστή εμπειρία αλλά όλοι με βοήθησαν ώστε να αντέξω στα νέα δεδομένα με αποτέλεσμα η προετοιμασία να κυλίσει ευχάριστα». Η προετοιμασία πέρασε, η Ελίζα είχε πρωταγωνιστικό ρόλο σε Νεάνιδες και κορασίδες και τέλη Οκτωβρίου κάνει ντεμπούτο στην Α1 κόντρα στο Ρέθυμνο σε μία ιστορική ημέρα για τον Πανναξιακό γιατί στο 2ο σετ βρέθηκαν ταυτόχρονα στο παρκέ Ελίζα και Βίλμα Αναγνώστου, Ιωάννα Μαυρομμάτη και Ελένη Φάρκωνα ενώ λίγο μετά μπήκε και η Κατερίνα Αξαοπούλου «ήταν μία στιγμή που καμιά μας δεν θα ξεχάσει. Μαζί με την αδελφή μου ντεμπούτο στην Α1. Είδα την Βίλμα να μπαίνει πρώτα, μετά την Ιωάννα και αγχώθηκα. Μου είπε ο Ζόραν να μπω κι εγώ… Ημουν αγχωμένη το σερβίς αν και όχι καλό πέρασε, όχι όμως και η επόμενη επίθεση που έκανα. Όμως, διασκέδασα την συμμετοχή μου και τα συναισθήματα μου ήταν ξεχωριστά». Από τότε η Ελίζα συνεχίζει… Εχει ως στόχο να μείνει κοντά στην ομάδα και του χρόνου που θα έχει τις Πανελλαδικές εξετάσεις ενώ όπως αναφέραμε ζει στη σκιά της μικρότερης, της Βίλμα για την οποία λέει «είμαι περήφανη για την αδελφή μου. Είναι το είδωλό μου. Σε μικρό χρονικό διάστημα έχει καταφέρει πάρα πολλά. Μακάρι να φτάσω στο δικό της επίπεδο» Και όταν τελειώνει την πρότασή της κάνει μία τεράστια αγκαλιά την Βίλμα…
Ιωάννα Μαυρομμάτη (10/6/99)
Μικρή το …δέμας αλλά με αρκετά μεγάλη ιστορία στο χώρο του βόλεϊ έχοντας κάνει την πρώτη της προπόνηση σε ηλικία 7 ετών… Κι από τότε κόλλησε. Σε κάθε της βήμα την ακολουθούσαν πολύ καλές κριτικές αλλά κι ένα μεγάλο δίλημμα «πασαδόρος ή λίμπερο». Η ίδια θέλει να αγωνίζεται ως πασαδόρος, οι προπονητές της ως επί τω πλείστον θέλουν να την καθιερώσουν ως λίμπερο. Η ουσία είναι ότι μετά από ένα εντυπωσιακό πέρασμα από τις μικρές κατηγορίες του Πανναξιακού ΑΟΝ κερδίζοντας κάθε τίτλο, τον Γενάρη του 2015 παίρνει την εντολή από τον Ατάνας Πετρόφ να μπει στο παρκέ στο νικηφόρο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό «στιγμή που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Η Αννα Σαλούστρου, στη θέση της οποίας μπήκα μου έδωσε ένα φιλί μου είπε «χωρίς άγχος παίξε και πάρε άσσο… Ποιος ήταν ο απολογισμός μου; Τρία καλά σερβίς και ένα ντουμπλάζ… Υπέροχες στιγμές». Η Ιωάννα θυμάται όμως τα συναισθήματά της όσο ..περίμενε «άγχος, αγωνία και ένας τρομερός ενθουσιασμός. Συνάμα όμως και φόβος για να ανταποκριθώ στις προσδοκίες και να κάνω ότι καλύτερο μπορώ μπροστά σε ένα γεμάτο γήπεδο». Οσο για το «αιώνιο δίλημα» πασαδόρος ή λίμπερο, η ίδια απαντάει διπλωματικά: «βασικά είμαι πασαδόρος αλλά έχω και δεύτερη θέση αυτή της λίμπερο. Με ικανοποιεί η θέση της πασαδόρου γιατί γι αυτή τη θέση προπονούμε όλα αυτά τα χρόνια. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν θέλω να μάθω να παίζω και ως λίμπερο». Και ο επίλογος; «Η ευκαιρία που μου δόθηκε από τον Πανναξιακό ήταν δικαίωση για μένα και ίσως ήταν η αρχή να κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα. Σκοπεύω να συνδυάσω το βόλεϊ με τις σπουδές γιατί γνωρίζω ότι το να ασχοληθεί επαγγελματικά με το γυναικείο βόλεϊ ίσως δεν είναι ότι καλύτερο»
Βίλμα Αναγνώστου (06/06/2001)
Ο …αστικός μύθος λέει ότι γεννήθηκε κρατώντας μία μπάλα βόλεϊ στα χέρια… Ενας δεύτερος αναφέρει ότι ακόμη κι όταν κοιμάται παίζει βόλεϊ αλλά η σκληρή πραγματικότητα είναι ότι ζει και αναπνέει για αυτό το άθλημα. Εχει μάλιστα τέτοια ψύχωση που ακόμη και στο κινητό της βλέπει αγώνες βόλεϊ (!!!) Σε ηλικία 15 ετών η Βίλμα έχει πετύχει όσα σχεδόν καμία άλλη Ναξιώτισσα. Όχι μόνο γιατί έχει ήδη αγωνιστεί στην Α1 αλλά κατάφερε να περάσει το κατώφλι και της προεθνικής κορασίδων. «Ηταν μία κανονική προπόνηση, δεν είχα άγχος αλλά η αλήθεια είναι ότι η διαφορά επιπέδου ήταν σημαντική. Οι συναθλήτριες μου ήταν πιο έμπειρες, με περισσότερες παραστάσεις στην Α1 αλλά μ’ άρεσε». Με δεδομένο ότι είναι μόλις 15 ετών αρκετά πράγματα σχολιάζονται με μία όμορφη παιδική αφέλεια… «να μπήκα στις προπονήσεις από την Β’ Δημοτικου και δοκίμασα τόσο το μπάσκετ όσο και τον στίβο αλλά με θείο στο βόλεϊ δεν θα μπορούσα να έχω άλλη κατάληξη…» Επέλεξε τη θέση της ακραίας όχι λόγω …Διώτη (είναι η αγαπημένη της αθλήτρια) αλλά γιατί θεωρεί ότι αυτή η θέση είναι πιο ολοκληρωμένη. Ξεκίνησε τη φετινή προετοιμασία με την βασική ομάδα του Πανναξιακού «ε ήταν λίγο κουραστική αλλά δεθήκαμε με τα κορίτσια και με βοήθησαν σημαντικά» τονίζει με ένα τεράστιο χαμόγελο να διαγράφει το πρόσωπό της, ενώ έκανε ντεμπούτο αγωνιζόμενη τον περασμένο Οκτώβριο κόντρα στο Ρέθυμνο… «Είχα πολύ άγχος… Ηθελα να είμαι συγκεντρωμένη και να ακολουθήσω τις εντολές του προπονητή μου. Με βοήθησε να σταθώ στο γήπεδο, να έχω καλές τοποθετήσεις και συνεχώς μου μιλούσε και τον ευχαριστώ». Η Βίλμα από τότε είναι σχεδόν μόνιμη στην 12αδα του Πανναξιακού, παίρνει μέρος σε αποστολές όπως με τον Ολυμπιακό στα πλέι οφ, απολαμβάνει κάθε στιγμή και είναι έτοιμη για την επόμενη χρονιά που εάν όλα πάνε καλά θα έχει πιο ενεργό ρόλο στην ομάδα…..
Αναστασία Φρατζέσκου (15/05/2002)
Η «Ανάστο» της ομάδας είναι η από τις ευχάριστες εκπλήξεις της φετινής χρονιάς… Ξεκίνησε να προπονείται από την Β’ Δημοτικού και αφού έκανε το …αγροτικό της με τις κορασίδες και τις παγκορασίδες την περσινή χρονιά βρέθηκε αίφνης στην Α1 κατηγορία. Ας όψεται ο τραυματισμός της Σέρβας πασαδόρου Μιλοβάνοβιτς και η ανάγκη της πρώτης ομάδας για δεύτερη πάσα. Όχι ότι η Αναστασία δεν έχει ταλέντο. Κάθε άλλο μάλιστα. Με δύο εβδομάδες προπονήσεων με την βασική ομάδα και ο Ζόραν Κόβαζιτς της έδωσε το χρίσμα να ταξιδέψει με την αποστολή για τον αγώνα με τον Ολυμπιακό (05/04) στα πλέι οφ του πρωταθλήματος. Και έγινε η πρώτη Ναξιώτισσα και δη η μικρότερη σε ηλικία που αγωνίστηκε σε αγώνα πλέι οφ με τη φανέλα του Πανναξιακού. Πως έζησε την εμπειρία; Α… να μην ξεχάσουμε το «Ανάστο» που είναι το «προσωνύμιό της» έχει και …νονά που δεν είναι άλλη από την Δρακουλίδου «ναι είχαμε άγχος στις πρώτες μας προπονήσεις αλλά μας βοήθησαν όλες να μπούμε στο πνεύμα των αγώνων… Ειδικά η Δρακουλίδου για εμένα και λόγω θέσης ήταν πιο κοντά και συνεχώς μου έλεγε τι πρέπει να κάνω και πώς να βελτιώνομαι. Όταν έμαθα ότι θα πάω αποστολή στον αγώνα με τον Ολυμπιακό δεν το πίστευα. Και όταν εδώ στη Νάξο στο δεύτερο παιχνίδι, ο κος Κόβαζιτς μου είπε να «μπω» ήταν ξαφνικό και δεν το περίμενα….» Πως ήταν η εμπειρία της; «ε εντάξει όλες κάναμε τα λαθάκια μας… όμως ήταν πολύ όμορφα και κυρίως όταν μας χειροκρότησε ο κόσμος. Ήταν ότι πιο γλυκό έχω νιώσω στη ζωή μου». Η 14χρονη Αναστασία έχει ακόμη δρόμο μπροστά της… «Είναι μία τεράστια εμπειρία αυτό που ζούμε… θα συνεχίσουμε όλες μαζί πιστεύω. Και θα φτάσουμε όσο γίνεται πιο …ψηλά»
Καλλιόπη (Κάλλια) Κατερίνη (13/07/2002)
Εάν η Βίλμα Αναγνώστου είναι το κορίτσι για το οποίο όλοι μιλάνε με τα καλύτερα λόγια, τότε η Κάλλια Κατερίνη δεν θα μπορούσε παρά να είναι η έκπληξη της χρονιάς. Η βελτίωσή της ραγδαία. Με δεδομένο ότι ζει κι αναπνέει για το βόλεϊ κάποιοι δεν αμφέβαλλαν όταν την είδα να παίρνει τη μπάλα στο ντέρμπι με τον ΑΟ Θήρας στη Σαντορίνη (10/03) σε ένα σημείο που όλα ήταν στην κόψη του ξυραφιού και να εκτελεί σέρβις. Δεν έχει σημασία η πρώτη κατάληξη, σημασία έχει ότι ο Ζόραν Κόβαζιτς σε ένα καθοριστικό σημείο όχι αγώνα αλλά του πρωταθλήματος εμπιστεύτηκε μία 14χρονη (δεν τα έχει κλείσει ακόμη) κι αυτή τον δικαίωσε. Γιατί το 3ο σερβίς έδωσε … άσο. Λίγο πριν κλείσει τα 14 της χρόνια η Κάλλια Κατερίνη έγινε η μικρότερη σε ηλικία αθλήτρια που φόρεσε τη φανέλα του Πανναξιακού σε αγώνα κανονικής περιόδου σπάζοντας το ρεκόρ που κρατούσε από πέρυσι η Ελένη Βαλληνδρά. Ξεκίνησε προπονήσεις από την Β Δημοτικού, έχει παίξει σε Παγκορασίδες – Κορασίδες και πριν από τέσσερις εβδομάδες μπήκε στην Α1 κατηγορία. «ναι είχα άγχος. Ναι φοβόμουν τι θα αντικρύσω. Αλλά όλοι ήταν φιλικοί και με βοήθησαν να προσαρμοστώ. Όταν με ενημέρωσαν ότι θα ταξιδέψω στην Σαντορίνη για τον κρίσιμο αγώνα με τον ΑΟ Θήρας, φοβήθηκα. Τρόμος με έπιασε. Τι θα κάνω εάν μου πουν να παίξω. Εάν δεν τα καταφέρω. Την ώρα που με κάλεσε ο κος Κόβαζιτς να μπω και να κάνω σερβίς ήμουν φοβισμένη. Η πρώτη φορά δεν ήταν καλή… Όπως και η δεύτερη αλλά στη 3η τα κατάφερα. Δυσκολέψαμε τον αντίπαλο και πήραμε πόντο»… Άσος ήταν της λένε οι υπόλοιπες αλλά η ίδια επιμένει «τους δυσκόλεψε το σερβίς μου»… Αγωνίζεται ως ακραία ή διαγώνια, η Διώτη αποτελεί το ίνδαλμα της και όπως τονίζει «έχουμε τέλεια σχέση… Με βοήθησε σημαντικά αλλά όλα τα κορίτσια με έχουν αγκαλιάσει» Όσο για το μέλλον της; «θα συνεχίσω και θα βάλω τα δυνατά μου ώστε να γίνομαι κάθε μέρα και καλύτερη».
Κυριακή Κατσάνη (11/11/2002)
Κάθε παρέα έχει τον δικό της …Βενιαμίν. Πόσο μάλλον όταν αυτή προέρχονται από μία σούπερ αθλητική οικογένεια όπου ο συναγωνισμός είναι έντονος… Η Κυριακή Κατσάνη δύσκολα θα μπορούσε να μην αποφύγει τα βήματα είτε του πατέρα της Νίκου, είτε των θείων της. Όλη η οικογένειά ασχολείται με τον αθλητισμό. Και η Κυριακή έχει στο DNA της τον αθλητισμό. Και ήρθε το βόλεϊ ως φυσικό επακόλουθο. Αν και δεν έχει σχεδόν κλείσει τα μισά της διαδρομής του 13ου χρόνου της, είναι στην ομάδα της Α1 κατηγορίας εδώ και έναν μήνα ενώ στις 9 Απριλίου στον εντός έδρας αγώνα με τον Ολυμπιακό έκανε ντεμπούτο σπάζοντας κάθε ρεκόρ όσον αφορά την παρουσία αθλήτριας του Πανναξιακού στην Α1. Η μικρότερη όλων… «Από έξι χρονών το γήπεδο… Παγκορασίδες και Κορασίδες είναι οι ομάδες μου αλλά εδώ κι έναν μήνα προπονούμαστε με την πρώτη ομάδα. Ναι είχα άγχος., Ποιος δεν θα το είχε άλλωστε. Ήθελα να είμαι συγκεντρωμένη. Να προσπαθήσω να δώσω τον καλύτερο εαυτό μου και να αποβάλλω το άγχος; Εάν τα κατάφερα; Πάντως το προσπάθησα».. Μπορεί να έπαιξε εντός έδρας με τον Ολυμπιακό, αλλά μερικές ημέρες νωρίτερα είχε ταξιδέψει στην Αθήνα για τον πρώτο αγώνα και όπως αναφέρει «ήταν μία πολύ όμορφη εμπειρία. Ήμουν σε ένταση και εγρήγορση ώστε ανά πάσα στιγμή να αγωνιστώ. Δεν το πίστευα να πω την αλήθεια αλλά προσπαθούσα να ήμουν έτοιμη». Κι εδώ στη Νάξο; « όταν ήταν να μπω να πω την αλήθεια δεν είχα τόσο άγχος. Ήμουν συγκεντρωμένη και με βοήθησαν όλες οι συμπαίκτριες μου και με ενθάρρυναν. Ήταν μία πολύ καλή εμπειρία και το χειροκρότημα στο τέλος με βοήθησε ψυχολογικά». Αγωνίζεται ως ακραία η διαγώνια και όπως τονίζει «Θέλω να συνεχίσουμε και θα προσπαθήσω να φτάσω όσο γίνεται πιο ψηλά»…
Γιάννης Φραγκίσκος
Είπε για αυτές …
Ο Γιάννης Φραγκίσκος έχει τη τύχη να γνωρίζει από τη καλή και την …ανάποδη κάθε μία από τις …επτά υπέροχες. Ουσιαστικά μεγάλωσαν στα χέρια του και ως «πατέρας» έχει καλές και κακές στιγμές μαζί τους. Είναι ο άνθρωπος που τις έσπρωξε να κάνουν το επόμενο βήμα και να περάσουν στην Α1… Οπότε του δίνουμε το λόγο για ένα …λεπτό (σ.σ. κάτι δύσκολο αφού έχει τη τάση να μην έχει όρια) σκιαγραφώντας το χαρακτήρα των κοριτσιών και ιδού η άποψή του
Ιωάννα Μαυρόμματη «έχει μέλλον σαν λίμπερο αν δουλέψει και αν την αγαπήσει την θέση. Η ατυχία είναι ότι λόγω της Γ’ Λυκείου φέτος βρέθηκε μακριά από τις προπονήσεις σε μία ιδιαίτερη κρίσιμη για την εξέλιξή της σεζόν αλλά έχει το πάθος και τη δύναμη να καλύψει το έδαφος»
Κική Βασιλάκη « Είναι από τα παιδιά που δεν μιλάνε πολύ… Συνεσταλμένο, παιδί του προπονητή. Η σοβαρότητα είναι που την διακρίνει και την ακολουθεί. Δουλεύει πολύ στις προπονήσεις και έχει μέλλον αν και η Γ’ Λυκείου θα την φέρει πίσω»
Ελίζα Αναγνώστου « Εγωίστρια… Είναι ιδιαίτερα σοβαρή, προπονείται με πάθος και καλύπτει μέσα από την δύναμη ψυχής που την χαρακτηρίζει την όποια αδυναμία έχει. Εάν βελτιωθεί στην τεχνική μπορεί το βήμα παραπάνω»
Βίλμα Αναγνώστου « Είναι λίγο …νευρική είναι η αλήθεια. Αλλά η βελτίωσή της είναι τεράστια τα δύο τελευταία χρόνια και αυτό γιατί «ακούει» και δουλεύει. Ο χρόνος τρέχει γι αυτήν γιατί αγαπάει αυτό που κάνει»
Αναστασία Φρατζέσκου «Ψυχούλα … Πολύ καλή τεχνική και έχει έμφυτο ταλέντο όμως πρέπει να ωριμάσει μέσα από τις προπονήσεις και τα παιχνίδια και κυρίως να σταματήσει να βλέπει το βόλεϊ σαν …παιχνίδι. Αυτό όμως έρχεται μέσα από την προπόνηση και τους αγώνες»
Κάλλια Κατερίνη «Απλά τρελαμένη με το βόλεϊ, είναι πολύ μεγάλο ταλέντο, έχει τεχνική και κυρίως μυαλό για να μπορέσει να έχει μία δυνατή και αξιοπρόσεκτη εξέλιξη στο χώρο του βόλεϊ»
Κυριακή Κατσάνη « Η σοβαρή… Πρέπει να αντέξει ακόμη περισσότερο στη πίεση των προπονήσεων και να δουλέψει ακόμη περισσότερο αφού έχει όλα τα εφόδια για να αγωνιστεί σε υψηλότερο επίπεδο»
Περιοδικό My Naxos – έκδοση Μαϊου 2016
Κείμενο, Φωτογραφίες: Νικόδημος Λιανός (NaxosPress)
Φωτογραφίες: Πόπη Αλιμπέρτη (My Naxos), Δανάη Κουτελιέρη
