Ο Υφυπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού κ. Ανδριανός συνεχίζοντας την ανεύθυνη πολιτική των κυβερνήσεων επέλεξε να αναβάλει για μία αγωνιστική όλες τις αθλητικές εκδηλώσεις στη μνήμη του Κώστα Κατσούλη αντί να πάρει επιτέλους ουσιαστικά μέτρα για τη πάταξη της βίας στα γήπεδα. Το σχόλιο του Μιχάλη Τσώχου αρθρογράφου στο gazzetta.gr λέει τα πράγματα με το όνομά τους…
Το πρωί της Δευτέρας (29/09), ο 47χρονος Κώστας Κατσούλης αφήνει την τελευταία του πνοή στο «401 στρατιωτικό νοσοκομείο» όπου νοσηλεύονταν τις τελευταίες δύο εβδομάδες σε κρίσιμη κατάσταση στη μονάδα εντατικής θεραπείας, μετά το σοβαρό τραυματισμό του στα επεισόδια που διαδραματίστηκαν στις κερκίδες του γηπέδου της Αλικαρνασσού στη διάρκεια του αγώνα Ηρόδοτου – Εθνικού, στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος της Γ’ εθνικής κατηγορίας. Το θαύμα που περίμεναν όλοι δεν έγινε και ο Κώστας, φίλος του Εθνικού έφυγε νωρίς από τα αγαπημένα του πρόσωπα….
Η αντίδραση της Κυβέρνησης μετά τον 6ο νεκρό από αθλητική βία στην Ελλάδα άμεση και «εντυπωσιακή». Όπως και στις πέντε προηγούμενες περιπτώσεις, το μόνο που σκέφτηκε ο αρμόδιος υπουργός ήταν η αναβολή της αγωνιστικής δράσης ως ο ελάχιστος φόρος τιμής…. Α και εξαγγελία μέτρων για την πάταξη της βίας. Λες και πάτησε το κουμπί στη κασέτα που επαναλαμβάνετε εδώ και 26 χρόνια…. Όμως, πράξεις δεν υπάρχουν και η βία συνεχίζει να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στη ζωή του ελληνικού αθλητισμού και οι υγιείς φίλαθλοι κάθε εβδομάδα είναι και λιγότεροι στα γήπεδα….
Δεν θα παραθέσω τη δήλωση του Υφυπουργού Αθλητισμού κ. Ανδριανού ως τη δική μου εκδήλωση φόρου τιμής στον άτυχο φίλο του Εθνικού και του ποδοσφαίρου. Αντ’ αυτού θα αναρτήσω το άρθρο του συναδέλφου μου (βρεθήκαμε μαζί στην εφημερίδα Sportime για αρκετό καιρό και ξέρω ότι έχει σχέση καλή με τη Νάξο) Μιχάλη Τσώχου όπως αυτή έχει αναρτηθεί στην ιστοσελίδα gazzetta.gr όπου και αρθρογραφεί και με εκφράζει απόλυτα και τον ευχαριστώ…
Αρθρο
«Εάν κάνεις ένα γκάλοπ μεταξύ των φιλάθλων και όχι μόνο, ακόμη και μεταξύ των υπευθύνων ή των εμπλεκόμενων, άμεσα ή έμμεσα, με τον επαγγελματικό αθλητισμό και ρωτήσεις ποια είναι η βασικότερη αιτία για την βία στα γήπεδα θα πάρεις πολλές διαφορετικές απαντήσεις. Φταίει η έλλειψη αυστηρών μέτρων προστασίας. Φταίνε οι ελαστικοί νόμοι και η μη επιβολή αυστηρών ποινών στους παραβάτες. Φταίνε οι… στρατοί οπαδών που δημιουργούν κάποιοι σύλλογοι προκειμένου να εξυπηρετούνται από την παρουσία τους.
Φταίνε οι σύλλογοι που δεν κάνουν κάτι για να σταματήσουν ή έστω να μετριάσουν το φαινόμενο. Φταίει ο οπαδικός Τύπος που δυναμιτίζει το κλίμα και οι δημοσιογράφοι – οπαδοί με τα… εμπρηστικά σχόλια τους. Ακούς κι άλλα. Όπως ότι η βία στα γήπεδα είναι ευρύτερο κοινωνικό φαινόμενο και φταίει για αυτό η κατάσταση της ελληνικής κοινωνίας, ακόμη και η κρίση των τελευταίων ετών (λες και πριν δεν υπήρχαν φαινόμενα βίας).
Δεν θα διαφωνήσω με τις περισσότερες από τις παραπάνω απαντήσεις, ή αιτιάσεις αν προτιμάτε, του φαινομένου της βίας στα γήπεδα. Προφανώς και ισχύουν, προφανώς και όλες αποτελούν μέρος του προβλήματος. Και μάλιστα σημαντικό. Η αλήθεια όμως είναι ότι καμία από τις παραπάνω δεν είναι ικανή να εξηγήσει γιατί κάποιος οπαδός του Ηροδότου, σκοτώνει έναν οπαδό του Εθνικού σε ένα γήπεδο της Γ’ Εθνικής. Εδώ υπάρχει ένα μεγάλο κενό…
Τι να πεις δηλαδή; Ότι όλα αυτά έγιναν γιατί στο γήπεδο δεν είχε δύο κλούβες με ΜΑΤ. Μα αν θέλουμε για το Ηρόδοτος – Εθνικός καμιά 50 αστυνομικούς για να μην έχουμε νεκρό, τότε δεν έχει κανένα νόημα να διεξαχθεί αυτό το ματς. Μήπως να υποστηρίξεις ότι ο οπαδικός Τύπος έπαιξε τον γνωστό ρόλο του και έφτιαξε κλίμα ενόψει του αγώνα Ηροδότου – Εθνικού; Μήπως φταίνε οι στρατοί των οργανωμένων οπαδών που προκάλεσαν τα επεισόδια στο εν λόγω ματς;
“Δυστυχώς” δεν υπάρχει κάποια καλή… δικαιολογία για αυτό που συνέβη στο γήπεδο του Ηροδότου. Μιλάμε για ματς Γ’ Εθνική με δύο… χούφτες οπαδών να είναι όλες κι’ όλες στο γήπεδο. Καμία αντιπαράθεση, καμία βεντέτα, κανένα προηγούμενο. Και πώς υποδέχεται η ελληνική κοινωνία αυτό το περιστατικό. Είτε αδιάφορα, είτε με έναν σχολιασμό του τύπου “κρίμα”, “εκφράζουμε τα συλλυπητήρια μας…” κι’ έξω από την πόρτα. Παρακολουθούσα τα social media χθες το μεσημέρι και διαπίστωσα ότι ο θάνατος ενός φιλάθλου σε αγώνα Γ’ Εθνικής από φαινόμενο καθαρής βίας, δεν ήταν ένα θέμα που απασχολούσε τους περισσότερους χρήστες. Και ξαφνικά, το απόγευμα το twitter και το facebook πήραν φωτιά. Αρκετοί ήταν αυτοί που τότε κατάλαβαν ότι είχε υπάρξει νεκρός.
Όταν έμαθαν ότι αναβάλλονται τα πρωταθλήματα του ερχόμενου Σαββατοκύριακου. Η αναβολή προκάλεσε μεγαλύτερο σοκ από τον ίδιο τον θάνατο ενός ανθρώπου. Τα σχόλια έδιναν και έπαιρναν για το αν ήταν μία σωστή απόφαση ή όχι. Αυτό είναι που καίει τον περισσότερο κόσμο, τον Έλληνα φίλαθλο. Το αν θα γίνει το Ολυμπιακός – ΠΑΟΚ την Κυριακή και ποιόν ευνοεί περισσότερο τυχόν αναβολή του και όχι το ότι σκότωσαν έναν άνθρωπο μέσα σε ένα γήπεδο. Σας κάνει εντύπωση; Εμένα πάντως καμία.
Φυσικά και υπάρχει εξήγηση. Φυσικά και υπάρχει αιτία. Και δεν είναι ούτε η αστυνόμευση, ούτε οι νόμοι, ούτε τίποτα από τα παραπάνω. Είναι ΠΡΩΤΑ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠ’ ΟΛΑ ΘΕΜΑ ΠΑΙΔΕΙΑΣ! Στην Ελλάδα μεγαλώσαμε και μεγαλώνουμε γενιές παιδιών με την λογική ότι δεν υπάρχει αντίπαλος, υπάρχει εχθρός. Οποιοσδήποτε είναι αντίπαλος είναι και εχθρός. Ναι υπάρχουν μικροί και μεγάλοι, αλλά όχι αντίπαλοι, ΕΧΘΡΟΙ…
Ακόμη και μέσα στα σπίτια μας, μεγαλώνουμε με… εχθρούς σε ότι έχει να κάνει με τον αθλητισμό. Πόσες φορές δεν έχετε δει την εικόνα που θα σας περιγράψω ευθύς αμέσως και κυρίως ποιός είναι αυτός που δεν την εκτίμησε ως χαριτωμένη.
Μπαμπάς καμαρώνει στην παρέα για τον μικρό τρίχρονο γιο, ο οποίος μόλις έχει αρχίσει να μιλάει καθαρά, όταν στην ερώτηση “Τι είναι Κωστάκη οι Ολυμπιακοί ή οι Παναθηναϊκοί;” ο μικρός απαντάει “Είναι οι κακοί”. Και ο περίγυρος χειροκροτεί όταν στην επόμενη ερώτηση “και τι τους κάνουμε αγόρι μου;”, ο μικρός Κωστάκης χτυπάει με δύναμη το ποδαράκι του στο πάτωμα και φωνάζει “τους πατάμε κάτω μπαμπά”. Τότε είναι που ακούς και το σχόλιο από κάποιον του περίγυρου “Μπράβο το παιδί έχει πάρει τον σωστό τον δρόμο”.
Αυτό το παιδί μεγαλώνει με το αθώο αστειάκι ότι τους κακούς αντιπάλους τους πατάμε κάτω… Αμέσως μετά πηγαίνει, στα έξι, στα επτά χρόνια του στο γήπεδο και ακούει ότι ακούει σε μία κερκίδα. Μετά παίρνει και την κατάλληλη παιδεία από το ελληνικό σχολείο και ακολουθεί η εικόνα στην τηλεόραση όπου για να συνυπάρξουν οι οπαδοί των δύο ομάδων στο γήπεδο πρέπει ανάμεσά τους να υπάρξει ένα τεράστιο κενό και εκατοντάδες αστυνομικοί. Όταν ρωτήσει “γιατί μπαμπά συμβαίνει αυτό;” παίρνει την απάντηση “μα για να μην σκοτωθούν αγόρι μου” και μετά είναι έτοιμος…
Έτοιμος με όλες αυτές τις παραστάσεις για να πάει στα 15 του μόνος του στο γήπεδο. Σε οποιοδήποτε γήπεδο. Ακόμη και σε αυτό του Ηροδότου όπου ο αντίπαλος, δηλαδή ο εχθρός είναι ο οπαδός του Εθνικού. Και μετά συμβαίνει ότι συμβαίνει και η ελληνική κοινωνία μένει άναυδη. Όχι γιατί σκοτώθηκε ένας άνθρωπος, ποιος χέστηκε άλλωστε, μένει άναυδη γιατί ο βλάκας ο Ανδριανός ανέβαλε τα ματς!»
Νεκροί
Για την ιστορία τέλος να αναφέρουμε τους πέντε προηγούμενους νεκρούς στα ελληνικά γήπεδα με την υποσημείωση ότι εδώ και τόσα χρόνια τίποτα δεν έχει αλλάξει…
Στις 26 Οκτωβρίου 1986 (Λάρισα – ΠΑΟΚ), ο Χαράλαμπος Μπλιώνας, 29χρονος Λαρισαίος καθηγητής δέχεται στην καρωτίδα φωτοβολίδα που όπως αποδεικνύεται έχει εκτοξεύσει ο 20χρονος Βασίλης Θεοδωρίδης οπαδός του ΠΑΟΚ. Ήταν η πρώτη και η τελευταία φορά που ο 29χρονος καθηγητής είχε πάει γήπεδο…. Απεβίωσε στο δρόμο για το νοσοκομείο και ενώ τον μετέφεραν σε μία διαφημιστική πινακίδα και σε καρότσα αγροτικού αυτοκινήτου…
Ιανουάριος του 1991, ΑΕΚ – Ολυμπιακός και ο 17χρονος Γιώργος Παναγιώτου από τον Πειραιά χάνει τη ζωή του έξω από το γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφιας έχοντας ρόλο ..θεατή σε συμπλοκή φιλάθλων δεχόμενος κροτίδα στην κοιλιακή χώρα.
Απρίλιος του 1993, ο Γιώργος Καρνέζης, φίλαθλος του Παναθηναϊκού δολοφονείτε στο αμάξι του από μαχαιριές οπαδών του Ολυμπιακού, αμέσως μετά το ντέρμπι Παναθηναϊκού – Ολυμπιακού στη Γλυφάδα.
Στις 29 Μαρτίου του 2007, στην Λεωφόρο Λαυρίου αφήνει την τελευταία του πνοή ο Μιχάλη Φιλόπουλος, φίλαθλος του Παναθηναϊκού και λίγο πριν την έναρξη του αγώνα βόλεϊ γυναικών Παναθηναϊκού – Ολυμπιακού. Και τέλος, στη Κρήτη (σε ραντεβού θανάτου όπως και στη περίπτωση του Φιλόπουλου) τον Σεπτέμβριο του 2011 νεκρός βρίσκεται ο Γιάννης Ρουσσάκης, φίλαθλος του Παναθηναϊκού σε συμπλοκή οπαδών στο Ηράκλειο Κρήτης ανάμεσα στον ΟΦΗ και τον Ηρόδοτο…
