Σήμερα συμπληρώνεται ένας χρόνος λειτουργίας της Μονάδας Τεχνητού Νεφρού στο Νοσοκομείο Νάξου – Η Τούρτα που έφερε ο Μανώλης, ο πρώτος που μπήκε στη Μονάδα πριν από έναν χρόνο, οι σκέψεις του Γιάννη Σκάρκου, τρία χρόνια νωρίτερα, η σημερινή ανάρτηση του Διοικητή Κώστα Απιδόπουλου αλλά και το παράπονο του κυρ Νίκου που έφυγε μερικούς μήνες νωρίτερα από την έναρξη λειτουργίας της και δεν πρέπει να το ξεχάσουμε ποτέ (βίντεο)
Αυτή η 11η Αυγούστου του 2017 θα μας σημαδέψει όλους.. .Είτε έχουμε, είτε δεν έχουμε άμεση ή και άμεση σχέση με το Νοσοκομείο Νάξου. Γιατί είναι η ημερομηνία που άλλαξε τη ζωή μας. Και μπορεί χθες να είχαμε την ανάρτηση του Διοικητή του Νοσοκομείου Νάξου κου Απιδόπουλου που μας μίλησε με αριθμούς (από τους 8 τακτικούς του πρώτου μήνα φτάσαμε στους 17 και τους 10 φιλοξενούμενους και τις + 1700 συνεδρίες», αλλά σήμερα ήταν η ημέρα του συναισθήματος..
Ίσως και γι’ αυτό απογοήτευσα τον φίλο μου τον Μανώλη… Γιατί ενώ μου ζήτησε από την περασμένη εβδομάδα να είμαι εκεί, επέλεξα να είμαι μακριά. Ίσως γιατί πίστευα ότι είναι η δική τους ημέρα… Και ήταν λάθος. Αυτή η ημέρα ανήκει σε όλους μας… Γιατί η 11η Αυγούστου του 2017 σηματοδότησε τη νέα εποχή στο χώρο της Υγείας στη Νάξο…
Πέρυσι τέτοια ημέρα, ο τοίχος του Κώστα Απιδόπουλου στα social media ήταν γεμάτη από σχόλια… Τότε είχαμε κρατήσει ένα εξ αυτών. Του εκδότη και διευθυντή της εφημερίδας Κυκλαδική, του Παναγιώτη Καρανίκα που είχε γράψει «Από την μέρα που δημοσιογραφώ στη Νάξο εδώ και 20 χρόνια, όποτε έκανα θέμα για την Υγεία, έπαιρναν τηλέφωνο δεκάδες Νάξιοι από την Αθήνα και με ρωτούσαν πότε θα γίνει Τεχνητός Νεφρός. Πολλοί πέθαναν με την ελπίδα ότι θα έρθει αυτή η μέρα. Αυτή η μέρα να αφιερωθεί σε εκείνους που έφυγαν…»
Και όχι μόνο Παναγιώτη… Και σε αυτούς που έμειναν… Ναι, σίγουρα ένα από τα πρόσωπα που κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει, είναι αυτοί του 80χρονου Νίκου Λαγογιάννη, ο οποίος τον Απρίλιο του 2016 εκπομπή «Κοινωνία Ώρα Mega» και σε ένα θέμα για την Υγεία στη Νάξο με δεδομένο ότι υπήρχε πρόβλημα λειτουργίας της Μονάδας Τεχνητού Νεφρού είχε δηλώσει On camera «Είναι δράμα αυτό που ζω… Λέω μετά το Πάσχα να τα παρατήσω και να πάω στη Νάξο να πεθάνω…” Όμως, δεν πρόλαβε.. ΚΙ αυτό γιατί όταν ολοκληρώθηκε εκείνη η εκπομπή, τον Απρίλιο του 2016, ο ίδιος έφυγε….
Όμως, όπως αναφέραμε και νωρίτερα, υπάρχουν και αυτοί που ζουν και πάλεψαν όλα αυτά τα χρόνια. Με τα κύματα, με κάθε αντιξοότητα για να μπορέσουν να έχουν θεραπεία…
Ένας εξ αυτών είναι ο Γιάννης Σκάρκος. Τον Οκτώβριο του 2014 μου είχε κάνει κατάθεση ζωής «ότι «κάποια στιγμή θα πρέπει οι επιλογές να γίνουν με βάση τον άνθρωπο. Είναι αμαρτία να μην μπορείς να πεθάνεις στο τόπο σου. Ξέρουν αυτοί που κάθονται στα γραφεία και βγάζουν αποφάσεις τι ζόρι τραβάμε εμείς που βλέπουμε τα σπίτια μας από …μακριά; Ο ανθρώπινος παράγοντας δεν έχει πλέον σημασία; Μόνο η σκοπιμότητα; Η Μονάδα πρέπει να λειτουργήσει και άμεσα. Μόνο καλό θα φέρει στη Νάξο και αυτό θα πρέπει να το αντιληφθούν όλοι. Και κυρίως οι διοικούντες του νοσοκομείου μας».
Αφορμή εκείνης της συνάντησης ήταν η πρόθεση της τότε διοίκησης της 2ης ΥΠΕ να εξετάσει τη δυνατότητα λειτουργίας της Μονάδας στη Νάξο με βάση τους … αριθμούς. Εάν συμφέρει ή όχι να λειτουργεί η μονάδα… Ο Γιάννης εκείνη τη περίοδο και τα προηγούμενα χρόνια μοίραζε το χρόνο του ανάμεσα στη Σύρο και τη Νάξο… Και μου είχε πει «για να μπορέσω να πάω στη Σύρο οφείλω να γνωρίζω τα πάντα. Έχω ταξιδέψει με κάθε λογής πλοίο ενώ στη προσπάθειά μου να φτάσω στον προορισμό μου έχω χρησιμοποιήσει αεροπλάνο, ώστε να φτάσω στην Αθήνα κι από εκεί στην Ερμούπολη, ενώ μία φορά έγινε μεταφορά μου με Super Puma γιατί είχα αποκλειστεί λόγω καιρικών συνθηκών στη Νάξο».
Και είχε προσθέσει: «Ξέρεις τι είναι να ζεις ανάμεσα σε Σύρο και Νάξο; Αυτή τη στιγμή είμαστε τέσσερις που ζούμε στη Σύρο. Οι δύο όμως δεν έχουν τα χρήματα για να έρθουν στη Νάξο συχνά και έτσι μένουν μόνιμα εκεί. Θα πεθάνουν μακριά από το σπίτι τους. Γιατί; Γιατί κάποιοι εδώ δεν θέλουν να λειτουργήσει η μονάδα». Και είχε προσθέσει «ακόμη κα το οικονομικό κέρδος για το Νοσοκομείο είναι μεγάλο. Τα έσοδα είναι άμεσα γιατί πληρώνονται από τα ταμεία. Επίσης, εμείς οι είκοσι Ναξιώτες θα γυρίσουμε στο σπίτι μας. Ξέρεις ότι υπάρχει Ναξιώτης που έχει μετακομίσει στους Μολάους ώστε να είναι κοντά στα παιδιά του; Γιατί όμως του στερούν το δικαίωμα να είναι στο τόπο του. Επίσης, από τη στιγμή που θα ανοίξει η μονάδα θα γεμίσει από ασθενείς που έχουν ανάγκη. Μην ξεχνάμε ότι το καλοκαίρι όταν κάποιος πάει διακοπές σκέφτεται ποιο νησί έχει μονάδα ώστε να ξεκουραστεί και να κάνει θεραπεία. Όπως και με δεδομένο ότι υπάρχει κίνημα αποχώρησης από το κέντρο, όταν έχουμε μονάδα θα είμαστε ελκυστικός προορισμός. Ξέρεις πόσοι νεφροπαθείς αγοράζουν σπίτια στην Σύρο για να μένουν εκεί; Δεν θα προλαβαίνουν οι γιατροί εάν ανοίξει η μονάδα»
Και φτάσαμε στο σήμερα… Ο Μανώλης, ο πρώτος που πέρασε ως ασθενής την πόρτα της Μονάδας λίγο μετά τις 11.30 έφερε μία τούρτα για να γιορτάσει το γεγονός. Με δάκρυα στα μάτια… Γιατί; Μα γιατί ήταν στο σπίτι του. Είχε τη δυνατότητα του να μπορεί να κάνει θεραπεία χωρίς να μετακομίσει… Και το κεράκι έσβησε με την ελπίδα, αυτό το κεράκι να αποτελέσει τη βάση ώστε η Μονάδα να μεγαλώσει, το Νοσοκομείο να γίνει μεγάλο πλήρως στελεχωμένο και το όνειρο να είναι κάτι που θα μας κάνει όλους υπερήφανους…
Όσο για το Post στον τοίχο του κου Απιδόπουλου ελέω της ημέρας; «Ο Μανώλης ,ο πρώτος ασθενής που συνδέθηκε στην μονάδα τεχνητού νεφρού της Νάξου πριν από ένα χρόνο ακριβώς έφερε την τούρτα. Θυμάμαι πέρυσι πηγαινοερχόταν μέρα παρά μέρα στην Αθήνα για αιμοκάθαρση καθώς η εργασία του είναι στην Νάξο. Ερχόταν στο γραφείο μου και με ρωτούσε πότε ξεκινάμε. Του απαντούσα ότι περιμένω κάποιες αναλύσεις νερού. Ήταν τέτοια η ταλαιπωρία του που μου έλεγε ότι υπογράφει να μπει χωρίς αυτές. Ήρθαν οι αναλύσεις και ο Μανώλης ξεκίνησε να κάνει αιμοκάθαρση στην Νάξο, η ταλαιπωρία του τελείωσε και βελτιώθηκε σημαντικότατα η ποιότητα ζωής τόσο αυτού, όσο και πολλών άλλων».
