Η εβδομαδιαία καταγραφή της επικαιρότητας με την πένα του Αλέξανδρου Αρβανιτά και με τίτλο του άρθρου ” Ομορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος”
Ζούμε σε έναν περίπλοκο, αντιφατικό και εν πολλοίς άδικο κόσμο. Η βαρβαρότητα στον πλανήτη έχει κτυπήσει κόκκινο. Στον αιώνα της τεχνολογικής έκρηξης έπρεπε να έχουν εξαλειφθεί η πείνα, η ανεργία, η δυστυχία, οι πόλεμοι. Θεωρητικώς, πάντως, υπάρχουν οι πόροι ώστε να συντηρηθούν όλοι οι άνθρωποι. Αρκεί, βεβαίως, οι ελάχιστοι να μη ζουν μέσα στην προκλητική χλιδή εις βάρος των πολλών.
Του Αλέξανδρου Αρβανιτά
Υποτίθεται ότι στα σχολεία διδαχτήκαμε τις πανανθρώπινες αξίες της αγάπης για τον πλησίον, της αλληλεγγύης στο συνάνθρωπό μας. Τις αρχές του ουμανισμού. Δυστυχώς, μάπα το καρπούζι. Γιατί στη θεωρία είμαστε πρώτοι. Στην πράξη, όμως, ισχύει αυτό που διακήρυττε ο Ισαάκ Νεύτων: «Χτίζουμε πολλούς τοίχους, αλλά όχι αρκετές γέφυρες».
* Μαθήτρια Γυμνασίου, στον Πύργο, λιποθύμησε από πείνα στη μέση του δρόμου. Οι άνεργοι γονείς της είχαν ξοδέψει τα ελάχιστα χρήματα που διέθεταν για φαγητό, προκειμένου να πληρώσουν τον ΕΝΦΙΑ για την πρώτη κατοικία τους, η οποία εκτός των άλλων είναι και ημιτελής. Τι να πεις για το περιστατικό; Χρειάζεται σχόλιο; Και, όμως, ανέλαβε ο κύριος Άρης Πορτοσάλτε να σχολιάσει το συμβάν: «Ξεκίνησε η φάμπρικα με τις λιποθυμίες;», για να συνεχίσει: «Λιποθύμησε γιατί οι γονείς της πληρώνουν ΕΝΦΙΑ; Στα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ ο πατέρας της δεν πλήρωνε ΕΝΦΙΑ; Πρώτη φορά αυτός ο πατέρας ανακάλυψε τον ΕΝΦΙΑ;». Για να καταλήξει: «Δεν υπάρχει αυτό. Πήγαινε πες τη μ@@@ σου αλλού». Όσοι εργαζόμαστε στα media δυστυχώς περιτριγυριζόμαστε από τέτοιους τύπους. Το να τους αποκαλείς «συναδέλφους», είναι σαν να κοροϊδεύεις πρωτίστως τον εαυτό σου. Ο Γάλλος συγγραφέας, Pierre Daninos, έλεγε για την περίσταση: «Συνάδελφος είναι ένα άτομο, το οποίο, χωρίς να έχει κανένα ταλέντο, κάνει περιέργως την ίδια δουλειά με σένα».
* Τέσσερις εργαζόμενοι στη Motor Oil τραυματίστηκαν σοβαρά από πυρκαγιά που ξέσπασε στις εγκαταστάσεις της, με αποτέλεσμα να νοσηλεύονται διασωληνωμένοι στο Θριάσιο και το Γενικό Κρατικό. Το σωματείο κατήγγειλε την εταιρία για έλλειψη μέτρων προστασίας και έκθεση σε κίνδυνο των ανθρώπων που εργάζονται εκεί. Εννοείται ότι τα media «έθαψαν» το θέμα. Τέτοιες ώρες, τέτοια λόγια. Αν για παράδειγμα ήταν μια εκδήλωση της κυρίας Μαριάννας για τις φιλανθρωπικές δραστηριότητές της, τότε, μάλιστα. Να το καταλάβουμε και να παίξει σε όλα τα δελτία ειδήσεων. Με τα εργατικά ατυχήματα θα ασχολούμαστε τώρα, βρε αδερφέ; Σιγά το πράγμα. Πώς κάνετε έτσι;
* Ο κύριος Άδωνις Γεωργιάδης χτύπησε ξανά, διαφωτίζοντάς μας: «Προστασία πρώτης κατοικίας δεν υπάρχει σε καμιά προηγμένη χώρα. Και ούτε πρέπει να υπάρχει. Κάνει και ζημιά στην οικονομία». Επανήλθε, βεβαίως, με διευκρινιστική δήλωση, αλλά τι να μαζέψεις πια; Ο κύριος αντιπρόεδρος δεν κάνει τίποτα στην τύχη. Όμως, άραγε, σε ποια προηγμένη χώρα το κυβερνών κόμμα χρωστά στο κράτος πάνω από 200 εκατ. ευρώ και δεν τρέχει τίποτα; Ή, σάμπως, σε ποια προηγμένη χώρα υπάρχουν υπουργοί σαν τον κύριο Άδωνι και μάλιστα να προΐστανται στον τομέα της ανάπτυξης και των επενδύσεων; Τι ρωτάω και εγώ τώρα… Άλλα νέα; Στο σπίτι όλοι καλά;
* Θυμάστε, φαντάζομαι, το μπάχαλο που έγινε την προηγούμενη βδομάδα με το ποδόσφαιρο. Η ποινή για την πολυϊδιοκτησία ΠΑΕ ήταν υποβιβασμός. Με κατεπείγουσα τροπολογία η κυβέρνηση άλλαξε το νόμο και ορίστηκε ότι σε περίπτωση πλέον πολυϊδιοκτησίας η ποινή που θα επιβάλλεται είναι η αφαίρεση 5-10 βαθμών. Ο υπουργός Επικρατείας, Γιώργος Γεραπετρίτης, συναντήθηκε με ΦΙΦΑ και ΟΥΕΦΑ για να ανακοινώσει ότι σε περίπτωση πλέον πολυϊδιοκτησίας θα αφαιρούνται από κάθε αγώνα 5-10 βαθμοί, μέχρι την τελική άρση της. Επειδή αυτά τα νομικά ζητήματα είναι χρονοβόρα, η πιθανότερη ποινή, αθροιστικά, είναι ο υποβιβασμός. Ας μας πουν και μας εκεί στην κυβέρνηση τι πίνουν, για να φύγει ένα βάρος από πάνω μας. Όχι τίποτα άλλο, αλλά μια αγωνία, όσο να ‘ναι, την έχουμε και μεις που δεν είμαστε άριστοι…
* Ο κ. Παύλος Πολάκης δήλωσε συγκλονισμένος με ό,τι συμβαίνει στη Μόρια. Για την ακρίβεια είπε: «Έχω πάθει σοκ». Εμ, βέβαια! Ο κύριος Παύλος δεν υπήρξε υπουργός της χώρας μας αλλά του μακρινού… Ουζμπεκιστάν. Πώς να πάρει χαμπάρι τι γινόταν εδώ; Τώρα, μάλιστα. Κατάλαβε, γιατί ζεσταίνει τα έδρανα της αντιπολίτευσης. Συνεχίστε έτσι, σύντροφοι, και η αντιπολίτευση δεν θα είναι παροδική αλλά μόνιμη. Συνεχίστε, πάντως, και θα δείτε πολλά και διάφορα. Γιατί άλλο υπεύθυνη αντιπολίτευση, όπως μας λέτε, και άλλο δειλή, μοιραία και άβουλη, όπως λέει και ο ποιητής. Όσο νωρίτερα το καταλάβετε τόσο καλύτερα για σας. Αλλιώς, υπάρχουν και αλλού πορτοκαλιές…
* Η Μαρία Δαμανάκη περνά δύσκολες στιγμές: «Στο Λονδίνο ζω το Brexit. Δύσκολη μέρα η χτεσινή», δήλωσε για το γεγονός ότι η Μεγάλη Βρετανία βρίσκεται, επισήμως, πλέον, εκτός Ε.Ε. Λόγια σημαντικά από μια γυναίκα κοσμοπολίτισσα, η οποία φροντίζει για το μέλλον της ευρωπαϊκής Αριστεράς από κάθε μετερίζι. Στα λόγια συμπόνοιας δεν είμαι καλός. Ένα μόνο θα πω: «Κουράγιο, Μαρία. Κουράγιο. Καταλαβαίνουμε τι περνάς και σε συμπονάμε. Κουράγιο, γλυκιά μου. Μπόρα είναι, θα περάσει»…
* Μια ηλικιωμένη γυναίκα, στα Χανιά, ήθελε να κάνει γαστροσκόπηση και κολονοσκόπηση. Το ραντεβού, λοιπόν, στο κρατικό νοσοκομείο της πόλης κλείστηκε τον Φεβρουάριο. Με μια μικρή διαφορά. Όχι τον Φεβρουάριο του 2020. Ούτε τον Φεβρουάριο του 2021. Αλλά τον Φεβρουάριο του 2022! Εδώ ταιριάζει το «Ζήτω η τρέλα» που έλεγε ο Θανάσης Βέγγος. Όπως τόνιζε, όμως, ο Άγγλος συγγραφέας και κριτικός, G.K. Chesterton, «Παράφρων δεν είναι αυτός που έχει χάσει τα λογικά του. Παράφρων είναι αυτός που τα έχει χάσει όλα και διατηρεί τα λογικά του».
* «Σκοπός μας είναι να αγκαλιάσουμε τον ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, να ενταχθούμε και εμείς μέσα σ’ αυτό το κόμμα, το διευρυμένο, πλέον, καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι όπως παλιά. Υποστηρίζει και πρεσβεύει, πια, αυτά που πρεσβεύουμε και εμείς, οι οποίοι προερχόμαστε από το χώρο της Δεξιάς, η οποία δεν έχει καμιά σχέση με τη σημερινή Δεξιά. Προερχόμαστε, δηλαδή, από το χώρο του Κωνσταντίνου Καραμανλή και σε καμιά περίπτωση δεν ταυτιζόμαστε με το σημερινό κόμμα της Ν.Δ., το οποίο ρέπει προς την Ακροδεξιά». Τάδε έφη η πρώην βουλευτής των ΑΝ.ΕΛ., Μαρία Χρυσοβελώνη, σχετικά με τη δημιουργία τάσης, εντός του ΣΥΡΙΖΑ, προερχόμενης από το χώρο της Δεξιάς. Αναμενόμενα, ενδιαφέροντα και άκρως διαφωτιστικά. Εντάξει, σύντροφοι, συνεχίστε. Καταλάβαμε, καταλάβαμε…
* Δικαστές προσέφυγαν στο Μισθοδικείο, προκειμένου να τους αναγνωριστεί η φοροαπαλλαγή 25% επί των ακαθάριστων εισοδημάτων τους, η οποία καταργήθηκε το 2017, όπως και αυτή των βουλευτών. Δικαστές θα βγάλουν την απόφαση, η οποία αφορά τους ίδιους… Αυτά…
* Να ζεις σε ένα χώρο που τον λες και στρατόπεδο συγκέντρωσης. Να επιβιώνεις μέσα στο κρύο, τη λάσπη, τα σκουπίδια. Να σου φέρονται σαν να είσαι σκουπίδι. Να σου λείπουν οι στοιχειώδεις συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας. Να παλεύεις να καταθέσεις ένα ρημαδο-αίτημα ασύλου και η υπόθεσή σου να αναβάλλεται από σήμερα σε αύριο, από βδομάδα σε βδομάδα, από μήνα σε μήνα. Να μαθαίνεις τελικά ότι η όλη διαδικασία αναβάλλεται επ’ αόριστον. Και σε όλο αυτό το… τσίρκο, μόλις τολμήσεις να διαμαρτυρηθείς, να οργανώσεις συγκέντρωση, πορεία, έχεις τα ΜΜΕ και τους πολιτικούς παράγοντες να σε κατηγορούν ότι υποκινείσαι από ξένα κέντρα, ανθελληνικά. Να σου λένε κατάμουτρα ότι είσαι βαλτός από εχθρούς, οι οποίοι θέλουν τη δημιουργία ανωμαλίας στη χώρα. Το ότι έχουμε πυροβολήσει όχι μόνο την ανθρωπιά μας αλλά και την κοινή λογική είναι φως φανάρι. Το πρόβλημα είναι ότι, δυστυχώς, δεν υπάρχει καμιά σωτηρία. Μα καμία, όμως…
* Ο Κερκ Ντάγκλας, ο εξαιρετικός Αμερικανός ηθοποιός, δεν βρίσκεται πια ανάμεσά μας. «Έφυγε» πλήρης ημερών, σε ηλικία 103 ετών. Άφησε, ωστόσο, το αποτύπωμά του στο χώρο της Τέχνης αλλά και της πολιτικής και κοινωνικής δραστηριότητας. Η ταινία «Σπάρτακος», η οποία παρουσιάστηκε στο κοινό το 1960, τον ανέδειξε ως ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα του αμερικανικού και του παγκόσμιου κινηματογράφου. Εκεί υποδύθηκε τον αδούλωτο Θρακιώτη μονομάχο, ο οποίος ηγήθηκε της μεγαλύτερης εξέγερσης που έλαβε χώρα στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Η τρίωρη ταινία αποτελεί ύμνο στην ελευθερία, τη δικαιοσύνη και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Κέρδισε 4 Όσκαρ και αποτέλεσε τεράστια κινηματογραφική και εισπρακτική επιτυχία. Ωστόσο, η συνεισφορά του ήταν πολύ μεγάλη στο πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι της χώρας του. Υπήρξε ενεργός υποστηρικτής του Κινήματος για Πολιτικά Δικαιώματα και αντιτάχθηκε στον μακαρθισμό, ο οποίος αποτελούσε κύριο στοιχείο της αμερικανικής ζωής εκείνη την περίοδο. Η παρακαταθήκη του ήταν σημαντική, καθώς έβαλε το στίγμα του στην πολιτικοποίηση μιας γενιάς νέων Αμερικανών, οι οποίοι συμμετείχαν στα μεγάλα κινήματα της δεκαετίας του ’60, τα οποία συγκλόνισαν τον πλανήτη μας, και κυρίως το τεράστιο αντιπολεμικό κίνημα που αναπτύχθηκε με αφορμή τον πόλεμο στο Βιετνάμ. Αντίο, «Σπάρτακε». Αναπαύσου εν ειρήνη…
Η εβδομάδα πέρασε. Η νέα βρίσκεται προ των πυλών. Το καλύτερο πράγμα είναι να συμβεί αυτό που λένε οι Αγγλοσάξονες: «No news, good news». Γίνεται, όμως; Έλα μου, ντε; Δεν γίνεται. Καλή εβδομάδα, λοιπόν. Ας είναι, έστω, λιγότερο κακή…
