«Έχω πάει με περίπου δύο γυναίκες…».

 

130 χρόνια μετά το «Τάδε εφη Ζαρατούστρα», το οποίο, ως γνωστόν, το έγραψε κυρίως εξ αιτίας της ερωτικής του απογοήτευσης από την Λου Αντρέας-Σαλομέ. «Έχω πάει με περίπου δυο γυναίκες:  την Λου Αντρέας-Σαλομέ, παρότι η ίδια αποφεύγει να το επιβεβαιώσει, και επίσης μάλλον έχω πάει με μια πόρνη. Λέω ‘μάλλον’ γιατί ενώ  έχω γράψει  σε έναν φίλο μου “Βρέθηκα ξαφνικά περιτριγυρισμένος από πέντε-έξι οπτασίες, τυλιγμένες σε διάφανα υφάσματα με πούλιες, που με κοίταζαν με προσμονή. Εγώ, κατευθύνθηκα ενστικτωδώς προς το πιάνο… σαν να ήταν το μόνο πράγμα με ψυχή εκεί μέσα»,  η αλήθεια είναι ότι το αποκλείω να κόλλησα την σύφιλη από το πιάνο.

Και όλα αυτά τα λέω παρότι ο φίλος μου ο Ντόυσεν υποστηρίζει ότι πέθανα παρθένος.

Όμως δεν χρειάστηκε  να βρεθώ σεξουαλικά με περισσότερες από δαύτες για να ψυχολογήσω με ακρίβεια και τις γυναίκες αλλά και εμάς τους άντρες σε σχέση με αυτές. Και επειδή δεν ήξερα με ποιον τρόπο να εκφράσω τις σκέψεις μου, έγραψα το “Τάδε εφη Ζαρατούστρα”.

Μερικές λοιπόν από αυτές είναι:

– “Ο αληθινός άντρας θέλει δυο πράγματα: τον κίνδυνο και το παιχνίδι. Γι αυτό θέλει την γυναίκα, σαν το πιο επικίνδυνο παιχνίδι”.

– “Ο άντρας ας φοβάται την γυναίκα όταν εκείνη αγαπά: κάνει κάθε θυσία και θεωρεί κάθε άλλο πράγμα άνευ αξίας.

Ο άντρας ας φοβάται την γυναίκα όταν εκείνη μισεί: ο άντρας στο βάθος της ψυχής του είναι κακός ενώ η γυναίκα είναι άσχημη”.

Και μια τελευταία γνώμη:  “Πηγαίνεις σε γυναίκες; Μην ξεχνάς το μαστίγιο!”