Με ανάρτηση στο FB – και ένα τραγούδι – ανακοινώνει τα συναισθήματα που βίωσε ως απόρροια της παραίτησής του ο team manager του Πανναξιακού ΑΟΝ Δημήτρης Βιτζηλαίος
Κάποιοι το είχαν αντιληφθεί… Αυτό το «κάτι είχε σπάσει μέσα μου»… Το περίμεναν…. Ίσως γιατί γνώριζαν την ψυχοσύνθεση του ανθρώπου που επί 1 ½ χρόνο είχε αναλάβει το ρόλο του team manager στην γυναικεία ομάδα βόλεϊ του Πανναξιακού ΑΟΝ… Όσοι τον είχαν γνωρίσει καλά, πίστευαν ότι απλά ήταν θέμα χρόνου να συμβεί… Και όταν το μεσημέρι της Τρίτης είχαμε την ανάρτηση στην προσωπική του ιστοσελίδα στο FB απλά αντιλήφθηκαν ότι είχε φτάσει το τέλος. Ο Δημήτρης Βιτζηλαίος με μία μακροσκελή ανακοίνωση και με τη συνοδεία ενός τραγουδιού των αδελφών Κατσιμίχα με τίτλο «Ψέματα» έβαλε τέλος στη σχέση του με τον Πανναξιακό… Η παραίτησή του που είχε ουσιαστικά αποφασιστεί μία εβδομάδα νωρίτερα, είχε κλείσει το κύκλο της μετά από επτά ημέρες… Και έτσι απλά έφυγε… Τι θα γίνει στη συνέχεια; Όπως αναφέρει και ένας φίλος του «μία πόρτα κλείνει, μία άλλη ανοίγει»… Οπότε αναμένουμε τις εξελίξεις…
Διαβάστε την σχετική ανάρτηση από τον Δημήτρη Βιτζηλαίο και ακούστε στο τέλος το τραγούδι των αδελφών Κατσιμίχα…
“Από την Τρίτη κ ενώ βρισκόμουν στην Τουρκία κάτι έσπασε μέσα μου. Όσοι με γνωρίζετε είτε προσωπικά, είτε από αυτό το μαραφέτι, έχετε καταλάβει ότι λειτουργώ βάση ψυχολογίας.
Οι μέρες στην γειτονική χώρα πέρασαν πολύ όμορφα χάρη στην άψογη φιλοξενία που έτυχε η αποστολή του Πανναξιακου από όλους τους ανθρώπους της τραμπζονσπορ. Το παιχνίδι δεν πήγε καλά, αλλά έτσι είναι ο αθλητισμός. Από την στιγμή που τα κορίτσια έδωσαν ότι είχαν κ δεν είχαν, κανένα πρόβλημα. Συνεχίζουμε κ θα δικαιωθούμε…
Η αλήθεια είναι πως αυτό το συνεχίζουμε δεν τόλμησα να το πω αυτή τη φορά ούτε στη Σια, ούτε στον Ζοραν, ούτε σε καμία άλλη παίκτρια. Το ταξίδι της επιστροφής ήταν πολύ πιο εύκολο από ότι πίστευα, όταν έβλεπα τον αέρα να λυσσομαναει στο εστιατόριο του ξενοδοχείου μετά τον αγώνα κ την γλυκιά Ελένη, την μόνη ναξιώτισσα που ήταν στην αποστολή να ανησυχεί…
Η Πέμπτη πέρασε πολύ γρήγορα κ το βράδυ ο Ηλίας κ ο Σάββας έδωσαν τις δικές τους πινελιές στην ανησυχία μου. Αφού σχόλασαν από τις δουλειές τους ήρθαν από το ξενοδοχείο κ μου απέδειξαν ότι είμαι πολύ τυχερός που τους έχω φίλους. Μετά από δυο ώρες ύπνου όλα ήταν έτοιμα για την επιστροφή στη Νάξο. Έδωσα τα εισιτήρια στα κορίτσια που φύγαμε μαζί από το ξενοδοχείο όταν φτάσαμε στον Πειραιά κ περίμενα στη πόρτα του καραβιού τα υπόλοιπα που διανυκτέρευσαν σπίτι τους. Η μπουκαπόρτα έκλεινε κ εγώ μαζί με την τελευταία παίκτρια που έφτασε στο λιμάνι μπήκαμε μέσα γρήγορα για το νησί. Το καράβι σχεδόν άδειο, καθίσαμε όπου βρήκαμε, ευχηθήκαμε στην Γιώτα για τα γενέθλια της κ τα πιο πολλά κορίτσια κοιμήθηκαν.
Βγήκα έξω στο κατάστρωμα κ με μαύρη καρδιά έγραψα αυτό που είχα υποσχεθεί στον πρόεδρο από την Τρίτη. Την παραίτηση μου από τα καθήκοντα του team manager.
Φτάσαμε στο νησί περπάτησα με τις βαλίτσες από το λιμάνι μέχρι το σπίτι διασχίζοντας την παραλία παρά τις φιλότιμες προσπάθειες της Ναταλίας να με πάει με το αυτοκίνητο της. Το απόγευμα στην προπόνηση κ αφού δεν είχα πάρει απάντηση από κανένα στο τι θα γίνει με το θέμα μου πήγα στο γήπεδο. Το ίδιο κ το Σάββατο που ήταν το πρώτο ματς, που δεν κάθισα στον πάγκο της ομάδας. Έφτασα στο γήπεδο μια ώρα πριν την έναρξη του αγώνα κ περίμενα καρτερικά την έναρξη του. Ο κόσμος λιγοστός, ήταν το ποδοσφαιρικό ματς με την ομάδα της Σαντορίνης που κέρδισε το κοινό της Νάξου. Έκλεισα το μάτι στον κορυφαίο τεχνικό που υπάρχει στην Ελλάδα κύριο Κοβασιτς κ του ευχήθηκα καλή επιτυχία. Όσο κ να πάλευε η ομάδα του Εύοσμου, δεν είχε τύχη κόντρα στα κορίτσια της Νάξου. Η τελευταία φάση του πρώτου σετ με βρίσκει να θέλω να πηδήξω μέσα στον αγωνιστικό χώρο κ να αγκαλιάσω το next big thing του ελληνικού βόλεϊ για την έμπνευση της! Τα λόγια μου στο πούλμαν της επιστροφής μετά το χαμένο αγώνα κόντρα στον Παναθηναϊκό είχαν πιάσει τόπο…
Η Κυριακή πέρασε πολύ ευχάριστα συνειδητοποιώντας ποιοι κ ποιες είναι φίλοι. Μετά από ένα όμορφο τραπέζι στην πάντα φιλόξενη Ανδριάνα στην γαλήνη μαζεύτηκα γρήγορα στο σπίτι κ περίμενα την Δευτέρα, την πρώτη μέρα με διπλή προπόνηση κ εμένα να μην ξέρω πως να την περάσω… Ανοίγω το fb κ νομίζω ότι ακόμα κ αυτό με τρολαρει με την φωτογραφία μου έξω από το ξενοδοχείο ξενία με τα κορίτσια της ΑΕΚ, σαν σήμερα πριν δυο χρόνια, που σημειωτέον την Κυριακή ξανάρχονται στο νησί για να παίξουν κόντρα στον Πανναξιακο. Ένα ματς που τότε είχε κερδίσει η ΑΕΚ κ κατά γενική ομολογία ήταν η καλύτερη εμφάνιση αντίπαλης ομάδας στη Νάξο τα τελευταία χρόνια, με μένα να κάνω κερκίδα κ να πανηγυρίζω για το τότε τρίποντο με τα κορίτσια του δικεφάλου. Από τότε μόνο η ομάδα του Καρπολ η θρυλική Ουραλοτσκα πέρασε με 0-3 από την Νάξο. Πέρυσι παίξαμε 5 παιχνίδια με την ΑΕΚ κ τα πάντα είχαν το ίδιο αποτέλεσμα, καθαρή νίκη για τον Πανναξιακο. Εμένα κ τα 5 αυτά ματς με έβρισκαν μπερδεμένο. Είναι πολύ δύσκολο να κάθομαι με αντίπαλο, ότι έχω αγαπήσει περισσότερο στη ζωή μου, την αρραβωνιαστικιά μου που μου είπε την προηγούμενη Κυριακή χαριτολογώντας ο Σάββας, πριν το παιχνίδι με τον Αστέρα Τρίπολης.
Την Κυριακή όμως είναι ξεκάθαρα τα πράγματα μέσα μου. Οι τόνοι ιδρώτα που ρίχνουν τα κορίτσια σε κάθε προπόνηση, ο Ζοραν, επιμένω, ο πιο καλός προπονητής που βρίσκεται αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα κ το δέσιμο με τα κορίτσια αυτόν τον ενάμιση χρόνο που είχα την τύχη να είμαι διπλά τους, δεν μου δίνουν περιθώριο να μην είμαι μαζί τους!
Ζοραν σε ευχαριστώ για όλα όσα έμαθα δίπλα σου, για όλα όσα πετύχαμε την περσινή χρόνια κ σου εύχομαι να πετύχεις ακόμα πιο πολλά φέτος γιατί το αξίζεις!
Αποστολια, Σοφία, Σισσυ, Ελένη, Αιμιλία, Γιωτα, Ειρήνη, Ελίζα, Κωνσταντίνα, Κατερίνα, Άννα, Ιωάννα, Σια, Ναταλια, Αλισια κ Βιλμα σας ευχαριστώ πολύ για την υπέροχη συνεργασία κ σας εύχομαι κάθε καλό σε ατομικό κ ομαδικό στόχο έχετε στο βόλεϊ αλλά κ στην ζωή σας!”
