Δεν υπάρχει εικόνα για να το περιγράψω όλο αυτό…
Του Δημήτρη Μητσόπουλου
Όχι δεν είμαι διπολικός… my mom had me tested
Απλά έχω μικτά συναισθήματα για αυτή την γιορτή. Υπάρχουν πολλά πράγματα που αγαπώ , και πολλά πράγματα που μισώ.
Ας ξεκινήσω με τα πράγματα που αγαπώ , για να ξεκινήσουμε ευχάριστα.
1. Το χριστουγεννιάτικο κλίμα.
Το λατρεύω. Ελαφρύ κρύο , χουχούλιασμα , καφετέρια με ζεστό καφεδάκι , έξω οι πόλεις στολισμένες , και ο κόσμος να κάνει περατζάδα στις αγορές ( ακόμα και αν δεν ψωνίζει). Αυτός ο κόσμος που βγαίνει έξω , και κυκλοφορεί , και στους δρόμους υπάρχουν ΑγιοΒασίληδες , υπάρχουν διάφοροι χαρακτήρες που σου θυμίζουν ότι έχει έρθει αυτή η ξεχωριστή γιορτή ξανά ! Τα παιδιά είναι μέσα στη χαρά , ο κόσμος , ότι και να περνάει , μπαίνει σε μια ψυχολογία διαφορετική. Μια θετική ατμόσφαιρα τριγύρω σου που σου γεμίζει την καρδιά , και ξεχνάς ότι προβλήματα μπορεί να έχεις , αισθάνεσαι πάλι παιδί!
2. Το χριστουγεννιάτικο δέντρο
Το λάτρευα από παιδί. Στην οικογένειά μου , ήταν πάντα παράδοση , να το στολίζω εγώ και η αδερφή μου. Σήμερα , στο πατρικό μου σπίτι , παρόλο που η αδερφή μου έχει παντρευτεί και έχει κάνει παιδιά , ακόμα εγώ και η αδερφή μου το στολίζουμε. Είναι ολόκληρο τελετουργικό. Για να πω την αλήθεια , η αδερφή μου το στολίζει , εγώ απλά είμαι το παιδί που κρατάει τα στολίδια , καθώς δεν με αφήνει να στολίσω , γιατί «Δεν ξέρεις , θα το κάνεις λατέρνα» , καθώς λέει. Δεν με πειράζει φυσικά καθόλου , καθώς κάθε χρόνο το στολίζει τέλεια. Το σπίτι γεμίζει από αγάπη και θαλπωρή , και αυτό είναι και πάλι κάτι που γεμίζει την καρδιά σου.
3. Η αίσθηση του «ξανά γίνομαι παιδί»
Το να έχει παιδιά , ειδικά τα Χριστούγεννα , έχει τα καλά του έχει και τα κακά του. Ένα πράγμα όμως σε ξανακάνει να νιώθεις και εσύ πάλι παιδί. Το πόσο πολύ αγαπάνε τα Χριστούγεννα τα παιδιά! Με τι ανυπομονησία τα περιμένουν , με τι αγάπη και ευχαρίστηση φτιάχνουν το δέντρο , με τι ανυπομονησία περιμένουν τα δώρα τους! Ποσο πολύ απολαμβάνουν να βγάζουν φωτογραφίες με τον Άγιο Βασίλη στης Ερμού. Θυμάσαι τα δικά σου Χριστούγεννα σαν παιδί , και συγκινήσε όσο δεν πάει…
4. Το χριστουγεννιάτικο τραπέζι
Και δεν μιλάω για το φαγητό , που τρώμε σαν βίσωνες , αλλά για την αίσθηση. Έχει μαζευτεί όλη η οικογένεια , οι θείοι , και η ατμόσφαιρα είναι τόσο οικογενειακή. Εύχεσαι να είναι κάθε Κυριακή Χριστούγεννα , για να μαζεύεστε , και για να νιώθεις την αγάπη και την οικογενειακή θαλπωρή που νιώθεις εκείνες τις στιγμές
Πολύ ωραία , είδαμε τα πράγματα για τα οποία αγαπώ τα Χριστούγεννα , τώρα να δούμε γιατί τα μισώ
1. Η καγκουριά
Δεν μπορώ να μου χαλάνε την αισθητική , χαλιέμαι τσαντίζομαι , τα παίρνω! Παιδιά , στολίζουμε για Χριστούγεννα ,δεν το παρακάνουμε !!! Εκτός ότι μερικοί στολίζουν από τις 17 Νοέμβρη (γκρρρρ τους μισώ…!!) , το παρακάνουν κιόλας. Στολίζουν όλο το μπαλκόνι με λαμπάκια κόκκινα πράσινα κίτρινα ροζ με βούλες, Ρουντολφς , Άγιους Βασίληδες , Αγγελάκια , Χιονάνθρωπους , και άλλους Αγιοβασίληδες …… Παιδιααα!! Δεν είναι ανταγωνισμός , δεν κερδίζετε βραβείο καλύτερης (χειρότερης) διακόσμησης!
2. Η κατάθλιψη
Πες με ευαίσθητο , πες με ότι θες , αλλά εμένα , έστω και 10 λεπτά κάθε χρόνο , θα με πιάσει ! Η αγάπη είναι καθαρκτική λένε , σου καθαρίζει την ψυχή , οπότε , όλη αυτή η αγάπη που βιώνεις αυτές τις μέρες , είναι το οινόπνευμα της ψυχής , που όλο και κάποια πληγή μέσα σου θα χτυπήσει , και θα τσούξει! Ξαφνικά , θα θυμηθείς κάτι που σε στεναχώρησε , κάτι που σε πλήγωσε , τον/την πρώην και άλλα. Θα θυμηθείς τα λεφτά που δεν έχεις , το ότι σου κόψανε τον μισθό , το ότι σε απολύσανε και είσαι άνεργος , θα ξυπνήσει η μοναξιά μέσα σου , θα αναλογιστείς πως θα μπορούσες να έχεις κάνει καλύτερα κάποια πράγματα. Η κατάθλιψη των Χριστουγέννων , είναι σοβαρή , και θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται όπως η επιλόχεια! Θα έπρεπε να υπάρχει Hotline με ψυχίατρους κάθε Χριστούγεννα να τους παίρνουμε τηλέφωνο , να κλαίμε για κάνα 10λεπτο , και μετά να συνεχίζουμε να τρώμε σαν βίσωνες .
3. Το «all I want for Christmas is you”
Αυτό εδώ το %#$%# τραγούδι , που παίζει σε όλους τους ραδιοφωνικούς σταθμούς μέρα νύχτα σε 100αδες παραλλαγές , το μισώ , απλά το μισώ !
4. Η κατάθλιψη part II
Πέρσι , καθώς πήγα στο σούπερ μάρκετ για το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι , και αφού το ψωνίσαμε όλο του σούπερ μάρκετ , και εγώ και όλοι οι άλλοι , καθώς βγήκα φορτωμένος με τόσα πράγματα , με πλησίασε ένα παιδάκι , ηλικίας 7-8 χρονών. Να σημειώσω , ότι δεν ήταν ούτε κάνα γυφτάκι (no racism involved), ούτε κάνα παιδάκι που η μάνα του το βάζει με το ζόρι να δουλεύει και δεν το πάει στο σχολείο. Ήταν ένα κανονικό παιδάκι ! Με πλησιάζει , και μου λέει :”Σας παρακαλώ κύριε , θα με βοηθήσετε να κάνω και εγώ Χριστούγεννα? Η μαμά μου και ο μπαμπάς μου είναι άνεργοι….πάρτε τους στυλούς που πουλάω». Με πλησιάζει και η μητέρα τους , μια πολύ καλή κοπέλα 35+ , και μου λέει : “ Ότι μπορείτε , είμαι άνεργη και εγώ και ο άντρας μου , και 1 ευρώ με βοηθάει» . Για να μην στα πολυλογώ , τις έδωσα 50άρικο , της λέω πάρ’το , και μπες μέσα να πάρεις κρέας για τα παιδιά σου , καλά Χριστούγεννα! Έφυγα γρήγορα , γιατί τα ζουμιά είχαν ήδη αρχίσει να τρέχουν στα μάτια μου. Εκείνη την στιγμή , νιώθεις άσχημα , σκέφτεσαι ΤΙ σοι άνθρωπος είσαι , τί θα μπορούσες να κάνεις καλύτερα για αυτό τον κόσμο , το ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν τίποτε και εσύ μόλις ψώνισες όλο τον Σκλαβενίτη , αισθάνεσαι άσχημα! Θέλεις να πας κάτω στα συσσίτια και να βοηθήσεις , θέλεις να δώσεις , να προσφέρεις , να κάνεις πράγματα εθελοντικά. Σε ενοχλεί η αδικία στον κόσμο , σκέφτεσαι ότι τα δικά σου προβλήματα είναι μηδαμινά σε σχέση με πολλούς άλλους , και νιώθεις την επιθυμία να ευχαριστήσεις τον Θεό που είσαι καλά, ή τουλάχιστον καλύτερα από πολλούς. Εδώ κολλάει η παροιμία : “Έκλαιγα γιατί δεν είχα παπούτσια , μέχρι που είδα κάποιον που δεν έχει πόδια». Το θέμα είναι τι κάνεις για όλο αυτό….
Δεν υπάρχει εικόνα για να το περιγράψω όλο αυτό…
5. Η «αγάπη» Public Relations
Θέλω να σπάσω την τηλεόραση κάθε Χριστούγεννα , όταν βλέπω πλούσιες κυρίες και κυρίους, που πάνε σε παιδιά που έχουν καρκίνο και τους δίνουν δώρα. Μπράβο μεγάλε , έκανες μια πράξη πολύ ωραία. Αντί να κάνεις δώρο κάνα αξονικό τομογράφο , αντί να αναλάβεις τα έξοδα της θεραπείας του , πας και του δίνεις δώρα , και έχεις καλέσει και τα κανάλια όλως τυχαίως , και διατυμπανίζεις ότι δίνεις ελπίδα στα παιδιά αυτά τα Χριστούγεννα. Όχι όχι , σε καταλαβαίνω , αν είχα παιδί με λευχαιμία , αυτό που θα με ένοιαζε είναι να δω τον ευτραφή κώλο σου δίπλα στο παιδί μου , και να του κάνεις δώρο ένα Power Ranger , και μετά να δίνεις συνέντευξη και να λες ότι ο σύλλογός σου (με τον οποίον κάνεις ξέπλυμα χρήματος) , δίνει ελπίδα στα παιδιά με καρκίνο. Γραμματείς και Φαρισαίοι υπήρχαν πάντα , γιατί να μην υπάρχουν και σήμερα;
Εσείς τι αγαπάτε , και τι μισείτε τα Χριστούγεννα; Γράψτε στα σχόλια , η γνώμη σου μετράει !
