Η σημασία της κουλούρας της Λαμπρής στο Φιλώτι της της Νάξου
Στα παιδικά μου χρόνια στην δεκαετία του ’70 το Μεγάλο Σάββατο το απόγευμα στο πατρικό μου σπίτι, στον Άγιο Ανδρέα, στον φούρνο της κάτω αυλή μας, έχω πολλές αναμνήσεις από εκείνη την ημέρα .
Μικρό κοπέλάκι τότε θυμάμαι πολύ χαρακτηριστικά τη γιαγιά μου την Ειρήνη του Μπαμπουλά μαζί με τη μάνα μου και τις πέντε ντόπιες αγαπημένες αδερφές της γιαγιάς μου (Κατερίνα, Δεσποινού, Λιανή, Μαριγώ, Σοφιά) αλλά και γειτόνισσες να φέρνουν τα πανεράκια τους με τα προζυμένια ζυμάρια τους, σκεπασμένα με καλοφτιαγμένες υφαντές πετσέτες.
Σε ένα άλλο μικρό καλαθάκι είχαν μέσα αβγά κόκκινα και άσπρα. Αφού έκαιγαν καλά τον φούρνο στο πρώτο φούρνισμα έβαζαν να ψήσουν τα ψωμιά της εβδομάδας για κάθε οικογένεια χωριστά.
Στη δεύτερη φουρνιά, φούρνιζαν τις πανέμορφες καλοσχηματισμένες κουλούρες της Λαμπρής (άλλες άσπρες και άλλες μιγάδικες όπως τις έλεγαν) βάζοντας πάνω τους ένα κόκκινο ή άσπρο αυγό (αν είχαν πένθος).
Με συγκίνηση θυμάμαι τη γιαγιά μου να λέει: “προσέξτε να μην σπάσουν τα αβγά από τις κουλούρες” γιατί το θεωρούσαν γρουσουζιά για τα σπιτικά τους. Πανέμορφα και αλησμόνητα έθιμα του χωριού μας τότε, που δυστυχώς με το πέρασμα των χρόνων έσβησαν .
Οι φούρνοι που υπήρχαν σε κάποια σπίτια γκρεμίστηκαν και τα έθιμα αυτά χάθηκαν!
Αναπολώντας τα παιδικά μου χρόνια θέλησα να φτιάξω κι εγώ μια τέτοια κουλούρα της Λαμπρής όπως τότε.
Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα με υγεία σε όλους
Κείμενο του Εμμανουήλ Γεωργίου Δεμενεόπουλου “Κουρούπη”
Δημοσιεύτηκε στη σελίδα “Παλιό Φιλώτι” στα social media
