Το ραντεβού είναι για τις 19.00 και δεν θέλω να αργήσω. Μου έχει βγει το όνομα και το τελευταίο διάστημα κάνω μια σοβαρή προσπάθεια να “καθαρίσω”.
Κείμενο: Νίκος Κοντόπουλος (athinorama.gr)
Το Naxos Apothecary (σ.σ. υπάρχει άλλωστε και στη Νάξο σε καλοκαιρινή έκδοση) ήταν από την πρώτη στιγμή που άνοιξε μία από τις πιο σημαντικές νέες “πινέζες” στον χάρτη της πόλης, μας έκανε να επιστρέψουμε με μεγάλη αισιοδοξία στη γωνία Κολοκοτρώνη και Βουλής, να κολλήσουμε στις βιτρίνες των εργαστηρίων και να χαζεύουμε τους ειδικούς που δούλευαν πάνω σε ομοιοπαθητικά φάρμακα, νέες φόρμουλες κλπ. Όλοι με τις clinical chic, άσπιλες στολές τους, όλα πολύ ωραία και “κομψά φαρμακευτικά”.
Φτάνω στο κατάστημα και νιώθω ότι πηγαίνω σε speakeasy εστιατόριο. Θα πρέπει να πω κάτι συνθηματικό; Να ρωτήσω για το “πατάρι” και να κλείσω το μάτι; Τελικά ρωτάω straight πώς πηγαίνει κανείς στο εστιατόριο και ελπίζω να μην θεωρήσουν πως χρειάζομαι κάποιο γαληνευτικό βότανο της ελληνικής φύσης.
Μία από τις πολύ ευγενικές και όμορφες κοπέλες (του τύπου που συνήθως συναντάς σε spa, αυτές που έχω στην κατηγορία “καταπραϋντικές”) χαμογελά και μου δείχνει ευγενικά την μεγάλη σκάλα στο βάθος. Τέλεια, συνεννοηθήκαμε.
Λοιπόν το “πατάρι” είναι εντυπωσιακά όμορφο. Μόλις ανέβεις, συναντάς ένα φιλόξενο μπαρ όπου μπορείς να δοκιμάσεις cocktails χωρίς αλκοόλ με αποστάγματα και βότανα, αλλά και ελληνικά βερμούτ, παλαιωμένα τσίπουρα κλπ. Μετά βρίσκεις στα αριστερά σου ένα αναπαυτικό lounge και στα δεξιά σου τα τραπέζια του εστιατορίου.
Οι δικοί μου έχουν έρθει ήδη, τους βλέπω στο τελευταίο στο βάθος. Τα τραπέζια διαχωρίζονται μεταξύ τους με βαριές σκουρόχρωμες κουρτίνες που τώρα είναι όλες ανοιχτές. Μαθαίνω πώς αν μια παρέα θελήσει να απομονωθεί, αυτές κλείνουν και δημιουργείται ένα εντελώς privé σκηνικό. Πολύ ωραία ιδέα, απόψε όμως είμαστε σε κοινωνικό φεγγάρι οπότε οι κουρτίνες μας μένουν ανοιχτές και εμείς σε κοινή θέα.
Ο chef Βαγγέλης Στέρπας έχει δουλέψει με προϊόντα ελληνικά – πολλά μάλιστα με προέλευση από τη Νάξο – και έχει ετοιμάσει ένα μενού που προσεγγίζει την παράδοση όχι με διάθεση ανατροπών και δημιουργικών εξτρεμισμών, αλλά περισσότερο με διάθεση ανάδειξης των γεύσεων και της ουσίας. Και πολύ σωστά έχει κάνει, γιατί ξεκάθαρα του βγήκε όπως διαπιστώνω στην πορεία του δείπνου.
Εδώ που είμαστε δεν μπορούσαμε παρά να ξεκινήσουμε με τα “Τυριά του Μπαμπούνη”, ένα πλατό με αρσενικό, γραβιέρα, μαραθιώτικο, όλα από τη Νάξο, από την πολύ γνωστή οικογένεια του νησιού με τη μεγάλη τυροκομική παράδοση.
Συνεχίσαμε με τις μπρουσκέτες με τις γαρίδες και τον ταραμά και το σταμναγκάθι με την οφτή πατάτα και τη γαλομυζήθρα. Οι γαρίδες είναι ένα πιάτο στρογγυλό, βελούδινο με γεύση που προδίδει εμπειρία στη διαχείριση της πρώτης ύλης. Το σταμναγκάθι πιο ζωηρό με τη γαλομυζήθρα να συμπληρώνει και να δροσίζει. Επιλέξαμε ακόμα το γιουβέτσι με μοσχαρίσια μάγουλα και εσκαμπέτσε και τη ρεβυθάδα με λουκάνικο Νάξου και μπουράτα φέτας.
Θα ξαναερχόμουν είτε για το ένα είτε για το άλλο. Η ρεβυθάδα από τις πιο ενδιαφέρουσες που κυκλοφορούν στην Αθήνα με το λουκάνικο και τη μπουράτα φέτας να προσθέτουν ένταση σε μια οικεία, αγαπημένη γεύση, ενώ το γιουβέτσι βρίσκει στα μάγουλα μια ιδέα συγκρατημένου – και επιτυχημένου – εκμοντερνισμού.
Το δείπνο έκλεισε με παραδοσιακή γαλατόπιτα και μια “μεσογειακού τύπου” συζήτηση γύρω από νομοσχέδια προς ψήφιση και τις κατευθύνσεις ζωής, τη woke και την anti-woke culture, την γενικότερη κατάσταση των media και ένα σύντομο προσωπικό session ψυχοθεραπείας του καθενός από τους τέσσερις, προσφορά των άλλων τριών. Ο χώρος ενδείκνυται, να το ξέρετε, με τις κουρτίνες είτε κλειστές, είτε ανοιχτές.
The Naxos Apothecary
Κολοκοτρώνη 3-5 & Βουλής
210 7222774
