Ενα εντυπωσιακό ταξίδι γευσιγνωσίας στις ωραιότερες ταβέρνες της Ελλάδας με τις Κυκλάδες να έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο…. Νάξος, Κουφονήσι, Σίφνος, Μήλος, Ιος, Σύρος και Τήνος έχουν την τιμητική τους
Οπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος μέσα από την ιστοσελίδα greekgastronomyguide.gr βρίσκουμε τα … καλύτερα για τη χρονιά που έφυγε… Και ήρθε η ώρα για τις 20 διαλεχτές ταβέρνες του 2017 που ανακαλύψαμε τη χρονιά που μας πέρασε. Τα 20 ταβερνάκια του 2017 εκπροσωπούν 20 ξεχωριστούς γαστρονομικούς προορισμούς, που άλλους τους γνωρίσαμε τη χρονιά που πέρασε, κι άλλους, παλιούς γνώριμους που τους εξερευνήσαμε καλύτερα! Και οι Κυκλάδες έχουν την τιμητική τους… Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι ο Γιώργος Πίττας μαζί με την Μπύλιω Τσουκαλά έχουν δημιουργήσει τη συγκεκριμένη ιστοσελίδα με στόχο να αναδείξουν ότι ωραιότερο υπάρχει σε επίπεδο γευσιγνωσίας… Ααα οι κρίσεις όπως είναι λογικό έχουν το υποκειμενικό στοιχείο έντονο, οπότε απλά συμφωνείτε ή διαφωνείτε με την επιλογή…. Και από τις Κυκλάδες ξεχωρίζουν η ταβέρνα του Χαρη στις Εγγαρές της Νάξου, ο “Φλάρος” στον Φάρο της Σίφνου, ο “Βενετσάνος” στο Κάτω Κουφονήσι, του “Δράκου” στην Μυλοπότα Ιου, η “Ω Χαμός” στον Αδάμαντα Μήλου, η “Δροσιά” στο Κτικάδο Τήνου, το “Ηλιοβασίλεμα” στον Γαλησσά της Σύρου …
Μαγειρείο οι Βερσαλλίες στην Καλαμάτα
Το Μαγειρειό Βερσαλλίες στεγάζεται σ’ ένα παλιό πέτρινο κτίριο, έχει μια σουρεαλιστική ονομασία – ο Γιάννης Κούμανης και η Μαρία, η γυναίκα του, το διάλεξαν επειδή όπως και το παλάτι των Βερσαλλιών, στους Παρισίους είχε την τουαλέτα του εκτός ανακτόρων – κι εδώ συχνάζει λαϊκός κόσμος-μαστοράντζα αλλά κι όλοι οι ψαγμένοι της Καλαμάτας.. Μια άφιξη μόλις δυό μηνών, ανοικτή κουζίνα όπως τα παλιά μαγέρικα, στη σειρά οι περαστικοί να πάρουν φαγητό για το σπίτι και να πουν το καλορίζικο και ταψιά με μαγειρευτά φαγητά, του πουλιού το γάλα.
Μεζέδες: οι κουτσομούρες σαβόρο, οι μελιτζάνες με χόντρο, πολύ νόστιμες σαρδέλες, σουτζουκάκια, μπακαλιάρο πλακί, γουρνοπούλα ψητή, αλλά και τραχανά πεντανόστιμο με γαρίδες και μέσα του κομμάτια από τηγανισμένο ψωμί ως κρουτόν, που ήταν μια παλία καλαματιανή συνήθεια.
Η ταβέρνα του Arap στην Κω
H ταβέρνα του Αράπ (Arap) στην «τούρκικη» συνοικία της Κω, γνωστή και ως Πλατάνι ή Κερμεντές, είναι μια από τις παλιές της πόλης. H ταβέρνα αλλά και η γειτονιά δεν ακολούθησε τους έντονα αναπτυξιακούς ρυθμούς του νησιού κι έτσι η ατμόσφαιρα είναι πολύ ζεστή και γραφική. Η μάνα του Yasar και του Kandir φτιάνει τα ντολμαδάκια, ενώ η κουζίνα έχει τοπικές και ανατολίτικες αναφορές. Η μουσική αναμεμειγμένα τούρκικα με Αγγελόπουλο, Καζαντζίδη.
Μεζέδες: Ντολμαδάκια από λάχανο, αμπελόφυλλο και κολοκυθανθό, πασά μακαρούνα -θέλει ανάλυση πολλή το θεϊκό αυτό έδεσμα-, μπουρεκάκια, γιαουρτλού, ατζέμ πιλάφ, Άδανα κεμπάπ, mix κεμπαπάκια.
Η ταβέρνα Φλάρος στον Φάρο της Σίφνου
Η Σίφνος το 2015 απέκτησε ένα νέο ταβερνάκι, ο Φλάρος, στο όμορφο λιμανάκι του Φάρου. Δυο νέοι άνθρωποι, ο Ηλίας Αναστασιάδης και η Μαρία Δήμου, με γνωριμία από την εφηβεία τους, σπουδές στην Ανώτατη Σχολή Τουριστικών Επαγγελμάτων της Ρόδου και με εικοσαετή περίπου επαγγελματική καριέρα στην εστίαση, αποφάσισαν να κάνουν το άλμα τους, στην πανέμορφη Σίφνο. Καθηγητής μαγειρικής στη σχολή Le Monde ο Ηλίας από τα τριάντα του, θέλησε εκτός των τυπικών σιφναίικων συνταγών – που κι αυτές τις πειράζει κάμποσο – να δοκιμάσει και άλλες χρησιμοποιώντας χαρακτηριστικές ελληνικές πρώτες ύλες.
Εδέσματα: Ταραμοσαλάτα, αφράτη μους από λευκό ταραμά, τόνος ταρτάρ ολόφρεσκος μαριναρισμένος με θαλασσινό αλάτι και μυρωδικά, λουκάνικο ψαριών, παραγωγής του καταστήματος από μπακαλιάρο, λαβράκι και σολομό, αρωματισμένο με θυμάρι και lime.
Η ταβέρνα Βενετσάνος στο Κάτω Κουφονήσι
Η ταβέρνα Βενετσάνος είναι κυρίως στέκι των θερινών κατοίκων του Κάτω Κουφονησίου, δηλ. της κοινότητας των εναλλακτικών που ζουν σε σκηνές από λίγες μέρες ως και όλο το καλοκαίρι, και των ημερήσιων επισκεπτών που αφού κάνουν το μπάνιο τους θέλουν να ανταμώσουν τους μόνιμους φίλους τους ή πάρουν μια γεύση απ’ αυτήν την ζωή αλλά και μια γεύση από την ατμόσφαιρα της ταβέρνας. Οι αδελφοί Γιάννης και Γιώργος Βενετσάνοι με τις γυναίκες τους Σοφία και Χρύσσα, χάρη στην ταβέρνα που φτιάξαν το 1992, 200 μέτρα δίπλα στην Παναγιά – το όμορφο και λιτό, κυκλαδίτικο εκκλησάκι κτισμένο το 1651 δίπλα σε ερείπια βυζαντινής Εκκλησίας – έγιναν το επίκεντρο και το στέκι όλων των παραθεριστών του νησιού.
Εδέσματα: Πρώτο και κυριότερο το κατσικάκι της Κέρου με πατάτες και από εκεί και πέρα μαγειρευτά, ψάρια στη σχάρα και πίτες.
Η ψαροταβέρνα του Δράκου στην Μυλοπότα της Ίου
Στην Ιο, η ψαροταβέρνα “Δράκος” βρίσκεται στην ανατολική ακτή της θρυλικής Μυλοπότας στο τέλος της Ψιλής Άμμου. Κτισμένη στις αρχές της δεκαετίας του ’60, από τον Γιώργο Δράκο έχει κλείσει πάνω από μισό αιώνα ζωής. Ήταν τότε η εποχή που η παραλία της Μυλοπότας ανακαλυπτόταν από τους χίπιδες, και για να φτάσεις χρειαζόταν ώρα ποδαρόδρομος. Φωτιές στην παραλία, γυμνισμός – παρ’ όλες τις σημάνσεις περί της απαγόρευσής του – κιθάρες, αισθήσεις και παραισθήσεις, σκηνές και υπνόσακοι, παραθερισμός στις γύρω σπηλιές! Και ο αγρότης με γαϊδουράκι στην ακροθαλασσιά που πουλούσε καρπούζια, πεπονάκια, σταφύλια και σύκα. Τα πράγματα άλλαξαν στην παραλία όχι όμως στην ταβέρνα του Δράκου.
Στον πλούσιο κατάλογο των εδεσμάτων ξεχωρίζουν τα ολόφρεσκα ψάρια που τους προμηθεύουν καθημερινά οι Νιώτες και οι Καλύμνιοι ψαράδες τα οποία ψήνονται στα κάρβουνα, η αστακομακαρονάδα, το γιουβέτσι με γαρίδες και μύδια, σουπιά με μάραθο (κορυφαίο πιάτο), η μαρινάρα, το χταποδάκι που το μαγειρεύουνε με τέσσερις ξεχωριστούς τρόπους, το τηγανιτό ρύζι με θαλασσινά, η ψαρόσουπα και οι νησιώτικοι ρεβυδοκεφτέδες.
Ταβέρνα Ω! Χαμός στον Αδάμαντα Μήλου
Στην Παραλία του Παπακινού, στον Αδάμαντα στη Μήλο βρίσκεται η πιο fun ταβέρνα του νησιού, το “Ω ! Χαμός” Μια αυλή με τέντες και αναρριχώμενα φυτά δημιουργούν ένα όμορφο περιβάλλον, ενώ διασχίζοντας το κατώφλι της ταβέρνας θα βρεθείτε σε μια ατμόσφαιρα όπου κυριαρχεί το καλόγουστο λαϊκό γούστο! Κάθε τι έχει γίνει με άποψη. Δάπεδο τσιμεντοκονίας με θραύσματα από πλακάκια που ξέβρασε η θάλασσα, τοίχοι και πλάτες κάθε καρέκλας μ’ έξυπνα ρητά, σερβίρισμα σε πύλινα πιάτα και κούπες!
Υπέροχα μαγειρεμένα φαγητά, εξαιρετικές γεύσεις και πολύ χορταστικές μερίδες. Και το κυριότερο βέβαια, ότι τα κρέατα είναι δικά τους και όπως τα τυριά. Από όλους τους μεζέδες ξεχωρίσαμε, το μανούρι σαγανάκι (το τυράκι στο τηγάνι απογειώνεται) το χοιρινό με το πετιμέζι (ένα λουκούμι), τα σκοτυροκολόκυθα (ίσως το πιο ιδιαίτερο και ενδιαφέρον τοπικό έδεσμα) τα πιταράκια (πίτες στο τηγάνι με χόρτα του βουνού ή μανούρι), τους ψευτοκεφτέδες, το “σουρτούκικο” (ένα αρνάκι τυλιγμένο στην λαδόκολλα σιγοψημένο για ώρες), κόκορας με χυλοπίτες, παϊδάκια πεντανόστιμα και για γλυκό μια αξέχαστη πορτοκαλόπιτα.
Ταβέρνα Δροσιά στο Κτικάδο Τήνου
Η ταβέρνα στο Κτικάδο της Τήνου είναι μια από τις καλύτερες ταβέρνες που έχω γνωρίσει στο Αιγαίο. Το μαγαζί, χρώματα του Αιγαίου, όμορφα ταβάνια, δάπεδα πλακόστρωτα με περιγράμματα ασβέστη, λουλουδάκια πάνω σε χαριτωμένα τραπεζομάντηλα. Κι από εκεί βγαίνεις στην αυλή και αντικρίζεις μια ευρύχωρη ταράτσα, σε μια όαση πράσινου, που αγναντεύει το Αιγαίο και στο βάθος τη Σύρο.
Οι μερίδες πλούσιες που στηρίζονται στα τοπικά υλικά και τις ντόπιες συνταγές. Βάση τους οι αγκινάρες σε τουρσί, σε πίτες, είτε αλά πολίτα αλλά και σε ομελέτα. Τηνιακό κατσικάκι, πιτσούνια και ένας εξαίρετος μπακαλιάρος σκορδαλιά. Κεφτεδάκια με έντονη τη γεύση του δυόσμου, σαλάτες με γλυκά ντόπια ντοματάκια και κάπαρη. Κουζίνα και τηγάνι για φίλημα.
Το Αιγαιοπελαγίτικο στην Κάλυμνο
Πού να το πίστευε κανείς ότι σ’ ένα χωριό, το Μασούρι, στην δυτική πλευρά της Καλύμνου , ένα χωριό που δεν θα είχε ζωή αν δεν ήταν το στέκι των αναρριχητών της Καλύμνου, θα βρισκόταν ένα από τα πιο όμορφα ταβερνάκια της Ελλάδας, το “Αιγαιοπελαγίτικο” και αυτό ίσως με την ομορφότερη θέα. Όντως η θέα είναι ανεπανάληπτη όταν ο ήλιος βασιλεύει πίσω από τον αγέρωχο βράχο που βρίσκεται στο απέναντι νησί της Τελένδου. Το Αιγαιοπελαγίτικο προσφέρει μεγάλη ποικιλία ολόφρεσκων σπαρταριστών ψαριών και μυρωδάτων από θαλασσινό ιώδιο, θαλασσινών – αν δεν φας στην Κάλυμνο φρέσκο και μεγάλο ψάρι πού αλλού θα βρεις;
Πάντως από τις σπεσιαλιτέ του κυρ-Γιώργου ξεχωρίσαμε: το αρνάκι μπουτάκι στο φούρνο με πατάτες, ντολμάδες Καλύμνου με πιπεράτη αυγοκομμένη σαλτσούλα, αρνάκι καλύμνικο κοκκινιστό, φρέσκο φιλέτο τόνου μαριναρισμένο στα κάρβουνα, χταποδοκεφτέδες, καλαμάρια γεμιστά, γαρίδες σαγανάκι και φυσικά αστακούς Αιγαίου με νοστιμότατο λαδολεμονάκι!
Η ψαροταβέρνα Primasera στον Πόρο
Η ψαροταβέρνα Primasera βρίσκεται στη Πούντα, την πιο όμορφη ίσως περιοχή του καναλιού του Πόρου , που έχει κρατήσει, όσο είναι δυνατόν, αναλλοίωτα τα γραφικά στοιχεία της πόλης, τα νεοκλασσικά σπίτια, τα ψαροκάϊκα και τις βαρκούλες. Ιδανική περιοχή για περπάτημα και χαλάρωμα, μακριά από τη βουή και τα φώτα του κέντρου της παραλίας.
Άψογος γνώστης των ψαριών και καλός μάγειρας ο Τάσος, δεν συμβιβάζεται με το περιεχόμενο του πλούσιου μενού του μαγαζιού του, που περιλαμβάνει μεταξύ άλλων μια υπέροχη κακαβιά από σκορπίνες και πετρόψαρα, άσπρη μακαρονάδα με μύδια ή την “καρμπονάρα” με καπνιστό σκουμπρί ή το ριζότο με μελάνι σουπιάς.
Σπεσιαλιτέ του Τάσου είναι τα ωμά ψάρια! Δοκιμάστε το καρπάτσιο ξιφία, το καρπάτσιο τόνου, την ζαργάνα σασίμι, το σεβίτσε λούτσου και βεβαια την ρεγγοπατατοσαλάτα με καπνιστό σκουμπρί!
Το Ηλιοβασίλεμα στο Γαλησσά της Σύρου
Στον πολυτραγουδισμένο από τον Μάρκο Βαμβακάρη Γαλησσά – το παραθαλάσσιο χωριό και ένα από τα πλέον τουριστικά της Σύρου – έχει από το 1992 στήσει το καλοκαιρινό του στέκι ο Κώστας Μπουγιούρης, την ταβέρνα Ηλιοβασίλεμα . Μάγειρας ευρηματικός και καινοτόμος, έχοντας δουλέψει σε σπουδαία εστιατόρια σ’ Ελλάδα και στο εξωτερικό, καταθέτει το απαύγασμα των εμπειριών στο Ηλιοβασίλεμα. Παρ’ όλες τις διεθνείς παραστάσεις του και την ενημέρωση για τις σύγχρονες γαστρονομικές τάσεις, το μεράκι του είναι να παλεύει με τα τοπικά υλικά, να τα εξαντλεί και να τα παρουσιάζει με τον πιο ευφάνταστο τρόπο.
Ξεχωρίσαμε: Φαγκρί φιλέτο πάνω σε καπνιστή μελιτζάνα και ντοματίνια κονκασέ, ριζότο κακαβιάς, κόκορα κρασάτος με ταλιατέλες, κουνέλι στιφάδο.
Η ταβέρνα του Χάρη στις Εγγαρές Νάξου
Τα τελευταία χρόνια η φήμη του χωριού ενισχύθηκε από την ταβέρνα του Χάρη . Μια οικογενειακή ταβέρνα που βρίσκεται στην είσοδο του χωριού δίπλα στο σχολείο, που για πολλούς έχει την καλύτερη παραδοσιακή κουζίνα σε ολόκληρο το νησί. Με δικά τους τα κρεατικά (αρνιά, κατσίκια, μοσχάρια, κουνέλια, κοκκόρια) αλλά και τις τριακόσιες κότες που τους προσφέρουν πολλά αυγά, η Ευγενία Αρσένη – η σύζυγος του Χάρη – δημιουργεί καταπληκτικά εδέσματα. Το πιο διάσημο είναι η ομελέτα με το λιγότερο δέκα αυγά αλανιάρας κότας, πατάτες ντόπιες και γραβιέρα Νάξου . Δεν είναι λίγοι οι πελάτες που χορτασμένοι και σκασμένοι από τις μεγάλες μερίδες παίρνουν το μεγαλύτερο κομμάτι της ομελέτας, μαζί τους -take away- για να την απολαύσουν την επόμενη μέρα για πρωινό!
Η δουλειά στην κουζίνα είναι μοιρασμένη. Ο Χάρης – από 25 χρονών στις κουζίνες, έφτιαξε την δική του ταβέρνα το 1988 – αναλαμβάνει την ψησταριά. Παϊδάκια, μπιφτέκια, εξαιρετικό λουκάνικο από τρία διαφορετικά κρέατα (κατσίκι, μοσχάρι, χοίρος), μπριζόλες.
Ο Μπαμπούκος στον Μόλυβο της Λέσβου
Εκεί στα ψαροκάικα και το πολυφωτογραφημένο λιμάνι του Μόλυβου, με φόντο το Κάστρο, ανάμεσα σ’ άλλες ταβέρνες, βρίσκεται το ουζάδικο του Μπαμπούκου , το στέκι των καλοφαγάδων. Εδώ θα βρείτε πλήθος ουζομεζέδων (κτένια, φούσκες, λακέρδες), φρέσκα λεσβιακά κρέατα, σπιτικά φαγητά, μακαρονάδες, σούπες, κακαβιά και συνήθως φρέσκα ψάρια και θαλασσινά. Το καλοκαίρι η ζωή είναι υπαίθριος και τα τραπέζια κάτω από ομπρέλες είναι στρωμένα στην προκυμαία, δίπλα στα καΐκια που φέρνουν τα ψάρια.
Το χειμώνα, στον κλειστό χώρο, καθισμένος στη ζεστασιά βλέπεις στους τοίχους να ζωντανεύει η ιστορία του Μόλυβου μέσα από φωτογραφίες προσώπων και στιγμιότυπων περασμένων χρόνων. Η μεγάλη αξία του Μπαμπούκου είναι ότι είναι ανοικτός μεσημέρι-βράδυ όλο το χρόνο, και αυτό είναι πολύ σημαντικό γιατί τα καλοκαιρινά θέρετρα τον χειμώνα ερημώνουν και πολύ δύσκολα βρίσκεις κάπου να φας.
Ο μπάρμπα Γιάννης και η Μαρίτσα στη Σκύρο
Το οινομαγειρείο-καφενείο «Μπάρμπα Γιάννης και Μαρίτσα», θα το βρεις στη μέση του κεντρικού πεζόδρομου της Χώρας της Σκύρου . Εκεί, στο δρόμο για τη Μεγάλη Στράτα του χωριού, αν κάτσεις να πιείς τον καφέ σου ή να φας τους μεζέδες του, θα απολαύσεις όσο πουθενά αλλού τα αποκριάτικα δρώμενα των ¨Κουδουνάτων”.
Στην κουζίνα του μαγειρείου μαγειρεύει εδώ και χρόνια η κόρη του Μπάρμπα Γιάννη και της Μαρίτσας, η Άννα, με ζαρζαβατικά από μποστάνια σκυριανά και με κρέατα ντόπια. Είναι διάσημη για τα νόστιμα φαγητά της και την καταπληκτική στραπατσάδα της με αυγά από τις κοτούλες τους, για τα περίφημα τεροπτάρια (τραχανοπιτάκια γεμιστά με ρύζι, ντόπιο τραχανά και μυζήθρα), τη λαδόπιτά της (σπεσιαλιτέ της Σκύρου) φτιαγμένη από αφράτο ζυμάρι και σερβιρισμένη με σκυριανό τυρί, τα λιμπιστικά κεφτεδάκια της με τον άφθονο δυόσμο και το χοντρομμένο κρεμμύδι. Η κυρά Αννα σε εκπλήσσει συνεχώς, τόσο με τους τραγανούς κολοκυθοκεφτέδες, με την γευστικότατη ομελέτα με τις ντόπιες πατάτες, την τηγανιά, το τηγανόψωμο, όσο και με την ντόπια φάβα, τον ντάκο και τις γαρίδες σαγανάκι.
Η στροφή της γεύσης στο Βυζάρι της Κρήτης
Καθώς κάθεσαι στην ταβέρνα “Στροφή της γεύσης” στο Βυζάρι να ‘σου η πρώτη έκπληξη, έρχεται ο παπά-Μανώλης να μας εξυπηρετήσει: «Καλώς τους, να κεράσω δυο ρακές». Δεμένο το ράσο, πίσω του κόμπο και με σκουφί στο κεφάλι, στρώνει τραπέζι, το πρόσωπό του καθαρό, όλο ευγένεια και η ματιά του φωτεινή όλο ζεστασιά. «Εγώ είμαι δούλος του Κυρίου και υπάλληλος της παπαδιάς». Και ενώ περιμέναμε να εμφανιστεί μια τυπική παπαδιά, βλέπουμε να εμφανίζεται μια παρουσία χαρμόσυνη, όλο ενέργεια, σκέτη Τίνα Τάρνερ!
Η Ελένη Σταυρουλάκη, η ταβερνιάρισσα ντυμένη πρόσχαρα σαν «παιδί των λουλουδιών», μας καλωσορίζει όλο χαμόγελα: «Δεν έχουμε πολλά, τα φαγητά μας τελειώσαν, ήρθε μια μεγάλη παρέα αλλά κάτι θα βρούμε». Τα φαγητά ήρθαν. Ομελέτα με αγκινάρες, πατάτες γευστικές, κατσικάκι θεσπέσιο, σαλάτες, ένα παστίτσιο θεϊκό και τέλος οι σπιτικοί λουκουμάδες.
Το καφέ-ουζερί Τσινάρι στην Άνω Πόλη της Θεσσαλονίκης
Μια από τις πιο όμορφες γειτονιές της Άνω Πόλης στη Θεσσαλονίκη είναι το Τσινάρι. Την ονομασία του την οφείλει στον τεράστιο πλάτανο ( στα τούρκικα τσινάρ σημαίνει πλάτανος) που σκίαζε μία από τις παλιές Τούρκικες κρήνες που βρίσκονταν εκεί. Εκεί, τριάντα μέτρα από την κρήνη, βρισκόνταν από τα τέλη του 19 αιώνα και πιο συγκεκριμένα το 1885 ένας καφενές με το ομώνυμο όνομα. Σύμφωνα με τη παράδοση, Τούρκοι και Ελληνες συχνάζαν και ρουφούσαν τον καφέ με τους ναργιλέδες τους. Μετά τον ξεριζωμό της Σμύρνης, την εγκατάσταση των ελλήνων προσφύγων στην Άνω Πόλη και την αντίστοιχη αποχώρηση των Τουρκικων πληθυσμών, το μαγαζί, περνάει στα χέρια των Ελλήνων και μετατρέπεται σε καφενείο-ουζερί όπου σεβίρονταν ούζο με μικρασιατικοί μεζέδες.
Το καφενείο-ουζερί Τσινάρι στις αρχές της δεκαετίας 1990 μετατράπηκε απο την οικογένεια Παπαδοπούλου σε ταβέρνα-ουζερί. Μικρασιάτικοι ουζομεζέδες, σουτζουκάκια σμυρνέικα, χειροποίητα ντολμαδάκια, τζιγεροσαρμάδες, ανοιχτή σαρδέλα στην σχάρα, γαύρος σαγανάκι, μπουγιουρντί με αυθεντική φέτα και ντομάτα και από γλυκά, κυδώνι ψητό, χαλβάς παραδοσιακός σιροπιαστός, είναι μερικές από τις σπεσιαλιτέ του καταστήματος.
Η ταβέρνα του Ψαρά στη Πλάκα Λεωνιδίου
Η «ταβέρνα του Ψαρά» βρίσκεται σε μικρή απόσταση (4 χιλ.) από το Λεωνίδιο στην Κυνουρία, στην όμορφη Πλάκα, στο λιμάνι του Λεωνιδίου, ένας μικρός παραθαλάσσιος οικισμός με γραφικό λιμανάκι και ωραία αμμουδιά. Στην Πλάκα το 1902, σε ένα πέτρινο οίκημα, λειτούργησε για πρώτη φορά η «ταβέρνα του Ψαρά», η πρώτη ταβέρνα της Πλάκας από τον παππού Θρασύβουλο. Την ανάπτυξή της, την γνώρισε την δεκαετία του ’70, με τον Κωνσταντίνο, πατέρα του Νίκου (του σημερινού ιδιοκτήτη), που ψάρευε με την βαρκούλα του, και την μητέρα του Ειρήνη που έβαλε τα πρώτα μαγειρευτά. Ο Νίκος Σμύρος έφτιαξε ένα μεγαλύτερο σκάφος, τον «Αρμενιστή», και μ’ αυτόν αρμενίζει και φέρνει ψαράκια και ψαρούκλες.
Εδέσματα: Σαλάτα βραστών με προϊόντα τσακώνικα. Χόρτα, φασολάκια, κολοκυθάκια και πατάτες πνιγμένα στο τσακώνικο ελαιόλαδο και ακολούθως τα μπαρμπουνάκια που θα φαγωθούν με τα χέρια. Τις τσακώνικες μελιτζάνες η Ελένη η γυναίκα του Νίκου, τις μαγειρεύει με πολλούς τρόπους. Παπουτσάκια με κρεμμυδάκι και ντομάτα στον φούρνο, μπουρεκάκι με μελιτζάνα και γραβιέρα, τηγανητές με κόκκινη σάλτα και άλλες πέντε-έξι συνταγές.
Η Μαριβόν στο Ηλιόκαστρο Αργολίδας
Στους πρόποδες του βουνού Αδέρες, σε υψόμετρο περίπου 200 μέτρων και σε απόσταση 7 χλμ. από την Ερμιόνη βρίσκεται το Ηλιόκαστρο (Καρακάσι) ένα αγροτικό και κτηνοτροφικό χωριό 500 κατοίκων. Στο άσημο αυτό χωριό βρίσκεται το πιο φημισμένο εστιατόριο της Ερμιονίδας, η ξακουστή Γαλλίδα Μαριβόν ή γαλλιστί Maryvonne. Τι να ναι αυτό που κάνει κι όλο το jet-set που διαμένει στις φημισμένες παραλίες της Ερμιόνης, της Κόστα, του Αγίου Αιμιλιανού και του Πόρτο Χελίου να κάνει μισή ώρα ταξίδι για να έρθει και να δειπνήσει στο απομακρυσμένο Καρακάσι; Μα προφανώς αυτό που συμβαίνει παντού. Για ένα ξεχωριστό φαγητό, σ’ ένα ξεχωριστό περιβάλλοναξίζει να θυσιάσεις και λίγο χρόνο ταξιδιού.
Η κουζίνα είναι επιλεκτική και τα πιάτα είναι λίγα αλλά διαλεκτά. Σκορδόψωμο με κατσικίσιο τυρί σαν φοκάτσια για αρχή, σούπα καρότου με λάδι τρούφας, σαλάτα με ρόκα, ντομάτα και κρεμμυδάκι με σως μπαλσάμικου, φινόκιο με σάλτσα παρμεζάνας, πουγκί με μανούρι, μαρμελάδα κρεμυδιού και σως μπαλσάμικου, και για κυρίως κοτόπουλο με πατάτες και σάλτσα φασκόμηλου και φυσικά τις μπριζόλες γάλακτος, τις μοσχαρίσιες και τα φιλέτα, όλα από τα μαγικά χέρια του Γιώργου.
Ο Σοφός στη Νεμέα
Για τους οινόφιλους, αλλά και τους αρχαιολάτρες, η Νεμέα είναι ένας πολύ προσφιλής προορισμός. Αν και σε απόσταση μόλις μιάμισης ώρας από την Αθήνα, με πανέμορφους αρχαιολογικούς χώρους, με 35 οινοποιεία – τα περισσότερα επισκέψιμα -, αμπελώνες με 22 χιλιάδες στρέμματα αγιωργίτικου, μ’ ένα τοπίο ήρεμης μεσογειακής γοητείας, η Νεμέα παραμένει όμως μια terra incognita για τους περισσότερους ταξιδιώτες της “Μυθικής Πελοποννήσου”.
Η ταβέρνα του Σοφού βαστά από τη δεκαετία του 1950 όταν η κυρά Αθηνά – γιαγιά του Γιώργου Σοφού – διατηρούσε το οινομαγειρείο της και τα μεσημέρι τάιζε τους δημόσιους υπαλλήλους, τους τραπεζιτικούς, τους δασκάλους και κάποιους περαστικούς. Κατόπιν η ταβέρνα πέρασε στην κόρη της Μαρία και το 2006 το ανέλαβε πλήρως ο Γιώργος, οπόταν το ανακαίνισε ολοσχερώς.
Η αισθητική του καταστήματος εκσυγχρονίστηκε, τις παλιές δοκιμασμένες σπεσιαλιτέ – (όπως τις χυλοπίτες με κόκορα, το αρνάκι με τις μελιτζάνες ή τους ντολμάδες με τ’ αμπελόφυλλα) συνοδεύουν νέα πιάτα, όπως ξινομυζήθρα σε φύλλο κρούστας γλυκόξινη σάλτσα μελιού και μαυροσούσαμο ή μοσχάρι με αγιωργίτικο κρασί στη γάστρα.
Ταβέρνα Ρομάντζο στον Βουραϊκό
Στα δύο τρίτα της διαδρομής του οδοντωτού τραίνου Διακοφτό-Καλάβρυτα βρίσκεται ο σταθμός του Μέγα Σπηλαίου. Εδώ οι ταξιδιώτες αποβιβάζονται είτε για να κατευθυνθούν προς το Μέγα Σπήλαιο, είτε προς το χωριό Κάτω Ζαχλωρού, είτε να καθίσουν στην παρακείμενη του σταθμού ταβέρνα Ρομάντζο και να απολαύσουν την φύση και τα πεντανόστιμα φαγητά.
Χωμένη μέσα στο καταπράσινο φαράγγι του Βουραϊκού, δίπλα στο σταθμό του οδοντωτού σιδηροδρόμου – κάτω από τα ενοικιαζόμενα – δείχνει ξεχασμένη απ’ το χρόνο. Ίσως το Ρομάντζο να είναι η πιο γραφική ορεινή ταβέρνα της Ελλάδας. Την ταβέρνα την έστησε ο κυρ Κώστας που ήταν πολύ καλός στην κουζίνα. Τα τελευταία χρόνια παρέλαβε ο γιος του ο Φάνης που θέλει ακόμα λίγη δουλειά για να φτάσει τον πατέρα του… Ελλάδα του 1960 και τα φαγητά να σε εκπλήσσουν από την ποικιλία. Όχι που θα βρεις όλα, γιατί η κουζίνα είναι μικρή και η πελατεία λιγοστή. Απολαύστε τι κατά καιρούς μαγειρεύεται στην ταβέρνα Ρομάντζο: χορτόπιτα, τυρόπιτα, πρασοκρεατόπιτα, γίδα βραστή, κουνέλι στιφάδο, βεργάδι (κατσικάκι χρονιάρικο) με χόρτα, μοσχαράκι με χυλοπίτες, χωριάτικο λουκάνικο, κόκορα με χυλοπίτες, κατσικάκι λαδορίγανη, σπληνάντερο, κοκορέτσι, αρνί σούβλας γιούλμπασι και φυσικά σαλάτες και η κλασική του ομελέτα.
Ψαροταβέρνα Μυρταριά στην Κορωνησία
Η ψαροταβέρνα Μυρταριά ή αλλιώς για τους ντόπιους η ταβέρνα του Πατέντα – από το επίθετο δηλαδή του ιδιοκτήτη – βρίσκεται στην Κορωνησία, στο όμορφο νησάκι της λιμνοθάλασσας στο βόρειο τμήμα του Αμβρακικού, και από το 1981 που λειτουργεί, σερβίρει το πιο φρέσκο ψάρι του νόμου της Άρτας και κατ’ άλλους ολόκληρης της Ηπείρου.
Τα πεντανόστιμα ψάρια του Αμβρακικού αριστοτεχνικά ψημένα από τον Δημοσθένη, γιός της κυρα-Φρειδερίκης που μαζί της και με την αδελφή του Γεωργία φτιάχνουν μεζέδες που δεν μπορεί να φαντασθεί ο νους.
Οι θησαυροί της θάλασσας του Αμβρακικού έχουν εδώ την τιμητική τους! Στον κατάλογο της ταβέρνας θα βρει κανείς γάμπαρη, κέφαλο πετάλι, τσιπούρες, κουτσομούρες, λαβράκι, γοβιούς, καλαμάρια, σουπιές, σαρδέλες, γαύρο, αθερίνα και θαλασσινά χτένια, αχυβάδια, γυαλιστερές μαγειρεμένα όλα με διαφορετικούς τρόπους (ψητά, τηγανητά, γεμιστά, σκορδάτα).
Χαρακτηριστικές σπεσιαλιτέ: γάμπαρη σουβλάκι, καπνιστό χέλι ψημένο στην κεραμίδα, Μυρταριά σαγανάκι (γαρίδες, χτένια, μύδια) ενώ στο τέλος του γεύματος προσφέρονται τα χειροποίητα γλυκά του κουταλιού, με το κιτρολέμονο και το περγαμόντο να είναι τα πιο περιζήτητα.
