Ένα γευστικό ταξίδι στο παρελθόν και το παρόν χάρη στις μαγειρικές ικανότητες της ομάδας του Δήμου και Γιώργου Δούμουρα στην «Αυλή» της Δονούσας… Δήμος Δούμουρας «Θυμάμαι ξεκάθαρα τις γεύσεις,. αγαπούσα το φαγητό και ανακατευόμουν συνέχεια στα πόδια της μητέρας μου όταν μαγείρευε . Το λάτρεψα.»
Είδα τον καπετάν Ηλία να μπαίνει στο λιμάνι, με τη λάντζα του και με τον ήλιο να ετοιμάζεται σιγά σιγά να χαθεί στα νερά του Αιγαίου… «Δονούσα Μάγισσα» φώναζαν από μακριά τα γράμματα στις παρυές και μπήκα έτσι στον πειρασμό να εξερευνήσω το είναι αυτό που κάνει τη Δονούσα να λέγεται «μάγισσα».
Εύκολα προσβάσιμη το καλοκαίρι, σε συχνή σύνδεση με τη Νάξο, το πανέμορφο μεν, ορεινό δε, νησί των Μικρών Κυκλάδων, εξέπεμπε τα μυστήρια της, πριν μπω στο λιμάνι της. Παρατηρούσα στο πλοίο κάθε λογής κόσμο, τόσο διαφορετικό, μα με κοινό προορισμό. Θαυμάσιο κράμα πολιτισμού, κουλτούρας και νοοτροπίας. Δίπλα στα πολυτελή αυτοκίνητα προς αποβίβαση, με τους προσεγμένους οδηγούς και τις στολισμένες συνοδηγούς, παιδάκια με πολύχρωμα φουσκωτά στα χέρια και πιο δίπλα χούφτες νεαροί με μπερδεμένα μαλλιά και μούσια, με κάθε είδους piercing, φορτωμένοι άτακτα με υπνόσακους, πολυχρησιμοποιημενα σακίδια και κρεμασμένα από τα κορδόνια παπούτσια, με μάτια γεμάτα άρνηση κι επανάσταση ταυτόχρονα .
Ήθελα να ψάξω να βρω όπως συνδέεται αυτό το τόσο ανομοιογενές κι εκρηκτικό μίγμα
Και φτάνοντας στο λιμάνι του Σταυρού, δέσποζε ψηλά ένα πολύ περιποιημένο εστιατόριο που μου τράβηξε αμέσως την προσοχή. Παράλληλα, η μυρωδιά των μαγειρεμένων θαλασσινών με τράβηξε έως την πόρτα του, σα λαγωνικό κατά την ανίχνευση. Έφτασα σε μια αυλή. ΣΤΗΝ «Αυλή».
Εκεί είδα να απολαμβάνουν κατανυκτικά το φαγητό τους άνθρωποι από όλες τις προαναφερθείσες κατηγορίες. Ένα υφαντό αρμονικά πλεγμένο αλλά στα μάτια όλων η ίδια ικανοποίηση. Πως γίνεται αυτό;
Γνώρισα ή μάλλον με αναγνώρισαν οι ιδιοκτήτες του, ο Δήμος (κυρίως) και ο Γιώργος (σ.σ. τα καλά του επαγγέλματος). Είχαμε άλλωστε επικοινωνία στο παρελθόν για άλλα θέματα του νησιού. Η κίνηση έγινε από τη πλευρά μου. τους συστήθηκα. Η αυλή άλλωστε με προκάλεσε για να μάθω την ιστορία του μαγαζιού.
Άνετα θα μπορούσε να είναι ένα σενάριο τύπου «Πολίτικης Κουζίνας», μια όμορφη μετάβαση στο χρόνο, ένα ανακάτεμα αναμνήσεων, γεύσεων και μυρωδιών, μια γλυκιά περιπλάνηση από γενιά σε γενιά με πρωταγωνιστή το κυκλαδίτικο στοιχείο.
Ο Γιώργος και ο Δήμος μεγάλωσαν μεν στην Αθήνα αλλά πέρναγαν δε τα καλοκαίρια τους στο νησί. «Θυμάμαι ξεκάθαρα τις γεύσεις, αγαπούσα το φαγητό και ανακατευόμουν συνέχεια στα πόδια της μητέρας μου όταν μαγείρευε . Το λάτρεψα» μου λέει ο Δήμος και χαμογελάει….
Έτσι συνέδεσε τα ξέγνοιαστα καλοκαίρια στη Δονούσα με σπιτικές μυρωδιές από αγνά ντόπια προϊόντα και μητρική φροντίδα. Και πάνω σε αυτή την ανάμνηση, αλλά και στη κρίση που έγινε… ευκαιρία και γιατί όχι .. ανάγκη, έστησε με τον αδερφό του στην αυλή του πατρικού του, την ταβέρνα τους το 2017. Η τεχνογνωσία υπήρχε, ο χώρος ήταν εκεί, τα προϊόντα στα πόδια τους… Και σε παραδοσιακό σκηνικό ανάμεσα σε βασιλικούς και θέα το λιμάνι του Σταυρού, ξεκίνησε να λειτουργεί με λίγα κυρίως πιάτα, αρχικά ως μεζεδοπωλείο κι έκτοτε εξελίχθηκε σε ένα από τα καλύτερα εστιατόρια με ψάρι και θαλασσινά στο νησί. Και με προοπτική χρόνο με το χρόνο να γίνεται όλο και καλύτερο…
Ο Δήμος είναι επί κεφαλής στην κουζίνα και το μενού. Πάντα ακούραστος αρέσκεται στο να δοκιμάζει καινούρια πράγματα. «Χρησιμοποιούμε σα βάση την παραδοσιακή κουζίνα. Οι Κυκλάδες έχουν τόσο εξαιρετικά προϊόντα και τόσο μεγάλη ποικιλία που θα ήταν ντροπή να μην τα προτιμάμε.».
Τα προϊόντα που λέγαμε ε; Το μενού της «Αυλής» περιλαμβάνει τυριά από Πάτμο, Νάξο, Σίφνο, Σύρο και Ίο, φάβα από τη Σχοινούσα, ελιές από τη Θάσο, κάπαρη από τη Σύρο, πατάτες από τη Νάξο, λιαστές ντομάτες από τη Σαντορίνη, παστουρμά από τη Τήνο, μάραθο και θαλασσινό αλάτι από Δονούσα, καθώς και έξτρα παρθένο ελαιόλαδο από Κρήτη. Όπως στην κουζίνα της μαμάς. Και όπως αναφέρει ο Δήμος “Κι αυτά είναι μερικά μόνο από τα τοπικά ελληνικά προϊόντα“.
Και η τεχνογνωσία που τονίσαμε… Από τη δική του πλευρά, ο έτερος αδερφός, ο Γιώργος, που εργάστηκε στον τομέα των ποτών σε Ελλάδα κι εξωτερικό, άφησε τη δουλειά του κι αποφάσισε να κάνει και πάλι πατρίδα του τη Δονούσα. “Αφού στήσαμε την «Αυλή» με τον αδερφό μου, προσέξαμε ότι το αγαπημένο μας νησί, γίνεται όλο και πιο σημαντικός τουριστικός προορισμός. Και αυτό που μας έκανε εντύπωση ήταν ότι οι επισκέπτες δεν γνώριζαν τα ελληνικά κρασιά, ότι η Ελλάδα παράγει κρασί. Αξιοποίησα την εμπειρία μου πάνω στη βιομηχανία του κρασιού και αποφάσισα να ποντάρω σ’ αυτό… Και φτιάξαμε έναν κατάλογο μόνο με ελληνικά κρασιά. “
Και όντως, η λίστα είναι εντυπωσιακά. Τι περιλαμβάνει; Ετικέτες χι μόνο από τη Σαντορίνη, τη Κεφαλονιά, τη Λήμνο, ή τη Λέσβο και τη Σάμο, αλλά και από ηπειρωτική Ελλάδα όπως τη Νεμέα, τη Μονεμβασιά, τα Σπάτα και το Μαρκόπουλο. Και βέβαια, θα βρείτε μπύρες από Πάρο και Χίο αλλά και η έκπληξη που ακούει στο όνομα «αναψυκτικά από την Ικαρία». Απίστευτο; Είπαμε… τα πάντα από την δική μας γη….
Έτσι, τρώγοντας ένιωσα ότι παγώνει ο χρόνος με μια γλυκιά νοσταλγία αλλά ταυτόχρονα και μια λυτρωτική ανακούφιση ότι όλα δένουν αρμονικά με τη σύγχρονη εποχή “Μου αρέσει αυτό που κάνω και θέλω να περάσω αυτό το συναίσθημα και στους πελάτες . Η δουλειά μας είναι να σιγουρευτούμε ότι οι επισκέπτες του νησιού μας θα μείνουν ευχαριστημένοι κι αυτή είναι η προτεραιότητά μας “, λέει ο Γιώργος χαιρετώντας κάποιους τουρίστες που μόλις κατέφθασαν με το πλοίο.
Εν τω μεταξύ, ο αδερφός Δήμος πηγαίνει από το ένα τραπέζι στο άλλο για να σιγουρευτεί ότι οι πελάτες είναι ικανοποιημένοι. Όπως έκανε και η μαμά για να σιγουρευτεί ότι τα παιδιά της έφαγαν καλά. Όσο για το κόστος; Αυτό που λέμε value for money είναι η κλασική απόδειξη, ότι μπορείς να φας καλά, χωρίς να πληρώσεις πολλά και το κυριότερο; Να νιώσεις σαν το σπίτι σου…
Αυτή είναι η «Αυλή», γεμάτη αγάπη… Με το Γιώργο, το Δήμο, την οικογένειά τους που είναι και το προσωπικό του εστιατορίου στη Δονούσα, το μικρό αλλά μαγικό αυτό νησί των Κυκλάδων. Έκλεισα το laptop κι έφυγα γιατί το πλοιο ήταν έτοιμο για αναχώρηση, έχοντας φάει όπως στο πατρικό μου (σ.σ. να πω και το μεγάλο μυστικό; Πατατοσαλάτα παλικάρια, υπέροχη. Αλλά και οι μακαρονάδες με θαλασσινά ακόμη καλύτερες…) κι έχοντας ικανοποιήσει την περιέργεια μου σχετικά με το ποιος κάνει τη Δονούσα να λέγεται «μάγισσα».
