9 Ιουλίου, 20:00, Πολιτιστικό Κέντρο Συλλόγου Φιλωτιτών Νάξου. ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ Α.Μ.Σ. ΦΙΛΩΤΙΟΥ “Ο ΖΕΥΣ”. – Παρουσίαση του βιβλίου «Αγαπημένη λέξη μου έγινε τ’ όνομά σου» του Γιάννη Μεγαλακάκη. Με την αρωγή του ΝΟΠΠΑΠΠΠΑ Νάξου και Μικρών Κυκλάδων
Η μαντινάδα λέει ο Νίκος Καζαντζάκης είναι μια κραυγή που αφήνει μια ψυχή αρρενωπή αλλά εξαιρετικά ευαίσθητη: Η κρητική ψυχή. «Γράφω μαντινάδες, στίχους και τραγούδια για να βρίσκουν φωλιά οι σκέψεις μου» σημειώνει ο Γιάννης Μεγαλακάκης.
Διαβάζοντας το βιβλίο θα αφεθείς στα αυθεντικά αισθήματα και θα γίνει η αγαπημένη σου συντροφιά. Η μαντινάδα γεννάται για να εκφράσει την υπερβολή σε όλα, για να νιώσεις την απλότητα αλλά και το μεγαλείο της ζωής. Δεν χρειάζονται μαντικές ικανότητες για να προβλέψουμε την πορεία της ζωής μας αλλά μόνο οι πέντε αισθήσεις μας οι οποίες οδηγούν τον Γιάννη Μεγαλακάκη να γράφει με έναν μοναδικό τρόπο.
9 Ιουλίου, 20:00, Πολιτιστικό Κέντρο Συλλόγου Φιλωτιτών Νάξου. ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ Α.Μ.Σ. ΦΙΛΩΤΙΟΥ “Ο ΖΕΥΣ”. – Αρωγή του ΝΟΠΠΑΠΠΠΑ Νάξου και Μικρών Κυκλάδων
Παρουσίαση του βιβλίου «Αγαπημένη λέξη μου έγινε τ’ όνομά σου» του Γιάννη Μεγαλακάκη.
Το τελευταίο βιβλίο του Γιάννη αφιερωμένο στον μεγάλο στοχαστή Νίκο Καζαντζάκη έχει τίτλο «Αγαπημένη λέξη μου έγινε το όνομά σου» και στον πρόλογό του γράφει:
Ό,τι διαβάσεις είναι η σιωπή μου, που βρήκε τον τρόπο να μιλήσει…
Ό,τι διαβάσεις είναι στιγμές αιωνιότητας…
Ό,τι διαβάσεις δεν εξηγείται, γιατί είναι δημιουργία των αισθημάτων…
Ό,τι διαβάσεις είναι το φαναράκι που ανάβω στην ψυχή μου για να μη χαθώ στο σκοτάδι…
Ό,τι διαβάσεις είναι η λαχτάρα να ζήσω μέσα σε έναν κόσμο που σκουραίνει συχνά…
Ό,τι διαβάσεις είναι το δικό μου πέταγμα προς την ελευθερία και την αλήθεια…
Ό,τι διαβάσεις έχουν μάνα την αγάπη και πατέρα τον χορό και γεννήθηκαν στην Κρήτη…
Το βιβλίο περιλαμβάνει μαντινάδες μέσα από τις οποίες υμνεί τον έρωτα με έναν δικό του τρόπο…
Αγαπημένη λέξη μου έγινε το όνομά σου, το κρύβω μα δεν κρύβεται πως έχω τον σεβντά σου».
«Ρώτα γιατί όταν με θωρείς το βλέμμα κατεβάζω, με πόση ώρα θα μπορώ δυο ήλιους να κοιτάζω».
«Κάθε βραδιά αθόρυβα ξυπνώ και σ’ αντικρίζω και με χιλιάδες σ’ αγαπώ τον ύπνο σου στολίζω».
«Τη μουσική του έρωτα άκουσα στη φωνή σου κι’ ότι μισό μου ολόκληρο εγίνηκε μαζί σου».
«Όμορφες εικόνες γεμάτες συναίσθημα, απλότητα και ρομαντισμό».
«Με το γαλάζιο του ουρανού γέμισε η ματιά μου πουλιά που ελεύθερα πετούν θωρώ τα όνειρά μου».
«Κλείνω τα μάτια για να δω, σωπαίνω να μιλήσω, όνειρα βλέπω ξυπνητός πεθαίνω για να ζήσω».
Η ειλικρίνεια και η διαύγεια της ψυχής του Γιάννη, μεταφέρεται σε κάθε στίχο του.
«Άλλη μια μέρα πέρασε και τώρα αρχίζει η άλλη, άσε το χθες που έφυγε και ονειρέψου πάλι».
«Βούτηξε μες στην ποίηση, ψυχή, να σε δροσίσω στην όχθη της ασκούπιστη για πάντα θα σ’ αφήσω».
Βαθειά φιλοσοφημένα λόγια διατυπωμένα με μια ντροπαλή σεμνότητα και κραυγαλέα σιωπή.
«Προσπάθησα την ομορφιά που ‘χεις να ζωγραφίσω, έμεινα μέρες σιωπηλώς κι ακόμα ν’ αρχίσω».
Λόγια ψυχής που αποκαλύπτουν εκρηκτικά συναισθήματα κι εκείνη την αιώνια πάλη ανάμεσα στην καρδιά και τη λογική.
«Κάθε σταγόνα και φιλί δίνει η βροχή στο χώμα, μα εγώ ποθώ κατακλυσμό απ’ το δικό σου στόμα».
«Μοιάζει με μπόρα ο έρωτας που όταν ξεκινήσει, τη δύναμή του δε μπορεί κανείς να σταματήσει».
Είναι πραγματικά σπάνιο, τόσο λιτός στίχος να εκπέμπει τόσο σημαντικά μηνύματα.
«Μες του Ρεθύμνου τα στενά έλα, σε περιμένω, όπου μυρίσεις έρωτα, εκεί, χαρά μου, μένω».
Θα μπορούσα να γράψω πολλές σελίδες ακόμη, όμως πιστεύω πως το μεγαλείο της Κρητικής λεβεντιάς πολλές φορές δεν περιγράφεται με λόγια.
Θέλω μόνο να ευχαριστήσω από καρδιάς τον Γιάννη Μεγαλακάκη για τον ανιδιοτελή αγώνα που κάνει μαζί με τον αδελφό του Γιώργο, να διασώσει ό,τι πιο πολύτιμο υπάρχει στην παράδοση του τόπου μας, την ώρα που χιλιάδες άλλοι νέοι, μεγαλώνουν με ξένα ακούσματα και μια διαφορετική ξενόφερτη κουλτούρα που δεν μας τιμά μήτε και μας ταιριάζει.
Όπως λέει ο μεγάλος Νίκος Καζαντζάκης: «Βαριά ‘ναι μαθές η ψυχή του Κρητικού… Τόσο βαριά, που το κορμί πολλές φορές όσο και να ‘ναι δυνατό, δεν τη μπορεί να τη σηκώσει… δεν τη μπορεί».
Κι όμως ο Γιάννης Μεγαλακάκης απόδειξε περίτρανα πως όχι μόνο αντέχει να σηκώσει την ψυχή του, αλλά αντέχει να την κρατά συνέχεια ψηλά, τόσο ψηλά, για να μείνει καθαρή κι αμόλυντη από τις σύγχρονες αμφιλεγόμενες επιρροές.
