Ακόμη μία αρνητική πρωτιά μεταξύ των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) κατέχει η χώρα μας, σύμφωνα με την έκθεση “Δικαίωμα στην Εργασία” για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (EDF), του Ευρωπαϊκού Φόρουμ Ατόμων με Αναπηρία.
Σύμφωνα με την έκθεση, στην Ελλάδα και Ιρλανδία εργάζεται μόλις το 32,6% των ατόμων με αναπηρία (ΑμεΑ), ενώ τη λίστα της ντροπής συμπληρώνουν η Κροατία με μόλις 37% και η Ισπανία με 39%.
Στις 3 πρώτες θέσεις βρίσκονται η Δανία με 60,1%, η Λετονία με 60,8% και πρώτη είναι η Εσθονία με ποσοστό απασχόλησης ατόμων με αναπηρία 64,9%.
«H εικόνα της Ελλάδας είναι ντροπιαστική, καθώς είμαστε στην τελευταία θέση με το μικρότερο ποσοστό εργαζομένων με αναπηρία», σχολιάζει ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Φόρουμ Ατόμων με Αναπηρία και της Ε.Σ.Α.μεΑ, Ιωάννης Βαρδακαστάνης.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την Έκθεση, στην ΕΕ απασχολείται κατά μέσο όρο με μισθωτή εργασία το 51,3% των ενεργών ατόμων με αναπηρία ( το 1 στα 2 άτομα) σε ηλικία εργασίας.
Μικρότερο το ποσοστό εργασίας στις γυναίκες με αναπηρία
Αναφορικά με την πλήρη απασχόληση, η κατάσταση είναι ακόμη πιο άσχημη, ειδικά για τις γυναίκες με αναπηρία.
Σε 11 χώρες, λιγότερο από το 20% των γυναικών με αναπηρία απασχολούνται με πλήρη απασχόληση.
Μεταξύ αυτών βρίσκεται φυσικά η Ελλάδα, η Ιρλανδία, το Βέλγιο, η Ισπανία, η Ιταλία, η Μάλτα, η Πολωνία, η Ουγγαρία, η Κροατία, η Ρουμανία και η Βουλγαρία.
Αυτό συμβαίνει παρά το γεγονός ότι οι γυναίκες με αναπηρία είναι, κατά μέσο όρο, πιο μορφωμένες από τους άνδρες με αναπηρία.
Μικρότεροι και οι μισθοί για τα άτομα με αναπηρία
Η έκθεση αποκαλύπτει επίσης ότι τα άτομα με αναπηρία εξακολουθούν να αμείβονται με λιγότερα χρήματα από την εργασίας τους, παρόλο που χρειάζονται υψηλότερο εισόδημα για να αντιμετωπίσουν το πρόσθετο κόστος ζωής σε μια κοινωνία που εισάγει διακρίσεις και σε πολλές περιπτώσεις δεν είναι προσβάσιμη.
Τα έξοδα στέγασης και μεταφοράς, για παράδειγμα, συνιστούν δυσανάλογα υψηλή επιβάρυνση για τα άτομα με αναπηρία σε σύγκριση με τα άτομα χωρίς αναπηρία.
Η έκθεση εξηγεί, επίσης, ότι τα άτομα με αναπηρία επιβαρύνονται με υψηλότερο κόστος για την απασχόληση, όπως η πληρωμή για ειδική μεταφορά λόγω απρόσιτων δημόσιων συγκοινωνιών, για προσωπική βοήθεια κ.ά.
Αυτοί είναι και οι λόγοι για τους οποίους η έκθεση που δόθηκε χθες, Τετάρτη, στη δημοσιότητα, καλεί τις χώρες της ΕΕ να συνεχίσουν να παρέχουν επιδόματα αναπηρίας, ακόμη και όταν οι άνθρωποι εργάζονται με πλήρη απασχόληση, ως μέσο για την αντιστάθμιση αυτών των δαπανών.
Η έκθεση υπογραμμίζει επίσης την κοινή χρήση επιβλαβών μοντέλων απασχόλησης που, ενώ συχνά δημιουργούνται με καλές προθέσεις, καταλήγουν να προκαλούν διακρίσεις και σε ορισμένες περιπτώσεις να εκμεταλλεύονται τα άτομα με αναπηρία.
Τα μοντέλα προστατευμένης απασχόλησης (επιχειρήσεις που γενικά απασχολούν την πλειονότητα των ατόμων με αναπηρία σε κλειστά περιβάλλοντα), έχουν και άλλα προβλήματα, καθώς οι εργαζόμενοι έχουν συχνά χαμηλότερους μισθούς (μερικές φορές κάτω από τον κατώτατο μισθό), κακές συνθήκες εργασίας, λιγότερες ευκαιρίες σταδιοδρομίας και έλλειψη σταθερότητας.
Συστάσεις από την EDF
Η έκθεση διατυπώνει μια σειρά συστάσεων προς τις δημόσιες αρχές, συμπεριλαμβανομένης της ΕΕ και των χωρών-μελών της.
# Να επιτρέπεται στα άτομα να διατηρούν τα αναπηρικά επιδόματα αναπηρίας όταν εργάζονται
# Απαγόρευση της πρακτικής πληρωμής ατόμων με αναπηρία κάτω από τον κατώτατο μισθό και
# προώθηση μοντέλων απασχόλησης που διευκολύνουν τη μετάβαση προς την ένταξη στην ανοιχτή αγορά εργασίας.
# Προώθηση αποτελεσματικών πρακτικών για πρόσβαση σε εύλογες προσαρμογές και απασχόληση ατόμων με αναπηρία που επηρεάζονται από άλλες μορφές περιθωριοποίησης.
«Το να έχουμε εργασία είναι ζωτικής σημασίας για τη ζωή μας. Όπως φαίνεται σε αυτή την έκθεση, υπάρχει ένα πολύ πραγματικό ζήτημα των ατόμων με αναπηρία που αποκόπτονται εντελώς από την αγορά εργασίας και μια παράλληλη κρίση για όσους καταφέρνουν να βρουν εργασία καθώς πληρώνονται κάτω από το κατώτατο ημερομίσθιο, εργάζονται σε χωριστά περιβάλλοντα και στερούνται τα βασικά τους δικαιώματα», δήλωσε η ευρωβουλευτής Katrin Langesiepen, πρόεδρος της Διακομματικής Ομάδας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για θέματα Αναπηρίας και αντιπρόεδρος της Επιτροπής Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων.
